Dungeon Defense (WN) - ตอนที่ 139 ข้อเสนอที่ไม่อาจปฏิเสธได้(1)
อาร์คดยุคได้ยินข่าวลือเมื่อเร็วๆนี้
‘ชายที่ชื่อ ดันทาเลี่ยนรึ เขาเป็นจอมมารลำดับต่ำสุด ลำดับที่ 71 ……แต่ดูเหมือนเขาจะมีความยิ่งใหญ่อยู่บ้าง’
เร็วๆมานี้ดันทาเลี่ยนเริ่มการไปพบปะกับอาร์คดยุคจากนรกทีละคน มันอาจไม่ใช่อะไรที่น่าสนใจหากดูเผินๆ
แต่อาร์คดยุคที่ได้พบกับดันทาเลี่ยนนั้นกลับเกิดความระแวดระวังอย่างน่าประหลาด
ข้าได้ยินมาว่า ท่านเคยได้พบกับดันทาเลี่ยนนี่ แล้วตัวจริงเขาเป็นอย่างไรบ้าง?
อาร์คดยุคทั้งหมดกลับเงียบเมื่อถูกถามเช่นนี้
พวกเขาไม่อยากพูดเรื่องนี้ พวกเขาไม่อยากจดจำ พวกเขาแสดงท่าทางอย่างนั้น
เป็นไปดั่งสมญา อาร์คดยุดแห่งนรกนั้นเป็นตัวตนที่สูงสุดในโครงสร้างของอำนาจที่มีไว้เพื่อปกครองเหล่าปีศาจ แต่ถึงอย่างนั้นพวกเขาก็ไม่อยากพูดถึงเรื่องนั้น นี่มันไม่ปกติแล้ว
‘น่าสนใจ’
อาร์คดยุคแห่งคาโคลา(The Archduke of Kakola)กลับยิ่งอยากรู้อยากเห็นมากขึ้นเมื่อได้ข้อมูลจากอาร์คดยุคคนอื่นๆ
แต่เมื่อเขาทำอย่างนั้น อาร์คดยุคคนอื่นๆกลับเอาแต่เงียบ ก่อนจะพูดออกมาเป็นเสียงเดียวกัน พวกเขาอาจจะไม่ได้พูดด้วยถ้อยคำเดียวกันหากแต่สรุปได้ในประโยคเดียวสั้นๆ :
อย่าประเมินเขาต่ำไป
ความจริงแล้ว อาร์คดยุคแห่งคาโคลาพอได้ยินเช่นนั้นก็หมดความสนใจลงไปทันที ไม่ใช่ในตัวดันทาเลี่ยนหรอก
อย่าประเมินเขาต่ำไป อย่างนั้นหรือ?
―พูดอีกนัยหนึ่ง เหล่าอาร์คดยุคนั่นเองที่ประเมินดันทาเลี่ยนไว้ต่ำตั้งแต่แรก
‘เจ้าพวกนี้มันโง่เสียจริง’
กล้าที่จะประมาทต่อหน้าจอมมารเพียงเพราะเป็นลำดับ 71อย่างนั้นรึ?
