อียิปต์ ปัจจุบัน

หลังจากที่พวกเราเสร็จงานเลี้ยงที่ทางโรงแรมจัดให้ เราก็มางานเลี้ยงเล็กๆที่เมเนสบอกว่า เตรียมให้พวกเราโดยเฉพาะที่ห้องรับรองพิเศษของทางโรงแรม เป็นห้องส่วนตัวที่จะเข้าได้เฉพาะคนที่อยากให้เข้าเท่านั้นยิ่งทำให้ พวกเราสงสัยว่า ห้องที่ว่ามันเป็นแบบไหนถึงได้ต้องเลือกคนเข้าด้วย แล้วพวกเราพิเศษขนาดต้องเข้าห้องนี้เลยหรือ พอไปดูกันก็รู้ทันทีที่เดินมาถึงห้องและประตูห้องถูกเปิดออก พวกเราตลึงกับห้องรับรองที่อลังการงานสร้างสุดๆทำจากทองคำทั้งหมดมีโต๊ะยาว และมีที่นั่งเรียงรายสวยงามตรงหัวโต๊ะเป็นเก้าอี้แบบอียิปต์ที่เป็นของฟาโรห์หุ้มทองสวยงามมากๆ จนพวกเรามองหน้ากัน และไม่มีใครกล้าเข้าไปสักคนไม่เว้นแม้แต่ฉันที่ตลึงยังไม่หาย ยังต้องมาสับสนกับคำพูดเมเนสที่พูด จนฉันไม่แน่ใจว่า ตอนนี้เรื่องจริงหรือฝันสำหรับพวกฉันกันแน่นะ

"เชิญเสด็จพะยะค่ะองค์ราชินีของพวกเรา รีบเข้าไปกันเถอะพะยะค่ะ อย่าทำให้ทุกคนข้างหลังคอยนาน ทุกอย่างในนี้จะทำให้ทุกคนรู้ว่า อะไรเป็นอะไรหากพระองค์อยากรู้ ก็รีบเสด็จเข้าเถอะหม่อมฉันจะได้บอกทุกอย่างที่รู้ ให้พระองค์ทราบจะได้ไม่สงสัยในตัวหม่อมฉันกันอีกเชิญเสด็จเถอะพะยะค่ะ"

"งั้นมานาขออนุญาตินะ และไม่อยากให้ใครเรียกมานาแบบนี้ มานาไม่ใช่ราชินีนะ เมเนสเข้าใจอะไรผิดหรือเป่า แต่ก็จะเข้าไปเพราะอยากให้ทุกคนได้นั่งพักทานอาหารกัน และรอฟังสิ่งเมเนสจะบอกพวกเราคะ"

"พะยะค่ะฝ่าบาท"

และฉันก็เดินเข้าไปในที่นั่งที่เมเนสบอกว่า ตรงกลางโต๊ะ คือที่นั่งของฉันและทุกคนก็นั่งและรับประทานอาหารกันเสร็จ มีผลไม้ตบท้ายและรอฟังสิ่งที่เมเนส จะบอกพวกเราทันทีที่พวกเราทานเสร็จ ทุกคนก็อยู่ในหมวดจริงจังกัน เหมือนกำลังตัดสินคดี ยังไงยังงันเลยโดยมีฉันเป็นคนตัดสินใจ ในเรื่องนี้อีกตามเคยเฮ้อ

