มานาดวงใจรักฟาโรห์ - ตอนที่ 138 พักผ่อน
"ได้ เรารักนางมากกว่าชีวิตเรา ไม่ต้องห่วงนางจะเป็นภรรยาคนเดียวของเรา เป็นราชินีของเราตลอดไป เราสัญญา"
"พวกเราเชื่อว่าท่าน เอ้อ ท่านพูดจริง ฝากลูกเราด้วยนะ"
"คืนนี้เราชวนท่านทุกคนไปร่วมงานเลี้ยง ส่งตัวนางเข้าห้องห่อกับเรานะ ร่วมอวยพรกับเราสองคนด้วย"
"ได้ พวกเราไปแน่ เพราะเรามาเพื่ออวยพรหลานเราอยู่แล้ว"
หลังจากที่ได้อธิบายให้ทุกคนเข้าใจ พวกเราสองคนก็กลับตำหนักเพื่อเตรียมตัว ในงานเลี้ยงคืนนี่ และพักผ่อนในตัวเพราะวันนี้ ฉันใช้ร่างกาย และใช้พลังไปมากไปจนล้าเลยเผลอหลับ แบบไม่รู้ตัวว่าหลับตอนไหน เพราะมีเขาคอยดูแลอ้อมกอดที่อบอุ่น ของเขาที่ส่งมาทำให้ฉันสบายตัวสบายใจคลายกังวลกับทุกสิ่ง และหลับไปในที่สุด
"เจ้านี้นะนอนได้น่ารักที่สุดราชินีข้า ดวงใจข้า เจ้าน่ารักทุกเวลาจริงๆ แล้วอย่างนี้เราจะไม่หลงรัก และคิดถึงเจ้าตลอดเวลาได้อย่างไร ดูสิน่ากอดที่สุด น่าทนุทนอม พี่ไม่กล้าทำอะไรรุนแรงหรือทำให้เจ้าเจ็บ เพราะพี่ก็เจ็บเช่นกันรู้ไหม หลับฝันดียอดรัก พี่จะดูแลเจ้าเองนะดวงใจพี่ ราชนีตัวน้อยๆ ฮิๆๆ"
ฉันหลับในอ้อมกอดเขาจนถึงคำ่ เขาก็ไม่ยอมไปว่าราชการนอนกอดฉัน ให้แขนทั้งสองข้างเป็นหมอน และผ้าห่มให้ฉันนอนมองฉันตลอดเวลาจนใกล้เวลา เขาถึงยอมขัดใจฉันที่จะต้องปลุกฉัน จากการหลับฝันดีมันเป็นการหลับที่มีความสุขที่สุดในวันนี้เลย
"ตืนเถอะ ราชินีของข้า ถึงเวลางานเลี้ยงส่งตัวเจ้าเข้าห่อกับพี่แล้ว คืนนี้พี่ให้เจ้านอนพอแล้วนะ ยอดรักของพี่"
"ฮือ มานานอนนานขนาดนั้นเลยหรือคะ ทำไมไม่ปลุกให้เร็วกว่านี้เดียวก็สายกันพอดีทุกคนรอแย่เลยคะ"
"ก็ให้เขารอไป เพราะพี่ชอบเวลาที่พี่ได้อยู่กับเจ้าแบบนี้"
"ไม่คุยด้วยแล้ว ไปอาบนำ้ดีกว่าคะ"
"ลืมอะไรไปอย่าง เจ้าต้องอาบนำ้ แต่งตัวให้พี่ก่อนนะ พี่ต้องไปที่งานก่อนเจ้า ส่วนเจ้าเดี่ยวแม่นมพี่กับนางกำนัลจะมาอาบให้เจ้านะรู้ไหมยอดรัก ขอหอมที่ เมียพี่เวลาทำหน้างอนน่ารักน่าจูบที่สุด รู้ไหมอย่าทำหน้าแบบนี้กับใครนอกจากพี่นะ"
"มานาอาบเอง แต่งเองไม่ได้หรือ ไม่ต้องให้พวกเขาอาบให้มานาอายคะ "
