บทที่ 275 – การร่วมมือกันครั้งยิ่งใหญ่(3)

 

* * *

 

 

อลิซาเบธตื่นขึ้นมาหลังจากงีบหลับชั่วครู่

 

เตียงสีขาวที่ดูจะราคาถูกไปหน่อยสำหรับผู้ปกครองประเทศที่ใช้นอน อลิซาเบธนวดรอบตาที่ยับย่น ความรู้สึกเหนื่อยเมื่อยล้าห่อหุ้มรอบกระโหลกหนึบหนับราวกับชีสเละ เธออยากจะนอนต่ออีกสักนาที

 

“อึก…….”

 

หนึ่งในลูกแก้วคริสตัลอีกฟากหนึ่งของห้องส่งเสียงดัง

เธอตื่นขึ้นมาเพราะเสียงนั้น

เธอเพิ่งนอนได้ไม่นาน จึงบ่นออกมาทันที

 

“……ใครมาเรียกหาข้าในเวลาแบบนี้?

ไม่สิ มันอาจจะเป็นอะไรที่เร่งด่วนมากก็ได้”

อลิซาเบธเดินล่องลอยเหมือนผี

 

แสงจันทราฉาดส่องผ่านหน้าต่างที่มืดทึมลงมายังร่างที่เปลือยเปล่าของเธอ

การนอนหลับโดยไม่สวมเสื้อผ้านั้นกลายเป็นนิสัยของเธอไปนานมากแล้ว

 

 

“อืมม เฮนริเอตต้าเองรึ ?”

ความเหนื่อยล้าของอลิซาเบธจางหายไปในทันที

ลูกแก้วที่ตั้งอยู่ที่นั่นเป็นลูกแก้วพิเศษที่มีตั้งค่าไว้สำหรับเฮนริเอตต้าโดยเฉพาะ

 

 

ไม่เป็นไรเลยด้วยซ้ำหากเฮนริเอตต้าจะมารบกวนการนอนของเธอ อลิซาเบธเปิดใช้งานลูกแก้วเวทย์

ลูกแก้วนั้นฉายแสงสว่างเป็นรูปร่างของคนๆนั้นอยู่ข้างใน

 

“ว่าไง, อลิซ่า”

 

ราชินีผู้มีเร่าร้อนดั่งเปลวเพลิง ,เฮนริเอตต้า เดอ บริททานี่ ยังคงยิ้มร่าเหมือนเช่นทุกที

 

“ข้ารู้ว่า นี่มันกะทันหันไป แต่ข้าอยากถามอะไรเธอสักหน่อย เธอมีความลับที่ไม่อาจบอกคนอื่นบ้างไหม?”

 

“……ช่างเป็นคำถามที่กะทันหันเสียจริง”

อลิซาเบธยิ้มรับอย่างขมขื่น

 

วิธีการที่เฮนริเอตต้าพูดนั้นราวกับเธอกำลังคุยเล่นกับเพื่อนร่วมดื่ม

ไม่มีใครเชื่อหรอกว่า เธอนั้นเป็นนักปกครองผู้ครองทั้งจักรวรรดิและราชอาณาจักร

 

แต่ก็ด้วยนิสัยนั้นนั่นแหละที่ทำให้อลิซาเบธรู้สึกสบายใจ

 

ือืมมม,อลิซาเบธนั้นแตะคางตัวเองขณะครุ่นคิด

 

“ความลับ อย่างนั้นหรือ? ก็ออกจะเป็นปัญหาสักหน่อย

แล้วเธอตั้งใจจะรู้ความลับของสาวน้อยแล้วหวังเอามันไปใช้ในทางที่ไม่ดีขึ้นมาล่ะ?”

 

“สาวน้อยหรอ? โอ้ย อย่าทำให้ขำน่า

ไม่มีใครเรียกหญิงสาวที่อยู่มานานกว่ายี่สิบปีโดยไม่มีคนรักและยังโสดซิงว่าเป็นเลดี้หรอกน่า”

 

 

“……จิตใจของข้ายังคงเป็นสาวน้อยเสมอนะ”

อลิซาเบธท้วง แม้แต่ตัวเธอยังรู้สึกเลยว่า มันน่าสังเวช

 

“ดูจากท่าทางของเธอแล้ว อย่าบอกนะว่า, เธอน่ะยังโสดซิงอยู่จริงๆน่ะ?”

