แม้ว่าจ้าวหวู่จะเป็นหัวหน้าหมู่บ้านบานจื่อ แต่ว่าหลายปีมานี้ทางการกลับไม่เคยมาสร้างปัญหาให้กับพลเรือนเลย นี่คือเหตุผลที่เขาได้รับเลือกให้เป็นหัวหน้าหมู่บ้านอีกครั้งในหมู่บ้านบางจื่อมาหลายปี

แม้ว่าบ้านของจ้าวหวู่จะดีกว่าบ้านของคนทั่วไปมาก แต่ว่ากลับยังเป็นประตูไม้อยู่ กำแพงหิน สิ่งเดียวที่ดีกว่าเพื่อนบ้านรอบๆ คือสนามหญ้าที่บ้านใหญ่กว่าบ้านอื่นๆ นอกจากนี้พื้นดินทั้งหมดทำมาจากปูน

จ้าวเสี่ยวกังเดินมาถึงหน้าบ้านจ้าวหวู่ หยิบโสมออกจากแขนแล้วกำลังจะเคาะประตู

ยังดีที่มือของเขายังไม่ทันได้เคาะประตู ก็ได้ยินเสียงน้ำไหลภายในลานบ้านของจ้าวหวู่เริ่มดังซูซูซ่าซ่าแล้ว

ท่ามกลางแสงจันทร์ จ้าวเสี่ยวกังมองเห็นได้ชัดเจนจากรอยแตกที่ประตู ร่างกายที่ขาวและสวยงามกำลังอาบน้ำอยู่ที่ลานบ้าน

บนหัวที่มีผมสีดำนั้น กระจัดกระจายอยู่ข้างหลังโดยตรง รูปลักษณ์ที่เพรียวบางและสูงทำให้จ้าวเสี่ยวกังอดไม่ได้ที่จะก้าวไปข้างหน้าและแอบดู

การส่องของแสงจันทร์ แสงจันทร์ที่เจิดจ้าฉายบนเรือนร่างอันสง่างามนั้น ผิวที่มีความขาวนั้นถูกส่องจนเป็นกระกายระยิบระยับ มองดูจนจ้าวเสี่ยวกังไม่สามารถปลดปล่อยตัวเองได้แล้ว

หลังจากที่จ้าวถิงถิงกลับมาก็รู้สึกไม่สะดวกเหมือนอยู่ในเมืองจริงๆ แม้แต่อาบน้ำยังไม่มีห้องอาบน้ำให้อาบ ยังต้องมาอาบที่ลานบ้านอีก ที่สำคัญคือที่บ้านไม่ได้ติดตั้งแอร์อีกด้วย ตอนกลางคืนทำให้เธอร้อนจนนอนไม่หลับ

สิ่งเดียวที่ดีเกี่ยวกับบ้านคือสบายใจ ปลอดภัย ไร้ซึ่งภาพอันน่าสะอิดสะเอียนของพวกหนุ่มๆในเมือง

เธอสอนโรงเรียนมัธยมต้นในเมือง เพราะว่าตัวเองมีรูปร่างที่สวยงาม และบวกกับการแต่งตัวก็ดูดีอย่างมาก ดังนั้นคนรอบข้างที่ต้องการตามจีบก็มีเยอะเช่นกัน แต่เมื่อเห็นดวงตาเป็นคู่ๆที่เปิดเผยแบบนั้น ภายในใจของเธอมีความขัดแย้งอย่างมาก

แต่ว่าเมื่อนึกถึงรูมเมทของเธอพูดถึงฉากที่ผู้หญิงและผู้ชายมีอะไรกัน ภายในใจของเธอก็มีความคาดหวังเช่นกัน

เมื่อนึกถึงรูมเมทบอกว่าเวลาที่รูมเมทอยู่กับแฟนหนุมและเนื้อรวมเป็นหนึ่งเดียว ราวกับว่าคนทั้งคนล้วนแล้วถูกเติมเต็ม เธออดไม่ได้ที่อยากจะหาแฟนหนุ่มสักคนมาลองสักครั้ง

