ผลลัพธ์จากการฝึกโหดในดันเจี้ยนสุดเลวร้าย100000ปี จนกลายเป็น~ ผู้ที่ไร้ความสามารถที่สุดในโลก ที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก~ - ตอนที่ 10 บททดสอบและพื้นที่แม็กม่า
- Home
- ผลลัพธ์จากการฝึกโหดในดันเจี้ยนสุดเลวร้าย100000ปี จนกลายเป็น~ ผู้ที่ไร้ความสามารถที่สุดในโลก ที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก~
- ตอนที่ 10 บททดสอบและพื้นที่แม็กม่า
—【การทดสอบของเหล่าทวยเทพ(ก็อต ออล์ดิล)】ณ จุดที่ลึกที่สุดของใต้ดินชั้น9
หลังจากนั้นมา ฉันก็เดินไปตามทางสีฟ้าเพื่อหาคู่ต่อสู้ที่คู่ควร แต่ก็เจอแต่พวกปลาซิวปลาสร้อย มีแต่การโจมตีที่แสนอ่อนหัดของพวกอสูร ถึงพลังกายของพวกมันจะยอดเยี่ยมมากกว่าฉันซักแค่ไหน ก็ไม่ทีทางที่จะโจมตีโดน เป็นพวกเสียของซะจริง ฉันเล็งไปยังรอยต่อบนร่างกายของสิ่งมีมีชีวิตที่เหมือนแมลง แค่ใช้ดาบไม้สะกิดเบาๆร่างกายของพวกมันก็แหลกเป็นชิ้นๆ
“ถ้าเป็นแบบนี้ แค่สะบัดดาบนิดหน่อยก็พอแล้วมั้ง”
ตลอด3ปีที่ผ่านมาสเตตัสของฉันได้เพิ่มเป็น5แล้วแม้จะอยู่ในสภาวะปกติก็ตาม การสำรวจดันเจี้ยนที่มีแต่พวกปลาซิวปลาสร้อยอยู่นั้น กว่าจะถึงชั้น10ต้องใช้เวลาถึง3ปี เพราะอะไรน่ะเหรอ ก็เพราะดันเจี้ยนงี่เง่านี่กว้างเกินไปไงล่ะ แถมความกว้างของมันดูเหมือนถ้าลงไปลึกเท่าไหร่ก็ยิ่งกว้างขึ้น และ ดันเจี้ยนแห่งนี้ยังมีจุดที่เรียกว่า เซฟตี้พอยท์ ซึ่งเป็นที่ ที่พวกอสูรเข้ามาไม่ได้อยู่ด้วยแถมยังมีการติดตั้งวงแหวนเวทย์เคลื่อนย้ายที่เชื่อมกับชั้นบนไว้อีกด้วย แล้วก็การเคลื่อนย้ายระหว่าง เซฟตี้พอยท์กับภายในเขาวงกตนั้นจำเป็นต้องใช้เวลาถึง10วันกว่าจะเคลื่อนย้ายได้ ตามคาดข้าวกล่อง【แมลงพิษร้ายแรง】ถึงขีดจำกัดแล้วเช่นกัน ฉันจึงต้องหาอาหารภายในดันเจี้ยนโดยใช้ประโยชน์จากสิ่งมีชีวิตแมลงพวกนั้น ฆ่าพวกมัน กิน แล้วมุ่งหน้าต่อ
ชั้น9 ณ ส่วนที่ลึกที่สุดใต้บันไดข้างหน้ามีผึ้งตัวใหญ่หนึ่งตัวยืนตระหง่านอยู่
『บททดสอบที่หนึ่ง—เอาชนะ คิลเลอร์โฮลเน็ต–ได้เริ่มขึ้นแล้ว』
พร้อมกับเสียงผู้หญิงก้องในหัว ฉันจับ【แท่งไม้คงกระพัน】ในที่สุด มันอาจจะเป็นคู่ต่อสู้ที่คู่ควรที่ฉันถวิลหามานานก็ได้
“มาฆ่ากันให้ตายกันไปข้างนึงเลย!”