"ก่อนอื่น กระหม่อมขอแนะนำตัวเองอย่างเป็นทางการอีกครั้ง หม่อมฉัน เมเนส ราชองครักษ์และทหารคู่ใจ ทั้งเป็นพระสหายของฟาโรห์เมฟิสแห่งราชวงค์อียิปต์เหนือและใต้ เป็นทหารในยุค 4000 ปีที่แล้วที่ถูกส่งมา เพื่อรอรับเสด็จพระราชินี ของเรากลับสู่อียิปต์ในยุคของเรา และมาเพื่อทำให้ราชินีจำเรื่องราวของฝ่าบาทได้ หม่อมฉันจึงต้องมารับเองด้วยว่าฝ่าบาทไม่อาจมาได้ด้วยต้องปกครองบ้านเมือง รอราชินีไปอยู่เคียงข้างกาย เป็นดวงใจของพระองค์เพียงผู้เดียว และหม่อมฉันถูกส่งมาที่ยุคนี้ด้วยอำนาจของเหล่าเทพ ที่ต้องการให้ฝันให้เป็นจริงเร็วๆ

และไม่อยากทำร้ายหัวใจใคร ให้ต้องทรมานมากไปกว่านี้ เลยจำเป็นต้องให้หม่อมฉันมารอรับเสด็จพระราชินีและสหายเพื่อนำทุกคนกลับอียิปต์ยุคที่หม่อมฉันมา ด้วยพลังของเหล่าเทพทั้งหมดในอียิปต์ ที่จะมารับเสด็จพระราชินี ด้วยพระองค์เองทุกองค์ นี้คือสิ่งที่หม่อมฉันรู้และเป็นสิ่งที่หม่อมฉันมีหน้าที่บอกพระองค์พระราชินีของพวกเราและพระสหายพะยะค่ะ"

ครั้นทุกคนได้ยินก็ตกใจ เพราะไม่คิดว่าจะมีเหตุการณ์แบบนี้กับตน คนที่ตกใจมากที่สุดคือฉันนี้ที่อยู่ดีๆได้เป็นราชินีโดยที่ฉันไม่ทันตั้งตัวและฉันเป็นตอนไหน กว่าจะตั้งสติให้กลับมาได้ก็นานพอควรด้วยกำลังคิดทบทวน กับทุกสิ่งที่เจอมาร่วมทั้งเรื่องความฝันที่มันเหมือนความจริงนั้นด้วย และตัดสินใจถามในสิ่งที่ทำให้ทุกคนต้องตาค้างได้เลย ชนิดว่ากล้าท้าทายเหล่าเทพขนาดนี้เลยหรือ

"แล้วถ้ามานาอยากถามกับเหล่าเทพเอง จะต้องทำยังไงถึงจะพบทุกองค์ได้ตอนนี้บอกได้ไหมเมเนส"

"อันนี้หม่อมฉันไม่ทราบ แต่ถ้าพระนางต้องการคาดว่าเหล่าเทพน่าจะมาตามความต้องการของพระนางพะยะค่ะ"

"ไม่ต้องหรอกพวกเรามาแล้วอย่าถามเมเนสเลย เดียวเขาจะกลัวพระนางมากไปกว่านี้อยากรู้อะไร พวกเราจะเล่าความจริงที่พวกเราเป็นคนเริ่มต้นให้มันเร็วกว่ากำหนดที่เป็น ด้วยอำนาจที่ทำให้พวกเราต้องรีบมารายงาน ด้วยไม่อยากให้พระนางพิพากษาพวกเรา ด้วยข้อหาที่มากวนใจพระนางกับฟาโรห์บุตรของพวกเรา"