"ไม่ได้ วันนี้เป็นวันสำคัญ อีกอย่างพี่อยากให้เมียพี่สวยที่สุด ผิวพรรณงดงามด้วยนำ้หอมแห่งอียิปต์ ถึงตัวเจ้าจะหอมอยู่แล้วแต่พี่อยากให้เจ้าสบายตัว เพราะกลิ่นพวกนั้นมันทำให้ผ่อนคลายได่ เจ้าจะได้สดใส น่ารัก น่ากอดตลอดเวลา เอาเป็นว่าเจ้าอาบนำ้ให้พี่ก็แล้วกันนะ มะพี่อุ้มไปดีกว่าเจ้าเพิ่งตื่นนอนเดียวจะหน้ามืดล้มไป พี่คงแย่แน่ หากเจ้าเป็นอะไรไป"
"ไม่ขนาดนั้นหรอก มานาไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อยคะ "
"ดือจริงเมียใครนะ พี่อุ้มไปเร็วกว่า ทุกคนคงรอนานแล้วไปกันยอดรัก"
"ก็ได้ ใครกล้าขัดฟาโรห์ละคะ"
"ก็เจ้าไง กล้าไม่เคยมีกลัวพี่ เหมือนทุกคนเถียงพี่ ดื้อกับพี่ขัดคำสังพี่บ้างละ ทำตามใจตัวเอง ลืมพี่บ้างละ ถึงพี่เป็นฟาโรห์ที่ยิ่งใหญ่แค่ไหน ก็ไม่สามารถทำให้เจ้ายอมทำตามใจพี่ได้หรอกจริงไหม"
"ไม่ใช่สักหน่อย มานายอมทำตามทีเมฆฟิสบอกทุกอย่างนะ"
"งั้นก็อย่าดื้อ ถ้าพี่จะอุ้มเจ้าไปอาบนำ้กัน"
"ก็ไม่ได้ว่าอะไร แค่ไม่อยากให้คนอืนอาบนำ้ให้มานาไม่ชินนี้คะ มานาโตแล้ว อาบเองได้คะ"
"นี้แหละเขาเรียกดื้อ รู้ไหมที่นี้เขามีกฏ เรื่องการดูแลฟาโรห์กับราชินี จำต้องมีบริวารมาทำทุกอย่างให้ เพราะถือว่าพวกเขาได้ช่วยแบ่งเบาหน้าที่ ทำให้เราสบายกายไม่ต้องห่วงเรื่องพวกนี้ เพราะทุกคนมีหน้าทีและมีความรับผิดชอบอย่างดี และมีความสุขที่ได้ดูแลเจ้ากับพี่ เจ้าจะขัดขวางความสุขของพวกเขาหรือไร"
"ก็ได้คะ มานายอมก็ได้แค่วันนี้นะ ต่อไปมานาจะออกกฎใหม่ดีกว่า ทุกคนจะได้อยู่กับครอบครัวมากกว่า อยู่ในวังแล้วทิ้งลูกทิ้งครอบครัวมาอยู่ที่นี้ ดีไหมคะ "
" แล้วแต่เจ้าแต่พี่บอกไรให้ ทุกคนยินดีและเต็มใจอยู่ และรับใช้พวกเรา ทุกคนในครอบครัวเขาไม่มีใครต่อว่าสักคน กลับดีใจที่พวกเขาได้รับใช้ฟาโรห์และราชินีนะรู้ไหม ว่ามันคือสิ่งที่มีเกียรติที่สุดในชีวิตของพวกเขา"
"คะ เข้าใจ แต่อยากให้ทุกคนอยู่กับครอบครัวมากกว่าคะ"
"พี่ไม่อยากเถียงเจ้าแล้ว ไปอาบนำ้กันดีกว่าสะผมให้พี่ได้ไหม"
"คะ"
"เจ้ารู้อะไรไหมว่าพี่รอ และอยากมีคนทำเช่นนี้ให้พี่ คนเดียวพี่ต้องการและรอจนพบเจ้า ทำให้พี่ไม่ต้องการมีสนม ไม่ต้องการใครนอกจากเจ้า ทำให้พี่รู้ใจตัวเอง เป็นตัวเอง เพราะมีเจ้าพี่ถึงมีทุกวันที่ดีเพราะเจ้าอยู่เคียงข้างพี่ตลอดไปยอดรักดวงใจพี่"
"ขอบคุณมานาก็รักเช่นกันคะ"
จากนั้นฉันจัดการกับคุณชายฟาโรห์ และแต่งตัวให้เขาในชุดฟาโรห์ เขาดูสง่างาม และยิ่งใหญ่ที่สุดงานนี้เขาหล่อที่สุด