วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 889 การไกล่เกลี่ย
ตอนที่ 889 การไกล่เกลี่ย
“ตะวันครั้งนี้แม่ของลูกไปด้วยตัวเอง อีกทั้งเธอก็อยากจะหลบซ่อนตัวอีกด้วย ดังนั้นเราควรที่จะรอให้เธอรู้สึกดีขึ้นก่อน แล้วเดี๋ยวเธอก็จะกลับมาเอง”
“เพราะว่าคุณไม่มีใจที่จะอยากหาสิไม่ว่า” เด็กน้อยมองธัชชัยพลางบ่นกระปอดกระแปด
“พ่อเองก็อยากที่จะให้เธอกลับมา เพราะเธอไม่เพียงแต่แม่ของลูก เธอยังเป็นผู้หญิงของพ่อด้วย ลูกเป็นห่วงเธอ พ่อเองก็เป็นห่วงไปไม่น้อยกว่า”
พอผ่านไปสักพักธัชชัยก็พูดเสริมขึ้นอีก “แต่การที่แม่ของลูกอยู่ๆก็ไปแบบนี้ เดี๋ยวพอเธอคิดได้ก็จะกลับมาเองนั่นแหล่ะ เราอยู่รอเธอที่บ้านก็แล้วกัน”
เด็กน้อยยังคงบ่น “แต่ว่าหม่ามี๊เป็นผู้หญิงตัวคนเดียวนะไปอยู่ข้างนอกแบบนั้น ผมเป็นห่วง!”
“แปดก็น่าจะพาแม่ของลูกไปไว้ในที่ที่ปลอดภัยนั่นแหล่ะ”
ธัชชัยอยู่ในอารมณ์ที่ค่อนข้างดิ่งด้วยเพราะเมื่อคืนนี้เขาเอาปืนจ่อหัวอำเภอพัดรัก ซึ่งนั่นมันก็ทำร้ายคนทั้งสองฝ่าย
อำเภอพัดรักไม่สบายใจ ตัวของธัชชัยเองก็รู้สึกแย่เหมือนกัน
“ธัชชัย ถ้าอย่างนั้นเราไปถามแปดอีกรอบดีมั้ยว่าหม่ามี๊อยู่ที่ไหน! ถ้าเขาไม่ยอมบอก เราก็จัดการเขาไปซะเลย”
เด็กน้อยไม่ใช่ที่ตัวเองจะต้องคอยนั่งเฝ้ารอ
ธัชชัยเห็นลูกชายโหยหาความรักของคนเป็นแม่ทำให้เขารู้สึกปวดร้าวในใจ
เขาฝังหน้าลงไปที่ตัวของลูกชายก่อนจะได้กลิ่นอะไรบางอย่าง “อื้อหือ เหม็น ไปเถอะเดี๋ยวพ่ออาบน้ำให้ อาบน้ำให้ตัวหอมก่อนเราค่อยออกไปตามหาเธอกัน ถ้าไม่อาบแล้วไปเจอเธอหล่ะก็เธอจะเหม็นลูกซะเปล่าๆ”
“หม่ามี๊ไม่รังเกียจผมหรอก! หม่ามี๊รักผมที่สุด”
เด็กน้อยไม่ได้หลงกลพรางที่จะถ่วงเวลาของธัชชัย แต่เขาก็เดินตามไปที่ห้องน้ำโดยดี
……
เดิมทีวัจสาอยากจะซ่อนตัวเองเอาไว้สักสิบวัน ให้พวกเขาร้อนใจกันเสียหน่อย แต่ผ่านไปเพียงแค่คืนเดียวเธอก็คิดถึงลูกชายจนทนไม่ไหว
แปดเองก็โทรมาหาเธอบอกว่าเมื่อคืนสงพ่อลูกไปก่อเรื่องไว้ที่อ่าวตื้น และธัชชัยเอาปืนจอขมับของอำเภอพัดรัก
เมื่อได้ฟังแบบนั้นใจเธอก็ยิ่งไม่เป็นสุข ตัวเธอเองก็จริงๆเลยที่มีปัญหากับชายหนุ่มแต่ดันลากเด็กเข้าไปด้วยทำไมกัน?
“คุณผู้หญิงกลับมาแล้วเหรอคะ?” เมื่อเห็นวัจสาปรากฏตัวที่หน้าประตู 岑妈ก็รีบตรงเข้าไปรับทันที
“岑妈 ตะวันหล่ะ? เขาอยู่ไหน?”