 

“ข้าแต่งงานกับประเทศชาติตัวเอง 

เอาล่ะ เฮนริเอตต้านั่นแหละความลับของข้าที่มอบให้เธอ”

 

“เฮ่อ ถ้าหากว่า ไม่เป็นอะไรจริงๆแล้วล่ะก็ทำไมถึงทำท่าทางอย่างนั้นกันล่ะ?”

เฮนริเอตต้าขมวดคิ้วด้วยความไม่เข้าใจ

อลิซาเบธกลับสำนึกเสียใจขึ้นมาชั่วขณะ

 

 

“ข้าจะเลือกใครมาใช้เวลาหรรษาด้วยกันก็ได้ หากข้าปรารถนา  เพียงแต่ข้ายังไม่รู้สึกว่าอยากทำแบบนั้นน่ะ”

 

“พวกสาวขายไม่ออกเขาก็พูดประโยคแบบนั้นแหละ”

 

“ก็ได้ๆ หยุดคุยเรื่องนี้ดีกว่า”

 

อลิซาเบธถอนใจ

ราชินีแห่งบริททานี่นั้นขึ้นชื่อเรื่องพฤติกรรมทางเพศที่สำส่อน ดูเหมือนจะมีความต่างกันอย่างมากระหว่างศีลธรรมของบริททานี่กับฮับบวร์ก อลิซาเบธคิดอย่างนั้น

 

 

“เฮ่อ นี่ถ้าหากพวกหัวหน้าฝ่ายได้ยินบทสนทนาที่พวกเราคุยกันอยู่นี่ มีหวังคงลุกขึ้นมาปฏิวัติสักสองครั้งได้แล้วมั้ง

แล้ว เหตุผลที่เธอตัดสินใจถามข้านี่ก็ด้วยเรื่องความลับเล็กๆของข้าน่ะหรือ?”

 

เฮนริเอตต้ายิ้มบางๆ

 

“ดันทาเลี่ยนเคลื่อนไหวแล้วนะ,อลิซา”

 

“…….”

 

บรรยากาศเปลี่ยนไปในทันที

 

อารมณ์บนใบหน้าของอลิซาเบธนั้นจางหาย

 

หญิงสาวที่เคยคุยเล่นกับเพื่อนนั้นไม่อยู่แล้ว เหลือก็แต่เพียงทรราชย์ไร้หัวใจผู้ปกครองสาธารณรัฐฮับบวร์กใหม่

 

อลิซาเบธแผ่ความจริงจังออกมาขณะถามกลับ

 

“……ที่บอกว่า เคลื่อนไหว เธอหมายความว่าอย่างไร?”

 

“ก็ที่ข้าหมายถึงก็คือ เขาสร้างกองทัพแล้ว พันธมิตรเสี้ยวจันทราไง ,อลิซ่า”

 

เฮนริเอตต้าพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆราวกับกำลังพูดถึงปัญหาของคนอื่นอยู่

 

“ผิดกันว่า ในครั้งนี้แทนที่จะบุกไปยังฮับบวร์กเหมือนครั้งที่ผ่านมา คราวนี้พวกนั้นกลับมุ่งหน้ามายังฟรานเคีย ถือว่า คงทำให้เธอโล่งใจได้พอควร”

 

“อืมมม”

 

แน่ล่ะ มันย่อมต้องทำให้โล่งใจได้อยู่แล้ว

มันย่อมต้องเป็นฝันร้ายโดยไม่ต้องสืบที่ต้องเผชิญหน้ากับกองทัพพันธมิตรเสี้ยวจันทราที่ทำให้เธอจะต้องย่อยยับอีกครั้ง

 

แต่ถึงกระนั้นเธอก็มิได้แสดงความโล่งใจออกมา เป้าหมายของพวกนั้นคือ ฟรานเคีย ซึ่งนั่นก็หมายถึง เฮนริเอตต้า,เพื่อนของเธอ จะต้องเป็นผู้เผชิญหน้ากับพวกมัน

 

 

“ใครเป็นสายข่าวนี้ล่ะ?

