ป่ะป๊าจ๋า หนูมาแล้ว - ตอนที่ 95 คุณเป็นแฟนของหม่ามี๊หรอ
ซินเหยาเห็นสีหน้าของซวี่เจ๋อ ใบหน้าที่มีรอยยิ้มของเธอมันจะทนไม่ได้นานแล้วนะ
ถ้าเกิดเธอบอกว่าป๊ะป๋าที่ตายไปของลูกทั้งสองว่าหน้าเหมือนจิงเฉิน เขาจะเชื่อป่าว
ถึงยังไงเธอก็มั่นใจว่าเขาต้องเชื่อ
"อะไรนะ?" ลิ้นของซินเหยารู้สึกชาไปชั่วขณะ มือของเธอเหงื่อก็ออกมาไม่หยุด
ถ้าเกิดว่าคุณไม่สงสัยเรื่องเบื่องลึกของเด็กทั้งสอง เรายังเป็นเพื่อนกันได้อยู่นะ
"น่ารักมาก ดูไปก็น่าจะฉลาดด้วยนะ" ซวี่เจ๋อพูดอย่างอบอุ่น
แม่เจ้า ซวี่เจ๋อไม่ได้ยอมแพ้ในตัวซินเหยาจริงด้วย เด็กทั้งสองนี้น่ารักมากจริงๆ ซวี่เจ๋อไม่รู้สึกไม่พอใจอะไรเลย
เห็นว่าซวี่เจ๋อไม่ได้นึกถึงว่าหน้าลูกทั้งสองของเธอเหมือนใคร ซินเหยาก็รู้สึกโล่งไปหน่อย แผ่นหลังของเธอตอนนี้เต็มไปด้วยเหงื่อ เมื่อลมพัดมาเมื่อไหร่ เหมือนมันสามารทำให้เธอหนาวสั่นได้เมื่อนั้น
"นี่ลูกชายฉัน ลั่วหลิง และลูกสาวฉัน เข่อหลาน ส่วนคนนี้คือหม่ามี๊ของพวกเขา……" ซินเหยาพูดขึ้นอีกว่า "เขาเป็นเพื่อนหม่ามี๊เอง ลูกสามารถเรียกเขาว่าลุงฟาง"
"สวัสดีลั่วหลิงกับเข่อหลานครับ นี่คือของวัญที่ลุงเอามาให้พวกหนูครับ" ซวี่เจ๋อเอากล่องของขวัญสองกล่องสุดหรูออกมา
เข่อหลานไม่ได้ยื่นมือไปรับของขวัญ เพียงแค่เบิกตาออกโตเหมือนซินเหยาและถามขึ้นว่า : "คุณลุงคะ คุณลุงเป็นแฟนของหม่ามี๊หรอคะ"
เห็นเด็กผู้หญิงที่มีใบหน้าสะสวยเหมือนผู้หญิงที่ตัวเองชอบ ซวี่เจ๋อก็ชอบในตัวของเข่อหลานมากไปอีก
"ตอนนี้ยังไม่ใช่ครับ" ใบหน้าของซวี่เจ๋อที่มีรอยยิ้มแสดงออกมา
"คุณลุงมารอหม่ามี๊เป็นพิเศษใช่ไหมคะ รอมานานแล้วด้วยใช่ไหมคะ" เข่อหลานถาม
"ก็ไม่ได้นานนะ พึ่งมาไม่นานนี้เอง" ซวี่เจ๋อตอบ
ลั่วหลิงยื่นมือไปรับของขวัญที่ซวี่เจ๋อให้กับพวกเขาทั้งสองคน และพูดว่า "ขอบคุณครับลุงฟาง"
ลั่วหลิงใช้สายตากวาดไปที่รถที่ดูผ่านๆเหมือนจะธรรมดาของซวี่เจ๋อ แต่คนที่เข้าใจเรื่องรถอย่างลั่วหลิงรู้ว่ารถคันนั้นราคามันไม่ธรรมดาเลย ถึงแม้ว่าจะดูธรรมดาแต่ก็ดูหรูหรา
สายตาของซวี่เจ๋อกวาดมองไปที่ลั่วหลิง มันเร็วและไม่มีใครสามารถจับได้