แต่เมื่อไหร่ก็ตามที่ตื่นขึ้นในวันรุ่งขึ้น ความคิดที่ไม่สมจริงแบบนั้นก็ถูกลืมหายไปจากสมองของเธอโดยตรง

จ้าวเสี่ยวกังใช้แสงจันทร์ เมื่อเวลาที่มองเห็นจ้าวถิงถิงกำลังนวดซาลาเปาที่ไม่เล็กไม่ใหญ่มากเกินไปคู่นั้นอยู่ตรงนั้น ภายในใจแทบรอไม่ไหวที่อยากจะเปิดประตูและรีบเข้าไปช่วยอีกฝ่ายนวด

จ้าวถิงถิงนวดไปครู่หนึ่งแล้วรู้สึกว่าร่างกายอ่อนไปทั้งตัว ความรู้สึกต้องการผู้ชายแข็งแกร่งมากยิ่งขึ้น

ช่วงเวลาที่เธอทนไม่ไหวจนอยากจะหาแตงกวาสักลูกมาลอง การเคาะประตูอย่างกะทันหันขัดจังหวะแรงกระตุ้นทั้งหมดของเธอ

"ลุงจ้าว อยู่บ้านไหม?"

จ้าวเสี่ยวกังรู้สึกว่าตัวเองได้ผลประโยชน์แล้ว ไม่เพียงแต่ได้เห็นจ้าวถิงถิงเปลือยกาย ไม่แน่อีกสักพักอาจจะมีเรื่องที่ไม่สามารถพูดได้เกิดขึ้นกับจ้าวถิงถิงก็ได้

"ใคร รอเดี๋ยวนะ"

เมื่อจ้าวถิงถิงได้ยินเสียงของคนแปลกหน้า รีบวิ่งเข้าไปในบ้านและแต่งตัวทันที

ทันใดนั้นเมื่อจ้าวถิงถิงแต่งตัวเสร็จแล้วก็มีออร่านางฟ้าแห่งฝุ่นบนร่างกายแผ่ออกมา เพียงแต่ภายใต้ออร่านางฟ้าแบบนี้มีความมีชีวิตชีวาของความอ่อนเยาว์ ทำให้คนรู้สึกว่าไม่ใช่การดำรงอยู่แบบที่เหนือความคาดหมาย มันเหมือนพยายามที่สามารถตามหาได้มากกว่า

ทันทีที่ประตูเปิด จ้าวเสี่ยวกังและจ้าวถิงถิงต่างอึ้งไปชั่วขณะ

จ้าวเสี่ยวกังถูกดึงดูดโดยความงามของจ้าวถิงถิง ท่าทางที่แน่วแน่ของจ้าวถิงถิง เดรสยาวคล้ายนกยูง แขนบัวหิมะขาวใสราวกับคริสตัล ใบหน้าคมแสนสวยนั่นมีรอยยิ้มที่อ่อนโยนบนใบหน้า มันทำให้คนรู้สึกใกล้ชิดกันมากขึ้นโดยไม่ได้ตั้งใจ

จ้าวถิงถิงก็คิดไม่ถึงเช่นกันว่าในเวลาแบบนี้จะมีคนมามอบของให้บ้านของเธอ โดยเฉพาะยังเป็นผู้ชายคนหนึ่ง

รอยยิ้มที่อ่อนโยนของจ้าวเสี่ยวกัง ใบหน้าที่เด็ดเดี่ยว แววตาคู่นั้นที่มองเธอเต็มไปด้วยความอบอุ่น แววตาแบบนี้เป็นครั้งแรกที่เธอพบเจอ ตลอดเวลาที่ผ่านมาผู้ชายเหล่านั้นที่เจอเธอต่างเต็มไปด้วยการต้องการครอบครอง มองอย่างโหยหา แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้พบกับความรู้สึกอบอุ่น

"นายคือจ้าวเสี่ยวกัง?"

