พอถึงชั้นบนฉันก็ดึงเอา【หนังสือภาพปราบปราม】ออกจากคลังไอเทม

เอาล่ะ อย่างแรกเลยก็ขอลองหน่อยว่าหนังสือนี่ใช้งานได้แค่ไหน  อืมอืม ชักจะตื่นเต้นขึ้นมาแล้วสิ

“เจ้านี่คืออะไรเหรอเจ้าคะ？”

ฟาฟ กอดฉันจากด้านหลังเหมือนเคยพร้อมกับชะโงกหน้ามองหนังสือหรูหราในมือของฉันอย่างสนใจ

“หนังสือที่ได้จากเจ้าตัวที่เรียกตัวเองว่าเทพแห่งความชั่วร้ายก่อนหน้านี้น่ะ”

“เทพแห่งความชั่วร้ายเหรอเจ้าคะ？”

ฟาฟ เอียงคอด้วยความสงสัย ฉันก็ถอนหายใจออกมา

ฟาฟ ลืมเรื่องของเจ้านั้นไปอย่างสวยงาม…หมายความว่า ไม่ได้ฟังสิ่งที่เจ้านั่นพูดเลยสินะ ฟาฟเป็นเด็กหัวดีแต่ถึงกระนั้นถ้าเป็นเรื่องที่เจ้าตัวไม่สนใจก็จะไม่แยแสเลยแม้แต่น้อย ส่วนใหญ่คงจะจำได้แค่ สัตว์ประหลาดตัวใหญ่เดินสองขา ประมาณนั้นล่ะมั้ง

“เจ้าสัตว์ประหลาดจมูกยาวเดินสองขานั่นไง”

“อ๊ะ–เจ้าตัวที่ถูกนายท่านฆ่าไป！”

“ฟาฟ กุลสตรีไม่ควรทำตาเป็นประกายและพูดคำที่มันดูอันตรายแบบนั้นออกมานะ”

ฉันพูดประโยคที่พูดกับเจ้าตัวอยู่ตลอดพร้อมกับลูบหัวเล็กๆของเธอ

“เข้าใจแล้วเจ้าค่ะ！”

เจ้าตัวขานรับพร้อมกับชูกำปั้นขึ้นฟ้าอย่างร่าเริงเหมือนทุกที

ไม่เข้าใจเลยซักนิดสินะ เอาเถอะ ดีแล้วล่ะ ฟาฟเอาฉันเป็นแบบอย่างเพราะอย่างนั้นครั้งต่อไปก็แค่แสดงให้เห็นผ่านการกระทำก็พอ

คงได้เวลาตรวจสอบ【หนังสือภาพปราบปราม】แล้วล่ะ อย่างแรกก็ลองอัญเชิญ พอพลิกหน้าแรกก็เจอกับข้อความขนาดใหญ่ เขียนว่า【หนังสือภาพปราบปรามΩ】…

“นุ？ Ω？”

พอพลิกกลับไปดูหน้าปกของหนังสือภาพอีกครั้ง ว่าแล้วเชียว ชื่อบนหน้าปกกลายเป็น【หนังสือภาพปราบปรามΩ】ไปซะแล้ว แต่ว่า แปลกก่อนหน้านี้จำไม่ได้ว่าเคยมี Ω เอาเถอะ อาจจะมองผิดไปก็ได้ ก่อนหน้านี้ก็ไม่ได้ตรวจสอบด้วย

พอลองพลิกไปอีกสองสามหน้า ก็เจอกับสิ่งที่เหมือนกับคำอธิบายเขียนกำกับไว้

อะไรอะไร…

———————————————————

★ คำอธิบายการใช้งานหนังสือภาพปราบปราม

ข้อที่หนึ่ง: เป้าหมายที่ถูกพิชิต วิญญาณจะถูกกักเก็บไว้ในหนังสือภาพ อีกทั้ง หากวิญญาณของเป้าหมายยอมจำนนก็สามารถกับเก็บโดยที่เจ้าตัวยังมีชีวิตอยู่ได้ เพียงแต่ในกรณีนั้น จำเป็นต้องใช้พลังเวทย์ของผู้ถือครองในการสร้างร่างเนื้อ

