บทที่ 340 – สู่โลกใบใหม่(3)

 

 

จักรพรรดิพยักหน้าอยู่บนบัลลังค์ทองของเขา

 

 

“ข้านั้นทราบดีถึงความจงรักภักดีอันมากมายของพวกท่านทั้งหลายที่แสดงออกมาเพื่อหวังจะปกปักรักษาและก่อร่างสร้างจักรวรรดิขึ้นมาใหม่

ในหมู่ท่านทั้งหลายมีบางคนที่เสียสละลงแรงมากกว่าผู้อื่นอยู่

ดังนั้นแล้วตัวข้าจักขอมอบฐานันดรที่เหมาะสมคู่ควรแก่บุคคลเหล่านั้น ”

 

ร่างกายของเขานั้นขยับเคลื่อนไหวเป็นปรกติไม่ต่างจากมนุษย์ แต่หากดูให้ดีแล้ว จะพบว่า ใบหน้าของเขานั้นไม่มีการแสดงสีหน้าเลย

แต่ถึงอย่างนั้นกลับถูกมองข้ามไปเพียงเพราะคิดว่า นั่นเป็นการเก็บงำอารมณ์ความรู้สึกในฐานะจักรพรรดิฃ

 

รูดอล์ฟ ฟอน ฮับบวร์กนี่ช่างเป็นตัวตนที่น่าเวทนาเหลือเกิน

เหล่านักเล่นแร่แปรธาตุทั้งหลายต่างใช้ทุกวิถีทางในทุกๆวันเพื่อถนอมเครื่องในและเนื้อหนังมังสาของเขาไม่ให้เน่าเปื่อย

 

ประพรมน้ำหอมหลายต่อหลายชั้นเพื่อป้องกันกลิ่นไม่พึงประสงค์ที่ออกมาจากเรือนร่าง

 

 

มีใครต่อใครมักจะบ่นกันว่า ไม่รู้สึกเลยว่าตัวเองมีชีวิตอยู่ ผมแอบสงสัยเหมือนกันว่า รูดอล์ฟเนี่ยเทียบกับพวกเขาได้ไหม 

เขานั้นไม่สามารถตายได้แม้จะตายไปแล้วก็ตาม

นี่ช่างเป็นความตายที่น่าอัปยศอดสูเสียยิ่งกว่าการมีชีวิตอยู่อย่างอัปยศอดสูเสียอีก

 

ผมได้แต่กลั้นหัวเราะไว้ นี่มันน่าขำสุดๆไปเลยมิใช่หรืออย่างไรกัน ?

เขาฆ่าพี่น้องของพวกตัวเอง ข่มขี่พี่สาวตัวเองเพื่อแย่งชิงบัลลังค์มา แล้วสุดท้ายในที่สุดเขาก็ได้บัลลังค์มาครองแล้วนี่ไง

 

(TTL : เสียดสีเก่งงงง) 

 

“บาร์บาทอส ”

 

“พะย่ะค่ะ, ฝ่าบาท ”

 

“ข้าขอมอบมงกุฏ ผู้ปกครองแห่งโบฮีเมียให้แก่เจ้า ”

 

จอมมารหลายคนถึงกับกลืนน้ำลายเอื้อก

นั่นเป็นตำแหน่ง ที่มีเพียงสี่คนในจักรวรรดิฮับบวร์ก

 

แต่ถึงอย่างไรเสียนั่นก็เป็นแค่ของประดับขององค์จักรพรรดิไม่ต่างจากเครื่องประดับทั่วไป สำหรับราชอาณาจักรโบฮีเมียและราชอาณาจักรแพนโนเนียแล้ว มีเพียงสองอาณาจักรนี้เท่านั้นที่อยู่ภายใต้จักรวรรดิ

 

นี่ก็หมายความว่า ผู้ปกครองแห่งโบฮีเมียนั้นเป็นตำแหน่งสูงสุดลำดับสองของจักรวรรดินี้

 