แต่หมอนั่นก็ดันตัวเองขึ้นมาเป็นคนสำคัญของกองทัพพันธมิตรเสี้ยวจันทราได้แม้ตัวเองจะอยู่ลำดับ 71
นี่อาร์คดยุคคนอื่นไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้มาก่อนหรือยังไงกัน? ช่างน่าผิดหวังเสียจริง
อาร์คดยุคคาโคลาคิดอย่างนั้นกับตัวเอง ข้าจะไม่ประมาทดันทาเลี่ยน ถึงอย่างไรเขาต้องมีลูกเล่นซ่อนอยู่แน่
อาร์คดยุคอาจไม่รู้ว่าจะมีกลอุบายแบบไหนซ่อนอยู่ในตอนนั้น แต่เขาก็ต้องระวังตัวให้มากที่สุดจนกว่าจะล่วงรู้
ดังนั้นแล้ว มาดูกันดีกว่าว่าอีกฝ่ายจะมีความสามารถแค่ไหน
“เรามาจัดงานเลี้ยงอันยิ่งใหญ่อลังการกันดีกว่า”
ดูเหมือนอาร์คดยุคส่วนใหญ่จะแอบไปพูดคุยส่วนตัวกันกับดันทาเลี่ยน โง่เง่านัก จอมมารสามารถอ่านอารมณ์ของปีศาจได้ หากเผชิญหน้าเขาตรงๆ อารมณ์ใดๆก็ถูกเขาอ่านได้อย่างชัดเจน
ก่อนอื่นก็ต้องเตรียมคนให้เยอะมากที่สุด เพื่อให้แน่ใจว่า เขาจะไม่สามารถจดจ่อมาที่อารมณ์ของคุณได้
“เชื้อเชิญเหล่าลูกสาวชนชั้นสูงที่มีชื่อมายังคาโคลา”
มีทั้งมนุษย์เสือ มนุยย์แมว มนุษย์กวาง เอลฟ์ อาร์คดยุคคาโคลานั้นมีเอิร์ลและไวส์เค้าท์นับไม่ถ้วนอยู่ใต้อาณัติ นอกจากลูกสาวของบุคคลสำคัญแล้ว เขายังได้หาสาวๆผู้งดงาม เขาไม่คิดหรอกว่า ดันทาเลี่ยนจะเป็นคนที่ไขว้เขวเพียงเพราะเจอหญิงงาม แต่ผู้ชายนั้นอ่อนแอแพ้ทางผู้หญิงอยู่แล้ว
หญิงงามทั้งหลายต่างกระซิบกระซาบรอบตัวเขา เขานั้นจะสามารถสงบนิ่งได้ในสถานการณ์เช่นนี้หรือไม่? และถึงทำได้อย่างนั้นก็จะเผยจุดอ่อน อาร์คดยุคหวังอาศัยโอกาสนั้นเองเพื่อสร้างโอกาสดังกล่าว
“ไปหานักดนตรีที่มีความสามารถ เชฟฝีมือเยี่ยม และเหล่าผู้ให้ความบันเทิงมา”
ข้าจะแช่แข็ง การได้ยินเสียง ประสาทรับรส และดวงตารับภาพของของเขา ทุกประสาทการรับรู้ สุดท้ายแล้วไม่ว่าอย่างไร จิตใจก็ย่อมต้องถูกร่างกายควบคุม หากร่างกายผ่อนคลายจิตใจก็ผ่อนคลายด้วยเช่นกัน
อาร์คดยุคคาโคลาใช้เงินไปกว่า 5,000 โกลด์เพื่อเตรียมงานเลี้ยงครั้งนี้ อาร์คดยุคนั้นเป็นผู้ดูแลการเตรียมการด้วยตนเอง ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าผู้คนใต้การจัดการของอาร์คดยุคจะเป็นอย่างไร ทุกคนต่างอุทิศตนเพื่อให้งานเลี้ยงนี้ออกมาดีที่สุดอยู่แล้ว
ใช้จ่ายเงิน 5,000 โกลด์เพื่อสร้างกับดักขึ้นมา จะใช้ประโยคที่ว่า ‘สิงโตนั้นใช้พละกำลังทั้งหมดในการล่ากระต่ายตัวเดียว’ ก็ดูเหมาะสมดี
วันที่จัดงานเลี้ยงมาถึง ปีศาจผู้ทรงอิทธิพลก็ได้มาตามที่อาร์คดยุคคาโคลานัดหมาย
‘งานเลี้ยงที่มีขึ้นเพื่อระดมทุนที่จำเป็นสำหรับกองทัพพันธมิตรเสี้ยวจันทรา’
นั่นเป็นข้ออ้างสำหรับงานเลี้ยงนี้ และจอมมารดันทาเลี่ยนก็จะมาร่วมด้วยในฐานะตัวแทนของกองทัพพันธมิตร
“ไม่ได้เจอกันเสียนานเลยฝ่าบาท เป็นอย่างไรบ้าง?”
