บทที่ 359 – ผลงานชิ้นโบว์แดงทางการทูต(4)

 

 

 

 

ยุคสมัยนี้น่ะเป็นยุคสมัยแห่งสังคมยศชั้นลำดับศักดิ์

 

เมื่อถูกแปะป้ายไปแล้วว่า ไม่ใช่แค่ทาสธรรมดา หากแต่เป็นทาสกาม ย่อมเป็นการมีมลทิลชนิดที่ไม่อาจชำระล้างได้

ชนชั้นสูง รวมถึงสามัญชนเองก็ไม่ได้ปฏิบัติต่อทาสกามว่าเป็นมนุษย์

 

พวกเขาสงสัยถึงความเป็นอยู่ของลอร่ามาโดยตลอดในช่วงที่เป็นลูกนอกสมรส

แต่ก็เห็นได้ชัดเลยว่า ตอนนี้จักรวรรดิพยายามที่จะดันหญิงสาวที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นทั้งลูกนอกสมรส และยังเป็นทาสกามให้ขึ้นเป็นดยุคอีกด้วย

 

คนอาจจะคิดว่า การรีเควสเรื่องแบบนั้นมันเป็นเรื่องน่าขำ

ช่างเป็นการตอบสนองจากทางฝ่ายราชอาณาจักรซาร์ดิเนียที่เยี่ยมไปเลยล่ะ พวกแกชนะการทะเลาะครั้งนี้แล้ว แต่โง่บัดซบเลยล่ะ

 

พวกแกน่ะลืมคิดไปว่า การแพ้การชนะในเรื่องนี้ครั้งนี้น่ะมันเป็นประเด็นที่มีความสำคัญเป็นรอง

 

จักรวรรดิของพวกเรานั้นพยายามเต็มที่แล้ว

พวกเราใช้ทุกวิธีการที่ทำได้เพื่อธำรงรักษาสันติสุขแห่งผืนทวีป สอดประสานร่วมมือกันระหว่างทุกชนเผ่าเชื้อชาติ

 

แต่ถึงอย่างนั้น กลับมีชาติของพวกแกเพียงชาติเดียวที่ใช้การโจมตีเรื่องส่วนตัวขึ้นมาเพื่อหยามเกียรติและความเคารพที่พวกเรามอบให้ …….

 

ผู้คนอาจจะเข้าใจถึงสิ่งที่ซาร์ดิเนียพูดมา

ว่า พวกเขานั้นไม่อาจมอบศักดินาดยุคให้กับทาสกามได้

เรื่องนั้นอาจจะถูก

 

 

แต่อย่างไรก็ดี เสียงของผู้คนก็รังแต่จะถูกหมิ่นเหยียดหยามว่า มันสมควรแล้วหรือที่จะหยามหมิ่นเรื่องส่วนตัวท่ามกลางความกลมเกลียวเป็นหนึ่งเดียวของทุกชาติทุกเผ่า ? 

 

เธอก็เป็นแค่ทาสคนหนึ่งเท่านั้นเอง

แกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นไปไม่ได้หรือไง ทำไมต้องยกมาเป็นเรื่องเป็นราวใหญ่โตระดับนี้ด้วย ?

 

การพักเรื่องนั้นไว้ก่อนไม่ใช่เรื่องของ ความถูกหรือผิด ซาร์ดิเนียน่ะแสดงความใจคอคับแคบอย่างไม่น่าเชื่อ

นอกจากจะใจแคบแล้วยังสายตาสั้น ไม่รู้จักมองการณ์ไกลอีกด้วย

ผู้คนน่ะไม่อาจลบภาพจำในทางลบพวกนั้นไปได้หรอก…….