จักรพรรดิเองก็ยังคงพูดต่อหน้าบาร์บาทอสที่คุกเข่าอยู่

 

“นอกจากนี้ ข้าขอแต่งตั้งให้เจ้าเป็น อาร์คดยุคแห่งออสเตอลิทซ์ และยังเป็นผู้บัญชาการ เป็นนายพลแห่งจักรวรรดิไปตลอดโดยไม่มีสิ้นสุดวาระ

ไม่เพียงแต่ผู้ปกครองโบฮีเมียที่จะมีหน้าที่บริหารจัดการงานใดๆแทนข้าเท่านั้น หากแต่เจ้ายังได้รับสมญานามอันทรงเกียรติอย่าง ซีซาร์ด้วย

ผู้คนจะขนานนามเจ้าว่าเป็น ซีซาร์ บาร์บาทอส ”

 

“เป็นเกียรติอย่างยิ่ง ”

 

บาร์บาทอสตอบกลับไปสั้นๆ

เธอรับมงกุฏและดาบมาจากองค์จักรพรรดิ  จากนั้นก็ลุกขึ้นและหันหน้าไปหาฝูงชน รอยยิ้มที่เยาะหยันปรากฏขึ้นที่มุมปาก

มันเป็นชั่วขณะที่ทุกคนถึงกับตกตะลึง ณ ตอนนั้นเอง ที่จอมมารที่ไม่สังกัดฝักฝ่ายใดได้ตระหนักรู้บางอย่างแล้ว

 

 

พวกเขาเพิ่งได้รู้ว่า การเป็นส่วนหนึ่งของจักรวรรดินั้นมิใช่สิ่งใดเลยนอกจากความชอบธรรม

 

บุคคลผู้อยู่ที่พวกเขาต้องยอมจำนนนั้นมิใช่ จักรพรรดิหุ่นเชิด —หากแต่เป็นเด็กสาว ผู้เป็นบุคคลแรกในประวัติศาสตร์ ที่ไม่เคยมีมาก่อน ผู้ซึ่งปกครองทั้งเหล่าปีศาจและเหล่ามนุษย์

 

บาร์บาทอสกลับไปยืนข้างองค์จักรพรรดิเช่นเดิม

 

จักรพรรดิประกาศรายชื่อต่อไป

 

“มาร์บาส ”

 

“ขอรับ ,ฝ่าบาท ”

 

มาร์บาส, ชายผู้มีผมสีขาวดอกเลา โค้งคำนับให้ 

แม้น้ำเสียงของเขาจะมิได้แสดงออกถึงความเคารพหากแต่กิริยาท่าทางของเขานั้นชวนให้เชื่อยิ่งว่า เขานั้นเชื่อฟังองค์จักรพรรดิ

 

 

“ข้าขอมอบฐานันดร และมงกุฏแห่งแพนโนเนียให้เจ้า ”

 

“ข้าจะไม่ทำให้ท่านต้องผิดหวังกับการตัดสินใจครั้งนี้ ”

บรรยากาศทั่วทั้งห้องนั้นเต็มไปด้วยความอลหม่านยามที่มีการมอบตำแหน่งอื่นให้

มาร์บาสไม่แคร์กับบรรยากาศดังกล่าวและโค้งคำนับก้มลงหัวอีก

 

 

“ข้าจะปฏิบัติต่อผู้ปกครองแห่งแพนโนเนียเหมือนดั่งบิดาบุญธรรมของข้า

ข้ายกให้เจ้าเป็นพ่อเลี้ยงของข้า แต่ต่อสาธารณะนั้น เจ้าเป็นผู้อาวุโสแห่งราชสกุลเรา

เจ้ามีสิทธิใช้สมญาว่า เซบาสโตคราเตอร์(Sebastokrator) ได้”

 

(TTL : ตำแหน่งของสมาชิกสภาอาวุโส และยังเป็นตำแหน่งที่จะมอบให้กับเฉพาะราชสกุล ในช่วงปลายๆยุคสมัยของจักรวรรดิไบเซนไทน์) 