ซินเหยาก็งงๆอยู่ จู่ๆไปส่งลั่วหลิงและเข่อหลานไปโรงเรียนกับซวี่เจ๋อได้ไงกัน
อีกอย่างยังให้สัญญาว่าถ้าเลิกเรียนจะมารับพวกเขา
เมื่อส่งลูกทั้งสองเสร็จ ตอนนี้ก็เหลือแค่เธอกับประธานฟางที่หล่อเหลาแล้วสิ ซินเหยารู้สึกอึดอัดขึ้นมาทันที รู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเอง รู้ว่าอีกเดี๋ยวตัวเองต้องพูดอะไร แต่เหมือนกับว่าตัวเองพูดอะไรออกไปก็ไม่ถูกทั้งนั้น
ผิดกับซวี่เจ๋อที่ไม่ว่าจะได้ยินซินเหยาพูดอะไรผิดๆแปลกๆออกมาก็รู้สึกมีความสุขทั้งสิ้น สำหรับเขาแล้วมันเป็นสิ่งที่หายากมากโอกาสแบบนี้
แน่นอนว่าซวี่เจ๋อดูออกว่าตอนนี้ซินเหยารู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเอง ในใจของเธอน่าจะมีเรื่องอะไรสักอย่าง สุดท้ายซวี่เจ๋อก็ไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกอึดอัดไปมากกว่านี้และพูดขึ้นว่า "ข้างหน้ามีร้านกาแฟร้านหนึ่ง เดี๋ยวเราลงไปดื่มกันไหม?"
คุณหล่อขนาดนี้ มีหรอที่เธอจะปฏิเสธได้ลงคอ
"อื่ม" ซินเหยาผงกหัวรับ
ซวี่เจ๋อยิ้มหัวเราะขึ้น รอยยิ้มนั้นมันเหมือนกับเด็กที่ได้ลูกอมที่สุดแสนจะมีความสุข
ซินเหยาโดนรอยยิ้มเสน่ห์ของซวี่เจ๋อเล่นงานเข้าให้แล้ว
แค่ตอบรับว่าจะไปกินกาแฟด้วยถึงกับดีใจขนาดนี้เชียวหรือ?
ฮัลโลลลล เธอทำให้คนรวยอย่างเขาพอใจได้ง่ายขนาดนี้ มันทำให้เธอรู้สึกจี๊ดๆนะ
บรรยากาศในร้านกาแฟนี้ดีมาก บวกกับดนตรีที่บรรเลงในนี้ก็กำลังเต้นระบำอยู่กลางอากาศ มันไม่ได้ทำลายบรรยากาศอันสงบของร้านเลย มันกลับทำให้สัมผัสได้ถึงความโรแมนติก ลูกค้าที่มานั่งส่วนใหญ่ล้วนเป็นคู่หนุ่นสาวทั้งสิ้น มันทำให้ร้านดูโรแมนติกขึ้นไปอีก
"ลาเต้และคาปูชีโน่แก้วหนึ่งครับ" ซวี่เจ๋อสั่งเครื่องดื่มอย่างเสียงอบอุ่น และมองไปที่ซินเหยา สายตาของซวี่เจ๋อไม่สามารถที่จะปิดบังความรู้สึกที่มีต่อเธอได้เลย และพูดว่า "ผู้หญิงดื่มกาแฟไม่ดี ส่วนใหญ่ชอบดื่มคาปูชีโน่มากกว่า รสชาติค่อนข้างอ่อนละมุน ไม่ขม คุณลองชิมดูว่าชอบหรือป่าว"
พนักงานคนนั้นสายตาที่มองมาเหมือนจะเขมือบซวี่เจ๋อลงไปอย่างไงอย่างงั้น