ฉันตะโกนเสียงดังด้วยความดีใจเหมือนคอจะพังและเริ่มมุ่งหน้าไปหาปีศาจผึ้ง
ทันใดนั้นเอง ร่างกายของปีศาจผึ้งเริ่มพลิ้วไหว ร่างเริ่มพร่ามัว ฉันรู้สึกถึงรางร้ายพร้อมกับขยับจุดศูนย์ถ่วงเล็กน้อย ทำให้แขนซ้ายถูกคว้านออกไปอย่างแรง
“อืม..คู่ต่อสู้ที่มองไม่เห็นงั้นเหรอ แก–ใช้ได้เลยหนิ”
ความเจ็บปวดที่ไม่ได้เจอมานานทำให้ใบหน้าของฉันบิวเบี้ยวไปด้วยไปด้วยความสุขพร้อมกับจับ【แท่งไม้คงกระพัน】แน่น
คู่ต่อสู้ที่มองไม่เห็น สรุปก็คือ เป็นคู่ต่อสู้ที่ยุ่งยาก แต่ก็ไม่ได้วิเศษวิโสอะไรขนาดนั้น ฉันระงับความตื่นเต้นสุดขีดพร้อมกับใช้มือกำดาบไม้เต็มเเน่น
ผลสุดท้าย ก็ทำได้แค่นี้เองสินะ…..
ยิ่งคาดหวังก็ยิ่งผิดหวัง จริงอยู่ว่าฉันมองตามการเคลื่อนไหวของมันไม่ทัน แต่ว่า นั่นน่ะ ท้ายที่สุดแล้วก็เป็นได้แค่ การเคลื่อนที่เป็นเส้นตรงเท่านั้น แถมยัง ก่อนที่จะเริ่มเคลื่อนไหวด้วยความเร็วสูงร่างกายของมันจะพลิ้วไหว
ของแค่นี้หลบได้ก็จบ
มิหนำซ้ำไพ่ตายของมัน—
ฉันยกดาบไม้ขึ้นข้างบนพร้อมกับของเหลวสีม่วงจำนวนมากที่ปล่อยออกมาจากหางของเจ้านั่นที่เล็งมาที่หัวของฉัน จากนั้น…
“【วิชาดาบไคริวรูปแบบดาบเดียว】 กระบวนท่าที่สาม—กระจกจันทรา”
ของเหลวสีม่วงจำนวนมากถูกดูดมารวมที่ดาบไม้และถูกส่งกลับไปราวกับเวลาเวลาใหลย้อนกลับทำให้หางของเจ้านั่นละลายเละไปถึงโคน
“โทษทีนะ แต่ของพรรณนั้นใช้กับฉันไม่ได้ผลหรอก”
กระบวนท่าที่สาม—กระจกจันทรา เป็นเทคนิคสวนกลับการโจมตีระยะไกลที่ได้รับถ่ายทอดจากดาบเวทย์ ซิลเวอร์
เวทย์มนต์เร่งความเร็วการเคลื่อนที่ของซิลเวอร์ก็ว่าไปอย่าง แต่ถ้าเป็นการโจมตีดาษๆพรรณนี้ล่ะก็สวนกลับไปทั้งหมดก็ไม่ได้ลำบากอะไร
สภาพแบบนั้น ดูเหมือนว่าขนาดพิษที่ปล่อยออกมายังถูกสะท้อนกลับไปก็คงไม่มีวิธีไหนที่จะใช้กับฉันได้ผลแล้วล่ะ ผึ้งยักษ์ร้องสุดเสียงพร้อมกับถอยห่างจากฉันไปเกาะที่เพดาน
อืม แตกต่างจากแมลงตัวอื่น แม้จะตกอยู่ในสถาณการณ์เสียเปรียบแบบนี้ ถึงจะถอยห่างแต่ก็ยังหลงเหลือศักดิ์ศรีในฐานะนักรบอยู่สินะ
“จะทำให้มันจบเดี๋ยวนี้แหละ”
ฉันกำดาบไม้ด้วยมือซ้าย ย่อตัวเล็กน้อยพร้อมกับรักษาจุดศูนย์ถ่วงของร่างกายวางมือขวาไว้ที่ปลายดาบเล็กน้อย
นี่คือเทคนิคการเคลื่อนไหวที่เร็วที่สุดของฉันในตอนนี้ รับมันไปซะ
ทั้งร่างของเจ้านั่นสั่นไหว….
“【วิชาดาบไคริวรูปแบบดาบเดียว】กระบวนท่าที่สอง—รวดเร็วปานสายฟ้าแลบ”
พร้อมกับคำพูดที่แผงไปด้วยพลัง แสงสาดส่องไปทั่วห้อง ฉันก็ไปอยู่ด้านหลังของเจ้านั่นแล้ว
“กี-กี้?”
