[ประตูทิศตะวันตกป้อมปราการเดธวอลเลย์]

 

เสียงดังกังวานของโลหะสองชิ้นที่กระทบกันหลายครั้ง เสียงสะท้อนก้องไปทั่วบริเวณทุ่งหญ้าอย่างบ้าคลั่ง ความเร็วและความรุนแรงทวีคูณมากยิ่งขึ้นเมื่อเวลาผ่านไป การต่อสู้ของระดับสุดยอดของบุคคลที่ได้ชื่อว่าเป็นจุดสูงสุดของนักรบและนักผจญภัยดำเนินไปตั้งแต่ที่เริ่มเผชิญหน้ากันก็ผ่านมาสิบนาทีแล้ว หากแต่ว่านั่นไม่ใช่สิบนาทีสำหรับคนทั่วไป แต่เป็นสิบนาทีที่ยาวนานมากสำหรับสุดยอดทั้งสอง 

 

สำหรับผู้แข็งแกร่งทั้งสองแล้วสิบนาทีของการต่อสู้ถือว่ายาวนานอย่างที่ไม่ค่อยได้พบเจอ เพราะส่วนใหญ่แล้วไม่ค่อยมีศัตรูที่สามารถต่อกรกับผู้แข็งแกร่งทั้งสองได้นั่นเอง เสียงปะทะของดาบทั้งสองยังคงดำเนินต่อไปอย่างไม่รู้จบและทวีความรุนแรงมากขึ้น 

 

” เร็วซะจริงเลยนะตาเฒ่า !! ” ดันทาเลียนที่ไล่บี้เหวี่ยงดาบเล่มใหญ่กว่าขนาดตัวเองอย่างชำนาญใส่เค็นโซอย่างรวดเร็วไม่สมกับขนาดของดาบ ทั้งความเร็วและแรงฟันมหาศาลถึงขนาดแค่เฉียดผิวก็อาจจะทำให้แขนขาขาดได้เลย

 

” โฮะ ๆ ข้าควรจะเป็นฝ่ายพูดมากกว่านะแม่สาวน้อย ดาบใหญ่ขนาดนั้นแต่กลับตามความเร็วของข้าได้ ช่างน่าประทับใจจริงๆ ” เค็นโซพูดชื่นชมคู่ต่อสู้ในขณะที่กำลังหลบการโจมตีและสวนการโจมตีกลับไป แต่อีกฝ่ายเองก็ปัดป้องการฟันของเค็นโซได้อย่างไม่ยากเย็นนัก แม้ว่าเค็นโซจะมีฟันด้วยความเร็วในระดับที่แม้แต่นักผจญภัยระดับ A ไม่มีทางจะมองเห็นได้เลยแม้จะสายตาดีขนาดไหนก็ตาม 

 

ความแข็งแกร่งของทั้งสองเป็นของจริง แต่สิ่งที่น่าจะประทับใจในตัวดันทาเลียนที่เค็นโซคิดไม่ใช่แค่แข็งแกร่งเพียงอย่างเดียว แม้ว่าถ้าวัดกันในเรื่องของความเร็วจริง ๆ แล้วเค็นโซดูจะเหนือกว่าอย่างแน่นอน แต่แล้วดันทาเลียนกลับสามารถปัดป้องกระบวนดาบของเค็นโซได้ทั้งหมด ดาบเล่มใหญ่ที่ไม่สมกับขนาดตัวเป็นได้ทั้งอาวุธและก็โล่ในเวลาเดียวกัน 

 

ในขณะเดียวกันดันทาเลียนก็นึกชื่นชมเค็นโซเช่นเดียวกัน ความแก่ชราที่แสดงออกมาทางรูปลักษณ์ไม่ได้สัมพันธ์กับความสามารถเลยสักนิด ความรวดที่ยิ่งยวดที่น่าจะเร็วที่สุดที่ในบรรดาศัตรูที่ดันทาเลียนเคยพบเจอคงเป็นเค็นโซอย่างแน่นอน หน้ำซ้ำความเฉียบคบและท่วงท่ากระบวนดาบเองก็แม่นยำเล็งจุดตายของดันทาเลียนมาตั้งแต่เริ่มสู้กันมา แต่ด้วยความได้เปรียบที่ขนาดของอาวุธทำให้สามารถใช้ป้องกันได้อย่างไม่ยากเย็นนัก 

 

การต่อสู้ผลัดกันรุกผลัดกันรับมาได้สักพัก แต่บริเวณโดยรอบได้รับความเสียดาย ทั้งต้นไม้ที่ถูกฟันจนขาดเป็นแถว พื้นที่แตกกระจายเต็มไปด้วยเศษดินและหินกระจัดกระจายอย่างกับถูกลูกระเบิดขนาดใหญ่ แรงลมกระโชกที่พัดอย่างรุนแรงจากแรงเหวี่ยงดาบของดันทาเลียนและการเคลื่อนไหวของเค็นโซพัดโชยใบหญ้าให้ไหวตาม

 

” ฮ่า ๆ สนุกจริง ๆ ตาเฒ่าสมแล้วล่ะที่เป็นถึงนัพผจญภัยระดับ S !! ” ดันทาเลียนรุกใส่เค็นโซไม่หยุด พุ่งเข้าใส่พร้อมทั้งฟันเป็นแนวทแยงพร้อมกัน 2 ครั้งเป็นรูป X อย่างรวดเร็ว ความรุนแรงนั่นทำให้เค็นโซที่รับการโจมตีไว้ด้วยดาบถึงกับถูกแรงกระแทกทำให้ปลิวออกไป แต่ก็สามารถหมุนตัวกลางอากาศลงพื้นได้อย่างสวยงาม 