 

ไม่ว่าจอมมารคนใดก็ตามที่มีความรู้เรื่องตำแหน่งของโลกมนุษย์ก็มีแต่ต้องตกใจ

บาร์บาทอสนั้นได้รับพระราชอำนาจเทียบเท่ากับนายพลสูงสุดของจักรพรรดิ ในขณะที่มาร์บาสได้รับสมญาอันทรงเกียรติโดยได้รับการยอมรับว่า เป็นดั่งพระบิดาขององค์จักรพรรดิ

 

ในจักรวรรดินั้น ตำแหน่งฐานะของซีซาร์ต่ำกว่า เซบาสโตคราเตอร์หนึ่งขั้น

 

ทั้งฝ่ายที่ราบและฝ่ายเป็นกลางต่างพึงพอใจกับการแบ่งสิทธิประโยชน์ร่วมกัน

 

“นับจากนี้ไปผู้คนจะสรรเสริญและเรียกนามท่านในฐานะ เซบาสโตคราเตอร์ มาร์บาส ”

 

“ข้าได้รับเกียรติอย่างยิ่ง ”

 

มาร์บาสลุกขึ้นและแสดงความเคารพ บาร์บาทอสยืนทางขวาของจักรพรรดิในขณะที่มาร์บาสยืนอยู่ทางซ้าย

ทุกคนต่างรู้ดีว่า ใครจะถูกเรียกออกมาเป็นคนต่อไป

 

“ไพมอน ”

 

“ไพมอนตอบรับการเรียกขานจากองค์จักรพรรดิค่ะ ”

 

ไพมอนเดินมาอยู่ที่กลางฮออลแล้วขยับยกชายกระโปรงเล็กน้อยเพื่อเป็นการแสดงความเคารพ

หากเทียบกับจอมมารสองตนก่อนหน้านี้ น้ำเสียงของเธอนั้นไม่ได้แสดงความขัดข้องใจแต่อย่างใด

 

สิ่งที่น่าแปลกคือ เธอนั้นกลับตอบด้วยน้ำเสียงราวกับตอบรับคำเชิญไปงานเลี้ยง มิใช่ การตอบรับกับองค์จักรพรรดิ

 

 

 

“ข้าขอมอบตำแหน่งแกรนดยุคแห่งลัคเซมเบิร์กและข้าจะยกให้ลักเซ็มเบิร์กเป็นดินแดนใหม่ของดยุค และจะให้เหล่ากิจการภายในวังทั้งหลายไปรวมตัวกันอยู่ในดินแดนของลัคเซมเบิร์ก ”

 

“ตัวข้าได้รับเกียรติยิ่ง ข้าจะสนับสนุนฝ่าบาทและปกป้องผู้คนที่อยู่ใต้การดูแล ”

 

“อืม แกรนดยุคไพมอน ท่านจะได้หน้าที่ในการจัดการดูแล กิจการงานต่างๆภายในราชวัง

ท่านสามารถใช้นามอันทรงเกียรติว่า พาราโคโมเมนอส (Parakoimomenos) ”

 

นั่นเป็นตำแหน่งที่มอบให้เป็นการส่วนตัว

 

(TTL : พาราโคโมเมนอส (Parakoimomenos)เป็นตำแหน่งที่มีไว้ให้พวกขันที เป็นตำแหน่งที่เอาไว้ดูแลกิจการภายในวังหลวง แปลตรงตัวว่า คนที่นอนข้างๆ(ห้องจักรพรรดิ) และก็เช่นกันเป็นตำแหน่งที่เกิดขึ้นในช่วงไบเซนไทน์) 

 

 

ผ

ผู้ปกครองแห่งโบฮีเมียน,แม่ทัพประจำพระองค์, บาร์บาทอสแห่งฝ่ายที่ราบ

 

ผู้ปกครองแห่งแพนโนเนีย,พ่อบุญธรรมขององค์จักรพรรดิ , มาร์บาสแห่งฝ่ายเป็นกลาง

 

