ป่ะป๊าจ๋า หนูมาแล้ว - ตอนที่ 82 ทำได้ปังปุริเย่
เฮ้ยย! นี่คุณชายใหญ่กินขี้ก่อนมาหรืออย่างไรกัน ปากถึงได้เน่าเสียขนาดนี้
กล้าพูดว่าป๊ะป๋าเป็นสัตว์ป่า เป็นหมาที่เลี้ยงไว้ พูดออกมาได้อย่างไรกัน
งั้นคนที่ชื่อจิงซิงก็น่าจะเป็นสัตว์เดรัจฉานแล้วกระมัง
ในเมื่อเป็นคนบอกเองว่าเรื่องนี่ไม่ได้กระทบกับตัวเอง แล้วจะมาตีโพยตีพายทำซากอะไรตรงนี้
อีกหน่อยถ้าบริษัทนี้ตกเป็นของจิงซิง พนักงานทุกคนคงจะไม่อดตายใช่ไหม
"แกคิดว่าเรื่องเล็กแค่นี้จะกำจัดฉันได้งั้นหรอ ถ้าฉันไม่มีความมสุข แกก็อย่าหวังว่าจะมีความสุขเลย รอดูแล้วกันว่าถ้าวันนั้นมาถึงพ่อจะเลือกฉันหรือแก"
เฮ้ออ……
เล่นเป็นเด็กขี้ฟ้องไปหน่า ไม่ใช่เด็กแล้วนะ แพ้แล้วพาลไปฟ้องงี้หรอ? น่าขายหน้าจริงๆ
อีกอย่างนายทำบริษัทขายหน้าขนาดนี้ พ่อนายคงจะไม่ปล่อยไปแบบนี้มั้ง?
"ถ้าฉันเป็นนายน่ะ คงไม่มาโยนความผิดให้คนอื่นหรอก คงไปทำสิ่งที่มันดีกว่า สิ่งที่มันสามารถที่จะเรียกชื่อเสียงตัวเองกลับมาได้ ทำให้เรื่องนี้ส่งผลกระทบให้น้อยที่สุด" เสียงตอบกลับของจิงเฉินยังคงสุขุมไม่เปลี่ยน
คำพูดของป๊ะป๋ามันคมจริงๆ
ตอนนี้ภาพลักษณ์ของเขามันป่นปี้ไปหมดแล้ว แพร่เป็นวงกว้างไปทั่วโลก แค่คิดก็รู้สึกปวดหัวแทน
ป๊ะป๋าพูดเมื่อกี้ฉลาดมาก กดไลก์ให้32นิ้ว
สายตาของจิงซิงตอนนี้เต็มไปด้วยความโกรธ เปรียบเหมือนมีไฟโลกันต์อยู่ข้างในที่คอยแผดเผา มันน่ากลัวมาก
จิงซิงตอนนี้ทนไม่ไหวแล้ว จากนั้นก็พุ่งเข้าไปหาป๊ะป๋า อยากจะตีป๊ะป๋าให้ราบไปกับพื้น
"จิงเฉิน ไอ้สัตว์ป่า ฉันจะฆ่าแก" จิงซิงตอนนี้เหมือนสัตว์ประหลาดมาก สายตาที่แดงก่ำ สติที่ไม่สามารถควบคุมตัวเองให้อยู่ในความสงบได้
แม่เจ้า สองพี่น้องตีกันแล้วหรอ?
สองพี่น้องตีกันไม่ดีนะ
ซินเหยาผู้ที่คิดว่าตัวเองเป็นคนดี ก็ตัดสินใจที่จะไปช่วยยุติการทะเลาะในครั้งนี้
เห้อ……..ถึงแม้ว่าจิงเฉินจะโดนจิงซิงกดไว้ที่พื้น แต่คนที่ดูน่าสังเวชมากกว่าก็ยังเป็นจิงซิง เพราะเขาตอนนี้เหมือนคนที่กำลังขาดสติ ผิดกับจิงเฉินที่ดูเป็นพ่อพระเอามาก
จิงซิงเหมือนจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของจิงเฉินนะ เธอรู้สึกสงสารผู้ที่ด้อยกว่าอ่อนแอกว่า แต่ก็ตั้งสติ และไปแยกเขาทั้งสอง
ซินเหยาไม่ได้เหมือนนางเอกในละคร ที่จะยืนตระโกนอยู่ข้างๆแล้วพูดว่า หยุดนะ! หยุดนะ! เหมือนเชียร์ลีดเดอร์
ทั้งสองตีกันจนตาช้ำ แล้วยังจะมาสนใจเสียงข้างๆอีกหรอ? จริงไหมล่ะ
เพราะงั้นหญิงที่ฉลาดอย่างซินเหยาก็ได้คิดหาวิธีที่สามารถหยุดพวกเขาสองคนจริงๆได้
จิงซิงตอนนี้เป็นคนที่ดูอ่อนแอกว่า คนเรามักจะมีความรู้สึกที่ชอบสงสารคนที่อ่อนแอกว่า ถึงแม้ว่าเธอจะเกลียดจิงซิงมากเพียงใด แต่มันก็เป็นทางเดียวที่จะช่วยได้
เพราะงั้นเธอจึงตัดสินใจวางความเกลียดที่เธอมีลงและช่วย
