เห็นซินเหยาเงยหัวมองไปที่เขา จิงเฉินก็ยิ้มมุมปากและหัวเราะออกมาพร้อมพูดว่า : "เห็นไหม ผมรู้ว่าคุณกลัวความมืด ยังจะมาปากแข็งอีก ดูสิ เมื่อกี้คุณกลัวจนกรี๊ดร้องออกมาขนาดไหน? ถ้าเกิดผมไม่กลับมาคุณคงจะตกใจแย่มากๆสินะ"

"ฉัน—–ไม่—–กลัว" ซินเหยากัดฟันพูดออกมาทีละตัวทีละตัว

แม่เจ้า ถ้าเกิดว่าไม่ใช่เสียงเขาที่ตะโกนอย่างดังหลอกเธอเมื่อกี้ เธอคงไม่ตกใจถึงขั้นนี้หรอก

ตอนนี้ยังแอ๊บทำเป็นคนดี คุณหน้าหนาขนาดนี้พ่อคุณรู้รึปล่าว?

จิงเฉินยื่นมือออกมาหยิกที่แก้มของซินเหยาอย่างอ่อนโยนไปมาและพูดว่า : "ยังบอกว่าไม่กลัวอีก ดูคุณตอนนี้สิกลัวจนหน้าซีดไปหมดแล้ว"

ยังจะมาหยิกแก้มฉันอีกนะ มือใหญ่ขนาดนี้ หยิกไปแล้วจะไม่ช้ำหรือไง?

"ฉัน……" ซินเหยายังไม่ทันได้อธิบาย จิงเฉินก็ก้มตัวลงอุ้มเธอขึ้นมาแล้ว ขาของซินเหยามันห่างจากพื้นมากเลยทำให้เธอเสียวสั่นไปหมด จึงทำได้แค่กอดไปที่คอของจิงเฉินเพื่อไม่ให้ตัวเองตกลงไป

"เอาหล่ะ ตอนนี้ผมจะนอนเป็นเพื่อนคุณเอง คุณก็ไม่ต้องกลัวแล้ว นอนไปอย่างเชื่อฟังนะ" จิงเฉินอุ้มซินเหยาและพูดขึ้น และใช้มืออีกข้างปิดประตู จากนั้นจึงวางซินเหยาลงบนเตียง ห่มผ้าห่มให้ ตัวเองก็พลิกตัวลงนอนไปข้างๆซินเหยา

ตอนนี้ซินเหยาอยากร้องไห้ออกมาดังๆจริงๆ

จิงเฉินผายมืออันยาวของตัวเอไปข้างๆทับไปบนตัวของซินเหยาจนเธอแทบจะหายใจไม่ออก ยังเหมือนกับทับจนหน้าอกเธอแบนไปด้วย

"ฉัน……"

"ชูว์……" จิงเฉินยื่นมือไปปิดปากซินเหยาไว้ หลับตาอยู่พร้อมพูดว่า : "ไม่ง่วงหรอ นอนเถอะ เวลานอนและเวลากินข้าวเราจะไม่พูด"

ซินเหยารู้สึกว่ามือของจิงเฉินที่กำลังปิดปากเธออยู่มันร้อนเอามาก อีกอย่างมันยังปิดไปอย่างสนิท เธอจะอ้าปากออกมายังทำไม่ได้เลย

ตอนแรกเธอคิดว่าสาเหตุที่จิงเฉินปีนขึ้นเตียงเธอแบบนี้ก็เพราะคิดไม่ดีกับเธออะไรหรือป่าว ใจดวงนี้ของเธอมันจึงบูมๆขึ้น แต่สุดท้ายเบิกตารอมาครึ่งชั่วโมงก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เพียงแค่รอถึงตอนที่ลมหายใจของจิงเฉินมันเริ่มจะสงบลงเท่านั้น เธอจึงพลิกตัวหันหน้าไปหาจิงเฉิน มือของจิงเฉินที่ปิดปากเธอไว้ก็ได้ไหลลงไปทับที่ผมของเธอ