และก็ปรากฏตัวมากันทุกองค์ต่อหน้าฉัน และทุกคนที่อยู่รอบข้างฉันต่างคำนับไม่มีใครเงยหน้ามาสักคน มีแต่ฉันและพวกพี่ๆที่ไม่ได้ทำตามที่พวกเขาด้วยกำลังตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น ว่าเรื่องจริงหรือฝันกว่าจะรวบรวมสติได้ก็เล่นเอาเหนื่อย และรับรู้ว่าสิ่งที่อยู่ตรงหน้านั้นคือความจริงก็ทำใจ และทำการคำนับเล็กน้อยตามที่ทำได้เพราะจะไม่นับถือพระใดนอกจากพระบิดา อาจดูเหมือนยิ่งแต่ไม่ใช่นะ เพราะไม่อาจบูชาเทพได้ ด้วยฉันเชื่อพระเจ้าที่เป็นพระผู้สร้างและเป็นบิดาของทุกสิ่ง และเป็นพระเจ้าเพียงองค์เดียวที่เราทุกคนต้องเคารพ นอกจากพระบิดาแล้วไม่มีพระอื่นใดอีกที่ฉันจะทำความเคารพฉันเลยทำได้ เพียงแค่โค้งคำนับในฐานะที่เขาเป็นผู้ใหญ่กว่าเท่านั่น ไม่อาจกราบไหว้บูชาเหมือนที่คนอื่นทำ โปรดเข้าใจฉันด้วยนะ หลังจากที่พบกับเหล่าเทพและไม่คาดคิดว่าเหล่าเทพจะทำคือ ทำความเคารพฉันกันทุกคนแล้วนี้ฉันจะไม่อายุสั้นใช่ไหม ฉันได้แต่โค้งคำนับตอบไปและรีบถามในสิ่งที่สงสัยทันที

"มานารู้คะว่าพวกคุณคือเทพจริงๆ อยากรู้เหตุใดมานาถึงได้ไปเกียวกับอียิปต์โบราณและฟาโรห์ด้วย มานาอยากรู้เพื่อจะได้ตัดสินใจอะไรบางอย่างได้ถูกช่วยบอกความจริงทีคะ"

"เรื่องมันอาจจะยาวสักหน่อยพะยะค่ะ ธิดาแห่งพระบิดาจะทรงคิดตามก็ได้"

"เรียกมานาปกติได้ไหมคะ"

"พวกเราหาทำตามที่พระนางบอกได้ไม่ ด้วยไม่บังอาจเทียบพระนางแบบนั้นได้ พวกเราเป็นแค่เทพ มีหรือจะสูงส่งเทียบเท่าบุตรแห่งพระบิดาเช่นท่าน ให้พวกเราเรียกแบบนี้เถอะ อย่าทรงทำให้พวกเรากังวลพระทัยเลย""

"งั้นถ้ามานาอนุญาติให้ทุกคน เป็นพี่น้องของมานาและให้ทุกองค์เป็นคนในครอบครัวมานาทุกคน จะเรียกมานาแบบปกติได้ไหมคะ"

เหล่าเทพต่างตกพระทัยกันด้วยไม่คาดคิดว่า พระนางจะทำเช่นนึ้สมแล้วที่เป็นธิดาแห่งพระบิดา ที่เป็นพระเจ้าแห่งความรัก และการอภัยและอดทนนานทั้งเป็นกันเองกับทุกคนเสมอ

"พวกเราจะทำตามเจตนา ของพระนางและพวกเราขอเรียกพระนางว่า น้องหญิงน้อย และเรียกต่อหน้าทุกคนว่าธิดาแห่งพระบิดาของพวกเราทุกคน ตกลงนะน้องหญิงน้อย""

"ได้คะมานายินดีคะ ที่มีพี่ชายพี่สาวน้องสาวคนนี้ยินดีมากที่จะมีพี่เป็นเทพ คงเท่น่าดูว่าไหม งั้นเข้าเรื่องเถอะคะ

มานาสงสารทุกคนตอนนี้คงแกร่งกันไปทั้งตัวแล้วคะ มาพูดความจริงสักทีจะได้รู้เรื่อง มานาไม่อยากทำให้ใครต้องลำบาก และรอมานาคะคงเข้าใจมานานะพี่ๆทุกคน"