โทษทีแต่มันฟังดูน่าสงสัย จอมมารตนนั้นน่ะมีความสามารถเรื่องสงครามการข่าว และเรื่องการปั่นประสาทผู้คน 

เธอควรระวังไว้ให้มาก”

 

หากพวกเธอเร่งด่วนสรุปเกินไป อาจตกหลุมพรางของอีกฝ่ายก็เป็นได้

กองกำลังจอมมารเป็นที่จับตาดูอยู่ แม้ในกลุ่มสายข่าวของสาธารณรัฐฮับบวร์กก็ตาม

ดังนั้นแล้ว อลิซาเบธไม่คิดจะเคลื่อนไหวใดๆทั้งสิ้น

 

 

“นั่นคือสาเหตุที่ข้าถามเธอว่ามีความลับอะไรอยู่ไหม

ข้าก็มีความลับของข้าอยู่ นั่นคือ ข้ากำลังร่วมมือกับหนึ่งในจอมมารตนหนึ่ง บุคคลผู้นั้นคือ แหล่งข่าวของข้า”

 

“จอมมารตนหนึ่งอย่างนั้นหรือ?”

อลิซาเบธย่นคิ้ว

 

การที่เฮนริเอตต้าตั้งใจเปิดเผยความลับนั้นกับอลิซาเบธด้วยตัวเอง

 

ในเรื่องที่ว่า เฮนริเอตต้าร่วมมือกับจอมมารตนหนึ่งก็เป็นเรื่องน่าประหลาดใจก็จริงอยู่แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาสนใจเรื่องนั้น 

 

อลิซาเบธมุ่งความสนใจไปยังปัญหาที่อยู่ตรงหน้า

 

“มีความเป็นไปได้สูงมากที่ข้อมูลนั้นจะเป็นข้อมูลปลอม มันอันตรายมากนะ เฮนริเอตต้า”

 

“อกาเรสเป็นจอมมาร เธอจำสงครามกลางเมืองเมื่อสามปีก่อนที่เกิดขึ้นในดินแดนของผู้รักษาการณ์แทนได้ใช่ไหม?”

 

“……จอมมารลำดับ 2 ที่พ่ายแพ้ไป”

 

ถูกแล้ว ดังนั้นแล้วจึงเชื่อถือได้ยังไงล่ะ 

 

เฮนริเอตต้าพูดต่อ

 

“เกิดการฆ่าล้างครั้งใหญ่ขึ้นในกองทัพจอมมาร 

พวกนั้นบอกว่า แม้แต่จอมมารลำดับ 1 อย่างบาอัลก็ถูกฆ่า 

ข้าได้รับวิดีโอที่ดันทาเลี่ยนออกมาพูดระหว่างเหตุการณ์นั้นด้วย

เดี๋ยวข้าจะให้นักเวทย์ประจำวังหลวงส่งวิดีโอนั้นให้เธอดูทีหลังนะ”

 

“ฝากด้วยล่ะ นั่นหมายควาใว่า ดันทาเลี่ยนเป็นผู้กำกับเหตุการณ์การฆ่าล้างนั้นใช่ไหม?”

เฮนริเอตต้าพยักหน้า

 

“อาจไม่มีหลักฐานยืนยันแน่ชัด แต่ข้าคิดว่าเป็นอย่างนั้น”

 

“อืมมมมม”

 

“อลิซ่า พอข้าได้ข้อมูลภายในเกี่ยวกับกองทัพพันธมิตรเสี้ยวจันทราด้วยความร่วมมือจากจอมมาร

ผู้ที่ตระเตรียมเวที ณ ที่ราบบรูโน่ เองทั้งหมดก็คือ ดันทาเลี่ยน”

 

“……นี่เธอหมายความว่ายังไง?”

 

ดันทาเลี่ยนที่เป็นผู้ต้องสงสัยว่าอยู่เบื้องหลังการแพร่พิษภัยทางความคิดให้แก่มนุษยชาติในช่วงพิธีสุนทรพจน์

 

นี่เธอกำลังจะบอกว่า หมอนั่นมีบทบาทที่ยิ่งใหญ่ยิ่งกว่านั้นอีกน่ะหรือ?