จิงเฉินหลับตาหลับไปอย่างสงบเอามาก

ตอนนอนป๊ะป๋าก็หล่อเอามากเหมือนกันนะ แถมยังดูเชื่องๆอีก ริมฝีปากบางเล็กของเขาประกบกันอยู่มันทำให้เธอทรมานใจจริงๆ คิ้วคู่นั้นทั้งดกทั้งดำ จมูกก็ยังโด่งเอามาก เค้าโครงใบหน้าของเขามันเป็นใบหน้าทองคำจริงๆ เหมือนกับมีเลือดผสมของชาวยุโรปอยู่ด้วยยังไงยังงั้น

สายตาที่สุดแสนจะเย็นชาคู่นั้นตอนนี้ก็ได้สงบลง เพราะงั้นตอนนี้รัศมีของเขาที่เย็นยะเยือกก็ลดลงไปมาก ทำให้ตอนนี้เขาดูแล้วก็เหมือนกับผู้ชายที่หล่อธรรมดาทั่วไป มันมองไม่เห็นถึงรัศมีความเย็นยะเยือกเอาแต่ใจโหดร้ายเหมือนตอนอยู่ที่บริษัทเลย

ซินเหยาเอียงตัวเล็กน้อยและมองไปที่จิงเฉิน

ยื่นมือเรียวยาวของตัวเองออกมาและค่อยๆกวาดลากไปบนหน้าผากอันสมบูรณ์ คิ้วที่ดูดำ เบ้าตาที่มีเสน่ห์ จมูกที่สุดแสนจะโด่ง ริมฝีปากที่บางนุ่มเซ็กซี่ ข้างล่างเป็นคางที่ก็เซ็กซี่เย้ายวนไม่แพ้กัน เหมือนยังมีตอเล็กๆของเคราที่ยังไม่ได้ขึ้นมา สากมือเล็กน้อย ข้างล่างกว่านั้นก็เป็นลูกกระเดือกที่แสนจะเซ็กซี่ มือของซินเหยาค่อยๆลูบสัมผัสมันไปอย่างช้าๆ ไม่กล้าทำให้จิงฉินตื่นขึ้น

ถ้าเกิดตอนที่เขาตื่นมาก็เป็นเด็กดีแบบนี้หล่ะก็มันคงจะดีเอามากจริงๆ

เธอโถมหน้าเข้าใกล้ป๊ะป๋า หน้าผากและสันจมูกแนบชิดติดกัน เธอใช้ปากค่อยๆแตะไปที่ริมฝีปากอันเย็นชาของป๊ะป๋า ใจของเธอเต้นแรงขึ้นเหมือนมีกระต่ายน้อยกำลังวิ่งวนอยู่ภายใน จากนั้นจึงรีบปลีกตัวออกมาจากจิงเฉินในทันที

เธอพลิกตัวหันไปอีกข้าง หัวใจตอนนี้ของเธอเต้นเร็วและแรงเอามาก

ที่จริงเธอก็รู้ตั้งนานแล้วว่าป๊ะป๋าอยู่ในใจเธอมาโดยตลอด

แต่ว่าเธอใจกว้าง เธอก็คิดมาโดยตลอดว่าจิงเฉินอยู่ในใจเธอด้วยฐานะอะไรกันแน่

เมื่อกี้ที่ตัวเองจู่โจมไปจูบเขานั้นมันทำให้ใจของเธอรัวไม่เป็นจังหวะ เธอก็แค่อยากจะรู้ว่าตนเองคิดยังไงกับจิงเฉินกันแน่?