 

” โฮ่ ความเร็วในการฟันเองก็ไม่ธรรมดาจริง ๆ นี่ถ้าหากว่าเป็นนักดาบคนอื่นโดนเข้าไปคงไม่รอดแน่ ๆ เลย โฮะ ๆ ” เค็นโซที่วิเคราะห์พลางเอ่ยชื่นชมในทักษะของศัตรูอย่างออกหน้า

 

” รับการโจมตีของข้าได้ยังจะมาพูดอีกนะตาเฒ่าเอ๊ย ! เมื่อกี้ก็กระโดดถอยหลังเพื่อลดแรงกระแทกจากการฟันของข้าด้วยไม่ใช่หรือไง ” ใช่แล้วเค็นโซอาศัยแรงจากการฟันที่มหาศาลของดันทาเลียนและกระโดดถอยหลังในจังหวะที่รับการโจมตีทำให้ช่วยลดภาระของแขนที่จะต้องรับแรงกระแทกมหาศาลเอาไว้ และยังสามารถทิ้งระยะห่างออกมาได้อีกด้วย 

 

ถึงแม้การต่อสู้จะดำเนินไปอย่างสูสีก็ตามแต่ว่าถ้าหากเทียบแล้ว ตอนนี้เค็นโซกำลังเสียเปรียบอยู่ซึ่งเจ้าตัวเองก็รู้ดี นั่นคือความกังวลเกี่ยวกับประตูทิศตะวันออกที่ตอนนี้พวกซูคอฟและบาซ่าและนักผจญภัยคนอื่น ๆ กำลังช่วยกันต้านมอนสเตอร์จำนวนหลายร้อยคนอยู่นั่นเอง และอีกเรื่องที่สำคัญไม่แพ้กันคือเค็นโซจะหมดแรงก่อนอย่างแน่นอน 

 

ในเรื่องความสามารถและทักษะดูเหมือนเค็นโซจะเหนือกว่าอย่างไม่ต้องสงสัยแต่แน่นอนว่าย่อมมีสิ่งที่เค็นโซไม่อาจจะสู้คนหนุ่มสาวได้นั่นคือพละกำลังจะเรี่ยวแรง หากการต่อสู้ยังคงยืดเยื้อต่อไปแบบนี้ละก็เค็นโซต้องเป็นฝ่ายแพ้อย่างแน่นอน 

 

” อ้าว อ้าว ! เป็นอะไรไปล่ะตาเฒ่าการเคลื่อนไหวดูติด ๆ ขัด ๆ แล้วนะ !! ” ดันทาเลียนที่เล็งเห็นจังหวะ เข้ารุกโจมตีเค็นโซที่กำลังกังวลถึงเรื่องมอนสเตอร์ที่ประตูเมืองทิศตะวันออก 

 

ดันทาเลียนรุกเข้ามาอย่างบ้าคลั่ง ดาบใหญ่ที่ฟันอย่างรวดเร็วนั้นยิ่งเพิ่มความเร็วมากขึ้นไปอีก ราวกับที่ผ่านมาราวกับยังไม่ได้เอาจริง คมดาบขนาดใหญ่ผ่านตัวของเค็นโซไปอย่างเฉียดฉิว แม้ว่าจะหลบเพื่อทิ้งระยะห่างแต่ดันทาเลียนก็กลับตามประชิดอย่างไม่ลดละอย่างกับหมาป่าที่คอยตามเหยื่ออย่างหิวกระหาย

 

(เป็นเด็กที่น่ากลัวอะไรอย่างนี้ ! เร็วยิ่งกว่าเมื่อกี้อีกงั้นหรือ ) 

 

เค็นโซที่ตอนนี้เน้นหลบหลีกเป็นหลักและรอคอยหาจังหวะเพื่อสวนกลับ ความกังวลและความเหนื่อยล้าเริ่มกัดกินร่างที่แก่ชราของเค็นโซทีละน้อย แต่แล้วคำพูดของดันทาเลียนยิ่งทำให้ความวิตกกังวลของเค็นโซยิ่งทวีหนักขึ้นไปอีก 

 

” โอ๊ะ ! ข้าลืมบอกเจ้าสินะ ว่าข้าช่วยเจ้าปีศาจลิ่วล้อนั่นหามอนสเตอร์มาเพิ่มด้วยนะ คราวนี้คงเกือบจะพันด้วยได้มั้ง ฮ่า ๆ ” ดันทาเลียนที่พูดจาราวกับคาดเดาความกังวลของเค็นโซออก ยิ่งมุ่งเน้นย้ำเข้าไปราวกับตอกตะปูเข้าจุดเดิม 

 

” โฮะ ๆ ถ้าอย่างนั้นข้าคงจะอยู่เล่นที่นี่กับเจ้าไม่ได้แล้วสินะ ” เค็นโซเค้นเสียงในลำคออย่างเหลืออด ในวินาทีนั้นบรรยากาศรอบตัวของเค็นโซก็เปลี่ยนไป แววตาของชายชราที่ตอนแรกดูขี้เล่นเปลี่ยนมาจริงจังอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เค็นโซเก็บดาบเข้าไปในฝักที่มีรูปร่างเป็นไม้เท้า การเตรียมกระบวนท่าราวกับจะฟันเพลงดาบในชั่วพริบตา กระบวนท่าที่เน้นอาศัยความเร็วเป็นหลักและความเฉียบคมที่เป็นเลิศ 