เมื่อไม่เห็นลูกชายวัจสาก็แอบร้อนใจ
“คุณชายรองพาไปอาบน้ำอยู่ค่ะ”
เมื่อได้ยินว่าชายหนุ่มอาบน้ำให้ลูก ใจของวัจสาก็รู้สึกถึงความอบอุ่นขึ้นมา ทั้งยังรู้สึกผิดในเวลาเดียวกัน
ในเวลาเดียวกันนั้นในห้องอาบน้ำ สองพ่อลูกกำลังแช่อ่างอาบน้ำอยู่ด้วยกัน โดยที่ธัชชัยอาบให้กับลูกชายของเขาเด็กน้อยลอบมองไปที่ธัชชัย “ธัชชัย ของคุณหน่ะมันน่าเกลียดมาก”ธัชชัยเอื้อมตัวไปจูบลูกชายที่ดูสีหน้าไม่ร่าเริง “น่าเกลียดนิดหน่อย แต่อบอุ่นมากเลยนะ”ในตอนที่วัจสาเดินเข้าไปนั้นสองพ่อลูกก็อาบน้ำกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว“หม่ามี๊!” เด็กน้อยที่เดิมทีหน้าหงอย เมื่อเห็นแม่ของเขาเข้า ก็ยิ้มออกาอย่างร่าเริงทันทีเขาไม่สนแล้วว่าตัวเองจะโป๊ เพราะเพิ่งขึ้นมาจากอ่างอาบน้ำ เขากระโดดตัวใส่วัจสาทั้งๆที่ตัวเท้าเปลือย น้ำหยดเป็นทาง“ตะวัน ช้าๆหน่อยลูก”วัจสาเกรงว่าลูกจะลื่นล้ม จึงรีบวิ่งเข้าไปกอดเขาไว้“หม่ามี๊ทำไมถึงเล่นหนีไปแบบนี้หล่ะ รู้มั้ยว่าคนเขาเป็นห่วงเนี่ย!”“ตะวัน หม่ามี๊ขอโทษนะ หม่ามี๊ไม่ดีเองที่ทำให้ลูกเป็นห่วงไปซะได้วัจสากอดลูกชายพลางดึงผ้าเช็ดตัวมาจากชั้นวางก่อนจะพันตัวเขาให้เมื่อเห็นความใกล้ชิดของแม่ลูก จากเดิมทีที่ธัชชัยโกรธแววตาของเขาก็แปรเปลี่ยนเป็นอ่อนโยนในบัดดลลูกชายได้ความรักจากแม่นั้นนั่นแหล่ะคือความโชคดีวัจสาจูบแก้มของลูกชายก่อนจะถาม “คิดถึงหม่ามี๊มั้ยครับ?”“แน่นอนหน่ะสิ คิดถึงจนจะเป็นบ้าอยู่แล้วเนี่ย”เด็กน้อยพูดจบก็กอดคอวัจสาแน่น อย่างกับไม่อยากที่จะปล่อยไปเลยเมื่อได้ยินแบบนั้นน้ำตาของเธอก็ไหลลงมา วัจสาเงยหน้าขึ้นทันที ซึ่งเธอก็เห็นเพียงขาข้างหนึ่งของธัชชัยที่พ้นอ่างน้ำขึ้นมาถึงแม้จะบอกว่าเป็นสามีภรรยากันแล้ว แต่เห็นเขาเปลือยเปล่าแบบนี้ เธอก็ออกจะเขินๆเธอจึงรีบก้มลงจูบลูกชายทันทีเพื่อซ่อนความเขินอายในสีหน้า“สมัครใจกลับมาได้แล้วเหรอ? คุณจะมาทะเลาะอะไรกับผมที่ไม่มีปัญหาหรอก แต่นี่ถึงกับทิ้งลูกทิ้งเต้าเลยเหรอ?”ไม่เหมือนกับการตำหนิ แต่มันยิ่งกว่าตำหนิเสียอีกธัชชัยค่อยๆเดินเข้าไปใกล้หญิงสาว ไม่ได้รู้สึกอยากที่จะสวมชุดคลุมอาบน้ำเลยด้วยซ้ำ นั่นแหละถึงจะแสดงความเป็นตัวตนเขาไม่มีความกระดากอายอะไรเลย มีแต่วัจสานี่แหละที่หน้าแดง“ตอนนี้ไม่ใช่ว่ายังมีคุณที่เป็นพ่อหรือยังไงฮะ? ใจของพวกคุณสองพ่อลูกก็คงไม่ได้มีฉันอยู่นักหรอก”วัจสาเงยหน้าขึ้นอย่างไม่รู้ตัว