"ฮือ……" จิงซิงจับไปที่คอของตัวเอง กล้ามเนื้อของเขากระตุก และได้นอนราบไปกับพื้น
เธอวางที่ช็อตไฟฟ้าในมือลง ถอนหายใจหนึ่งเฮือก พวกเขาตอนนี้ไม่ได้ตีกันแล้ว
เธอเก่งมาก เอาใจไปเลยล้านดวง
หึ…… เธอเป็นหญิงที่ดีมีเมตตาจริงๆ ถึงแม้จะเกลียดจิงซิง แต่ก็ไม่ยอมยื่นมองเขาโดนจิงซิงตีหรอก
เธอเป็นผู้หญิงที่ดีจริงๆ อยากจะร้องไห้ให้กับความดีของเธอ ห้าๆ
จิงซิงโดนที่ช็อตไฟฟ้าของซินเหยานอนราบไปกับพื้น
เธอไม่ใช่ว่าเกลียดหรืออยากแก้แค้นเขาหรอกนะ แค่อยากจะช่วย จริงๆนะ เธอสาบาน
เธอแค่ไม่อยากให้เขาสองคนตีกัน ถึงต้องทำแบบนี้
นัยตาของจิงเฉินตอนนี้เต็มไปด้วยความเกลียดที่ยากจะปกปิดไม่ให้ใครเห็น เขาเตะขาข้างหนึ่งของจิงซิงออก การกระทำเมื่อกี้มันดูเท่ห์และหล่อบาดใจมากจริงๆ ซินเหยาเห็นแล้วใจละลายกับท่าทางที่หล่อเหลานี้ของเขาเป็นอันมาก
แต่จะว่าไปจิงซิงก็ยังเป็นพี่ของจิงเฉิน สำหรับเรื่องที่จิงเฉินทำไว้ ซินเหยาก็รู้สึกว่าเขา……..
ทำดีมากกกก 55
ถึงแม้บางครั้งป๊ะป๋าจะเลวไปหน่อย แต่รอบนี้ป๊ะป๋าเก่งมากนะคะ
จิงเฉินลุกขึ้นมากจากพื่น ขมวดคิ้วเล็กน้อย สายตามองไปที่เครื่องช็อตไฟฟ้าในมือของซินเหยา
"นั่นคืออะไรน่ะ?" ท่าทางของเขามีความอยากรู้ ในขณะเดียวกันก็มีความเย็นชา
คนที่สามารถนำความรู้สึกสองอย่างนี้ผสมกันและเข้ากันอย่างลงตัวคงจะมีเพียงแค่ป๊ะป๋าคนเดียวเท่านั้น อยากจะคุกเข่าให้ป๊ะป๋าจริงๆ งืออออ
วันนี้เหมือนกับว่าเธอจะใช้สิ่งนี้เป็นวันแรกด้วยสิ ผลลัพธ์ไม่เลวเลย
เดี๋ยวเข้าแอพเถาเป่าไปให้ห้าดาวกับร้านนี้เลย
"นี่เป็นที่ช็อตไฟฟ้า ผลลัพธ์มันก็ดีนะอย่างที่เห็น ที่จริงของในเถาเป่าก็ไม่ใช่จะไม่ดีไปซะหมด ของดีๆก็ยังมีอยู่" สีหน้าของเธอยิ้มออกมาอย่างมีความสุข
แต่จะว่าไปคนที่นอนราบกับพื้นถึงยังไงก็ยังเป็นพี่ชายของเขา ทั้งสองพี่น้องถึงจะทะเลาะกันมันก็เป็นเรื่องภายในของพวกเขา แต่กับเธอที่ทำเขาสลบไป มันเป็นคนละเรื่องกันเลยนะ เธอรู้สึกว่าที่เธอยิ้มร่าขนาดนี้มันไม่ค่อยจะเหมาะนัก จึงพูดขึ้นอีกว่า "ท่านประธานวางใจเถอะค่ะ เดี๋ยวสักพักเขาก็ตื่น และไม่มีผลข้างเคียงต่อเขาในภายหลังด้วย"
เธอยกมือขึ้นสาบานกับจิงเฉิน
จิงเฉินหรี่ตาเล็กลงมองไปที่จิงซิงและค่อยๆมองไปที่ซินเหยาและพูดว่า "แล้วเธอไปซื้อของแบบนี้มาได้ไง?"
ซินเหยา……
เธอจะบอกหรอว่าสาเหตุที่เธอซื้อมาก็เพราะจะมาให้บทเรียนเขาเองแหละ หึหึ
พูดให้ง่ายขึ้นก็คือ เครื่องช็อตไฟฟ้านี้ก็เอามาป้องกันตัวเธอจากหมาป่าดุร้ายอย่างป๊ะป๋าที่จ้องจะเขมือบเธอไงล่ะ หึหึ
แต่ถ้าเธอพูดความจริงสาเหตุที่ซื้อมาคงโดนป๊ะป๋าซ้อมตายแล้วแหละ
ซินเหยาชี้ไปและพูดขึ้นมา "ที่ซื้อมาก็เพราะว่า…..ว่า…..เพราะว่าเอามาป้องกันท่านประธานไงล่ะคะ ห้าห้า……"
จิงเฉินขมวดคิ้วขึ้น รู้สึกว่าคำตอบที่เธอพูดมีความน่าสนใจขึ้นมาแล้วสิ จึงให้เธอพูดต่อ ดูซิว่าจะพูดแถอะไรออกมาอีก