“โอ้ เอิร์ล รอมบาช(Earl Rombach) ขอบคุณที่ท่านเข้าร่วมงานเลี้ยงนี้”
“ฝ่าบาท! นับเป็นโชคดีเหลือเกินที่ได้เห็นท่านยังมีสุขภาพที่แข็งแรงเช่นนี้”
“ข้าได้อิจฉาที่ท่านเติบโตขึ้นมาหล่อเหลาทุกวันนะ ไวส์เค้าท์ บารุช(Viscount Baruch)”
การทักทายที่ว่างเปล่าและน่าหน่าย
อาร์คดยุคคาโคล่าเฝ้าดูผู้เข้าร่วมที่ดูจะตื่นเต้นกับงานเลี้ยงใหญ่โต มันไม่ใช่งานเลี้ยงที่จะจัดขึ้นบ่อย เขาหัวเราะอย่างเย็นชาอยู่ภายใน
พวกเขานั้นไม่รู้จุดประสงค์ที่อยู่เบื้องหลังงานเลี้ยงนี้เลย มีจำนวนบุคคลที่น้อย น้อยมากๆที่พยายามทำตัวให้ดูดีต่อหน้าดันทาเลี่ยน
โลกของปีศาจนั้นเป็นทวีปที่เหมือนโลกที่แยกออกไป กองทัพพันธมิตรนั้นเดิมไม่ยุ่งเกี่ยวกับชนชั้นสูงผู้ที่ปรารถนาอำนาจในสังคมปีศาจ นี่อาจเป็นสิ่งที่พวกเขาคิดกัน…….
‘นี่แหละ สาเหตุที่ว่าทำไม พวกแกถึงได้เป็นเอิร์ลและไวส์เค้าท์ไปตลอดกาล’
นี่เขาได้ทักทายเช่นนี้ไปแค่ไหนแล้วนะ?
สุดท้ายแล้วชื่อที่เขารออยู่ก็ได้ถูกเรียกขานโดยผู้ต้อนรับ
“ลำดับ 71! ฝ่าบาทจอมมารดันทาเลี่ยนมาถึงแล้ว!”
ความสนใจของทุกคนนั้นเพ่งที่ทางเข้าห้องงานเลี้ยง ชายสวมชุดสูทดำปรากฏตัวที่ทางเข้า หญิงสาวที่สวมชุดเดรสสีแดงยืนอยู่เคียงข้างเขา ผมของเธอเป็นสีชมพู
นี่มาซัคคิวบัสที่อยู่ข้างๆดันทาเลี่ยนนั่นเป็นผู้ช่วยรึ?