แต่นั่นก็ทำให้เธอได้ประทะเข้ากับร่างของชายหนุ่มที่ชุ่มไปด้วยน้ำที่เคลื่อนผ่านร่างแกร่งลงไป…น้ำทำให้เธอหน้าแดงใจสั่นไปหมด“ทำไมถึงพูดว่าไม่มีคุณอยู่เล่า? เรากำลังอาบน้ำเสร็จแล้วก็เตรียมตัวที่จะไปพลิกเมืองSหาคุณกันเลยนะ” ธัชชัยเดินเข้ามาใกล้ก่อนจะเอาหญิงสาวกับลูกเข้ามาไว้ในอ้อมอกเขากล้ำกลืนความโกรธที่มี เพื่อที่จะดื่มด่ำกับบรรยากาศที่แสนอบอุ่นนี้“ไหนบอกมาสิ ว่าครั้งนี้คุณโกรธอะไรผม?เมื่อกอดอยู่กับสองแม่ลูกอยู่พักหนึ่งธัชชัยก็สวมชุดคลุมอาบน้ำพลางถามเธอไม่เล้าที่จะสบตาเขา กลัวว่าเธอจะตกหลุมพรางเขาอีก แค่นี้เธอก็ตกลงไปลึกมาเกินจะเอาตัวเองขึ้นมาแล้ววัจสาคงจะต้องยอมรับกับใจเลยว่าเธอชอบผู้ชาแบบธัชชัยมากๆ มันเหมือนกับไวน์ที่บ่มจนหวานแต่ว่า..ไม่รู้ว่าในใจของชายหนุ่มนั้น เมื่อไหร่จะเหลือเพียงเธอแค่คนเดียว!เมื่อนึกถึงกนิษฐา ใบหน้าวัจสาก็จมลงไปอีกครั้ง เธอไม่อยากจะพูดอะไรกับธัชชัยเลยตอนนี้“ผมที่เป็นสามีของคุณตายไปแล้วหรือยังไง คุณถึงได้ไปหาอำเภอพัดรัก?”แม้ว่ามันจะเป็นคำถามที่คาดคั้นแต่ก็อ่อนนุ่มไม่บาดหู“ธัชชัยคนเฮงซวยหม่ามี๊เพิ่งกลับมาก็ไปคาดคั้นเธอแล้วอย่างนั้นเหรอ?”เห็นได้ชัดว่าเด็กน้อยไม่พอใจกับวิธีการพูดของธัชชัยวัจสาสูดลมหายใจเข้าลึกๆก่อนจะเงยขึ้นสบตาชายหนึ่ง“งั้นฉันก็จะพูดเลยแล้วกัน ที่ฉันไปหาอำเภอพัดรักเพราะฉันไม่รู้จักหวังเอาอะไรจากคุณ ฉันรู้ว่าถ้าคุณรู้ว่ากนิษฐาให้บุรินเอารูปอุบาทนั่นไปให้ลูกที่โรงเรียน คุณก็จะไม่ทำอะไร”“เพราะว่าคุณเอาแต่เห็นแก่พี่ชายของคุณ เห็นแก่มิ้น และความสัมพันธ์ของคุณกับเธอ เธอถึงได้มาทำอะไรแบบนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า!”วัจสามองลึกไปในดวงตาลูกท้อของเขา ไม่คิดที่จะหลีกลี่ยง“หากถ้าเธอมาทำร้ายฉัน ฉันไม่ได้ว่าอะไร แม้หระทั่งลูกฉันสามเดือนก็จะเอาหมอมาทำแท้งฉันแต่ฉันก็อดทน และคิดซะว่ามันเป็นอดีตผ่านไปแล้ว แต่ว่า…”วัจสาถอนหายใจอย่างโล่งอก “แต่ฉันจะไม่มีทางให้เธอมาทำอะไรลูกชายของฉันถ้าเกิดว่าใครหน้าไหนกล้ามาแตะลูกชายของฉัน ฉันก็จะต่อสู้กลับอย่างเต็มความสามารถเหมือนกัน! ตะวันเป็นทั้งชีวิตของฉัน ใครมาแตะต้องฉันก็จะเอาให้ตาย!”