เห็นซวี่เจ๋อหล่อขนาดนี้ อบอุ่นขนาดนี้ ถึงแม้ว่าเสื้อผ้าที่ใส่จะไม่ใช่ของแบรดน์ก็ตาม แต่คนที่มองถ้าไม่ตาบอดแล้วล่ะก็คงจะเห็นนาฬิการุ่นอะลิมิเต็ดสั่งทำที่ขึ้นชื่อว่ามีเพียงสิบเรือนบนโลกเท่านั้น
นี่มันเป็นคนรวยชนชั้นสูงชัดๆ
ถึงแม้จะไม่สามารถครอบครอง แต่แค่ดูมันก็กำไรเกินพอแล้ว
แม้เจ้า ผู้หญิงที่ได้ผู้ชายที่ทั้งรวยทั้งอบอุ่นแบบนี้ไปครองชาติที่แล้วทำบุญด้วยอะไรกันนะ
ซินเหยาที่ชาติแล้วช่วยคนทั้งจักรวาล : ……
"โอเครคะ คุณผู้หญิงและคุณผู้ชายรอสักครู่นะคะ" พนักงานหญิงคนนั้นหน้าแดงไปหมด สุดท้ายมองไปที่ซวี่เจ๋ออีกรอบถึงค่อยเดินจากไป
"เมื่อกี้ฉันเห็นผู้ชายที่โคตรจะรวยและโคตรจะหล่อ มันหล่อมากเสียจนอยากจะถวายตัวให้ได้เลยแหละ เสื้อผ้าที่สบายๆของเขามันเทียบกับเงินเดือนทั้งปีของพวกเราเลยแหละ ฉันอยากคลอดลูกให้กับเทพบุตรแบบนี้บ้างจัง" พนักงานหญิงคนนั้นเดินไปที่เคาน์เตอร์และพูดกับเพื่อนคนอื่น
พนักงานร้านกาแฟนี้ส่วนใหญ่เป็นหญิงสาวสะสวยทั้งสิ้น ต่างมองไปที่ซวี่เจ๋อเป็นระยะๆ
"คุณผู้ชายคะ ยังมีอะไรต้องการอีกไหมคะ" หนักงานหญิงที่หน้าแดงไปหมดถามขึ้น
"คุณผู้ชายคะ วันนี้ร้านเรามีกิจกรรม นี่เป็นของที่ทางเรามอบให้คุณค่ะ"
"คุณผู้ชายคะ กาแฟของคุณต้องการเพิ่มอะไรหรือป่าวคะ"
ซวี่เจ๋อ : ……
ตอนแรกซินเหยายังรู้สึกอึดอัดอยู่ แต่เห็นซวี่เจ๋อฮอตขนาดนี้เธอก็รู้สึกคลายหน่อยแล้ว
ผู้ชายที่เพอร์เฟคอย่างซวี่เจ๋อแบบนี้ ถ้าเธอไม่เอาเธอก็เป็นคนเสียเปรียบเองแหละ
ซวี่เจ๋อทั้งหล่อทั้งรวยนะ
เธอเข้าใจดีว่าที่เธอปฏิเสธซวี่เจ๋อไปเพราะเป็นความคิดเธอเอง ไม่ใข่เป็นเพราะซวี่เจ๋อไม่ดีอะไร เพราะงั้นเธอไม่ได้รู้สึกมีภาระทางใจเลยที่ต้องรู้สึกไม่ผิดกับซวี่เจ๋อ
"ประธานฟางคะ ดูสิคะคุณฮอตขนาดไหน ผู้หญิงพวกนี้หลงคุณหมดแล้ว" ซินเหยาดื่มไปหนึ่งกึกและพรางยิ้มออกมา
ซวี่เจ๋อมองไปที่ซินเหยาด้วยสายตาที่ไม่ปกปิดว่าตนรู้สึกอย่างไรกับเธอ มุมปากยิ้มออก และหัวเราะออกมาอย่างเจื่อนๆว่า "คุณรู้ดี ว่าคนที่ผมสนใจมีเพียงคุณคนเดียว สิ่งที่ผมอยากได้ก็คือความชอบจากคุณคนเดียวเท่านั้น ถ้าเป็นไปได้ผมอยากให้คนที่หลงผมเป็นคุณคนเดียวก็พอ ผมเพียงแค่รู้สึกว่าเสน่ห์ของผมมันไม่พอ มันดีไม่พอ จึงไม่สามารถทำให้คุณใจเต้นกับผมได้"