‘พอมาคิดว่า เขาจะมากับปีศาจระดับต่ำเช่นนั้นแล้ว’
อาร์คดยุคคาโคลานั้นหันหัวตาม นี่เป็นงานเลี้ยงสำหรับตัวตนที่ทรงอำนาจในสังคม มันเป็นอะไรที่ฝืนกับสามัญสำนึกมากในแง่มารยาทมากในการพาซัคคิวบัสระดับต่ำไร้ชื่อ ไร้ยศมาเป็นคู่ควงด้วย
นี่อาจมีเจตนาบางอย่างอยู่เบื้องหลังก็เป็นได้……. อาร์คดยุคคาโคล่ายิ้มร่า
“ฝ่าบาทดันทาเลี่ยน”
เขาโค้งให้ในทันทีที่ได้ทักทาย
“ช่างเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ท่านได้เหยียบย่างเข้ามายังงานเลี้ยงอันต่ำต้อยของเรา”
“ดูเหมือนท่านจะเข้าใจความหมายของคำว่า ต่ำต้อยผิดมาตลอดเลยนะ”
ดันทาเลี่ยนยิ้มกลับไป
“แค่ทางเข้าอย่างเดียวก็ตระการตาพอสมควรแล้ว ข้าได้แต่อึ้งนะเนี่ย อาร์คดยุค! ข้าล่ะเป็นเกียรติมากที่เจ้าเชิญข้ามาในโอกาสเช่นนี้”
“เป็นเกียรติของเราเช่นกัน”
ข้าควรจะพูดอย่างไรดีล่ะ อาร์คดยุคคิดกับตนเอง
‘เขาน่ะดูธรรมดากว่าที่คิดไว้เสียอีก’
เขาน่ะยังขาดความสูงส่งเยี่ยงจอมมาร เขาดูไม่น่าเชื่อถือเลย ไหล่ที่แคบดูพึ่งพาไม่ได้ ท่าเดินหลังงอก็ไม่น่าดู เห็นได้ชัดเลยว่า เขานั้นไม่มีท่าทางของชนชั้นสูงเลยแม้แต่น้อย
……บุคคลผู้นี้น่ะหรือ ดาวดวงใหม่แห่งกองทัพพันธมิตรเสี้ยวจันทรา?
อาร์คดยุคคาโคล่าพ่นลมหึอยู่ในที
‘ข้าเข้าใจแล้ว นี่สินะ สาเหตุที่ว่าทำไมทุกคนถึงแนะนำว่า อย่าประเมินเขาต่ำไป’
ท่าทางอันไม่น่าดูของเขา จะทำให้เกิดความประมาทขึ้นโดยอัตโนมัติ อาร์คดยุคส่วนใหญ่ก็คงไม่ระวังตัวเพราะรูปลักษณ์ภายนอกของดันทาเลี่ยนแล้วโดนจัดการเอาได้ง่ายๆ
มันเป็นเรื่องที่เหลวไหลมาก อย่าถูกหลอกด้วยภาพลักษณ์ภายนอกโดยไม่ระวังสิ่งที่อยู่ข้างในสิ นี่มันหลักพื้นฐานทางการเมืองเลยไม่ใช่รึไงกัน?
ดวงตาของอาร์คดยุคคาโคล่ามืดลงเล็กน้อย
‘แต่เจ้าหลอกข้าไม่ได้หรอก จอมมารเอ๋ย’
เขาแสดงสีหน้าออกมาอย่างชำนาญขณะที่พูดขึ้น
“ฝ่าบาท ได้โปรดเพลิดเพลินไปกับงานเลี้ยงเต็มที่ได้เลยนะครับ”
“ขอบใจเจ้ามากสำหรับการดูแล”
ดันทาเลี่ยนยิ้มสบายๆออกมา
“ถ้าอย่างนั้นเรามาสนุกกันเลยดีกว่า”
* * *
4 ชั่วโมงผ่านไปนับตั้งแต่เริ่มงานเลี้ยง
อาร์คดยุคคาโคล่าแทบลืมไปเลย ไม่ว่าจะกี่ครั้งที่หันไปมองในห้องบอลรูมจัดงานเลี้ยง เขาก็จะเห็นแต่ดันทาเลี่ยนหัวเราะพร้อมกับรายล้อมด้วยผู้หญิง หญิงสาวทั้งหลายต่างหัวเราะออกมาดังๆเพราะได้ยินเรื่องตลก
‘ชายคนนั้นนี่……น่าประทับใจเลยมิใช่หรือ?’
ดันทาเลี่ยนนั้นเพลิดเพลินแม้เวลาจะผ่านไปถึง 4 ชั่วโมง เขาได้เต้นรำกับคู่ควงซัคคิวบัสของเขาก่อนจะเชื้อเชิญหญิงสาวคนอื่นๆมาร่วมเต้นด้วย คู่ของเขานั้นเปลี่ยนไปเรื่อยๆ เขาจะไม่เต้นรำกับคู่เต้นคนเดิมซ้ำ เขานั้นช่างเป็นชายที่ไม่สนหลักการเลย
‘นี่เขาตั้งใจจะหยอกล้อกับพวกผู้หญิงไปอีกนานแค่ไหนกัน!?’