“ธัชชัย คุณไม่มีทางรู้หรอกว่าการที่จะเป็นแม่เนี่ยจะต้องแบกรับอะไรต่างๆนานาบ้าง”“อ้อ แล้วกนิษฐาก็ส่งข้อความมาหาฉันอกด้วยว่า เธอหน่ะเป็นผู้หญิงที่ธัชชัยจะไม่มีวันลืมลง’”วัจสายิ้มอย่างขมขื่น “ฉันสามารถทำได้ทั้งนั้นแหล่ะ ถึงแม้ว่าเธอจะเป็นคนที่คุณไม่มีวันลืมก็ตามที เพราะว่าเธอจะมาทำร้ายลูกของฉัน และฉันก็เชื่อว่าอำเภอพัดรักจะต้องช่วยฉันสองแม่ลูก”พูดจบวัจสาก็อุ้มลูกเดินออกไปโดยไม่หันหลังกลับ“หม่ามี๊ เราจะไปไหนกัน หม่ามี๊ให้ตะวันเดินเองเถอะครับ ตะวันตัวหนักมากเลยนะ”เมื่อเห็นว่าแม่ของเขาไม่เพียงแต่เดินออกมาจากห้องอาบน้ำ แต่ยังเดินออกจากประตูหน้าบ้านไป เด็กน้อยก็รีบถามขึ้น“ให้พ่อลูกได้จัดการคนที่ทำร้ายแม่กับลูกให้ได้ ในช่วงเวลานี้เราจะไปอยู่กับอำเภอพัดรักก่อน”วัจสากดดันตัวเอง และก็กดดันตัวของธัชชัยไปในทีด้วย และนั่นก็จะยิ่งเป็นการกดดันอำเภอพัดรักอีกคนเธอควรทำแบบนี้ตั้งนานแล้ว“วัจสา ไหนๆก็กลับมาแล้ว มากินข้าวสักมื้อก่อนค่อยไป 岑妈ทำอาหารเช้าไว้ให้แล้วเนี่ย”สองแม่ลูกที่กำลังเดินออกจากประตูบ้านนั้นก็ถูกคนที่อยู่ด้านหลังกอดเอาไว้แน่นเขาวิ่งมาเท้าเปล่า ดูท่าทางจะรีบตามมาจากห้องน้ำ“ธัชชัยปล่อยเดี๋ยวนี้นะ ไอ้คนสารเลว!”วัจสาพยายามขัดขืนพลางใช้มือข้างเดียวของเธอตีอกของชายหนุ่ม“ถ้าปล่อยคุณสองแม่ลูกไปนี่สิ ผมถึงจะเป็นคนสารเลว” ธัชชัยกระชับแขนเธอแน่น “ครอบครัวของพี่ชายของผมถูกผมกักตัวเอาไว้ ดังนั้นกนิษฐาไม่มีทางจะส่งข้อความมาหาคุณได้ และเธอจะไม่มีทางมาทำร้ายอะไรตะวัน”“คุณหมายความว่าที่ฉันพูดมันไร้สาระสินะ?”เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มออกโรงปกป้องกนิษฐาอีกแล้ว วัจสาก็ยิ่งโกรธจนไม่อยากจะคุยกับเขา“ผมไม่ได้หมายความแบบนั้น ผมหมายถึงคนที่ส่งน่าจะเป็นคนอื่น”ธัชชัยเอาคางถูไปที่แก้มของหญิงสาว “สา เพื่อตะวันนะ เราจะคุยกันดีๆไม่ได้เหรอ?”“ไม่ว่าใครส่งมาก็ไม่สำคัญทั้งนั้น ที่สำคัญคือเนื้อหาในนั้นมันจริง และบุรินก็ส่งรูปนั่นให้ตะวันจริงๆไม่ใช่หรือไง?”วัจสาถามกลับธัชชัยไม่คิดเลยว่าวัจสาจะรู้มากกว่าที่เขาคิด“บุรินเองก็ถูกผมจับตัวเอาไว้แล้ว ดังนั้นเขาไม่มีทางส่งรูปให้ได้ ข้อมูลสำรองผมก็ได้เก็บไว้หมดแล้วด้วย”“คุณจะหมายความว่ากนิษฐาที่เป็นคนที่อยู่เบื้องหลังนี้ไม่มีความผิดอะไรเลย?”“ไม่ใช่แบบนั้น ผมจะทวงความยุติธรรมให้คุณกับตะวันแน่นอน!”“ยุติธรรม? เมื่อไหร่หล่ะ? ไม่รอจนฉันตายก่อนเลยหล่ะ?ในตอนนั้น ชายหนุ่มเองก็ยากที่จะบอกเวลาที่แน่นอนให้กับเธอได้แล้วจิตใต้สำนึกเขาก็บอกด้วยว่า เธอกำลังกดดันเขาอยู่!