"พวกเราเข้าใจน้องหญิงน้อยของเราดี พวกเราถึงต้องมาพูดให้ฟังด้วยตัวเองไม่เช่นนั้น อีกองค์ที่รอน้องหญิงไปหาคงจะขาดใจตายก่อนพบน้องหญิงเราแน่นอน เรื่องมันมีอยู่ว่า น้องหญิงเดิมที่เป็นคู่ของเมฟิสฟาโรห์ที่อียิปต์โบราณ เพียงแต่เกิดกันคนละช่วงเวลา เพื่อที่น้องหญิงจะใช้สิ่งที่น้องหญิงมีตอนนี้ ไปช่วยเปลี่ยนอียิปต์ให้น่าอยู่และมั่นคง แต่กาลเวลาของที่นี้กับที่นั้นไม่เหมือนกัน ที่นี้หนึ่งเดือนที่นั้นหนึ่งปี ซึ่งที่น้องหญิงฝันเห็นเมฟิสบุตรชายของพวกพี่ๆ นั้นก็ครบสองเดือนที่นี้ แต่มันกลายเป็นสองปีที่บุตรชายพี่ๆฝันถึงน้องหญิง จนทำให้พระทัยของบุตรชายพี่ๆนั้นเศร้ากว่าก่อนเย็นชากว่าก่อน บ้างานกว่าก่อน จนไม่ใครเข้าหน้าได้แม้กระทั้งเมเนสที่เป็นสหายคู่ใจ ก็ไม่อาจเข้าใจพระทัยบุตรชายพี่ๆได้ จนถึงคราวที่พี่ๆจะต้องรีบพาน้องหญิงกลับอียิปต์ ต้องรีบนำหัวใจของฟาโรห์กลับไปอียิปต์ให้เร็วก่อนที่จะมีเหตุการณ์ที่คาดไม่ถึง หลายอย่างด้วยตอนที่พวกพี่ไปบอกบุตรชายว่าจะพาน้องหญิงไปหา เขาก็ไปบอกทุกคนเรื่องที่พีๆบอกว่าจะส่งราชินีมาคู่พระองค์ และเป็นราชินีที่จะทำให้อียิปต์เปลียนไปจากเดิมและนำความรุ่งเรื่องและความรักมาสู่อียิปต์ซึ่งเป็นเหตุให้ต่างเมือง ต้องการรู้จักน้องหญิงน้อยและอยากรู้ว่าพระนางเป็นลูกใครและมาจากไหน มีจริงหรือเปล่า ด้วยทุกคนรับรู้ว่าบุตรชายเราไม่เคยพบนางจริง เพียงแค่ทรงฝันถึงเท่านั้นเลยคิดว่าอียิปต์กำลังเล่นตลกกับพวกเขา และทำให้พวกเขาคิดจะทรยศต่อบุตรชายเราจึงทำให้พวกเราต้องรีบมารับเสด็จไปก่อนที่จะมีการสูญเสียครั้งใหญ่เกิดขึ้น กับฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งอยากให้น้องหญิงคิดเองว่าจะทำยังไง พวกพี่ยินดีทำตามสิ่งที่น้องหญิงน้อยคิด ด้วยไม่อาจบังคับหรือทำให้น้องหญิงตกลง หรืออยู่ในอำนาจเช่นสตรีนางอื่นที่เคยย้อนเวลาไปได้ ด้วยเพราะน้องหญิงน้อยนั้นมีพระบิดาปกป้อง และมีเหล่าเทพที่พระบิดาส่งมาปกป้องอีกมากมาย พลังพวกเราไม่อาจทำให้น้องย้อนไปได้ ที่พี่ๆส่งให้ย้อนตอนนี้ได้คงเป็นเมเนสกับสหายน้องหญิงเท่านั้น ที่พี่ใช้พลังส่งไปได้พี่ถึงต้องมาร่วมตัวกัน และรอคำตอบจากน้องหญิงน้อย และจะช่วยทำให้น้องย้อนไป หากน้องหญิงต้องการพบเขาคนที่หัวใจของน้องหญิงไม่อาจลืม พี่ๆพูดถูกใช่ไหมที่น้องรักบุตรของพี่ๆใช่ไหม"

