อย่างไรก็ตามผู้มีอำนาจที่อ่อนโยนเสมอมาจู่ๆก็กลายเป็นยกตนข่มท่าน ถูกความหล่อเหลาของเขาครอบงำจนต้องตาบอด

ถังซินเหยาไม่สามารถพูดอะไรได้ ถ้าเธอยังพูดต่อไปอาจจะกลายเป็นเธอที่ดัดจริต

“โอเคค่ะ วันนี้ขอบคุณมากนะคะ” ถังซินเหยาปล่อยวางภาระในใจของเธอและยิ้มผ่อนคลายมากขึ้น

“ไม่เป็นไรครับ ผมชอบเค่อหลานและลั่วหลิงมาก” ดวงตาของฟางซวี่เจ๋อจับจ้องไปที่ร่างของถังซินเหยา ถ้ารอยยิ้มบนใบหน้าของถังซินเหยาเปลี่ยนไปเขาสามารถดูออกโดยธรรมชาติ

ไม่ช้าก็เร็ว อย่างน้อยในเวลานี้ถังซินเหยาก็ยอมรับเขาจริงๆ

สุภาพบุรุษฟางซวี่เจ๋อเปิดประตูรถให้สามแม่ลูกเข้าไปนั่งในรถ

“งานกีฬาวันนี้ลั่วหลิงกับน้องสาวทำให้ดีที่สุดก็พอแล้วไม่ต้องทุ่มเทจนสุดชีวิตหรอก ต้องระวังเรื่องความปลอดภัยรู้ไหมคะ” ถังซินเหยานั่งตรงกลางโดยมีนางฟ้าตัวน้อยน่ารักนั่งอยู่ด้านข้างและเธอกำชับพวกเขาด้วยความสุข

“หม่ามี้ไม่ต้องกังวล พวกเราจะระวังให้มากที่สุดและเรายังต้องเป็นที่หนึ่งอีกด้วย” ใบหน้าเล็กๆที่บอบบางของเค่อหลานมีความสดใส มีชีวิตชีวาและมีความมั่นใจ

“อืม” ลั่วหลิงยังคงมีท่าทีที่เย็นชา

“โอเค หม่ามี้เชื่อว่าทั้งสองคนเก่งที่สุดในโลกเลยgivemefive” ถังซินเหยายิ้มและให้กำลังใจลั่วหลิงและเค่อหลานอย่างร่าเริง

รถจอดหยุดรอไฟแดง แสงแดดสาดส่องเข้ามาในรถผ่านทางหน้าต่างส่องไปที่ตัวถังซินเหยา เธอยิ้มอย่างสดใสท่ามกลางแสงแดดที่สาดส่องเข้ามา รอยยิ้มของเธอเปรียบเสมือนแสงแดดในฤดูใบไม้ผลิเดือนมีนาคม ทันใดนั้นฟางซวี่เจ๋อก็รู้สึกใจเต้นแรง

ดังนั้นวันนี้ที่โรงเรียนเต็มไปด้วยความคึกคัก ทั่วบริเวณโรงเรียนเต็มไปด้วยผู้คน

เค่อหลานและลั่วหลิงเป็นนักเรียนชั้นประถมปีที่หนึ่งที่อายุน้อยที่สุด ปกตินักเรียนชั้นประถมปีที่หนึ่งโดยเฉลี่ยมีอายุเจ็ดขวบ มีเพียงเค่อหลานและลั่วหลิงเท่านั้นที่อายุหกขวบ

นี่เป็นรางวัลแรกที่ลูกชายและลูกสาวได้รับในโรงเรียน ต้องรักษาหวงแหนไว้อย่างดี

เธอยิ้มอย่างมีความสุข ยิ้มจนแก้มปริ

ฟางซวี่เจ๋ออมยิ้มเมื่อเห็นรอยยิ้มหวานๆบนใบหน้าของถังซินเหยา

เวลาช่วงเช้าผ่านไปอย่างรวดเร็ว

วันนี้เต็มไปด้วยผู้คนมากมาย ถังซินเหยารู้สึกว่าตัวเองคาดการณ์ไว้ไม่ผิด เป็นโชคดีที่เธอเตรียมข้าวกล่องมาเอง มีคุณค่าทางโภชนาการและก็ไม่ต้องไปเบียดกับคนอื่น

เธอถามผู้รับผิดชอบของโรงเรียนและบอกว่าเธอต้องการใช้เตาไมโครเวฟในตอนเที่ยงผู้รับผิดชอบของโรงเรียนใจดีมากพาพวกเขาไปที่ห้องรับรองแขกของโรงเรียน ถังซินเหยาหยิบอาหารในกล่องเก็บความร้อนออกมาแล้วใส่ในเตาไมโครเวฟ

โทรศัพท์ของฟางซวี่เจ๋อดังขึ้นแล้วเขาก็เดินออกไปรับโทรศัพท์

ถังซินเหยานึกขึ้นได้ว่าไม่คิดว่ามีฟางซวี่เจ๋อจะมาด้วย อาหารเพียงพอแล้วแต่ขาดตะเกียบหนึ่งคู่

เธอต้องการออกไปซื้อ แต่ลั่วหลิงและเค่อหลานกำลังอุ่นอาหารที่นี่เธอกังวลมากกลัวว่าพวกเขาจะโดนความร้อนลวก

ลั่วหลิงเห็นถึงความลำบากใจของถังซินเหยา เขาอาสาและพูดกับถังซินเหยาอย่างกล้าหาญ”หม่ามี้ เดี๋ยวผมกับน้องออกไปซื้อให้”

“โอเค ระวังตัวด้วยนะ รีบไปรีบกลับนะลูก” ถังซินเหยาหยิบเงินออกมาแล้วยื่นให้ลั่วหลิง

เยี่ยจิงเฉินได้รับแจ้งจากผู้อำนวยการเมื่อคืนว่าโรงเรียนจะจัดงานกีฬาในวันนี้ หากไม่จัดขึ้นจะกลายเป็นจัดงานกีฬาฤดูหนาวแทน

ในเวลานั้นหลี่เวยกำลังรายงานสถานการณ์ปัจจุบันของบริษัทให้เขาฟัง ระบบการป้องกันของบริษัทพังทลายอย่างสิ้นเชิง เอกสารลับบางส่วนถูกขโมยไป

อินเทอร์เน็ตของบริษัทถูกแฮ็กและอินเทอร์เน็ตก็เป็นอัมพาต เรื่องนี้ร้ายแรงมากและแทบจะถึงจุดที่ปิดบังต่อไปไม่ไหว

ในความเป็นจริงเยี่ยจิงเฉินได้พยายามระงับข่าวนี้ให้มากที่สุด แต่เรื่องใหญ่เช่นนี้เขาคนเดียวไม่สามารถทำสำเร็จ ประธานใหญ่ของบริษัทที่ไม่มีอำนาจที่แท้จริง ตอนนี้มีข่าวออกมาบ้างแล้วและวันมะรืนนี้อย่างช้าที่สุดเรื่องนี้จะไม่สามารถปกปิดไว้ได้ ทุกคนจะรู้ว่าเยี่ยหวงถูกแฮกเกอร์ทำลาย ถ้าเอกสารที่เป็นความลับรั่วไหลออกไปจะเป็นอันตรายต่อบริษัทมาก

เยี่ยจิงเฉินบีบคางของเขาเบาๆคิดว่านี่อาจเป็นกลลวงของแฮกเกอร์