 

เฮนริเอตต้าเปิดเผยความจริงที่เธอรู้ว่า

 

ดันทาเลี่ยนได้แอบส่งจดหมายลับไปหาผู้นำของกองทัพจอมมารในแต่ละภาค เพื่อป้องกันมิให้ฝ่ายภูเขาทำอะไรเลยเถิด

อกาเรสเองก็ได้จดหมายนั้นด้วยเช่นกัน

 

อกาเรสรู้เลยว่า ดันทาเลี่ยนมองเห็นความเคลื่อนไหวและเจตนาของฝ่ายภูเขาตั้งแต่ต้นแล้ว

ด้วยข้อมูลดังกล่าวนี้ทำให้เฮนริเอตต้าตระหนักได้แล้วว่า ใครกันแน่เป็นผู้บงการอยู่เบื้องหลังกองทัพพันธมิตรเสี้ยวจันทราครั้งที่ 8 

 

 

 

“……ทั้งหมดนั่น คือ บทและเวทีที่ถูกจัดฉากขึ้นโดยชายคนนั้น”

 

“…….”

 

อลิซาเบธกลับนิ่งไม่ตอบอะไรทั้งที่ยังประคองแก้วไวน์อยู่

เธอไม่อาจทนฟังมันด้วยใจที่โล่งว่างได้จึงไปเอาไวน์มาดื่ม

ทั้งที่เป็นไวน์คุณภาพเยี่ยม แต่ในปากของเธอกลับมีแต่รสขมปร่า

 

“พวกเราตกหลุมพราง ตั้งแต่ตอนที่พวกเราไปเข้าร่วมที่ทุ่งราบ บรูโน่แล้วนะ ,อลิซ่า”

 

“อะไรกัน…….เธอกำลังจะบอกว่า บุคคลเพียงคนเดียวกลับสามารถผลักดันมนุษยชาติไปสู่จุดจบได้เลยอย่างนั้นหรือ?”

อลิซาเบธถึงกับตัวสั่น

 

“นี่มันบ้าไปแล้ว เรื่องแบบนั้นไม่มีทางเป็นไปได้”

 

 

“แต่มันก็เกิดขึ้นแล้ว โทษทีนะ ข้าและเธอต่างก็เป็นผู้ปกครองเหมือนกัน พวกเราไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธความจริงตรงหน้า”

 

ความจริงนั้นที่เป็นสิ่งที่น่าหวาดกลัว

มันคือ ฝันร้ายโดยแท้

ฝันร้ายที่ชื่อว่า ดันทาเลี่ยนกำลังแผ่คลุมไปทั่วทั้งทวีป

 

“ผู้คนนับหมื่นต้องตายไป ,เฮนริเอตต้า

ผู้คนนับหมื่นของฮับบวร์กต้องตาย”

อลิซาเบธพึมพัมด้วยน้ำเสียงเครียด

 

 

“ทั้งหมดนั่นก็ด้วยฝีมือคนๆเดียว? 

ข้าจะบอกกับผู้คนเรื่องนี้ได้อย่างไรกัน……? 

ถึงจะเป็นจอมมาร แต่มันก็ไม่น่าจะเกิดขึ้นได้สิ…….”

 

“ตัวข้าก็ยังต้องฆ่าทหารตัวเอง”

เฮนริเอตต้าพูดด้วยน้ำเสียงแหลมอย่างทรมาน หลังจากพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยมาโดยตลอด

 

“ข้าไม่เคยลืมเสียงกรีดร้องจากทหารของฝ่ายข้าเอง ข้าเองก็ไม่ต่างจากเธอเช่นกัน”

 

“…….”

 

“ครั้งนี้ได้โอกาสแก้แค้นแล้วนะ,อลิซ่า”

 

อารมณ์ของทั้งสองต่างกันโดยสิ้นเชิง

 

อลิซาเบธนั้นเป็นกังวลและยังหวาดวิตกกับดันทาเลี่ยนเป็นอย่างมาก

ในขณะที่ ในสายตาเฮนริเอตต้า ดันทาเลี่ยนเป็นคู่ต่อสู้ที่น่ารำคาญ หากแต่ไม่ใช่สิ่งที่น่ากลัว

 