ฉันกำลังคิดตามและกำลังขอพระบิดา เรื่องที่คิดจะทำและไปหาเขาคนที่หัวใจบอกว่าต้องไป เพื่อเขาจะได้ยิ้มและมีความสุขและขอใช้ดวงตาแห่งพระบิดาที่ประทานให้เพื่อชันสูตรเหล่าเทพ เพื่อจะพิสูจน์ว่าสิ่งที่เล่ามานั้นเป็นจริง ครั้นพอลืมตาก็ปรากฎว่าดวงตาของฉันนั้น กลับมีพลังอำนาจมากกว่าเดิมมากมายจนไม่อาจบังคับอำนาจได้ทั้งหมด ทุกคนให้ห้องนี้เลยต้องอึดอัดทรมานกับพลังที่ฉันใช้ เพราะมันจะเป็นเหมือนเรด้าที่รุนแรงคอยตรวจจับสิ่งแปลกปลอม ที่มีในตัวทุกคนและตอนนี้ทุกคนต่างกลัวฉันไม่อาจสบตากับฉัน ต่างต้องก้มหน้าเพราะพลังอำนาจมันบังคับหากใครไม่เกี่ยวข้อง มันจะบังคับให้อยู่กับที่ และห้ามเงยหน้าหากไม่อยากทรมานจนตายเพียงสบตาก็ตาย

ได้ทันที ก่อนที่ทุกคนจะตายไปสะก่อน ฉันเลยต้องรีบตรวจสอบเหล่าเทพและพบว่าทุกองค์ ตอนนี้เหงื่อตกและดูทรมานกันน่าดูเลยเพราะพลังอำนาจมันเข้าไปเล่นงานทุกคน ตามความคิดของฉันที่ต้องการพิสูจน์แต่ละคน เล่นเอาฉันขำกับอาการกลัวของเหล่าเทพด้วยไม่คิดว่าตัวเอง จะทำให้เทพกลัวได้ขนาดนี้และก็พบว่าสิ่งที่พวกเขาพูดมาเป็นความจริง แล้วฉันจะทำยังไงดี ช่วยคิดทีระหว่างหัวใจกับหน้าที่จะเลือกสิ่งไหน หากเป็นได้ขอทั้งสองอย่างได้ไหมพระเจ้าจ๋า เอาละในเมื่อมันต้องเลือกจากนี้ชีวิตของฉันจะเปลี่ยนไป จะเป็นการเริ่มต้นชีวิตที่จริงจัง และไม่ได้เพียงแค่ฉันแต่ทุกคนที่นี้ก็ต้องเปลียนแปลงตามฉันไปอีกด้วย คุณเคยรักใครเพียงแค่ฝันถึงไหม แล้วทำให้หัวใจคุณต้องทรมานหากไม่ได้พบหน้า ถึงเป็นเพียงฝันก็ยอมรักที่มิอาจคาดเดาได้ มันเป็นรักที่รักได้ในทุกสิ่งที่เป็นเขา และไม่ว่าเขาจะดีจะร้ายจะขอรักและอยู่เคียงข้างเขาตลอดชีวิต ที่รับรู้ว่าหัวใจรักเขาฉันภาวนาขอพระเจ้าที่จะทำตามหัวใจ และขอปิดการประชุมนี้สักทีถึงเวลาที่ฉันต้องตอบทุกคนแล้ว และขอปิดดวงตาแห่งพระบิดาด้วยไม่อยากฆ่าใครตอนนี้ และลืมตาขึ้นมาเพื่อตอบในสิ่งที่ทุกคนรอ

"ค่อยหายใจได้หน่อย น้องมานาจะทำให้พวกเรา ขาดใจตายเลยรู้ไหม"

ทุกคนในคณะพูดขึ้นหลังจากทุกคนรับรู้ว่า ตอนนี้ปลอดภัยจากสายตาของเจ้าหญิงน้อยของพวกเขาแล้ว