มันไม่ใช่แค่การถอยก้าวเดียว หากแต่เป็นการถอยให้ถึงสองก้าว

จักรวรรดิอาจแพ้การตีฝีปากในครั้งนี้ แต่ก็ได้ใจประชาชน

 

และสิ่งเดียวที่ควรฉวยคว้าไว้

 

ผมยืมปากจักรพรรดิเพื่อออกมาบอกกล่าวแก่สาธารณชน

 

จักรพรรดิรูดอล์ฟเขียนคำประกาศยาวเหยียด แล้วส่งไปให้ฝ่ายการทูตของชาติอื่น

 

รัฐบาลกลางของชาติก็ได้อ่านคำประกาศที่ว่าเสียงดังๆ ณ ย่านใจกลางเมือง

 

 

– ตัวข้า ขอประกาศต่อผู้คนทั้งหลาย ผู้ละเมิดกฏหมายบ้านกฏหมายเมือง แล้วยังทำตัวหลบๆซ่อนๆราวกับเป็นผีร้าย จงฟังคำสัตย์สาบานขอข้า

 

– ขอให้ทราบโดยทั่วกันว่า นับแต่นี้ จักรวรรดิฮับบวร์กอันยิ่งใหญ่จะขอปลดปล่อยทาสผู้ได้รับการจองจำโดยวิธีการที่ผิดกฏหมาย และรุนแรง

เอกสารที่ครอบครองความเป็นเจ้าของทาสที่ได้ตราประทับและรับมาโดยมิชอบ ไม่เป็นไปตามกฏหมาย มีผลเป็นโมฆะ  

 

 

– จงฟังให้ดีเถิด , ราชอาณาจักรซาร์ดิเนีย

พฤติกรรมของพวกเจ้าที่กระทำต่อครอบครัวที่พ่ายในความขัดแย้งภายในนั้นเป็นสิ่งที่ควรแก่การถูกประณาม

 

แม้แต่การประหารสามชั่วโคตร ทั้งผู้เฒ่าและเด็กเองก็ยังไม่โหดร้ายป่าเถื่อนเท่ากับพฤติกรรมการที่เจ้าเอาลูกสาวของตระกูลดยุคไปเป็นทาสกามเลยด้วยซ้ำ !?

 

 

– เกียรติภูมิของชนชั้นสูงนั้นสมควรยิ่งที่จะอยู่เคียงข้างกับองค์ราชา 

นี่เป็นประเพณีอันดีที่สืบทอดต่อกันมายาวนานเพื่อธำรงค์ไว้ซึ่งศักดิ์ศรีของชนชั้นสูง

หรือต่อให้พวกนั้นก่อกบฏ พวกนั้นก็สมควรได้รับเกียรติในช่วงที่ยังมีชีวิตอยู่ และได้สิ้นชีพไปพร้อมกับความเป็นชั้นสูง

 

 

– นี่เป็นเรื่องร้ายแรงระดับที่ข้ายังต้องขอการอภัยโทษจากองค์เทพีนีมอซินี่* (Mnemosyne) สำหรับการที่บางกลุ่มหลงลืมแม้กระทั่งการให้เกียรติแก่ชนชั้นสูง อย่าว่าแต่มนุษย์คนอื่นเลย

แม้แต่ในสงครามเบญจมาศเอง ยามที่ตระกูลฟาร์นาเซล่มสลาย แม้แต่สมาชิกในตระกูลที่มีอายุเพียง 4 ปีนั้นก็ตาม

 

 

–แม้เธอจะมิได้มีความเกี่ยวข้องกับการทะเลาะวิวาทดังกล่าว แต่พวกเจ้าก็ยังคงใช้อำนาจกดขี่นาง ทำให้นางกลายเป็นทาสกาม เพื่อสนองต่อการล้างแค้นอันน่าสังเวชของพวกเจ้า

 

– มาในวันนี้ พวกเจ้าเองก็ยังปฏิเสธที่จะแก้ไขเรื่องนั้น ทั้งยังตอบกลับด้วยเจตนาร้ายและความโกรธเกรี้ยว

พวกเจ้าแสดงความไร้ยางอายออกมาเสียจนข้าหมดคำที่จะเอ่ยกล่าว

 

 

– ข้านั้นไม่อายแม้แต่น้อยที่จะกล่าวว่า ตัวข้านั้นโมโหนัก และข้าภาคภูมิใจกับความเดือดดาลของตนเองยามเมื่อต้องเผชิญหน้ากับความเสื่อมทรามเช่นนี้

ขอให้องค์เทพีได้เป็นประจักษ์พยานด้วยเถิดว่าว่า ตัวข้าได้ให้สัตย์สาบานว่า จะนำความยุติธรรมกลับคืนสู่เหยื่ออธรรมผู้ชื่อว่า  ลอร่า เดอ ฟาร์นาเซ่