แกรนดยุคแห่งลัคเซมเบิร์ก  ,มหาเสนาบดีแห่งจักรวรรดิ , ไพมอนแห่งฝ่ายภูเขา

 

ดยุคแห่งโมราเวีย,ผู้บัญชาการเรือแห่งจักรวรรดิ , กามิกินผู้ไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใด

 

ตัวแทนแห่งแซคซอนนี่,เซปาร์แห่งฝ่ายที่ราบ

ตัวแทนแห่งเมนซ์ ,สิตริแห่งฝ่ายภูเขา

ตัวแทนแห่งโคโลญ, เวสซาโก้ไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใด

 

 

 

รวมทั้งสิ้นทั้งหมด 7 คน 

ตราบใดที่จักรพรรดิยังคงเป็นหุ่นเชิดอยู่ ตัวตนดังกล่าวก็ยังมีอำนาจจริงในการปกครองจักรวรรดิ

 

 

 

ที่หน้าชื่อของพวกเขาระบุไว้ว่าเป็นตัวแทน นั่นก็หมายถึง ทั้ง 7 มีอำนาจในการเลือกจักรพรรดิองค์ต่อไป

 

 

 

หากแบ่งไปตามกลุ่มก็จะมีฝ่ายที่ราบ 2 โหวต ฝ่ายภูเขา 2 โหวต และฝ่ายเป็นกลาง 1 โหวต ไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใดอีก 2 โหวต

ดูเผินๆเหมือนจะสมดุลกันดี ……แต่ความจริงไม่ได้เป็นอย่างนั้นหรอก

 

เวสซาโก้นิสัยเหมือนตาแก่ ที่ขี้เหนียว และชอบทำอะไรคนเดียว ดังนั้นตัวเขาต่างหากที่เป็น กลุ่มผู้ไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใดๆตัวจริง แต่ถึงอย่างนั้นหมอนั่นก็ไม่ได้ออกหน้าเป็นตัวแทนให้กับจอมมารตนใดจริงๆ เขาสามารถย้ายฝั่งเมื่อไหร่ก็ได้ตามที่ต้องการ

 

พูดง่ายๆก็คือ จอมมารฝ่ายไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใดนั้นไม่มีอำนาจในมือจริงๆเพราะไม่อาจหวังพึ่งเวสซาโก้ได้ ในกรณีที่จู่ๆหมอนั่นย้ายไปจับมือกับฝ่ายที่ราบหรือฝ่ายเป็นกลาง 

คนอื่นอาจจะดูไม่ออกแต่อันที่จริงเวสซาโก้ต่างหากที่เป็นตัวอันตรายที่สุดสำหรับกลุ่มไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใด

 

 

ดังนี้แล้ว ……จอมมารที่สังกัดกลุ่มจริงๆ มีถึง 6 ในทั้งหมด 7 โหวต

 

ขอย้ำให้ฟังอีกครั้งหนึ่ง

 

ยุคสมัยมันเปลี่ยนไปแล้ว

 

 

 

ยุคสมัยที่บาอัลและอกาเรสไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใดแล้วทำการชักเชิดกองทัพจอมมารจบสิ้นไปแล้ว

 

ไม่ว่าจะเป็นใคร หรือจะมองจากมุมไหน ตอนนี้ผู้นำยุคสมัยใหม่คือ หัวหน้าของแต่ละฝ่ายอย่าง : บาร์บาทอส มาร์บาสและไพมอน

 

 

แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะกลายเป็นว่าบรรยากาศในห้องโถงกลับสงบสุขอย่างน่าประหลาดใจ

จอมมารที่ไม่สังกัดฝ่ายใดดูจะเชื่อเหลือเกินว่า นี่มันช่างยุติธรรมดี

พวกนั้นกลับโล่งอกโล่งใจขึ้นมาเพียงเพราะเห็นถึงความแฟร์ที่เคลือบฉาบเพียงผิวเผิน

 

นี่เจ้าพวกนั้นคิดว่า ให้กามิกินได้ 1 โหวตไปก็พอแล้วอย่างนั้นหรือ? โง่ชะมัด …….