ตอนแรกเธอคิดว่าเธอต้องนอนไม่หลับแน่ๆ แต่เธอประเมินตัวเองสูงไป ในความเป็นจริงแล้วห้านาทีหลังจากที่เธอพลิกตัวไปเธอก็หลับปุ๋ยจนจำเรื่องอะไรไม่ได้เลย

……

วันที่สองตอนที่ฝันเธอกำลังไปได้สวยและมันกำลังถึงจุดพีค แต่เธอกลับรู้สึกตัวซะก่อน น่าเสียดายจริงๆ

มันคันๆเหมือนมีอะไรที่จมูก เธอปัดยังไงก็ไม่ออก

"ที่รักให้ฉันนอนต่ออีกนิดนะ" ซินเหยาลูบจับไปที่จมูกคันๆของตัวเอง และห่มผ้าห่มครอบหัวพร้อมพลิกตัวไปอีกข้างเพื่อนอนต่อ

"ตื่นได้แล้ว" จิงเฉินเปิดผ้าห่มออก ไม่ให้ซินเหยานอนต่อ

ซินเหยายังหลับตาอยู่ ใช้ความรู้สึกของตัวเองกอดไปที่คอของคนๆนั้นและจุ๊ปไปหนึ่งทีพร้อมบอกว่า : "อื่ม จุ๊ปให้หนึ่งดอกแล้วก็เชื่อฟังกันนะ ไปทำข้าวเช้าเอง ฉันง่วงมากขอนอนอีกสักหน่อย"

ดูท่าทางอันเชี่ยวชาญนี้ของจิงเฉินบวกกับจูบนั้น เห็นได้ชัดว่าไม่สามารถจะเห็นผลในวันสองวันแน่

จิงเฉินมองดูซินเหยาด้วยใบหน้าที่อันตราย ผู้หญิงคนนี้ซ่อนผู้ชายเถื่อนไว้ในบ้านหรอ?

ซินเหยาที่กำลังอยู่ในฝันรู้สึกว่าหนาวขึ้นมา จึงค่อยๆใช้มือคลำหาผ้าห่ม

จิงเฉินมองไปที่หน้าอันนุ่มละมุนของซินเหยา ริมฝีปากที่อมชมพู จึงใช้สองมือจับไปที่หน้าของซินเหยาและจูบลง

เขาทำการเปิดช่องริมฝีปากของซินเหยาขึ้น ระเรงลิ้นไปมาในช่องปากของเธอจากบนลงล่าง จากซ้ายไปขวา ซินเหยาตอนนี้ไม่ใช่ตายเป็นศพ แต่แค่สะลึมสะลือคิดว่าตัวเองยังกำลังฝันดีอยู่ เพราะงั้นจึงไม่ได้เล่นตัวอะไร เธอจึงกอดไปที่คอของผู้ชายคนนั้น อ้าปากพร้อมรับกับจูบของเขาอย่างเต็มเม็ดเต็มเหนี่ยว

ฝันอันสวยงาม มันฟินและยังไม่ทำให้ท้องอีกด้วย

เป็นสิ่งที่ผู้หญิงอย่างเธอชอบที่สุด

ถึงยังไงก็อยู่ในฝัน ฝันนี้ฉันเป็นคนกำหนด

เธอใช้สองมือกอดไปที่คอของฝ่ายชาย เงยหัวขึ้นและจูบอย่างดุเดือนตอบกลับไป

ขาเรียวยาวของเธอกำลังพันอยู่บนเอวของเขา ยืมแรงจากอีกฝั่งจากนั้นพลิกตัวขึ้นทับไปที่ตัวของฝ่ายชายให้ไปนอนอยู่ข้างล่าง ทับอยู่ที่ตัวฝ่ายชายและใช้แรงกัดไปที่ริมฝีปากของเขาอย่างดุเดือนเผ็ดมัน

แม่เจ้า……จิงเฉินโดนลีลาการฟาดฟันของซินเหยาเล่นงานเข้าให้จนทำให้เขาไปไม่เป็นจริงๆ

เห็นท่านประธานเยี่ยของเราที่ปกติดูสง่าผ่าเผย หล่อเย็นชาไม่มีใครเทียบ มีกลยุทธ์แกล้งซินเหยาอยู่หลายอย่าง ทั้งจับทั้งคลำทั้งจูบทั้งลูบสารพัดวิธี แต่ว่าในความเป็นจริงแล้วประสบการณ์ด้านนั้นของท่านประธานเยี่ยของเราสามารถที่จะใช้มือข้างเดียวนับก็นับหมดได้……