 

” เห ? อิไองั้นเหรอ สมแล้วที่เป็นผจญภัยระดับ S ใช้วิชาระดับนั้นได้ด้วยสินะ ” ดันทาเลียนเห็นการตั้งท่าที่เคยเห็นมาก่อนแล้ว แน่นอนว่าวิชาอิไอเป็นวิชาที่เน้นความเร็วในการฟันครั้งเดียวอย่างมหาศาลทั้งยังเป็นวิชาที่ฝึกได้ยาก เพราะไม่ใช่แค่การเหวี่ยงแขนเท่านั้น แต่ต้องใช้แรงตั้งแต่ขา สะโพก ไปจนถึงหัวไหล่ เรียกได้ว่าแม้แต่นักรบชั้นยอดก็ยากที่จะฝึกสำเร็จ แต่ของเค็นโซกลับไม่ใช่แค่นั้น 

 

ออร่าสีแดงจาง ๆ กำลังห่อหุ้มรอบตัวของเค็นโซเอาไว้ราวกับเป็นเกราะคุ้มกัน แต่ว่านั้นไม่ใช่เกราะอย่างที่คิดแต่เป็นสกิลทักษะสายนักดาบหรือนักรบที่เรียกว่านิสัยใช้กันมาก แต่ระดับก็จะขึ้นอยู่กับการฝึกฝนและความแข็งแกร่งของผู้ใช้เช่นกัน นั่นคือ ‘ สมาธิ ‘ แต่สิ่งที่เค็นโซใช้เรียกได้ว่าเป็นขั้นที่สูงกว่า ‘ สมาธิ ‘ ของนักดาบทั่วไปหลายขุมเลยทีเดียว 

 

” โห !? ‘ เพ่งจิตอัตตา ‘ งั้นหรือ น่าสนใจดีนี่ ” 

 

ทักษะที่เค็นโซใช้นั้นคือ ‘ เพ่งจิตอัตตา ‘ ทักษะที่จะช่วยรวบรวมสมาธิขั้นสูงให้แก่ผู้ใช้ นับว่าเป็นทักษะที่ตอนนี้มีเพียงนักดาบระดับตำนานอย่างเค็นโซเท่านั้นที่ใช้ได้ แต่แล้วแสงสีแดงจาง ๆ ลักษณะเดียวกันก็กำลังห่อหุ้มร่างของดันทาเลียนด้วยเช่นกัน แน่นอนว่าดันทาเลียนที่ได้ชื่อว่าเป็นราชันย์ผู้บัญชาการกองทัพปีศาจก็ย่อมใช้ได้ด้วยเช่นกัน 

 

” โฮะ ๆ เจ้าก็คิดเหมือนข้างั้นหรือ ” เค็นโซที่เห็นดันทาเลียนใช้ทักษะเดียวกับตนถึงกับหัวเราะออกมา แน่นอนว่าทั้งคู่ตั้งใจจะจบการต่อสู้ที่ดำเนินมานานเสียที จงใจที่จะตัดสินใจกระบวนท่าเดียว เค็นโซที่ตั้งท่าเก็บดาบไว้อยู่ในฝัก และดันทาเลียนที่ใช้มือทั้งสองข้างจับดาบขนาดใหญ่เตรียมที่จะพุ่งเข้าไปอย่างสุดแรง 

 

ดวงตาทั้งสองของเด็กสาวนักรบและเฒ่าชรานักผจญภัยสบกันโดยมีเพียงสายลมพัดผ่านไป ผมสีแดงที่ปลิวไสวและผ้าคลุมสีน้ำตาลอ่อนที่ดูเก่าโบกสะบัด ในพริบตานั้นดันทาเลียนก็เหยียบพื้นอย่างรุนแรงจนพื้นแตกกระจายเป็นหลุมขนาดใหญ่ พุ่งเข้าใส่เค็นโซอย่างบ้าคลั่งราวกับพายุที่โหมกระหน่ำ ความเร็วเหนือเสียงจนทำให้เกิดคลื่นกระแทกบนพื้นดินกำลังพุ่งเข้าใส่ชายชราร่างเล็ก 

 

ในขณะเดียวกันปราชญ์นักดาบผู้ที่ยังสงบนิ่งมองเด็กสาวที่พุ่งเข้ามาตรงหน้าอย่างไม่กะพริบตา จับดาบพร้อมที่จะชักออกมาฟัน แต่แล้วในขณะที่ดันทาเลียนและเค็นโซกำลังจะกำลังโจมตีครั้งสุดท้ายเพื่อตัดสินกันอยู่นั้น 

 

” ” !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ” ” 

 

ทั้งสองก็ต้องหยุดลงและตกใจกับสิ่งที่สัมผัสได้ คลื่นพลังเวทย์มหาศาลขนาดที่ทั้งชีวิตไม่เคยสัมผัสมาก่อนกำลังปะทุเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ที่เมืองป้อมปราการเดธวอลเลย์ วงเวทย์ขนาดใหญ่มหึมาขนาดที่ครอบคลุมทั่วทั้งเมือง ลวดลายสัญลักษณ์และตัวอักษรเวทย์ที่ไม่เคยเห็นปรากฏอยู่บนดวงตาของทั้งคู่ที่หันกลับไปมองที่เมือง แสงสีขาวเจิศจ้าที่เปล่งประกายออกมาจากวงเวทย์ที่ดูราวกับแสงจากสวรรค์ ความงดงามและความศักดิ์สิทธิ์ที่ไม่อาจบรรยายได้ อยู่เหนือสามัญสำนึกไม่ว่าจะมนุษย์หรือปีศาจ 