 

“ฮาเกนติ(Haagenti), ข้าขอแต่งตั้งให้ท่านเป็นดยุคแห่งนิพพัวเซน(Duke of Knyphausen)”

 

“……ขอบพระทัยครับ ”

 

“อโลเซส(Alloces), ข้าขอแต่งตั้งให้ท่านเป็นดยุคแห่งมาร์ตินีซ(Duke of Martinice)”

 

“ข้าได้รับเกียรติอย่างยิ่ง ”

 

จอมมารเดินออกมาข้างหน้าแล้วคุกเข่าต่อหน้าจักรพรรดิทีละคน ตามที่ถูกเรียกชื่อ

 

ทั้งหลายต่างรู้ดีอยู่แล้วว่า ตัวเองไม่ได้คุกเข่าให้กับจักรพรรดิหากแต่คุกเข่าให้กับหัวหน้ากองกำลังทั้งสามฝ่ายรอบตัว

 

หากคุณตั้งใจสังเกตดูให้ดีจะเห็นอะไรน่าสนใจ

 

จอมมารที่สังกัดฝ่ายที่ราบจะแอบโค้งให้กับทางบาร์บาทอส ส่วนจอมมารที่สังกัดฝ่ายภูเขาจะแอบโค้งให้กับไพมอน

 

ในขณะเดียวกันจอมมารที่ไม่สังกัดฝักฝ่ายใดจะโค้งแบบเก้ๆกังๆไม่รู้ว่าจะโค้งทิศไหนดี

 

 

 

“…….”

 

“…….”

 

 

ทั้งห้องโถงกลับเต็มไปด้วยความเงียบที่น่ากระอักกระอ่วนทุกครั้งที่จอมมารถูกขานชื่อขึ้น

 

บางคน ลอบมองผมด้วยความสงสัย

ผมไม่สนใจสายตาของพวกนั้น แล้วยังมองดูงานแต่งตั้งยศต่อไป

 

 

ถูกแล้วล่ะ ยังไม่มีการขานชื่อผม

 

พอพี่เซปาร์ได้รับการแต่งตั้งเป็นผู้แทน จอมมารหลายต่อหลายคนก็หันมามองผม

พี่เซปาร์เองก็เป็นดั่งมือขวาของบาร์บาทอส ในขณะที่ผู้ที่ลงทุนลงแรงไปมากที่สุดในฝ่ายที่ราบในเหตุการณ์ล่าสุดย่อมไม่มีใครอาจปฏิเสธได้ว่า …… คือ ผมนี่เอง

 

 

 

ผมเป็นบุคคลผู้นำพาจักรวรรดิของพวกเราให้เป็นที่รู้จักต่อเวทีทางการทูตและเหล่าชาติอื่นในทวีป ย่อมไม่มีใครเหมาะแก่การได้รับการแต่งตั้งให้เป็นตัวแทนผู้สมควรได้รับการอวยยศเท่าผมอีกแล้ว

 

แต่ถึงอย่างนั้น กลับไม่มีการเรียกขานชื่อผม …….

 

 

ยิ่งจำนวนจอมมารที่ถูกเรียกผ่านไปมากเท่าไหร่ ยิ่งจำนวนจอมมารที่เหลืออยู่มีน้อยเท่าใด คนทั้งหลายต่างก็ยิ่งมองมาที่ผมมากขึ้นเท่านั้น

 

แต่ไม่มีใครกล้าพูดออกมาถึงสถานการณ์แปลกประหลาดเช่นนั้น

 

จนสุดท้ายแล้ว

 

จอมมารทุกคนได้รับรางวัล ฐานันดร และเหลือผมเป็นคนสุดท้าย

 

จักรพรรดิพูดทำลายความเงียบ

 

 

