มานาดวงใจรักฟาโรห์ - ตอนที่ 78 ร่วมมือกันเพื่อคนรัก
"อื้อ ขอนอนอีกนิดนะ ที่นี้ทำให้มานาสงบใจได้ หลับสบายด้วย "
"พวกเขาคงรอลูกแล้วหละ ตื่นเถอะ พวกเขาเป็นห่วงลูกมากนะ "
"ก็ได้คะ ไม่นอนต่อก็ได้คะ ท่านพ่อ "
"ดีมาก อย่ากังวลเลย ลูกทำได้พ่อและพี่ๆอยู่กับเจ้าเสมอนะ "
"ขอบคุณคะ งั้นไปกันเถอะคะ พี่กาบรีเอล "
"พวกเราขอตัวนะครับ พระบิดา"
"ฝากลูกสาว ที่ดื้อของเราด้วยนะ"
จากนั้น พวกเราก็กลับมายังที่พักที่ตอนนี้ ทุกคนไม่อยู่แล้วเพราะทุกคนออกไปทำงานที่ได้รับ มอบหมายกันแล้วต่างช่วยกันทำงานไม่มีใครบ่น หรือทะเลาะกันกลับช่วยกันทำอย่างดี ทำเอาฉันแอบงงนิดๆ ที่พวกเขาร่วมมือกันแบบนี้นะ แต่ก็ดีต่อพวกเขาแล้วหละ ค่อยหายห่วงหน่อยหนึ่ง
"พี่ส่งเจ้าแค่นี้พี่อยู่กับเจ้าเสมอ หากเจ้ามีเรื่องพี่จะช่วยทันที อย่าคิดมากเลย ทำตามที่พระบิดาบอกมาเถอะ "
"พวกพี่ๆทั้งๆหมด จะช่วยเจ้าเอง"
"คะ มานาเกิดมาเพื่อช่วยพวกเขากับทุกคนนี้คะ "
"เด็กดีของพวกเรา น้องสาวเราโตขึ้นมาหน่อยหนึ่งแล้ว คงเพราะมีความรักมั่ง ใช่ไหมเอ่ย"
"ไม่ใช่สักหน่อยโตนานแล้ว แค่ตัวเล็กเฉยๆเลยทำให้ทุกคน คิดว่ามานาไม่โตสักทีนะค่ะ"
"พอๆไม่เถียงแล้ว พี่ไปหละ"
"คะขอบคุณ ที่ช่วยปกป้องมานาเสมอค่ะพี่กาบรีเอล "
"ก็มันหน้าทีกับความตั้งใจ ของพวกเราทั้งหมดนะ "
"ยังไงก็ต้องขอบคุณ อยู่ดีคะ "
"เรานี้นะ แบบนี่ตลอดเลย พวกพี่แพ้คำขอบคุณเราเสมอนี้แหละ"
"แฮะๆๆ เพิ่งรู้นะค่ะ "
"ยิ้มได้แล้วนี้ เวลายิ้มเจ้าน่ารักมากๆ ยิ้มรับกับทุกอย่างที่จะเข้ามาให้ได้นะน้องรักของพวกเรา"
"คะ มีพวกพี่ๆกับมีพระบิดาอยู่ มานายิ้มได้แน่นอนคะ ก็นานๆทีพวกพี่ๆจะคุยกับมานานี้คะ "
"เอ้อ เข้าใจไปก่อนที่เราจะงอนพวกพี่ๆดีกว่า พวกเขารอน้องอยู่นะ "
" รู้แล้วคะ "
จากนั้นพี่ชายอีกคนของฉันก็หายตัวไป แต่ไม่ได้หายไปไหนหรอกนะอยู่กับฉันเหมือนเดิมนั้นแหละ แต่จะไม่แสดงตัวให้เห็น แต่สามารถรู้สึกได้ว่าอยู่ด้วยตลอดเวลา มันก็ตลกไปอีกแบบที่อยู่ด้วยแต่ไม่ยอมให้เห็นหรือพูดด้วยเลย เอาแต่ฟังฉันพูดอย่างเดี่ยวนะ ไม่อิดอัดหรือไงนะ แต่ช่างเถอะไปหาพวกเขาดีกว่า พวกพี่ๆคงเป็นห่วงแล้ว