จะบ้ากามก็ควรรู้จักประมาณบ้าง
มีผู้ทรงอิทธิพลมากมายอยู่ในงานเลี้ยงนี้ หากเป็นจอมมารทั่วไปก็ต้องพยายามพูดคุยกับเขาสิ ไม่ใช่พวกผู้หญิงแต่ถึงอย่างนั้นดันทาเลี่ยนกลับใช้เวลาทั้งหมดไปกับการคุยเล่นกับผู้หญิงโดยไม่ย่างกรายเข้าไปเฉียดใกล้กับผู้ทรงอิทธิพลในโลกปีศาจเลยแม้แต่น้อย
พอเป็นอย่างนี้เข้า ผู้ชายก็ไม่อาจเข้าใกล้ดันทาเลี่ยนได้เลย
ดูเหมือนเขากำลังเพลิดเพลินกับงานเลี้ยงอยู่จริงๆ…….
‘ไม่ใช่’
อาร์คดยุคคาโคล่านั้นส่ายหัว
‘นั่นก็แค่กลอุบาย แผนการที่จะทำให้ข้าประมาท…….ข้าไม่โดนหลอกง่ายๆหรอก’
อาร์คดยุคคาโคล่าเฝ้ารออย่างอดทน เขาเชื่อว่า ดันทาเลี่ยนจะต้องผละจากผู้หญิงแล้วมาหาเขาแน่
6 ชั่วโมงผ่านไปนับตั้งแต่เริ่มงานดันทาเลี่ยนไม่ได้เข้ามาใกล้เลยสักนิด
‘บ้าชิบ! เขาไม่ได้แสร้งทำ!’
อาร์คดยุคคาโคลาขบฟัน นี่ก็เกือบจบงานเลี้ยงแล้ว เหล่าชนชั้นสูงและหญิงสาวต่างเหนื่อยล้าล้ว ไม่มีเวลาพอให้ดันทาเลี่ยนดึงเวลาอีกแล้ว
“ขออภัยครับท่าน”
สุดท้ายแล้ว อาร์คดยุคคาโคล่าไม่มีทางเลือกนอกจากจะเดิมเกมก่อน เขาขอภัยกลุ่มชนชั้นสูงแล้วเดินเข้าไปหาดันทาเลี่ยน หญิงสาวทั้งหลายที่สังเกตเห็นเข้าก็แสดงความเคารพ
ดันทาเลี่ยนจึงได้รับรู้การมาของอาร์คดยุคตอนนั้นเอง
“โอ้ ช่างเป็นงานเลี้ยงที่ยอดเยี่ยมเสียนี่กระไร อาร์คดยุค”
“ขอบพระคุณท่านมากครับ เราหวังว่า จะมิได้มารบกวนท่านนะ ฝ่าบาท”
“แน่นอนว่าไม่ นั่งเถอะ”
อาร์คดยุคยิ้มออกมา
เจ้าโง่เอ๊ย! คิดว่า ข้ามาที่นี่เพื่อคุยกับยัยผู้หญิงพวกนี้หรือไงกัน?
“ช่างเป็นข้อเสนอที่น่าสนใจยิ่ง แต่ฝ่าบาท มีอะไรบางอย่างที่เราอยากจะบอกท่า หากไม่เป็นการหยาบคายนัก ขอให้เราได้พาท่านไปยังสถานที่ที่น่าสนใจยิ่งกว่า…….”