ความแตกต่างดังกล่าวเริ่มขึ้นเมื่อหลายปีก่อนตอนที่ อลิซาเบธตระหนักได้ว่า ตัวตนที่แท้จริงของ นักบวชบ้าอย่างจอน โบล นั้นคือ ดันทาเลี่ยน

อลิซาเบธบอกข่าวดังกล่าวให้เฮนริเอตต้าฟังในทันที

ดังนั้นแล้ว เฮนริเอตต้าจึงศึกษาข้อมูลศัรูและเอาชนะดันทาเลี่ยนลงได้

 

เฮนริเอตต้าจึงมีความมั่นใจมากขึ้นหลังจากที่ก่อนหน้าเคยเอาชนะดันทาเลี่ยนได้แล้ว

 

“แม้จะมีโอกาสอันน้อยนิดที่ข้อมูลนี้จะเป็นข้อมูลลวง

แต่เราก็สามารถสวนกลับไปได้ ตราบใดที่เราไม่ได้ประมาท

ข้าเชื่อว่า เธอไม่น่าจะเสียความมั่นใจได้ถึงขนาดนั้นนะ ,อลิซ่า”

 

“……เธอพูดถูก ข้าออกจะร้อนใจมากไปหน่อย ขอโทษด้วย”

 

“เอาเถอะ ข้าพอใจเข้า พอเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับดันทาเลี่ยนทีไร เธอก็มักจะอารมณ์แปรปรวนแบบนี้แหละ”

เฮนริเอตต้ายิ้มกรุ้มกริ่ม

 

(TTL : แฟนคลับได้ข่าวโอชิก็งี้

เกิดอารมณ์(ของ)ขึ้น ก็เป็นธรรมดาอยู่แล้ว! (ฮา)   ) 

 

 

“หมอนั่นอาจเป็นอัจฉริยะที่เก่งเรื่องสงครามการข่าวและการปั่นประสาท แต่เขาไม่ได้มีความสามารถในสนามรบหรอก

เราสามารถใช้จุดนี้ พุ่งเป้าไปที่การรบในรูปแบบได้”

 

 

“…….”

 

อลิซาเบธหยุดคิดพักหนึ่ง

ก่อนที่จะบอกกับเพื่อนของเธอ

 

“ในแง่ของทางการทหารแล้วนะ ,เฮนริเอตต้า

ข้าคิดว่า ดันทาเลี่ยนได้ลูกน้องที่เก่งมากมาแล้ว”

 

“หา?”

 

“เธอรู้เรื่องที่ไฮเดลเบิร์กโดนยึดแล้ว ใช่ไหม?”

เฮนริเอตต้าพยักหน้า

 

 

“ผู้คนในเมืองต่างพูดว่า กองทัพจอมมารนั้นมีผู้มีความสามารถอยู่”

 

 

“ข้าเชื่อว่า มีความเป็นไปได้สูงมากที่……นักยุทธศาสตร์คนนั้นจะเป็นที่ปรึกษาของดันทาเลี่ยน”

 

สีหน้าของเฮนริเอตต้าจริงจังขึ้นมา

อลิซาเบธยังคงพูดต่อทั้งที่รู้สึกเจ้บปวดกับที่เห็นสีหน้าของเพื่อน

 

 

“มีรายงานหลักฐานมาจากทูตที่ส่งไปยอมแพ้ เห็นว่ามีเด็กสาวคนหนึ่งรับใช้ใกล้ชิดดันทาเลี่ยน

ดันทาเลี่ยนนั้นอาจรบไม่เก่ง แต่เขาคงไม่โง่พอที่จะปล่อยเรื่องนั้นให้เป็นจุดอ่อนของตัวเองต่อไป”

 

สามัญชนกลับชื่นชอบชนชั้นสูงเพราะการเสียสละตัวเองที่พวกเขาแสดงออกให้เห็นในไฮเดลเบิร์ก

 

ทำให้ชนชั้นสูงในส่วนกลางของสาธารณรัฐกลับมีอำนาจมากขึ้นมาเรื่อยๆ

พวกนั้นกำลังโต้กลับในช่วงที่ผ่านมาที่ถูกกดข่ม

 

ดันทาเลี่ยนนั้นทั้งได้รับชัยชนะด้วยพร้อมๆกับทำการเขย่ารากฐานทางการปกครองไปพร้อมๆกัน…….