 

– จงฟังไว้ให้ดี เจ้าคนป่าเถื่อนที่กระทำการรุนแรงแม้แต่กับเด็กเล็กผู้บริสุทธิ์โดยอำพรางด้วยหน้ากากที่ชื่อว่า อำนาจ

 

ในฐานะที่ข้าเป็นองค์อธิปไตยสูงสุดแห่งจักรวรรดิ ข้าขอเตือนเจ้าอย่างจริงจัง

 

 

– มีความจำเป็นยิ่งที่ราชอาณาจักรซาร์ดิเนียจะต้องขอขมาโทษต่อเลดี้ลอร่า เดอ ฟาร์นาเซ แล้วมอบบรรดาศักดิ์ดยุคให้กับนางโดยมิรอช้า

พร้อมกันนั้น ข้าเรียกร้องให้คืนดินแดนพาร์ม่าสู่ผู้ปกครองโดยชอบธรรม นั่นคือ ตระกูลฟาร์นาเซ

 

 

 

สุดท้ายนี้ ขอบอกแก่ทุกคนให้ทราบโดยทั่วกันว่า เอิร์ลพาเวียต้องมาขอโทษข้าในข้อหาที่ว่าร้ายโจมตีนายพลผู้เปี่ยมด้วยความสามารถแห่งจักรวรรดิเรา

 

 

– นี่คำขาดของข้าที่ไม่มีวันจะแปรเปลี่ยน 

 

 

– หากยังคงเพิกเฉยต่อคำเตือน โดยไม่เรียนรู้บทเรียนที่มีมาในประวัติศาสตร์ ก็จงน้อมรับชะตากรรมแห่งการล่มสลาย 

ที่ประวัติศาตร์จะเป็นผู้สอนพวกเจ้าเอง !

 

 

คำประกาศดังกล่าวสร้างผลกระทบอันใหญ่หลวง

 

ในคำประกาศนี้มีประเด็นสำคัญครอบคลุม

 

ในเรื่องที่จักรวรรดิต้องการจะเข้าควบคุมการประมูลทาส ในโรงประมูลทาสผิดกฏหมาย , 

ทั้งเรื่องที่จักรพรรดิประณามราชสกุลซาร์ดิเนียอย่างเปิดเผย , และเรื่องที่สถานการณ์ระหว่างสองชาตินั้นระหองระแหงเป็นอย่างมาก …….

 

และก็เป็นไปตามที่คาดไว้ จุดใหญ่ใจความสำคัญจริงๆคือการได้รับเสียงความนิยมของประชาชน

 

จริงอยู่ไอ้เรื่องที่จะเอาอดีตทาสกามขึ้นมาเป็นท่านดยุคก็น่าขำ , แต่เรื่องที่ลูกสาวดยุคกลายเป็นทาสกามนั้นมันไม่ควรจะมีตั้งแต่แรกแล้ว !

 

ผู้คนจึงแบ่งเป็นสองฝ่าย ฝ่ายหนึ่งเห็นว่า ทามกามไม่สมควรขึ้นมาเป็นดยุค ในขณะที่อีกฝ่ายก็ตำหนิติเตียนซาร์ดิเนียอยู่ โดยฝ่ายหลังพูดว่า ไม่ควรจะทำให้อีกฝ่ายอยู่ในสถานภาพทาสกามแต่แรกอยู่แล้วce. 

 

ค่านิยมเรื่องชนชั้นที่ต่างกันทำให้แบ่งแยกเป็นสองฝักฝ่าย

 

 

— แต่ไม่ว่าจะฝ่ายไหนก็ไม่มีใครเห็นชอบกับการกระทำของซาร์ดิเนียเลย

 

แล้วเราจะจัดการกับสถานการณ์นี้อย่างไร ?