จ้าวถิงถิงเปิดปากยิ้มเบาๆ เสียงเหมือนเสียงหัวเราะในภูเขาทำให้จ้าวเสี่ยวกังรู้สึกเหมือนเสียงที่เป็นธรรมชาติในทันที

"ฮ่าๆๆ พี่ถิงถิงยังจำฉันได้อยู่เหรอ ฉันคิดว่าไม่ได้เจอกันหลายปีแล้ว คุณจะจำฉันไม่ได้สะอีก?"

ระหว่างที่จ้าวเสี่ยวกังเกาหัวด้วยความเขินอายไปด้วย พร้อมกับก้มมองลงไปที่หยกที่สวยงามคู่นั้น หยกที่อยู่บนเล็บเท้าคู่นั้นคาดไม่ถึงว่ายังมีการแต่งให้เล็บสวยงามมากขึ้น เล็บเท้าสีแดงนั้นราวกับว่าเป็นดอกไม้ที่กำลังบานสะพรั่ง ทำให้คนที่มองใจสั่นระรัว

เมื่อจ้าวถิงถิงเห็นท่าทางเขินอายของจ้าวเสี่ยวกัง ภายในใจอดไม่ได้ที่จะมีความรู้สึกชอบขึ้นมาเล็กน้อย

เพราะว่าในตอนนี้เด็กผู้ชายที่มีความเขินอายเห็นได้ยากมาก โดยเฉพาะชายหนุ่มเหล่านั้นที่อยู่ในเมืองมีความกล้าจนทำให้คนรู้สึกกลัว

เธอยังจำท่าทางของนักเรียนคนหนึ่งที่ถือดอกไม้อยู่ตรงประตูมอบให้เธอได้อย่างชัดเจน น้ำเสียงที่ครอบงำทำให้เธอรู้สึกน่าสะอิดสะเอียน

"ฮ่าๆๆๆ เสี่ยวกังเรียนเก่งขนาดนั้นฉันจะลืมได้อย่างไร? รีบตามฉันเข้ามาเลย พ่อแม่ของฉันออกไปแล้ว อีกสักพักค่อยกลับมา"

หลังจากพูดจบ จ้าวถิงถิงริเริ่มเปิดประตูให้กว้างขึ้น เชิญให้จ้าวเสี่ยวกังเข้ามา

ทันทีที่จ้าวเสี่ยวกังเข้าประตู ดวงตาอดไม่ได้ที่จะมองไปที่สถานที่ที่จ้าวถิงถิงกำลังอาบน้ำอยู่ในเมื่อกี้

ก็เห็นชุดชั้นในหลายตัวที่อยู่ในอ่างอาบน้ำของจ้าวถิงถิงที่ยังไม่ทันได้เก็บให้เรียบร้อย ลายการ์ตูนสีชมพูทำให้คนที่มองรู้สึกน่ารักอย่างมาก

เมื่อเห็นสายตาที่จ้าวเสี่ยวกังมองไป จ้าวถิงถิงอดไม่ได้ที่จะหน้าแดง จะไปเก็บต่อหน้าจ้าวเสี่ยวกังมันก็ไม่ใช่เรื่อง ไม่เก็บมันก็ไม่ใช่อีก

"เสี่ยวกัง รีบเข้าไปในบ้าน ฉันจะไปชงชาให้นาย นายค่อยๆรอไปก่อนสักพักนะ"

ระหว่างที่จ้าวถิงถิงพูดไปด้วย พร้อมกับผลักจ้าวเสี่ยวกังเข้าไปในบ้าน

เมื่อนิ้วเรียวยาวขาวราวกับหิมะของเธอแนบกับหลังที่กว้างและแข็งแรงของจ้าวเสี่ยวกัง ภายในใจอดไม่ได้ที่จะสั่นเล็กน้อย