 

ไม่มีอะไรน่ากลัวไปกว่าศัตรูที่รู้วิธีการใช้ชัยชนะของฝ่ายตนให้เกิดประโยชน์อีกแล้ว ดันทาเลี่ยนจึงกลายเป็นตัวตนที่น่าสะพรึงกลัวเป็นที่สุด

 

เฮนริเอตต้าถึงกับคร่ำครวญออกมา

“นี่เธอกำลังจะบอกว่า เขานั้นเก่งฉกาจทั้งเรื่องยุทธวิธี แผนการ และตอนนี้ก็ยังมีเรื่องทางการทหารอีกเหรอ? ออกจะเป็นศัตรูที่เพียบพร้อมเกินไปแล้ว”

 

 

ทั้งสองผู้ปกครองต่างตกอยู่ในความเงียบงัน

อลิซาเบธพยายามที่จะเอาชนะแรงกดดันในใจจึงพูดขึ้นมาก่อน

 

“แล้วถ้าหากเราพยายามสร้างความแตกแยกในกลุ่มกองทัพพันธมิตรเสี้ยวจันทราล่ะ? 

ดันทาเลี่ยนเป็นผู้วางแผนฆ่าล้าง หากเธอรู้ข้อมูลนั้นแล้ว เขาก็ไม่น่าจะมีกองทหารมากมายนัก หากพวกเราหาทางแบ่งแยกกองกำลังฝ่ายจอมมาร พร้อมกันนั้นก็ลดความเชื่อมั่นที่พวกนั้นมีต่อดันทาเลี่ยน…….”

 

“เป็นไปได้ยากมาก”

เฮนริเอตต้าส่ายหัว

 

 

“ตามที่อกาเรสบอกมา เขานั้นมีสายสัมพันธ์ที่ดีกับหัวหน้าทุกกองทัพภาค

ยิ่งไปกว่านั้น ดันทาเลี่ยนเองนั่นแหละที่ทำเป็นผู้ทำให้กองทัพพันธมิตรประสบความสำเร็จทั้งยังเป็นผู้จบสงครามกลางเมืองอีกด้วย

เหล่าผู้บัญชาการทั้งหลายย่อมต้องเชื่อใจเขาเป็นอย่างมาก”

 

“ความน่าเชื่อถือของเขามีสูงมากอย่างนั้นสินะ……?”

 

“มากๆเลยล่ะ”

 

แผนการสังหารจอมมารลำดับ 1 ที่วางแผนโดยดันทาเลี่ยนแสดงให้เห็นแล้วว่า เขานั้นได้รับความเชื่อใจขนาดไหน

จึงเป็นไปแทบไม่ได้เลยที่พวกเธอจะสร้างความแตกแยกจากภายในกลุ่มได้

อลิซาเบธถอนใจอย่างเหนื่อยอ่อน

 

“อะไรคือ เป้าหมายที่แท้จริงของเขากันแน่? ข้าไม่เข้าใจเลย

หากเขาปรารถนาที่จะฆ่าล้างมนุษยชาติ เขาก็ไม่จำเป็นต้องทำการกำจัดพวกตัวเอง…….”

 

 

“ข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่สิ่งที่รู้แน่ชัดแล้วก็คือ”

เฮนริเอตต้าพูดด้วยน้ำเสียงเยียบเย็น

 

“เขานั้นเป็นบุคคลที่อันตรายเป็นที่สุด,เป็นทั้งศัตรูของมนุษยชาติ และศัตรูตัวฉกาจของพวกเรา”

 

“…….”

 

 

“แต่หากมองในมุมกลับแล้ว กองกำลังจอมมารจะพบกับความสูญเสียครั้งใหญ่ในทันที หากเขาตาย

อลิซา,เตรียมการประกาศไว้ให้ดี เวลานี้พวกเราอาจต้องไปรบเพื่อให้มนุษยชาติเอาชีวิตรอดให้ได้”

 

อลิซาเบธจิบไวน์ก่อนจะค่อยๆพยักหน้าตอบรับ

 

 

ถูกแล้วล่ะ เธอไม่มีทางเลือกอื่นใดแล้วนอกจากจบฝันร้ายนี้ด้วยตัวเอง…….