 

ข้อแรก ซาร์ดิเนียพูดถูกในเรื่องที่ว่า พวกเขาไม่อาจยกอดีตทาสกามขึ้นมาเป็นดยุคได้

 

ข้อสอง แต่ถึงอย่างไรก็ดีซาร์ดิเนียก็ต้องรับผิดชอบที่ที่ทำให้ลูกสาวของตระกูลดยุคกลายเป็นทาสกาม

 

ข้อสาม ถึงแม้เห็นกันอยู่ชัดๆว่านี่เป็นความรับผิดชอบของใคร แต่ซาร์ดิเนียเองก็ยังทำเฉย ทั้งยังไม่ใส่ใจต่อภาพรวมแห่งความสงบสุขของทั้งทวีป รวมถึงความสมานฉันท์กันระหว่างเผ่า พวกเขายังคงดื้อด้านยืนกรานต่อโดยไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี

 

 

ชนชั้นสูงทุกชาติต่างมีข้อสรุปเดียวกัน

โดยมากแล้วพวกเขาโกรธเพราะประเด็นหลัง

ต่อให้ชนชั้นสูงกลายเป็นคนทรยศจริงๆ แต่การขายลูกสาวดยุคเป็นทาสกามนี่มันเกินไปจริงๆ

 

 

ทีแรกอาจดูเหมือนจักรวรรดิแพ้

แต่เนื่องจากได้ใจประชาชน รวมถึงกระแสการสนับสนุนของชนชั้นสูง จักรวรรดิฮับบวร์กจึงกลับมายืนอยู่ ณ จุดที่ได้เปรียบอีกครั้ง

 

 

เมื่อเป็นดังนี้แล้ว

 

 

รุกฆาตแล้วล่ะ

 

 

 

ราชอาณาจักรซาร์ดิเนียตอนนี้ทำได้เพียงเลือกสองทางคือ ตอบรับหรือปฏิเสธคำขาดที่จักรวรรดิยื่นให้

 

ผมตั้งใจจะให้คำประกาศของจักรพรรดินั้นมีโทนเสียงที่รุนแรงและหยาบคาย

เหตุผลน่ะหรือง่ายมากเลย

 

หากอยากให้ฝ่ายนั้นตอบรับคำขอ คงจะเป็นไปไม่ได้ที่เจรจาอีกแล้ว เพราะน้ำเสียงที่สุดจะเย่อหยิ่งอวดดีขนาดนั้น

 

การตกลงตอบรับจะกลายเป็นว่า ทำให้ภาพลักษณ์ของราชสกุลซาร์ดิเนียเป็นเหมือนหมาน้อยที่กระวีกระวาดหนียามที่โดนเจ้านายอย่างองค์จักรพรรดิตวาด

และพอเป็นเช่นนั้นชื่อเสียงราชวงศ์ก็จะตกต่ำลงอย่างมาก 

นี่ต่างหากที่เป็นคำขาดของจริง

ดังนั้นจึงไม่อาจตอบรับต่อข้อเรียกร้องนี้ได้อยู่แล้ว

 

 

สุดท้ายลำดับเหตุการณ์ที่ดำเนินไป ได้ถูกกำหนดไว้ล่วงหน้าแล้ว

ไม่ว่าเขาจะต้องการมันหรือไม่

ราชาแห่งซาร์ดิเนียก็ต้องแสดงภาพลักษณ์เข้มแข็งให้เห็น

เขาอ้างว่าฝ่ายจักรวรรดินั้นหน้ามืดตามัวเพราะความชราและโรคที่รุมเร้า ทำให้เที่ยวไปปล่อยความไม่พอใจใส่คนอื่นเข้า

 

– จักรวรรดิต้องขอโทษที่แสดงความเคารพต่อพวกเราก่อน แล้วพวกเราจึงจะไปขอโทษต่อลอร่า เดอ ฟาร์นาเซ่

 

– พวกเราจึงค่อยฟื้นฟูตระกูลฟาร์นาเซขึ้นมาใหม่อีกครั้ง ในฐานะเอิร์ล ลดระดับลงจากดยุคสองขั้น

 

– สิ่งที่เอิร์ลพาเวียพูดนั้นเป็นข้อเท็จจริง ดังนั้นแล้ว ไม่มีทางที่เราจะให้เขาขอโทษต่อท่านเป็นการส่วนตัว จะไม่มีคำขอโทษใดออกมาจากราชอาณาจักรเรา

 

 

สรุปสั้นๆละกันนะ พวกนั้นพวกเราว่างช่างมึงเหอะ

 