เสี้ยววินาทีที่เจ้านั่นพยายามหันหัวกลับมามองด้านหลัง ทั้งแขนขาและลำตัวของมันก็แตกสลายร่วงลงสู่พื้น
“หลับไปซะ”
ฉันสะบัดของเหลียวสีม่วงออกจากดาบไม้พร้อมกับผูกมันไว้ที่เอว ขณะนั้นเอง…
『ยืนยันการปราบ คิลเลอร์โฮลเน็ต-บททดสอบที่หนึ่ง-เคลียร์-
ปรากฎสิทธิพิเศษจากการเคลียร์』
เสียงผู้หญิงดังก้อง และกล่องไม้ก็ปรากฏขึ้นกลางห้อง พอเปิดกล่องไม้ ก็เจอกับดาบยาวใบดาบเรืองแสงสีแดง
พอใช้ประเมินตรวจสอบ
———————————————–
★ ดาบเพลิง:ใช้พลังเวทที่อยู่ในชั้นบรรยากาศสิ่งที่ตัดจะถูกเผาไหม้
ระดับ:ขั้นสูง
———————————————–
สิ่งที่ตัดจะถูกเผาไหม้ งั้นเหรอ เท่านี้ก็ย่างแมลงพวกนั้นได้แล้ว บางทีรสชาติมันอาจจะดีขึ้นก็ได้ อาจจะมีประโยชน์กว่าที่คิดก็ได้
หลังจากใช้น้ำอมฤตรักษาแผลที่สู้กับ คิลเลอร์โฮเน็ต เสร็จ ฉันก็มุ่งลงสู่ชั้น11ซึ่งพื้นผิวมีทั้งแม็กม่ากับลาวาประทุอยู่
อืม-ดี!ดีมาก!นี่สิถึงจะเรียกว่าบททอดสอบ ถ้าของแค่นี้ยังทำไม่ได้ก็ไม่ใช่การฝึกแล้วแต่ว่าจะทำยังไงถึงจะมุ่งไปข้างหน้าได้ล่ะ ถ้ามีรองเท้าต้านความร้อนก็คงจะดี แต่โชคไม่ดี ฉันไม่มีของที่สะดวกขนาดนั้นอยู่
“อืม-ต้านทานเหรอ…นี่อาจจะเป็นการทดลองที่ดีก็ได้”
ชั้น10มีสถานที่แสนสะดวกสบายสำหรับรองรับการทดสอบจริงอย่าง เซฟตี้พอยท์ อยู่
ฉันถอด【รองเท้าหลบหนี】ออกและเก็บเข้า ไอเทมบ็อก พร้อมกับจุ่มเท้าลงไปในแม็กม่าแต่ก็ดึงเท้าขึ้นทันที
“ชิ! ทนไม่ได้ซักนิดสินะ”
ฉันเดาะลิ้นให้กับความเจ็บปวดแสนสาหัสของเท้าขวาที่ถูกเผาตั้งแต่ข้อเท้าลงไปและใช้น้ำอมฤตแล้วทำแบบเดิมซ้ำไปซ้ำมา
พอทำซ้ำครบ50ครั้ง
『บรรลุเงื่อนไข 【ต้านทานความร้อนต่ำ】ได้รับ–สกิล【ต้านทานความร้อนต่ำ】』
เสียงของผู้หญิงดังก้องในหัวและมีกระดานโปร่งใสปรากฏขึ้นต่อหน้า
————————————————————–
*สกิล
ต้านมานความร้อนต่ำ:ต้านทานความร้อยได้ในระดับหนึ่ง
เงื่อนไขการได้รับสกิล:ส่วนใดส่วนหนึ่งของร่างกายได้รับความร้อนสูง50ครั้ง
ระดับ:ขั้นต้น
เงื่อนไขการเลื่อนระดับ:ส่วนใดส่วนหนึ่งของร่างกายได้รับความร้อนสูง500ครั้ง
————————————————————–
เอาล่ะ! ดีเลย! สุดยอด!ได้เวลาของน้ำอมฤตไร้ขีดจำกัดแล้ว ได้เป้าหมายสำหรับตอนนี้แล้ว นั่นคือทำซ้ำไปเรื่อยๆจนกว่าจะได้รับ【ปรับตัวเข้ากับความร้อน】