"ไม่หรอกคะมานารู้พวกพี่ทนได้อยู่ แต่ถ้านานกว่านี้มานาคงได้ทำศพแทน เลยรีบตรวจสอบเหล่าเทพให้เร็วด้วยไม่อยากฆ่าใครนะ พวกพี่สบายใจได้ มานาไม่ทำร้ายพวกพี่หรอก เพราะพวกพี่อยู่ในนี้เลยโดนไปด้วยเท่านั้น แต่ไม่รุนแรงเหมือนเหล่าเทพหรอกคะ พอได้ยินอย่างนั้นทุกคนก็ตกใจอีกครั้ง ด้วยลืมไปว่าตนเองไม่ได้อยู่กันเท่าที่ตอนเข้ามาในห้องด้วยไม่มีความรู้สึกกลัว เหมือนตอนที่เหล่าเทพปรากฎตัวครั้งแรก คงเพราะพลังของมานาแน่นอน พวกเขาเลยไม่กลัวต่อสิ่งที่พบเจอ และมั่นใจว่าพวกเขาปลอดภัยจากทุกสิ่ง เพราะเจ้าหญิงน้อยปกป้องพวกเขาเช่นทุกครั้ง ส่วนเหล่าเทพหรือตอนนี้หมดพลังไปบางส่วนเลยเหมือนคนทั่วไปไปแล้ว แต่พวกเขาเตรียมใจเรื่องนี้แล้วละเพราะรับรู้พลังของน้องหญิงพวกเขาดี และดีใจที่ร่างยังไม่หายไปตอนนี้คง เพราะน้องหญิงทำให้พวกเขาเป็นเช่นนี้แน่นอนเท่าที่รับรู้จากพลังที่ส่งมาที่ตัว พวกเขาตอนตรวจสอบพวกเขาเหมือนน่ากลัว แต่พอสักพักกลับอบอุ่นและเต็มไปด้วยความรักที่อยากปลอบใจพวกเรา ที่เจอกับเหตุการณ์ที่ทำร้ายหัวใจพวกเขาตั้งแต่อดีตจนทุกวันนี้ ยังทำให้พวกเขากลัวว่าจะเกิดกับน้องหญิงน้อยของเขา เหมือนที่พวกเขาข้ามกาลเวลามานั้นเอง แต่ตอนนี้พวกเขาไม่เจ็บปวดแบบนั้นกลับเข้าใจ และอภัยให้กับทุกสิ่งที่เจอมา และมีความสุขเป็นที่สุดสมแล้วที่น้องหญิงน้อยเป็นธิดาแห่งความรัก การให้อภัยและอดทนนานทั้งยังเข้าใจ และยังเยียวยารักษาทุกจิตใจที่ชอกช่ำ ให้หายเป็นปกติทั้งคนทั้งเทพต่างรักและเทิดทูนเธอยิ่งนักตอนนี้ แต่เจ้าตัวไม่รู้และกำลังคิดเรื่องเขาอยู่ว่าจะไปพบเขาจริงๆใช่ไหม ไม่ใช่ฝันใช่ไหมเมื่อคิดและตอบตัวเองได้ ก็ถึงเวลาที่ต้องตอบทุกคนจริงๆสักที เอาก็เอาวะ เป็นไงเป็นกันไม่กลัวที่จะเจอเขาและจำทำทุกอย่างที่รู้อยู่แล้ว

"มานาคิดว่าทุกคนคงอยากได้คำตอบ จากมานาและคงอยากรู้ว่ามานาจะเลือกอะไร"