 

ผมพ่นลมออกจมูกขณะที่อ่านรายงานที่ส่งมาจากซาร์ดิเนีย

 

 

“ไม่ว่าข้าจะอ่านอย่างไร มันก็ไม่ต่างจากคำประกาศสงครามเลยนะ มาควิส ”

 

บุคคลที่ส่งสารรายงานให้ผมก็คนเดิมนั่นแหละ มาควิสรูดี้

เขาพยายามเช็ดเหยื่อบนหน้าผาก ขณะที่จับตาดูรีแอคชั่นของผม

 

 

ยังพอมีความจริงจังอยู่บ้างในแง่ที่อีกฝ่ายยังอยากจะฟื้นคืนตระกูลฟาร์นาเซ่ให้มีฐานะระดับเอิร์ล

มันเป็นความพยายามของทางนั้นที่พยายามหาทางรักษาเกียรติของราชสกุลไว้ ในขณะที่พยายามตอบสนองตามคำขอของฝ่ายเรา

 

ปัญหาก็คือ มันยังน้อยเกินไปฃ

ราชสกุลของซาร์ดิเนียอาจเชื่อว่าพวกเขานั้นได้หาทางออกเพื่อรักษาหน้าตัวได้แล้ว

 

ผมจะสอนให้พวกเขารู้ว่า ความเชื่อของพวกเขานั้นง่อนแง่นและมาจากความหลงตนโดยแท้

 

“เค้าท์พาลาทีนครับ ,ฝ่าบาทองค์จักรพรรดิแห่งจักรวรรดิของท่านนั้นไม่ให้เกียรติชาติของเราแรงเกินไป …….”

 

“เกียรติ? เจ้าพูดว่า เกียรติกับข้าอย่างนั้นหรือ ,มาควิสเอ๋ย ?”

 

ผมยิ้มให้อย่างเย็นชา

 

“ข้าจะบอกให้เจ้ารู้นะว่า เกียรติคืออะไร เกียรติคือ การที่ปฏิเสธที่จะทำเป็นมองไม่เห็นความอยุติธรรม

เกียรติคือ การออกมาขอโทษอย่างจริงใจต่อความอยุติธรรมที่เคยได้กระทำไปในอดีตที่ผ่านมา

 

เกียรติเดียวที่ราชสกุลของชาติเจ้าแสดงให้เห็นนั้นไม่ต่างจากการเอาหมาข้างถนนมามอบให้ มันเต็มไปด้วยความไร้เกียรติโดยแท้ ”

 

“ท่านพูดเกินไปแล้ว !”

 

ผมควักม้วนคัมภีร์ออกจากเสื้อคลุมแล้วโยนให้กับมาควิส

 

มาร์ควิสผงะไปด้วยสัญชาตญาณแล้วคว้าม้วนคัมภีร์ที่โยนมาที่อกด้วยมือทั้งสองข้าง

 

“ท่านเค้าท์พาลาทีน , สิ่งนี้คืออะไร ?”

 

“ไม่มีอะไรเกินไปสำหรับพวกเราหรอก มาควิสเอ๋ย นั่นเป็นการประกาศสงคราม ”

 

มาควิสผู้นั้นหลับตาลงด้วยใบหน้าที่สิ้นหวัง

 

“โอ้ องค์เทพี …….”

 

“ฝ่าบาทของพวกเราคาดการณ์ล่วงหน้าไว้แล้วพวกชาติของท่านจะปฏิเสธที่จะขอโทษอย่างจริงใจ

ประเทศหนึ่งจะไปสนใจอะไรกับชื่อเสียงเกียรติยศของเด็กสาวคนหนึ่งของชาติอื่นกันล่ะ ? 

นี่เป็นถ้อยคำจากพระองค์เอง ”

 

ผมล้วงกระดิ่งเล็กออกจากลิ้นชัก เสียงดังฟังชัดนั่นทำให้เดซี่เดินเข้ามาที่ห้องรับรองแขก

 

“ท่านเรียกฉันหรือคะ,ท่านพ่อ ?”

 

“มาควิสผู้นี้จะกลับประเทศเขาแล้ว

พาเขาไปส่งที่นอกวังดีๆล่ะ !”