 

ดันทาเลียนหยุดฝีเท้าที่พุ่งไปด้วยความเร็วเหนือเสียงของตน แล้วแหงนหน้ามองท้องฟ้าที่มีวงเวทย์สีขาวสว่างเจิศจ้า แน่นอนว่า ณ เวลานี้ไม่มีความคิดที่จะโจมตีเค็นโซหรือแม้แต่จะป้องกันก็ยังไม่มี และเค็นโซเองก็เช่นเดียวกันการตั้งท่าที่เปี่ยมไปด้วยสมาธิจนถึงเมื่อครู่ก็หยุดลงอย่างเลี่ยงไม่ได้ ความตกใจที่ไม่อาจทำความเข้าใจได้กับปรากฏการณ์ตรงหน้าถูกแสดงออกมาอย่างเด่นชัดจนปิดบังไม่อยู่

 

ชีวิตที่อยู่มาหลายร้อยปีของเค็นโซไม่สามารถทำความเข้าใจกับวงเวทย์ตรงหน้าได้ แม้จะเคยสู้กับนักเวทย์มามากมายไม่ว่าจะ มนุษย์ เอลฟ์ หรือ ปีศาจก็ตาม ล้วนแต่ไม่ใช่สิ่งที่เหมือนกับวงเวทย์ตรงหน้าอย่างสิ้นเชิง 

 

(นั่นมันอะไรกัน !) 

 

เสียงบ่นพึมพำในใจของเค็นโซที่ยากจะเปล่งออกมาจากลำคอ ได้ถูกกลืนหายลงไปอย่างยากลำบาก ความวิตกและว้าวุ่นที่ตอนนี้มีมากกว่าตอนที่สู้กับดันทาเลียนเป็นไหน ๆ กำลังเกิดขึ้นกับเค็นโซ

 

(วงเวทย์นั่นมันอะไรกัน ! พลังเวทย์มหาศาลขนาดนั้น ไม่เคยเห็นมาก่อนเลย ! หรือว่าจะมีคนที่แข็งแกร่งยิ่งกว่าตาเฒ่าคนนี้อยู่ในเมืองอีกอย่างงั้นหรือ ! ) 

 

ดันทาเลียนที่แม้จะมีความหวาดกลัวเล็กน้อยกับคลื่นพลังเวทย์มหาศาลที่แผ่กระจายเป็นวงกว้าง พลังมหาศาลที่ไม่เคยพบเจอมาก่อน แม้กระทั่งราชันย์ผู้บัญชาการกองทัพปีศาจที่เป็นสายนักเวทย์ก็ยังเทียบไม่ติด ความตื่นเต้นที่กระตุ้นความกระหายการต่อสู้ของดันทาเลียนยิ่งเพิ่มมากขึ้น 

.

.

.

 

[ประตูทิศตะวันออกป้อมปราการเดธวอลเลย์]

 

ความสงสัยและความตกใจที่ตอนนี้กำลังจู่โจมใส่พวกซูคอฟและบาซ่าอย่างไม่ทันตั้งตัว ใครจะคิดกันละว่าเด็กสาวน่ารักวัย 7-8 ขวบจะออกมาในสถานที่ที่อันตรายแบบนี้ 

 

สถานการณ์แบบนี้นับเป็นสถานการณ์เลวร้ายสำหรับเหล่านักผจญภัยอย่างถึงที่สุด เพราะเวลาต่อสู้กับมอนสเตอร์แล้วมีชาวเมืองหรือคนทั่วไปอยู่ด้วยละก็ ไม่ต่างกับการมีตัวประกันเลยก็ว่าได้ หนำซ้ำยังเป็นเด็กสาวตัวเล็กน่ารักแบบนี้ด้วย ทำให้สถานการณ์ยิ่งแย่ขึ้นกว่าเดิม แน่นอนว่านั่นเป็นเพียงในความคิดของพวกบาซ่าเท่านั้น 

 

เหล่าทหารหลวงที่วิ่งไล่ตามเด็กสาวมาก็ร้อนรนอย่างมาก เพราะการที่ปล่อยให้ประชาชนคนทั่วไปหลุดจากการควบคุมจนเกิดอันตรายถือว่าความล้มเหลวของหน้าที่ที่ไม่อาจอภัยได้ ยิ่งถ้าเป็นเด็กสาวแบบนี้ยิ่งแล้วใหญ่ 

 

” แม่หนูไม่ได้นะ ที่นี่มันอันตรายรีบกลับไปที่เมืองเร็ว ! ” ซูคอฟที่รับหน้าเข้าไปหาเด็กสาวตัวเล็กผมสีน้ำตาลอย่างเป็นห่วง แน่นอนว่าในฐานะกิลด์มาสเตอร์แล้วจะปล่อยให้มีประชาชนคนทั่วไปบาดเจ็บการมอนสเตอร์ไม่ได้เด็ดขาด 

 