ข้อที่สอง: กรณีใส่พลังเวทย์ของผู้ถือครองลงไปในหนังสือภาพ โลกของหนังสือภาพก็จะขยายใหญ่ขึ้นเป็นพิเศษ ทั้งยัง รูปร่างของโลกภายในจะขึ้นอยู่กับความแข็งแกร่งของพลังเวทย์จากผู้ถือครอง

ข้อที่สาม: เป้าหมายที่ถูกกับเก็บ จะถูกปลดปล่อยก็ต่อเมื่อ ภาวนาในใจว่า 【ปลดปล่อย】เป้าหมายก็จะถูกอัญเชิญออกมา  ณ ที่ ที่ผู้ถือครองอยู่ ทั้งยัง ขอเพียงแค่ผู้ถือครองอนุญาต เป้าหมายปราบปรามก็จะสามารถเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระ ระหว่างโลกของผู้ถือครองกับโลกของหนังสือภาพ

———————————————————————————-

ถึงจะไม่ค่อยเข้าใจ แต่ถ้าอัดพลังเวทย์ลงไปในหนังสือเล่มนี้ ก็จะสามารถสร้างโลกที่มีลักษณะเฉพาะภายในหนังสือภาพได้ ณ จุดนี้ จะให้พวกเป้าหมายที่ถูกพิชิตอาศัย และดูเหมือนจะเป็นระบบที่สามารถเรียกตัวออกมาตามความเหมาะสมได้

ก็ขอเรียกออกมาดูหน่อยแล้วกัน

พอเปิดไปยังหน้าที่ เจ้าผู้ที่ประกาศตัวเองว่าเทพแห่งความชั่วร้าย อยู่ ก็มีเขียนแค่【ชื่อ—กิริเมขระ】

(ปลดปล่อย—กิริเมขระ)

พอลองภาพนาใจใจตามคำแนะนำ ทันใดนั้น อสูรตัวใหญ่จมูกยาว—กิริเมขระ ก็ปรากฏตัวขึ้นต่อหน้า

กิริเมขระหันไปมองรอบๆ พอลดคางลงและเริ่มรับรู้ถึงตัวตนของฉัน เจ้าตัวก็กระโดดกลับหลังราวกับถูกผลัก

『แกมัน เทพหน้าใหม่ที่เจอก่อนหน้านี้！』

มันแหกปากราวกับไม่เชื่อสายตาตัวเอง

ว่าแต่ เรียกตัวเองว่าเทพแห่งความชั่วร้าย เนี้ย อาการเพ้อพกน่าจะหนักน่าดู น่าสงสารจังนะ

ยังไงก็แล้วแต่ เรียกว่าการอัญเชิญ คงมีข้อจำกัดบางอย่างที่ทำให้ทำร้ายฉันไม่ได้เพราะดูเหมือนเจ้านี่จะไม่มีท่าทีอยากจะต่อสู้กับฉันในตอนนี้ เอาเถอะ ถ้าเกิดเป็นพลังลึกลับบางอย่าง ที่สามารถบิดเบียนเจตจำนงของผู้อื่นให้เชื่อฟังได้มันก็อีกเรื่องแต่แบบนี้แหละดีแล้ว

แล้วก็ ถ้าเป็นไปตามคำอธิบายของหนังสือภาพล่ะก็

เอาเป็นว่าเจ้าที่เรียกตัวเองว่าเทพแห่งความชั่วร้ายเป็นอสูรอัญเชิญตัวแรกของฉัน สรูปง่ายๆเลยก็ลูกน้อง นั่นแหละ

แถม เจ้านี่ยังมีความภาคภูมิใจในตัวเองสูงซะด้วยคงไม่ยอมรับความจริงข้อนี้อย่างซื่อตรงแน่ จะว่ายังไงดีล่ะ ขืนสนทนากันตอนนี้ก็ไม่มีทางประสบผลสำเร็จแน่ เจ้านี่คงตอบว่า เรื่องอะไรที่เทพผู้ชั่วร้ายอย่างข้า จะต้องเชื่อฟังเจ้า เป็นแน่

เอาล่ะ ทำยังไงดีล่ะ จะว่าไปหนังสือที่อ่านก่อนหน้านี้【ตำราอบรมทหารใหม่(ฉบับนรก)】บอกว่า ทหารใหม่ที่ทำตัววางก้ามก็เพราะยังไม่เข้าใจความอ่อนด้อยของตัวเอง เพราะอย่างนั้น อย่างแรกต้องเริ่มจากทำให้รู้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างเจ้านายกับลูกน้องมันเป็นยังไงเพื่อสร้างความสัมพันธ์ที่ดีต่อจากนี้ไป น่าจะเขียนไว้แบบนี้นะ

