มานาดวงใจรักฟาโรห์ - ตอนที่ 124 จากลาชั่วนิรันดร์
"คะ/ครับ "
"ตาอย่าพูดแบบนี้สิ หนูใจคอไม่ดีเลยนะ "
"อือ ตาแค่พูดความจริง เท่านั้น"
"ตาต้องหายต้องอยู่กับหนูอีกนานๆสิคะ"
"ตาเหนื่อย ตาอยากพัก อย่าห้ามตาเลย"
"ถ้าตาเหนื่อยตานอนนะ พรุ่งนี้เรา ค่อยคุยกันต่อนะ"
"ตาขอให้หลานตามีแต่ความสุขนะ ตารักหลานนะ"
"หนูก็รักตาคะ ตาพักผ่อนก่อนนะเดียวหนูห่มผ้าให้ และอยู่เป็นเพื่อนตาตรงนี้ ตื่นมาตาจะได้เห็นหนูไงคะ "
"อือ "
"ฝันดีคะตา ไม่ต้องห่วงหนูนะ หนูรักตาขอพระเจ้ารับตาไปอยู่ด้วยบนสวรรค์คะ ฮือๆๆ"
"ตาหลับไปแล้วเมฆฟิส ตาไม่อยู่กับมานาแล้ว ฮือๆๆๆ"
"ให้ท่านไปเถอะ ท่านเหนื่อยมามากแล้ว อย่าร้องให้เลย"
"ตาจ๋า ฮือๆๆๆ ตาจ๋าฮือๆ "
" ตาเป็นอะไร ลูกร้องทำไม ตาหลับไปแล้วใช่ไหมลูก "
"แม่ ตาหลับไปแล้ว ตาบอกตาหมดห่วงหนูแล้ว ตาอยากพัก แล้วตาก็หลับไปเลยคะ ฮือๆหนูยังคุยกับตายังไม่หายคิดถึงเลยคะ แม่ฮือๆๆ"
"เองว่าอะไรนะ ตาตายแล้วหรือ โอ้ย ยายหน้ามืด"
"ยายจ๋า ตาหลับไปแล้ว ยายอย่าเป็นไรไปอีกคนนนะ ฮือๆ"
"พายายไปนอนดีๆ เอายาดมมาให้ยายหน่อย แล้วก็ไปบอกทุกคนว่าตาตายแล้วนะ ส่วนเพื่อนๆลูกก็ให้พวกเขา ไปพักก่อนเถอะ เดียวพวกแม่กับน้าๆจัดการเอง "
"ไม่หนูจะอยู่เป็นเพื่อนตาตรงนี้จนเช้าคะ แม่กับน้าไปเตรียมงานเถอะคะ เดี่ยวมานาอยู่กับตาเอง หนูอยากนอนเป็นเพื่อนตาเป็นครั้งสุดท้ายนะหนูขอร้องให้หนูอยู่นะแม่ ฮือๆ"
"จ้า ฮือๆๆๆ แล้วทุกคนละจะ ไปนอนเลยไหม แม่จะพาไป "
"ไม่ครับ/คะ พวกเราจะอยู่เป็นเพื่อนมานานอนกับตาที่นี้กัน "
"จ้าขอบใจ ที่ไม่ทิ้งลูกแม่ ให้อยู่คนเดียวนะ แม่ขอตัวก่อน ฮือๆๆๆ"
"ตาจ๋าหลับให้สบายนะ ไม่ต้องเป็นห่วงหนูนะหนูรักตา ฮือๆ"
"ผมจะดูแล หลานตาอย่างดีด้วยชีวิตของผมครับ หลับให้สบาย"
"หลับให้ สบายครับ/คะ"