” ไม่ได้เป็นไรค่ะ ! ให้หนูอยู่ที่นี่ด้วยค่ะ ! ” เด็กสาวพูดอย่างมั่นใจพลางยกมือสองข้างขึ้นมาราวกับเตรียมใจสู้มาแล้ว ซูคอฟและคนอื่น ๆ ที่เห็นไม่เข้าใจกับการกระทำของเด็กสาว 

 

” ไม่ได้นะ ! ที่นี่ตอนนี้มีมอนสเตอร์อาละวาดบุกมาที่เมือง มันเกะกะพวกนักผจญภัย ! ” ทหารหลวงที่วิ่งตามเด็กสาวพยายามพูดและพาตัวเด็กสาวกลับไปแต่แล้ว เด็กสาวผมสีน้ำตาลกลับวิ่งเข้าไปหลบหลังซูคอฟและเงยหน้าขึ้นพูด 

 

” ทุกคนค่ะ จงเชื่อมั่นและศรัทธาในท่านโนเอลร่าสิคะ ! ” จู่ ๆ เด็กสาวตัวเล็กน่ารักก็พูดอะไรที่ทำให้ทั้งซูคอฟและเหล่าทหารหลวงคนนั้นงงเป็นไก่ตาแตก ไม่อาจทำความเข้าใจได้แม้แต่นิดเดียว 

 

คำถามแรกที่พุ่งเข้ามาในหัวของทุกคนที่ได้ยินคือ ใครคือโนเอลร่า เด็กคนนี้กำลังพูดถึงใครกันแน่ ? แล้วทำไมสาวน้อยคนนี้ถึงให้บอกเชื่อมั่นและศรัทธาในคนที่ชื่อโนเอลร่ากันล่ะ คำถามมากมายถาโถมเข้ามาอย่างไม่หยุดในขณะที่สถานการณ์แบบนี้ ทำให้ทุกคนต่างคิดว่าเป็นเรื่องไร้สาระ 

 

” นี่แม่หนูพูดเรื่องอะไรกันน่ะ เอาเป็นว่ารีบไปจากตรงนี้ซะ ! ” ซูคอฟที่บอกปัดคำพูดของเด็กสาวอย่างไม่ไยดีพร้อมกับหันหลังมุ่งหน้าไปยังสนามรบพร้อมกับหอกคู่ใจเพื่อจัดการกับมอนสเตอร์ 

 

การต่อสู้กับพวกมอนสเตอร์ยังคงดำเนินไปอย่างต่อเนื่อง แม้จำนวนจะลดลงไปบ้างแต่ก็ยังติดปัญหาเกี่ยวกับมอนสเตอร์ระดับแรงค์สูงจำพวก B หรือ A ที่จัดการลงยังไม่ได้ แม้กลุ่มเหยี่ยวสีน้ำเงินจะช่วยจัดการไปบ้างแล้วแต่ก็ยังมีอยู่หลายสิบตัว เหล่านักผจญภัยที่เป็นนักเวทย์ช่วยใช้เวทย์ดินสร้างกำแพงขึ้นมาหยุดยั้งแต่ก็ยั้งไว้ได้ไม่นาน สถานการณ์ยังคงลำบากดังนั้นจึงไม่มีเวลามาดูแลเด็กสาวที่ไหนก็ไม่รู้นั่นเอง 

 

” แย่แล้ว ! พวกมอนสเตอร์อีกหลายร้อยตัวมาเพิ่มจากไหนก็ไม่รู้ !! ” เสียงของหนึ่งในนักผจญภัยตะโกนออกมาอย่างหวาดกลัว เรียกความสนใจของเหล่านักผจญภัยทั้งหมดหันตามไปกันที่นักผจญภัยคนนั้นพูดถึง 

 

ฝูงมอนสเตอร์จำนวนหลายร้อยที่มากยิ่งกว่าการอาวะลาดครั้งแรก ถ้าคาดคะเนคร่าว ๆ ก็คงไม่น้อยไปกว่า 700-800 ตัวอย่างแน่นอน ไม่ใช่เพียงเท่านั้นฝูงมอนสเตอร์ในครั้งนี้กลับมีแต่มอนสเตอร์ระดับแรงค์ C ขึ้นไปเพียงเท่านั้น หน้ำซ้ำมอนสเตอร์ระดับแรงค์ B และ A ยังมีจำนวนมากขึ้นกว่าเดิมอย่างเทียบไม่ติด 

 

ความหวาดกลัวและความสิ้นหวังถาโถมเข้ามาสู่เหล่านักผจญภัยและทหารหลวงจนทำให้แม้แต่บางคนถึงกับขาสั่นกลัวจนชะงัก เสียงคำรามของเหล่ามอนสเตอร์ที่ราวกับคำประกาศถึงการล่มสลายของเมืองป้อมปราการเดธวอลเลย์ 

 

‘ ชะ-ช่วยด้วย !! ‘ 

‘ อ้ากกกก !! ‘ 

‘ บ้าเอ๊ย !! พวกมอนสเตอร์มันมาจากไหนเยอะแยะวะเนี่ย ! ‘

 

เหล่าเสียงที่เต็มไปด้วยความสิ้นหวังของนักผจญภัยที่ได้รับบาดเจ็บจากมอนสเตอร์สะท้อนไปทั่วบริเวณสนามรบ เหล่านักผจญภัยที่เห็นจังหวะ ได้ช่วยเหลือพวกร่วมอาชีพของตนให้รอดตายจากมอนสเตอร์ แต่ก็ยังได้รับบาดเจ็บสาหัส เลือดที่ไหลรินออกมาเป็นปริมาณมากทำให้นักผจญภัยคนนั้นแทบหมดสติ แต่ด้วยความที่แข็งแกร่งกว่าคนทั่วไปทำให้จึงยังคงครองสติเอาไว้ได้