“ยังมีบุคคลหนึ่งที่ไม่เพียงแต่ปกปักรักษาจักรวรรดินี้ไว้ หากแต่ยังอุทิศแรงกายแรงใจเพื่อสันติสุขระหว่างมวลมนุษย์และปีศาจ

ตัวข้านี้ปรารถนาจะสรรเสริญและตกรางวัลให้แก่เขาผู้นี้อย่างงาม

หากแต่บุคคลผู้นั้นกลับเลือกที่จะปฏิเสธการรับสิ่งเหล่านั้นด้วยความทรงเกียรติ

……ดันทาเลี่ยนเอ๋ย ”

 

“ครับ ฝ่าบาท”

ผมยืดเหยียดหลังตรงแล้วก้าวออกมาข้างหน้า ผมรับรู้ได้ว่า สายตาของทุกคนกำลังจับจ้องมาที่ผม

 

เบื้องหลังแววตาเหล่านั้นเต็มไปด้วยหลากอารมณ์ความรู้สึก ทั้ง ยินดี,ชื่นชม,สงสัย,เกลียดชังและริษยา

อารมณ์เหล่านั้นห่อหุ้มผมไว้ราวกับเป็นเสื้อผ้าอาภรณ์

 

ผมรู้สึกได้เลยว่า คงไม่อาจสะบัดถอดผ้าพวกนั้นได้โดยง่าย

 

 

“ข้าขอแต่งตั้งเจ้าให้เป็นอัยการสูงสุดแห่งจักรวรรดิแห่งนี้”

 

“ข้าขออุทิศทั้งร่างกายและจิตวิญญาณตนเองเพื่อรับใช้ทุกสรรพชีวิตในจักรวรรดินี้ ”

 

มันก็จบลงประมาณนี้แหละนะ

 

จอมมารหลายต่อหลายตนต่างกระสับกระส่ายเพราะบทสนทนาดังกล่าว

ผมหันตัวกลับไปและมองรอบข้างอย่างช้าๆ

 

 

บาร์บาทอส,มาร์บาส,ไพมอน,การ์มิกิน,พี่เซปาร์,สิตริและเวซาโก้

หลังจากสบตาพวกเขาแล้ว ผมก็มองลงต่ำ

 

 

บาร์บาทอสเป็นพวกเดียวกันกับผม หากจะนับที่ค่าความชอบของเธอที่มีต่อผมถึง 50 หน่วยแล้ว ก็ถือได้ว่า ผลโหวตครึ่งหนึ่งเป็นของผม

 

 

0.5

 

 

ค่าความชอบที่มาร์บาสมีต่อผมก็เกือบ 50 เช่นกัน

นอกจากนี้พวกเรายังเป็นพันธมิตรทางการเมือง ดังนั้น ครึ่งแต้มก็ย่อมเป็นของผมด้วย

 

 

 

1

 

ค่าความชอบของกิมิกินก็ถึง 50 แล้ว และเธอยังยึดติดกับผมในระดับที่เกินแต้มค่าความชอบ อันเนื่องมาจากความปรารถนาที่จะครอบครองผมจนน่าขยะแขยง

ไม่ว่ายังไงก็เถอะ ครึ่งโหวตของเธอก็เป็นของผมเช่นกัน

 

 

 

1.5

 

พี่เซปาร์ก็จงรักภักดีกับบาร์บาทอส พูดว่า เป็นลูกน้องของเธอก็ยังได้ เช่นเดียวกันกับบาร์บาทอสนั่นแหละ ผลโหวตครึ่งหนึ่งของเขาก็เป็นของผมเช่นกัน

 

 

 

2

 

ไม่จำเป็นต้องพูดถึงสิตริ

 

 

 

3.