“อ้อ อย่างนั้นรึ? หืมม ก็ช่วยไม่ได้นะ”
ดันทาเลี่ยนพยักหน้าหยอกล้อกับสาวๆ
“สาวๆ สนุกมากเลยล่ะ หากได้มาที่ทวีปมนุษย์ก็มาเยี่ยมข้าที่ปราสาทจอมมารได้ ข้าจะมอบค่ำคืนที่ยอดเยี่ยมให้เอง”
สาวๆต่างหัวเราะกันอย่างเขินอายก่อนจะอำลาดันทาเลี่ยน อาร์คดยุคนั้นมองโดยไม่อยากเชื่อว่ามันเป็นเรื่องจริง
แต่เขาชักสงสัยขึ้นมาแล้วว่า การที่ดันทาเลี่ยนพาซัคคิวบัสมาเป็นคู่ควงด้วยจะเพราะเรื่อง ‘อย่างนั้น’ หรือเปล่า
อาร์คดยุคคาโคลานั้นนำทางดันทาเลี่ยนไปห้องส่วนตัว ห้องที่กว้างเกือบ 10 เมตรในแต่ละด้าน ทั้งยังมีแต่โต๊ะและเก้าอี้ที่ทำจากไม้ ห้องนั้นผนึกไว้ด้วยเวทย์มนตร์กันเสียงนั่นเป็นสิ่งที่สมบูรณ์แบบมากสำหรับบทสนทนาที่เป็นความลับ
“เราต้องขออภัยที่ต้องใช้ห้องต่ำต้อยเช่นนี้”
“ไม่เลย ข้ากำลังอยากพักอยู่พอดี”
ทั้งสองฝ่ายต่างนั่งตรงข้ามกัน
“ฝ่าบาท เราเชื่อว่า จะได้รับเงินบริจาคมากกว่า6,000 โกลด์ ผ่านงานเลี้ยงวันนี้”
“ก็ดีนี่ ข้าจะได้ใช้เงินที่เจ้าเอื้อเฟื้อรวบรวมมาอย่างดีเลยล่ะ”
“…….”
นั่นมันอะไรกัน?
นี่เขาไม่มีอะไรจะพูดกับตัวตนที่ยิ่งใหญ่แห่งโลกปีศาจอย่างนั้นรึ?
อาร์คดยุคคาโคลานั้นไม่ทนต่อไปและตัดสินใจจะรุกคืบ
“ดูเหมือนฝ่าบาทจะไม่สนใจเหล่าชนชั้นสูงในโลกปีศาจเลย ท่านเอาแต่ใช้เวลาทั้งหมดที่อยู่ในงานเลี้ยงไปกับหญิงสาวทั้งหลาย
……ฮ่าฮ่า คงมีชนชั้นสูงรอบตัวเราต้องเสียใจเป็นแน่ พวกเขากำลังหาโอกาสพูดคุยกับฝ่าบาทอยู่”
“โอ้ เป็นอย่างนั้นเองรึ?”
ดันทาเลี่ยนตอบด้วยน้ำเสียงขอโทษหน่อยๆ
“แต่ข้าไม่สนใจนักหรอก ไม่ว่าอย่างไรพวกเจ้าทั้งหมดก็ต้องตายอยู่ดี”
“……อะไรนะครับ?”