 

” รีบพาคนเจ็บถอยออกมาตั้งหลักเร็ว !! ” ซูคอฟที่ออกคำสั่งเมื่อพิจารณาจากสถานการณ์อย่างรอบคอบ กลุ่มนักผจญภัยเหยี่ยวสีน้ำเงินที่เปรียบดั่งเสาหลักทำการป้องกันและสกัดมอนสเตอร์เอาไว้ให้อย่างเอาเป็นเอาตาย 

 

” พวกข้าจะกันเอาไว้ให้ รีบพาคนเจ็บถอยไปเร็ว !! เบสร่า เกรย์ ฝากคุ้มกันคนอื่น ๆ ด้วย !! ” บาซ่าที่ออกคำสั่งให้กับพวกพ้องคอยปกป้องคนเจ็บที่ต่อสู้ไม่ได้อีกแล้ว เบสร่าใช้เวทมนตร์สร้างกำแพงดินที่แข็งแกร่งขนาดใหญ่ขึ้นมากัน ส่วนเกรย์แบกคนเจ็บพร้อมกันถึงสามคนในครั้งเดียวกลับมา 

 

แต่ว่าแม้จะเป็นกำแพงดินที่แข็งแกร่งขนาดไหนก็ตามแต่ด้วยจำนวนมอนสเตอร์ที่เพิ่มขึ้นถึงขนาดนี้ แถมยังระดับแรงค์ A อีกหลายสิบตัวที่มีพละกำลังมหาศาลคงกันเอาไว้ได้ไม่ถึง 5 นาทีด้วยซ้ำ แต่แล้วในขณะที่เหล่านักผจญภัยกำลังถอยไปตั้งหลักอยู่นั้น ทหารหลวงที่ไล่ตามเด็กสาวก็เห็นท่าไม่ดีจึงได้วิ่งกลับไปยังกองพลของตนเองราวกับลืมเด็กสาวตรงหน้าไปแล้ว 

 

ทหารหลวงรีบรายงานกับสิ่งที่ได้เห็นตรงหน้าให้กับผู้บัญชาการอย่างรวดเร็วทำให้เสริมการป้องกันมากขึ้นกว่าเดิม ณ เวลานี้ทุกคนต่างลืมเด็กสาวตัวเล็กกันไปหมดแล้วราวกับเด็กสาวน่ารักตรงหน้าเป็นดั่งอากาศธาตุ เหล่าคนที่บาดเจ็บถูกแบกมาไว้ที่หน้าประตูที่มีเด็กสาวกำลังยืนดูอยู่นิ่ง ๆ 

 

” อั่ก !! ” เสียงร้องโหยหวนที่เกิดจากบาดแผลขนาดใหญ่ที่เป็นลักษณะถูกกรงเล็บอันแหลมขมเฉือนเข้ากล้ามเนื้อที่ลึกมากจนเสียเลือด แต่แล้วจู่ ๆ เด็กสาวผมสีน้ำตาลก็เข้าไปกุมมือนักผจญภัยที่นอนบาดเจ็บ จนลมหายใจเริ่มอ่อนลงเรื่อย ๆ 

 

” ไม่เป็นไรนะคะ ! คุณจะต้องไม่เป็นอะไรแน่ ! ” เสียงเล็ก ๆ ที่เต็มไปด้วยความเป็นห่วงของเด็กสาววัย 7-8 ขวบ ส่งมายังนักผจญภัยราวกับคำอวยพรที่ทรงคุณค่าของช่วงสุดท้ายของชีวิต 

 

” ขะ-ข้าคงไม่รอดแล้วล่ะ ขะ-ขอบใจนะคุณ นะ-หนู ” เสียงพูดขอบคุณอันแผ่วเบาที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยเลือดบอกกล่าวกับเด็กสาวตัวน้อยราวกับมันเป็นครั้งสุดท้าย 

 

” จงเชื่อมั่นสิคะ ถ้าหากคุณลุงศรัทธาในท่านโนเอลล่ะก็ ท่านจะทรงช่วยเหลืออย่างแน่นอนค่ะ !! ” 

 

” ทะ-ท่านโนเอลเหรอ ? เขาคือใครงั้นเหรอ ” นักผจญภัยที่แม้จะบาดเจ็บสาหัสแต่ด้วยความที่เห็นแววตาเด็กสาวตรงหน้าเชื่อมั่นอย่างแรงกล้าจึงได้เอ่ยถามออกไป 

 

” ท่านโนเอลเป็นเทพธิดาผู้งดงามที่ทรงเมตตาต่อผู้คนค่ะ !! ถ้าหากเชื่อมั่นและศรัทธาท่านโนเอลละก็ ! คุณลุงจะต้องปลอดภัยอย่างแน่นอนค่ะ ” คำอธิบายที่หามูลเหตุไม่ได้ของเด็กสาวที่ตนไม่รู้จักกำลังเป็นดั่งความหวังให้กับนักผจญภัยผู้บาดเจ็บ ไม่ใช่เพียงแค่คนเดียวที่เด็กสาวคุยด้วย แต่เหล่านักผจญภัยผู้บาดเจ็บหลายคนที่ได้ยินก็ต่างคิดไปอย่างเดียวกัน 

 