 

เป็นการขับไล่กันอย่างชัดเจน

 

 

มาควิสคนนั้นดูแก่ลงเกือบยี่สิบปี

อยู่ๆเขาก็กลายเป็นคนหลังค่อม เรี่ยวแรงทั้งหลายหดหายไปในพริบตา

เขาออกจากห้องรับรองแขกด้วยฝีเท้าที่เลื่อนลอย

 

ผมไปที่หน้าต่างและเฝ้าดูมาควิสออกจากพระราชวังไป

เขาหยุดชั่วครู่แล้วหันหลังกลับมาดูที่วัง

ก่อนจะป้องหน้าตัวเองด้วยมือขวาและอยู่อย่างนั้นสักพักก่อนจะเดินอย่างไร้เรี่ยวแรงต่อไป

 

 

 

“นักบุญหญิงลองวี่ ”

 

ผมเปิดลูกแก้วสื่อสารที่อยู่บนโต๊ะหลังจากยืนยันแล้วว่า มาควิสคนนั้นกลับไปแล้วจริงๆ

 

ม่านหมอกสีฟ้าไหลออกมาจากลูกแก้ว ในหมอกนั้นปรากฏภาพของนักบุญหญิงแจ็คเกอลีน ลองวี่ 

 

“ส่งคำประกาศสงครามไปแล้ว เตรียมตัวให้พร้อมล่ะ ”

 

 

– เหรอ สุดท้ายก็เกิดสงครามขึ้นจริงๆสินะ

แล้วเป็นไงบ้าง นายแฮปปี้ไหม ที่ทุกอย่างเป็นไปตามนั้น ?

 

นักบุญหญิงลองวี่หัวเราะแบบฝืนๆ

 

เธอนี่มันช่างเป็นมืออาชีพเรื่องการยิ้มปลอมและยั่วโมโหคนซะจริง

แค่รอยยิ้มเพียงอย่างเดียวของเธอก็มีพลังรุนแรงมากพอจะทำให้ชายคนหนึ่งเกิดอารมณ์ ใช่ อารมณ์โกรธจนอยากทึ้งผมตัวเองเลยล่ะ

 

เอาเข้าจริงหลังจากเราได้ดื่มเหล้าด้วยกันคืนนั้นผมก็ไม่รู้สึกโกรธอะไรเธออีก

 

ผมกลับตอบรับคำพูดยั่วแหย่ของเธอด้วยรอยยิ้มสบายๆแทน

 

“แน่ล่ะ ข้าย่อมต้องแฮปปี้

 

ข้าอยากจะมอบของขวัญแทนคำขอบคุณให้เธอด้วยซ้ำไป

ข้าหวังว่า มันจะทำให้เธอพอใจนะ ”

 

– ……ชิส์

 

เธอตั้งใจเดาะลิ้นให้เห็น

เฮ่อ เอาผู้หญิงแบบนี้เป็นนักบุญมันดีแล้วรึไงเนี่ย ?

ผมชักสงสัยแล้วว่า วิหารเอเธน่าเนี่ย มันมีแต่สาวกสายมาโซคิสม์รึยังไงกันนะ

 

 

– ก็ได้ ฉันจะไปติดต่อกับราชินีให้

 

“แค่นั้นไม่พอ จักรวรรดิฮับบวร์กจะประณามการค้าทาสที่ผิดกฏหมาย รวมถึงการค้าขายทาสที่ฝ่ายโบสถ์วิหารไม่เห็นด้วยมาตลอด ”

 

– ……นี่นายกำลังจะบอกให้ วิหารพวกเราประกาศต่อสาธารณว่า เราสนับสนุนจักรวรรดิอย่างนั้นหรือ ?