และทุกคนก็อยู่เฝ้าตากับฉันจนเช้า สภาพฉันไม่ต้องบอกหรอกนะว่าเป็นยังไง และตอนนี้ทุกคนก็ช่วยกันเตรียมงานศพตางานศพจัดกันหนึ่งอาทิตย์ และหลังจากงานศพฉันก็พาทุกคนเดินทางชมเมืองที่เป็นบ้านเกิด ลองกินอาหารที่นี้กันทุกคนที่บ้านต่างดีใจที่ฉันสบายดี พี่ๆทุกคนก็ช่วยกันอาสาพาเที่ยวเมืองไทยไหนทุกๆภาคของเรา เป็นการเดินทางที่ทุกคนชื่นชอบ เพราะแปลกตาและไม่เหมือนบ้านเมืองของตน มันเป็นอะไรที่พวกเขาคิดไม่ถึงว่าตนเองจะได้มีโอกาสมาเห็นที่แบบนี้ ทุกคนสนุกสนานกับการท่องเที่ยวที่นี้แต่ละที่งดงามเกินบรรยาย และอาหารที่ไม่เคยเห็นมากมายอร่อยและแปลกใหม่สำหรับพวกเขา และการเดินทางท่องเที่ยวก็ต้องสิ้นสุด เพราะพวกเราใช้เวลาเที่ยวทั่วไทยก็ใช้เวลาเป็นเดือนๆ เพื่อให้ทุกคนได้ชมทุกที่ และได้เรียนรู้บ้านเมืองของเราด้วย แต่ตอนนี้ถึงเวลาที่ทุกคนต้องกลับอียิปต์ เพราะทุกคนคงรอพวกเขาแน่
" มานาคิดว่าทุกคน คงได้อะไรมากมายจากที่บ้านเมืองมานานะ"
"ใช่พวกเราได้เรียนรู้อะไรมากมายจริงๆ บ้านเมืองที่นี้น่าสนใจมากๆ แตกต่างจากบ้านเมืองเรามากมายหนัก "
"ใช่ๆที่มีทุกอย่าง มีทุกสภาพอากาสเลย พวกเราเพิ่งเคยเห็นนี้แหละ ที่เมืองนี้มีอะไรน่าสนใจมากมายหนัก กลับไปจะไปเปลี่ยนที่บ้านเมืองเราบ้าง เพื่อจะได้น่าสนใจเช่นเมืองของราชนี"
" ถ้างั้นคงถึงเวลา ที่เราทุกคนจะต้องกลับบ้านเมืองของตนแล้ว แต่ก่อนอื่นเราต้องเดินทาง ด้วยเครืองบินไปอียิปต์ ในยุคนี้ก่อนเพื่อย่นระยะทางที่จะเดินทางกลับยุคที่ทุกคนมา และอยากให้ทุกคนเห็นยุคปัจจุบันที่แตกต่างจากยุคเดิม หวังว่าทุกคนคงไม่คัดคาดนะ อีกอย่างอยากให้ทุกคนได้ลองนั่งเครืองบินดูด้วยนะ เชื่อว่าทุกคนคงชอบแน่ เดี่ยวมานาจะติดต่อทางสำนักงาน ให้ช่วยจัดเครืองบบินที่รองรับทุกคน และอยากให้ทุกคนสบายใจตลอดการเดินทางด้วยตกลงตามนี้นะ"
"ครับพี่ๆก็คิดถึงอียิปต์ที่ๆเราทำงานด้วยกัน และอยากรู้ว่าทุกคนสบายดีไหม เพราะพวกเราย้อนอดีตไปช่วงงานเลี้ยงที่โรงแรมที่เมเนสจัดขึ้นเพื่อขอบคุณพวกเรา และมอบชุดให้พวกเราใส่ที่เป็นชุดของชาวอียิปต์โบราณอีก ทุกคนคงตกใจน่าดูที่เห็นพวกเราและเห็นฟาโรห์ และเจ้าชายเจ้าหญิงแบบนี้ว่าไหมมานา"
"ก็อาจจะใช่นะ แต่เราไม่รู้ว่างานนั้นเป็นเช่นไรต่อนะ"