ถ้าหากว่าตนยอมเชื่อมั่นและศรัทธาในเทพธิดาที่ชื่อโนเอลแล้วล่ะก็ ถ้าหากมันทำให้ชีวิตของตนและชาวเมืองปลอดภัยแต่จะเป็นชีวิตหรือวิญญาณก็พร้อมจะมอบให้ ใช่แล้วสำหรับนักผจญภัยแม้ชื่อเสียง เงินทองจะสำคัญก็ตามแต่สิ่งที่สำคัญมากกว่านั้นคือชีวิตของเหล่าประชาชนที่ไม่อาจต่อกรกับมอนสเตอร์ได้ต่างหาก ความหวาดกลัวแต่ความสิ้นหวังที่ไม่ได้สู้แบบนักผจญภัยได้ สิ่งเหล่านั้นคือสิ่งที่ทำให้ยืนหยัดต่อสู้เรื่อยมา และแล้วนักผจญภัยคนนั้นก็ได้เค้นเสียงที่เปรียบดั่งแรงใจสุดท้ายออกมา 

 

” ดะ-ได้สิ ! ข้าเชื่อมั่นในเทพธิดาโนเอล ได้โปรด ได้โปรดช่วยพวกเราด้วย !! ” สิ่งที่เปล่งออกมาจากปากที่เต็มไปด้วยเลือดของนักผจญภัยวัยกลางคนที่ราวกับคนบ้า ว่ากันว่าเมื่อถึงวาระสุดท้ายของชีวิตมนุษย์เรานั้นย่อมไขว่คว้าความหวังใด ๆ ก็ตามที่อาจจะช่วยเหลือพวกตนเอาไว้ แม้จะเป็นเพียงใยแมงมุมอันบอบบางแต่ถ้าหากช่วยให้หลุดพ้นจากขุมนรกก็จะจับไว้อย่างไม่ลังเล ณ เวลานี้นักผจญภัยที่บาดเจ็บทุกคนกำลังกู่ร้อง ออกมาอย่างไม่อาย

 

‘ ทะ-ท่านเทพธิดาโนเอลสินะ ! ได้โปรดช่วยพวกเราด้วยครับ ! ‘

‘ ข้าเองก็เอาด้วย ได้โปรดช่วยเหลือชาวเมืองด้วยเถิดครับ ! ‘ 

‘ ช่วยมอบความเมตตาให้กับพวกฉันด้วยเถอะค่ะ !! ‘ 

 

เสียงที่ราวกับคำวิงวอนศรัทธาที่มีต่อเทพธิดานามว่า โนเอล กำลังสะท้อนกังวานไปด้วยบริเวณหน้าประตูเมืองป้อมปราการเดธวอลเลย์ แต่แล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดที่ทำให้ความสิ้นหวังของเหล่านักผจญภัยต้องดับสลายลงอีกครั้งก็มา 

 

‘ ตูมมมมมมมมมมมมม !!!!! ‘ 

 

กำแพงดินที่แข็งแกร่งของเบสร่าถูกทำลายย่อยยับ แต่ครั้งนี้ไม่ใช่จากฝีมือของมอนสเตอร์แต่กลับเป็นเวทมนตร์ของใครบางคน เมื่อตกใจและหวาดวิตกกลับมาจู่โจมใส่เหล่านักผจญภัยอีกครั้งโดยเฉพาะ เบสร่าที่ต้องตกใจกับเวทมนตร์ของตนถูกทำลายด้วยเวทมนตร์ปริศนา เมื่อควันและฝุ่นละอองจางหายไปก็พบกับบุคคลที่เป็นต้นเหตุของความหวาดกลัวครั้งใหม่ 

 

ชายที่มีหูผิดแปลกไปจากมนุษย์ ไม่ใช่ทั้งเอลฟ์ และเผ่าอื่น ๆ ผมสีแทนที่ดูเข้มผมยาวสีม่วงที่ดูเลียบสวยจนถึงบ่า ชุดสีดำที่คลุมทั้งตัวราวกับนักเวทย์ และรอยยิ้มที่แสดงถึงความดีใจและชัยชนะตรงหน้า ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นรู้ได้ทันทีว่าคือเผ่าปีศาจอย่างแน่นอน 

 

” ฮ่า ๆ ๆ ๆ เจ้าพวกมนุษย์สกปรก ! ดิ้นรนต่อต้านไปก็เปล่าประโยชน์ !! ” เผ่าปีศาจรูปงามผมสีม่วงที่ตอนนี้หัวเราะอย่างบ้าคลั่งจนทำได้ใบหน้าที่ดูรูปงามย้อมไปด้วยความน่ากลัว 

 

” เผ่าปีศาจเหรอ ! เป็นฝีมือพวกแกจริง ๆ ด้วยสินะ !! ” บาซ่าที่อยู่ในแนวหน้าสุดเมื่อเห็นเผ่าปีศาจที่เป็นประเด็นในตอนที่ประชุมกับซูคอฟ จึงสรุปที่ว่าของเรื่องทั้งหมดได้ในทันที 

 

” ฮ่า ๆ รู้ตัวกันด้วยงั้นเหรอ ? แต่ก็สายไปแล้ว ข้าจะทำลายเมืองของพวกแกและเลื่อนขั้นเป็นราชันย์ผู้บัญชาการปีศาจซะ ฮ่า ๆ ๆ ขอบคุณพวกแกมาก ๆ ที่มาเป็นเหยื่อให้กับแผนการของข้า !!! ” 

 