 

“ไม่จำเป็นต้องประกาศอย่างเป็นทางการจากโบสถ์ก็ได้น่า

ถ้ามันลำบากนักสำหรับตัววิหาร ก็แค่ให้นักบุญหญิงกระทำการสนับสนุน เป็นการ ‘ส่วนตัว’ ไปแทนสิ ”

 

นักบุญหญิงลองวี่ขมวดคิ้ว

นี่ล่ะน้า ผู้หญิงสวยน่ะทำคิ้วขมวดก็ยังสวยอยู่ดี

 

 

– คำกล่าวใดๆของนักบุญหญิงเองก็ไม่ต่างจากเป็นส่วนขยายของโบสถ์วิหารเองนั่นแหละ

คำพูดของนักบุญหญิง มันไม่ได้เป็นของๆนักบุญหญิงแต่ผู้เดียวอีกต่อไปแล้ว 

นี่นายเข้าใจเรื่องพื้นฐานแบบนี้ไหมเนี่ย ?

 

 

“ไม่เป็นไร ต่อให้มันเป็นคำพูดไม่ทำให้เป็นทางการอยู่แล้ว เราก็สามารถยกระดับให้มันเป็นคำพูดทางการขึ้นมาได้ ”

 

– เอาคำพูดที่ไม่เป็นทางการ ให้กลายเป็นคำพูดที่เป็นทางการเนี่ยนะ ?

 

ผมยิ้มออกมา

 

“จำตอนที่เรามอบที่ดินให้พวกวิหารพวกนั้นฟรีๆในช่วงการเจรจาความขัดแย้งที่เครือจักรภพโพลิชลิทัวร์เนียได้ใช่ไหม ? 

ถึงจะเป็นแต่ในนามก็เถอะ แต่ถึงอย่างไรเสียมันก็เป็นการเพิ่มพื้นที่ในเขตใต้การปกครองของวิหารพวกนั้นอยู่ดี  

แล้วพวกนั้นจะไม่ตอบแทนเราสักหน่อยหรือ ?”

 

 

– ……เข้าใจละ ดังนี้แล้วพวกเขาก็ต้องชดใช้ด้วยการให้นักบุญหญิงทั้งหลายนั้นแสดงความเห็นส่วนตัว ไม่เป็นทางการแทนมติทางการของพวกเอง …….

 

 

“ถูกต้องแล้ว ”

 

นักบุญหญิงลองวี่ถอนใจออกมาครั้งหนึ่ง

 

– นายนี่มันน่ากลัวชะมัดฃ

ฉันได้แต่สวดภาวนาต่อองค์เทพีว่า สักวันหนึ่งนายจะไปนอนตายอนาถข้างถนนเข้าสักวัน

 

“องค์เทพีรักข้าจะตายไป , ชักสงสัยจังเลยน้า พระองค์จะตอบรับคำขอนั้นของเธอหรือเปล่า ”

 

นักบุญหญิงลองวี่ส่งเสียงร้องเหอะออกมาครั้งหนึ่งก่อนตัดการสื่อสาร

 

วันต่อมา จักรวรรดิฮับบวร์กประกาศสงครามอย่างเป็นทางการกับราชอาณาจักรซาร์ดิเนีย

 

นักบุญหญิงลองวี่ประกาศว่า เธอให้การสนับสนุนจุดยืนจักรวรรดิในเรื่อง การค้าทาสตามกฏหมาย

 

นักบุญหญิงคนอื่นก็ให้การสนับสนุนเช่นเดียวกัน เพราะพวกเธอไม่อยากน้อยหน้านักบุญหญิงแห่งวิหารเอเธน่า

 

การสนับสนุนดังกล่าวนี้ไม่ต่างจากการแสดงออกว่า พวกเขาสนับสนุนการประกาศสงครามของจักรวรรดิ

 

ขอแสดงความเสียใจอย่างสุดซึ้งกับราชอาณาจักรซาร์ดิเนียล่วงหน้า

 

 

ยอมแพ้เสียเถอะ

 

คู่ต่อสู้ของพวกนายน่ะออกจะชั่วร้ายไปสักเล็กน้อย

คิดเสียว่า พลาดท่าเหยียบขี้หมากลางถนนก็ได้

โอ้ะ แต่แน่นอนว่า การพลาดท่าครั้งนั้นมันทำให้พวกแกลื่นจนหัวฟาดกระโหลกแตกเลยล่ะ …….

 

…

 

*Mnemosyne นีโมซีเน่

ชื่อของเทพีกรีก เป็นเทพีแห่งความทรงจำ สายเลือดไททั่น ธิดาของยูเรนัสกับไกอา เป็นมารดาของเหล่าเทพมิวส์