"ทุกคนตื่นกันแล้วสินะ งานวันนี้ที่พวกเราอยากขอให้ช่วย มีเพียบเลยอย่าเงียบแบบนี้สิ มันทำให้ไม่อยากทำงานเลยบรรยากาศไม่สดชื่น เลยแบบนี้นะ"
"พวกเราคิดว่าคงเพราะมานา ยังไม่มานะครับ"
"ว่าแต่นางไปไหน พวกเราเองก็อยากรู้ เหมือนเมื่อคืนนางไม่ได้อยู่ กับพวกเราเลยนะครับ"
"ไม่มีอะไรหรอก น้องเราไปทำธุระ เดียวคงกลับมานะ"
"ใช่ๆพวกเรามา แบ่งงานกันดีกว่าว่าใครจะทำอะไร เวลามานามาถึงจะได้ เห็นว่าเราตั้งใจและไม่ทะเลาะกัน
ตอนทำงานนะครับ"
"ถูกของท่าน เอาตามนั้น"
"เอ้าตามนั้นจัดมา อยากให้พวกเราทำอะไร พวกเราทำได้หมด ถ้ามันทำให้เราได้เห็นรอยยิ้มของมานาเรายินดี"
"ไม่หาเรื่องอีกแล้วหละ "
"ตามที่เมฆฟิสบอก พวกเราทุกคนด้วยเหมือนกันครับ"
"ช่างเป็นวันที่ดี ที่พวกเราได้เห็นพวกท่านสามัคคีแบบนี้"
"ใช่ๆ ถ้ามานามาเห็น คงดีใจคงยิ้มไม่ยอมหุบแน่ "
"คงเพราะ ความรักใช่ไหมถึงทำให้พวกพี่ๆ เปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ "
"คงใช่น้องรัก พี่ๆไม่สบายใจตั้งแต่นางลุกออกไปกลางงาน พวกพี่คิดได้ตอนนั้นเลยว่า นางคงไม่ชอบที่พวกเรา แข่งกันแบบนั้นนางถึงเงียบไม่ตอบโต่พวกเรา ยอมให้เราทำตามใจ"
"พวกเราไม่อยากเห็นนางเป็นแบบน้้น พวกเราชอบความเป็นเด็ก รอยยิ้มของนางชอบเวลาโมโหพวกเราดุเรา ดีกว่าเงียบแบบนี้นะ"
'ใช่ พวกเราเข้าใจดีเลยว่า นางเป็นคนเดียวที่ทำให้พวกเราเป็นได้ขนาดนี้นะ "
"เข้าใจเลยว่า นางนั้นไม่เหมือนใครปกติเหล่าบรรดาสตรี จะชื่นชอบการเอาใจของพวกเราแต่นางไม่ใช่"
"ใช่ๆ ไม่ก็อ้อดอ้อนเรา เพื่อขอความรักหรือสิ่งของ ไม่ก็เกรงกลัวว่าเราจะประหารชีวิต แต่มานาไม่ใช่"
"แต่สำหรับมานาใช้อำนาจด้วยไม่ได้ นางไม่สนใจว่าพวกเราจะทำร้ายนาง หรือไม่ทำร้ายความตายนั้นนางหากลัวไม่ช่างกล้าหาญมาก"
"พวกเราอึ้ง ทึ่งในความคิดความอ่าน ของนางกับนิสัยนาง มันทำให้เราไม่เบื่อ ไม่กลัวจะเสียนางให้ใครหากเราได้รับความรักจากนาง เรารู้สึกได้ว่านางรักเรามากกว่าที่เราคิดเสียอีก"