เสียงหัวเราะและคำขู่ที่อีกไม่นานจะเป็นความจริงเข้ากัดกินความหวังของทุกคนที่อยู่ในบริเวณนั้นอย่างหมดสิ้น เพราะทุกคนทราบดีถึงพลังและความต่างชั้นของต่อตนตรงหน้า เวทมนตร์ที่สามารถทำลายกำแพงดินที่แข็งแกร่งราวเหล็กกล้าได้อย่างง่ายดายแน่นอนว่าย่อมแข็งแกร่งไม่ผิดแน่นอน อย่างน้อย ๆ จะต้องเหนือกว่าเบสร่าไม่มีผิด 

 

แต่แล้วในความสิ้นหวังที่แผ่ขยายเป็นวงกว้างกลับมาเด็กสาวตัวน้อยก้าวเดินมาอย่างไม่เกรงกลัว แววตาที่ไม่ยอมแพ้แต่กลับกันเปี่ยมไปด้วยความหวังที่ไม่มีวันถูกดับ ใบหน้าที่น่ารักแต่เต็มเปี่ยมไปด้วยความกล้าหาญเป็นสีหน้าของวีรสตรีในอนาคตก็ไม่ปาน 

 

” แม่หนู ไม่ได้นะ ! กลับมา ! ” เสียงของซูคอฟดังขึ้นไล่หลังเด็กสาวไป บาซ่าที่ดูแนวหน้าหันกลับมาดูด้วยความตกใจ เด็กสาวน่ารักที่ตอนแรกถูกทหารหลวงไล่มากลับมายืนเผชิญหน้าอย่างไม่เกรงใจต่อหน้าเผ่าปีศาจที่แข็งแกร่งขนาดนักผจญภัยแรงค์ A ก็ยากที่จะต่อกร 

 

” หา ? ยัยหนูอยากตายเป็นคนแรกหรือไง ? ” เผ่าปีศาจผมสีม่วงที่ดูจะงงกับสถานการณ์ไม่ต่างไปจากเหล่านักผจญภัยที่เป็นศัตรู เพราะไม่คิดว่าจะมีมนุษย์เด็กตัวเล็กที่กล้าหาญถึงขนาดเผชิญหน้ากับตนตรง ๆ 

 

” คุณปีศาจน่ะ ไม่มีทางสมหวังได้หรอกค่ะ !!! ” เด็กสาวน่ารักผมสีน้ำตาลตรงหน้าตะโกนออกไป 

 

” หา !!!? ไม่มีทางสมหวังงั้นเหรอ ! ยัยหนูกล้าดีนี่ งั้นข้าจะส่งเจ้าไปอยู่กับเทพธิดาก่อนคนแรกเลยแล้วกัน !! ” อิลตัสที่กำลังจะร่ายเวทย์เพื่อสังหารเด็กผู้หญิงตรงหน้า เปลวไฟที่ก่อตัวเป็นทรงกลมขนาดเท่าลูกบอลขึ้นที่มือของอิลตัส แต่ในขณะที่กำลังจะโจมตีใส่เด็กสาวมนุษย์นั้นเอง 

 

” หา !!??? ” 

” ” !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ” ” 

 

แสงสีขาวสว่างเจิศจ้าปรากฏขึ้นบนหัวของเหล่านักผจญภัย และในทันใดนั้นวงเวทย์ขนาดมหึมาที่ใหญ่ถึงขนาดครอบคลุมทั่วทั้งเมืองก็ปรากฏขึ้นตามหลังแสงสีขาวเพียงชั่วพริบตา ลวดลายสัญลักษณ์และอักษรโบราณที่ไม่อาจทำความเข้าใจได้ลอยอยู่บนท้องฟ้าเหนือเมืองป้อมปราการเดธวอลเลย์ ประกายแสงสีขาวที่ดูศักดิ์สิทธิ์และงดงามราวกับภาษาของเหล่าทวยเทพ วงเวทย์ที่เหนือสามัญสำนึกของมนุษย์และปีศาจ ความสูงส่งที่ไม่อาจแตะต้องได้ไม่ว่าจะมนุษย์ เอลฟ์ ปีศาจ หรือเผ่าใด ๆ ก็ตาม 

 

” บอกแล้วนิคะ !! ว่าคุณปีศาจไม่มีทางสมหวังได้หรอก เพราะท่านโนเอลมาแล้วยังไงล่ะ !! ” 

 

รอยยิ้มของเด็กสาวที่ตอนนี้ดูแข็งแกร่งยิ่งกว่าที่ผ่านมา ความมั่นใจในสีหน้าและแววตาของเด็กสาวที่สื่อถึงชัยชนะอย่างขาดลอย 

 

นั่นก็คือ คำวิงวอนและความศรัทธา ที่เหล่านักผจญภัยทั้งหลายได้ช่วยกันร้องขอนั้นส่งไปถึงเจ้าตัวแล้วนั่นเอง ไฮเอลฟ์ผมสีขาวยาวอันงดงามราวกับแพรไหมอันสว่างบริสุทธิ์ ดวงตาสีน้ำเงินอันลึกล้ำราวกับมองเห็นทุกสิ่งและความเป็นไปของโลก ประกายแสงออร่าสีขาวที่ดูศักดิ์สิทธิ์ที่กำลังห่อหุ้มตัวตนที่ดูงดงามราวกับเทพธิดา กำลังลอยอยู่เหนือเมืองบนท้องฟ้า 

.

.

.

.