ทหารใหม่กับลูกน้องก็น่าจะเหมือนๆกัน นี่อาจจะเป็นกรณีตัวอย่างที่ดี สำหรับฝึกพวกอสูรที่ถูกเก็บไว้ในหนังสือภาพปราบปรามก็ได้

มาลองปฏิบัติจริงกันเถอะ

“ย่อมได้ ฉันจะฝึกให้แกเอง”

ฉันดึง【แท่งไม้คงกระพัน】ออกมาจากไอเทมบ็อกพร้อมกับตั้งท่า

『ฝะ-ฝึกงั้นเหรอ อย่ามาล้อเล่น—』

ระหว่างที่กิริเมขระกำลังแหกปากฉันใช้【แท่งไม้คงกระพัน】ฟาดจากด้านข้าง ร่างกายใหญ่ยักษ์หมุนด้วยความเร็วสูงไปกระแทกกับผนังหน้าผาสูง ลมจากแรงกระแทกถูกซัดออกมา

『กุ…คุ…』

ฉันเข้าใกล้กิริเมขระที่สาหัดปางตายและหยิบน้ำอมฤตออกมาจากไอเทมบ็อกแล้วราด จะว่าไปแล้ว ช่วงนี้จำนวนการใช้น้ำอมฤตลดลงไปเยอะเลยแฮะ

“เห็นไหม หายแล้วใช่ไหมล่ะ？ถ้างั้นลุกขึ้น ต่อไป”

พร้อมกับชี้【แท่งไม้คงกระพัน】ไปข้างหน้า

『กะ-แก เป็นใครกันแน่？』

กิริเมขระ หน้าซีดพร้อมกับเปล่งเสียงแหบแห้งออกจากปาก

“ฉัน！จะว่าไปยังไม่ได้แนะนำตัวเลยสินะ ฉัน ไค ไฮเนมัน เจ้านายคนใหม่ของแกไงล่ะ”

『เจ้านายคนใหม่ของข้าอย่างนั้นเหรอ⁉︎ แกกำลังจะบอกว่า—』

เป็นอีกครั้งที่เจ้านี่พยายามยืนขึ้นด้วยท่าทางโกรธเกรี้ยว ฉันย่นระยะเข้าหามันในชั่วพริบตาและฟาดซ้ำอีกรอบ กิริเมขระตัวปลิวไปยังอีกฟากหนึ่งของผนังหน้าผา ไม่เรียนรู้เลยนะเจ้านี่

ฉันเข้าใกล้เจ้านั่นที่ตัวติดผนังในสภาพตัวกระตุกเหมือนแมลงใกล้ตายและราดน้ำอมฤต

『หมายความว่ายังไง น-นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้น—』

เจ้าตัวส่ายหัวและพยายามจะลุกขึ้นพอเห็นฉันอยู่ตรงหน้า เหงื่อก็เริ่มใหลอาบตัวราวกับน้ำตกพร้อมกับทำปากพะงาบ ๆ

“ในที่สุดก็เข้าใจสถาณะการณ์ที่ตัวเองกำลังเผชิญแล้วสินะ ใช่แล้วล่ะ ต่อจากนี้ฉันจะบดขยี้จิตใจที่เหมือนผลไม้เน่านั่นของแกให้เละจนถึงที่สุดเลย”

ฉันปล่อยคำพูดติดปากที่เคยอ่านเจอในตำราออกมาอย่างภูมิใจ

“บดขยี้ให้เละเจ้าค่ะ！”

ฟาฟ พูดย้ำพร้อมกับชูกำปั้นขึ้นฟ้า

『อ้———-า！』

ฉันใช้【แท่งไม้คงกระพัน】ฟาด กีริเมขระทีกำลังกรีดร้อง ลอยขึ้นฟ้า

การดัดนิสัยสุดโหดร้าย ที่มีชื่อว่า การฝึก ของฉันก็ได้เริ่มขึ้น

 

*ฝึกทหารใหม่สุดแสนเร้าใจ555