ดันทาเลี่ยนเช็ดลำคอตัวเองด้วยผ้าเช็ดหน้าขณะพูด เขานั้นพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ อาร์คดยุคคาโคลานั้นเผลอถามกลับไปทันที ดันทาเลี่ยนจึงยิ้มออกมา
“ข้าบอกว่า เจ้าทั้งหมด มีชะตากรรมที่ต้องตายไปอยู่ดี อาร์คดยุค”
ณ ตอนนั้นเอง ที่อาร์คดยุค คาโคล่านั้นสัมผัสได้ถึงบรรยากาศที่เยียบเย็นในทันที
นี่มันต่างจากก่อนหน้าโดยสิ้นเชิง รอยยิ้มของอีกฝ่ายนั้นยังเหมือนเดิม น้ำเสียงก็ยังคงสงบนิ่งผ่อนคลาย แต่ถึงอย่างนั้น บรรยากาศรอบตัวเปลี่ยนไป อาร์คดยุคคาโคล่านั้นไม่มีเวลาที่จะจัดการกับสีหน้าตกใจของตนเอง
“ชะตากรรมที่ต้องตาย……? อย่างนั้นหรือ ปีศาจทุกตัวต่างถูกลิขิตให้ต้องตายด้วยกันอยู่แล้ว ใครจะไปมีชีวิตที่ยืนยาวจนเกือบอมตะได้อย่างจอมมารล่ะครับ”
ดันทาเลี่ยนยิ้มเหี้ยม
“ที่ท่านแสร้งทำเป็นไม่รู้หรือว่าท่านไม่รู้จริงๆกันเนี่ย? เอาล่ะ ถึงอย่างไรก็ไม่สำคัญกับข้านี่นะ”
เขายังคงเช็ดคอต่อไป แล้วไม่พูดอะไรมากกว่านั้น
อาร์คดยุคคาโคล่ากระซิบบอกกับตัวเอง
‘เย็นไว้’
มันแค่การบลัฟเรื่องภัยคุกคามนั่น ไม่มีอะไรอันตรายหรอก มันเป็นการยืนยันว่า ที่ผ่านมาในงานเลี้ยงนั้นดันทาเลี่ยนแค่แสร้งทำอย่างนั้นเอง
ความจริงเปิดเผยแล้วนี่ ถ้าอย่างนั้นที่เขาพูดว่า มีชะตากรรมที่ต้องตายหมายความอย่างไร?
“ฝ่าบาท หากเราทำให้ท่านไม่พอใจ โปรดบอกมาเถิด เราต้องขออภัยด้วย”
“ท่านรู้ไหมว่า ตอนนี้กองทัพพันธมิตรเสี้ยวจันทรากำลังเป็นอย่างไร อาร์คดยุค?”
คำถามที่มาโดยฉับพลัน อาร์คดยุคคาโคลานั้นมิได้ตื่นตระหนก
“ช่างเป็นเกียรติเหลือเกินที่กองทัพจอมมารของพวกเรานั้นได้เปรียบ ข้าขอแสดงความยินดีกับท่านด้วย”
“เจ้าน่ะพูดถูกครึ่ง พูดผิดครึ่ง”
“อะไรนะครับ?”
ดันทาเลี่ยนยิ้มออกมา เวลานั้นเองที่ทุกอย่างแจ่มชัด ยิ้มเยาะที่แสนเย็นชา
“กองกำลังจอมมารกำลังชนะ แต่ถึงอย่างนั้น คำว่า ‘พวกเรา’ ที่เจ้าพูดนั้นหมายความว่าอย่างไร? แล้วเจ้าจะแสดงความยินดีกับพวกเราไปเพื่ออะไรกัน?”
“เราต้องขอประทานอภัย……แต่ผู้น้อยนี้ยังขาดตกบกพร่องไป ไม่อาจเข้าใจได้ว่าฝ่าบาทกำลังจะบอกอะไร”
“ข้ากำลังจะบอกว่า กองทัพจอมมารไม่ได้อยู่ฝ่ายเจ้า อาร์คดยุค”
ดันทาเลี่ยนถลึงตามองอาร์คดยุคคาโคลาชั่วครู่
“เจ้ารู้ไหมว่า กองทัพจอมมารจะไปที่ไหนต่อหลังพิชิตทวีปมนุษย์ได้? ก็โลกปีศาจไง หลังจากพิชิตโลกปีศาจก็ชัดเจนแล้วว่าจะมีเพียงจอมมารเท่านั้นที่จะปกครองโลกใบนี้
มันไม่ตลกหรือไงกับใครบางคนที่ต้องถูกกำจัดเป็นคนเรียกจะมาพูดคำว่า ‘พวกเรา’น่ะ?”
“……!”
หัวใจของอาร์คดยุคกลับแข็งทื่อ