ทุกคนพยักหน้าและรอฟังอย่างตั้งใจ เพราะนั้นคืออนาคตของพวกเขาทุกคน เป็นชีวิตที่เหลือของพวกเขาทุกคนจากนี้เธอจะเป็นคนกำหนด และทุกคนก็เต็มใจกับคำตอบทุกคำ และยินดีไปทุกที่กับเธอและอยู่เคียงข้างคอยปกป้องเธอเท่าที่ทำได้ทั้งคนทั้งเทพคิดแบบเดียวกัน คือรักและเชื่อใจเธอและจะปกป้องเธอด้วยชีวิตของพวกเขาแม้ตายก็ไม่เสียใจ ที่ได้ทำเพื่อเธอที่ตอนนี้กลายเป็นดวงใจของพวกเขาไปอีกคน แบบที่ทั้งคนทั้งเทพไม่รู้ตัวว่า ได้มีความรักที่แท้จริงที่ได้รับรู้จากเธอว่า รักที่แท้จริงเป็นเช่นไรพวกเขารับรู้ได้ด้วยหัวใจแห่งรัก ที่เธอมอบให้และเยียวยารักษาหัวใจพวกเขาที่เจ็บปวดให้หายดี และกลับมามีความสุขอีกครั้งต่อให้พวกเขาต้องเจออะไร ต่อจากนี้จะขออยู่เคียงข้างเธอคอยช่วยเธอ

"มานาจะไปตามหาหัวใจของมานาที่อียิปต์ ที่ไม่รู้ว่าตอนนี้เขาจะเป็นยังไงยังรอ และอยากให้มานาไปหาอยู่ไหม"

ฉันพูดไปเขินไปด้วยไม่คิดว่า จะต้องพูดความรู้สึกของตัวเองต่อหน้าทุกคน แทนที่จะได้พูดกับเขาเพียงลำพังแท้ๆแต่ก็ดีเพราะจะได้ทำให้ทุกคนสบายใจ และไม่ต้องห่วงฉันอีกเพราะรับรู้ว่าทุกคนเป็นห่วงเธอเรื่องนี้มาก ทุกคนดีใจและยิ้มอย่างมีความสุขกับคำตอบฉัน และยังเป็นคำตอบที่น่าดีใจของเขา ที่รอเธออยู่ตอนนี้คงนอนดิ้นไปดิ้นมาในที่นอนแน่ เพราะพวกเหล่าเทพบอกจะพานางมาอยู่ในอ้อมกอดเขาคืนนี้ แต่ตอนนี้เจ้าตัวไม่เห็นนางแแม้แต่เงาคิดแล้วก็น้อยใจตัวเอง คงไม่มีความหมายต่อนางถึงไม่ยอมมาอยู่กับเขา(ขอเล่าถึงความรู้สึกเมฟิสตอนนี้ ที่รอด้วยหัวใจที่กลัวว่านางจะไม่ต้องการเขา เช่นที่เขาต้องการนางมากกว่าต้องการอียิปต์ ตอนนี้เอาอะไรมาแลกกับเธอ เขาก็ยอมตอนนี้จนเขาคิดว่าตนเองบ้าไปแล้วแน่ เขาไม่เคยเป็นแบบนี้กับใคร และไม่เคยมีใครที่มีอิทธิพลต่อหัวใจร่างกายและจิตวิญญาณของเขาเลย นางเป็นคนแรกและคนสุดท้ายที่เขารู้สึกแบบนี้ หากนางไม่มาเขาก็จะเก็บความรู้สึกนี้ไว้ในใจลึกๆไม่ให้มันออกมาทำร้ายเขาอีก และก็นอนด้วยหัวใจที่ปวดร้าวที่ไม่รู้ ว่าจะได้กอดนางในดวงใจหรือเปล่า เพราะหลังจากที่รับรู้ว่านางมาอยู่ไกล้ๆ และรับรู้ว่านางจะมาเขาก็ไม่เคยฝันถึงนางอีก เลยไม่อาจรับรู้การมีตัวตนของนางได้ แม้กระทั้งในฝันจนทำให้เจ็บปวดหัวใจ และหลับไปด้วยความเหนือยจากการงานบ้านงานเมืองนั้นเอง