นี่เป็นครั้งแรกที่เธอสามารถรู้สึกได้ถึงความมั่นคงและแข็งแรงจากบนตัวของผู้ชายคนหนึ่ง โดยเฉพาะร่างกายของจ้าวเสี่ยวกังสั่นเล็กน้อย ทำให้เธอสังเกตเห็นความประหม่าของจ้าวเสี่ยวกัง

เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกโล่งใจเล็กน้อย

จ้าวเสี่ยวกังก็สัมผัสได้ถึงมือที่เรียวยาวขาวราวกับหิมะอันอ่อนนุ่มของจ้าวถิงถิงเช่นกัน ความรู้สึกที่สบายแบบนั้นทำให้เขาอดไม่ได้ที่อยากจะหันหลังกลับไปนวดหน้าอกที่อ่อนนุ่มคู่นั้นสักที

"พี่ถิงถิง ฉันไม่ดื่ม คุณมีอะไรที่ต้องทำไหม เอาแบบนี้ให้ฉันช่วยไหม"

แน่นอนว่าจ้าวเสี่ยวกังก็เห็นความตื่นตระหนกของจ้าวถิงถิงเช่นกัน ภายในใจของเขาต้องการสร้างโอกาสด้วยการช่วยเหลือ

สุภาพบุรุษและสุภาพสตรีช่างดีเหลือเกิน ยิ่งไม่ต้องพูดถึงจ้าวเสี่ยวกังชายผู้ที่ไม่เคยคิดว่าตัวเองเป็นสุภาพบุรุษ

"ไม่เป็นไร นายรออยู่ที่นี่ก็พอแล้ว ฉันจะไปชงชาให้นาย"

พูดจบ จ้าวถิงถิงเดินออกประตูโดยตรง รีบไปเก็บชุดชั้นในที่อยู่ตรงลานบ้านอย่างรวดเร็ว

เมื่อเห็นท่าทางของจ้าวเสี่ยวกังที่นิ่งและมีความประหม่าอยู่ในบ้าน บนใบหน้าของเธออดไม่ได้ที่จะแสดงรอยยิ้มออกมา

ในไม่ช้า เธอหยิบกาน้ำชาและเดินมาอยู่ต่อหน้าจ้าวเสี่ยวกัง รินน้ำชาให้จ้าวเสี่ยวกัง

ช่วงเวลาที่ก้มหัว ผมสีดำดกที่เป็นประกายนั้นก็เลื่อนลงไปตามเอวไปอยู่ด้านข้าง

แต่ว่าจ้าวเสี่ยวกังกลับอดไม่ได้ที่จะเหลือบสายตามองเข้าไปในคอเสื้อที่อยู่ตรงหน้าอก

อึกอึก…..

ดมกลิ่นหอมที่น่าดมบนตัวของจ้าวถิงถิง มองดูความนุ่มนวลคู่นั้นที่อยู่ตรงหน้าอก สายตาของจ้าวเสี่ยวกังอดไม่ได้ที่จะมองตรงเล็กน้อย

เมื่อจ้าวถิงถิงได้ยินเสียงกลืนน้ำลายของจ้าวเสี่ยวกัง อดไม่ได้ที่จะเงยหน้ามอง ก็เห็นจ้าวเสี่ยวกังก้มหน้าอย่างรวดเร็ว ใบหน้าที่แดงก่ำอยู่ตรงนั้นและไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงดี

และในเวลานี้จ้าวถิงถิงก็เข้าใจได้ทันที เพราะว่าเมื่อกี้เธอรีบใส่เสื้อผ้ามากเกินไป เธอก็เลยไม่ทันได้ใส่ยกทรงเลยด้วยซ้ำ และในเวลานี้ถูกจ้าวเสี่ยวกังมองเห็นหมดแล้ว

"อั๊ยยะ เด็กอย่างนายมองเห็นหมดแล้วใช่ไหม?"