 

(TTL : เดี๋ยวๆๆๆ พอเป็นสิตริ คะแนนโหวตอยู่ๆก็ +1เฉยเลยเว้ยยยยย) 

 

ค่าความชอบของไพมอนก็เกิน 50 แล้ว 

อันที่จริงเธอจะทำตามที่ผมบอกและยิ่งนานวันเข้า มันก็ยิ่งกลายเป็นแบบนั้นไป

ดังนั้นแล้วผลโหวตของเธอก็เป็นของผม โดยมาพร้อมกับสิตริเหมือนเป็นแพคเกจคู่

 

 

4

 

 

—4 คะแนนโหวตจาก 7

 

 

ผมได้รับสิทธิ์ในการโหวตเกินครึ่ง อยู่ในมือแล้ว

 

นี่คือ ความจริงเบื้องหลังการมอบรางวัลในวันนี้

 

ยุคสมัยใหม่เริ่มต้นขึ้นแล้ว

 

 

 

ยุคสมัยใต้การควบคุมของฝักฝ่ายและจอมมารทั้งสาม  , แต่ลึกลงไปใต้ผิวน้ำนั้น มันเป็นยุคสมัยที่ถูกควบคุมโดยจอมมารผู้มีลำดับ 71 

โดยผม ดันทาเลี่ยนผู้นี้เอง

 

ไม่ใช่ใครอื่นใดที่เป็นผู้จุดประกายยุคนี้ขึ้นมา

 

 

จักรวรรดิจะดำรงอยู่ต่อไปด้วยจุดยืนที่เป็นพันธมิตรทั้งฝ่ายมนุษย์และปีศาจ ,

ด้วยการใช้สิ่งนี้เป็นสะพาน จักรวรรดิก็สามารถเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับกิจการต่างๆบนผืนทวีปได้ทั้งในนามของฝ่ายปีศาจและฝ่ายมนุษย์

 

 

ผมแน่ใจเลยว่า จักรวรรดิฮับบวร์กนี่แหละที่เป็นผู้กุมอนาคตแห่งทวีป

 

ผมเป็นบุคคลเดียวผมคอยกำกับจักรวรรดิ

 

แถมผมยังไม่ได้ออกหน้า หากแต่ชักเชิดอยู่เบื้องหลัง ผมเคลื่อนไหวในเงามืด

 

ทั้งในฐานะดยุคแห่งคัสทอส และเค้าท์พาลาทีน แห่งจักรวรรดิ แถมตำแหน่งนั้นยังเหมาะกับตำแหน่งอดีตจอมมารลำดับ 71 ที่อยู่ท้ายสุดของลำดับทั้งหลาย

 

ผมยังคงเป็นบุคคลผู้อยู่ลำดับสุดท้ายและจะเป็นเช่นนั้นต่อไป

 

ผมโค้งคำนับ ให้กับเหล่าจอมมารทั้งหลาย

 

 

แปะๆ

ผมได้ยินเสียงใครบางคนปรบมือ คนๆนั้นคงเป็นบาร์บาทอส 

ในขณะที่จอมมารตนอื่นๆก็ทยอยปรบมือตามหลังด้วย ผมยิ้มออกมาทันทีที่ได้ยินเสียงปรบมือ

 

 

 

ผ ม คื อ จั ก ร ว ร ร ดิ

(I am the Empire.)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำส่งท้ายจากผู้เขียน

 

ใช้เวลานานมากกว่าที่ผมจะหาอ้างอิงเรื่อง ยศบรรดาศักดิ์ในยุคสมัยไบเซนไทน์ – โรมัน และจักรวรรดิโรมันศักดิ์สิทธิ์

 

 

บางกรณีของทั้งไบเซนไทน์-โรมันก็ใช้ทั้งศัพท์ละติน และกรีก บางครั้งก็ใช้สลับกันเสียอย่างนั้น 

ผมได้แต่ต้องขออภัยที่รีเซิร์จน้อยเกินไป

 

(จริงๆบางทีผมควรใช้คำนามที่ระบุเพศหญิง แต่เนื่องจากผมไม่ได้รู้เรื่องรากละติน บางทีก็ใช้คำนามระบุเพศชายแทน )

 

ในอนาคตอาจมีการแก้ไขชื่อยศฐานันดร