วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 877 หนี้ที่เขาติดเอาไว้
ตอนที่ 877 หนี้ที่เขาติดเอาไว้
“มิ้น ไม่ร้องลูกไม่ร้อง…”
วรพลพยายามปลอบลูกสาวของเขา พลางมองสอดส่ายไปทางนอกหน้าต่าง
เมื่อเห็นว่ารถอเนกประสงค์ของวรพลจอดลง ธัชชัยก็รีบโทรศัพท์ออกไปทันที
บุรีที่ขับรถอยู่นั้น ด้วยเพราะว่าได้รับการบอกกล่าวจากธัชชัยเอาไว้แล้ว เขาจึงเอาลูกน้องจากบริษัทโฮสติ้งติดไปด้วยสองคน
“บุรี ไม่ต้องจอดรถ ขับต่อไป! ฉันอยู่ข้างหลังของพวกนาย”
เมื่อได้รับคำบัญชาจากธัชชัย บุรีก็เหยียบคันเร่งขึ้นอีกครั้ง ก่อนจะวิ่งตรงไปทางมุ่งสู่สนามบิน
รถออฟโรดคันแรกที่ชนล้มลง จึงให้รถออฟโรดอีกคันกวดไล่ไปตามแทน
“บุรี อีกเดี๋ยวแกเบี่ยงไปทางขวานะ ไอ้รถออฟโรดนั่นเดี๋ยวฉันจัดการเอง!”
“ได้ครับท่านชัย ระวังตัวเองด้วยนะครับ”
ด้วยเพราะใช้บลูทูธเปิดแฮนฟรีเอาไว้ดังนั้นจึงทำให้ทั้งรถได้ยินเสียงของธัชชัย
“พ่อเล็ก…พ่อเล็กใช่พ่อเล็กรึเปล่า?” มิ้นร้องเรียกหา
“พ่อเล็กเอง มิ้นไม่ต้องร้องไห้นะ เดี๋ยวพ่อเล็กจะปกป้องมิ้นอยู่ด้านหลังเอง”
“พ่อเล็ก….มิ้นกลัวจังเลยค่ะ…”
“ไม่เป็นไรนะ มีพ่อเล็กอยู่ จะไม่มีใครทำอะไรพวกหนูได้”
สายตาของกนิษฐาถูกบดบังไปด้วยน้ำตา ตัวเธอเองไม่ได้กลัวตาย และก็ไม่กลัวที่ลูกสาวจะตายไปพร้อมกับเธอ
แต่เมื่อได้ยินเสียงของธัชชัยแล้ว เธอก็อยากที่จะมีชีวิตอยู่ต่อ
เธอเอาลูกสาวที่อยู่ในอ้อมกอดของวรพลมาไว้ในอ้อมกอดตัวเองทันที เพื่อที่จะเอาตัวองและลูกไปหลบอยู่ที่บังเกอร์ด้านหลัง
การที่ได้อยู่กับอำเภอพัดรักมาหลายปีไม่ได้เสียเปล่า เธอเลือกตำแหน่งที่ดีที่สุดสำหรับตัวเอง เพื่อที่จะลดแรงประทะที่อาจจะเกิดขึ้น นอกจากนี้มันก็จะสามารถซ่อนตัวเธอเองและลูกสาวไม่ให้คนภายนอกเห็นอีกด้วย
“พล คุณนั่งเฉยๆ”
เมื่อรถออฟโรดชนเข้ามากำลังจะชด บุรีก็หักออกไปหาพุ่มไม้ด้านขวาทันที
‘ปัง’ เกิดเสียงคุกโครมจากการที่รถสองคันชนประทะกัน
แต่มันไม่ใช่รถอเนกประสงค์ แต่เป็นรถPassatของธัชชัยชนเข้ากับรถออฟโรดนั่นเอง
รถออฟโรดไม่ได้แข็งแรงนัก แต่ก็โดนชนไปกลางลำ ส่วนรถของธัชชัยนั้นไฟด้านหน้าแตกไปเลย
ในจังหวะนั้นเองธัชชัยก็มุดหน้าออกไปนอกหน้าต่างเพื่อที่จะให้คนบนรถเห็นเขา
“แย่แล้ว นั่นธัชชัย ถามพี่วิศาลเร็วเข้า”
เมื่อคนที่นั่งข้างคนขับเห็นว่าคนที่อยู่ในรถเป็นธัชชัยก็รีบต่อสายหาวิศาลทันทีอำเภอพดรักรู้ว่ากนิษฐาจะเดินทางในคืนนี้ แต่เรื่องนี้แน่นอนแหละว่าวิศาลเองก็รู้เหมือนกัน“ฆ่าอินังสารเลวนั่นแล้วรึยัง?”“ไม่ครับ…คือท่านชัยก็อยู่ด้วย”“ธัชชัยจะมาอยู่ได้ยังไง? ไม่ใช่ว่าเขาอยู่ที่บริษัทเหรอ?”ด้วยเพราะลูกน้องบอกกับเขาว่าเห็นรถของธัชชัยตรงเข้าในบริษัท ดังนั้นวิศาลจึงเลือกคืนนี้ที่จะเป็นคืนที่จะกำจัดกนิษฐา“ท่านชัยน่าจะขับรถPassatเพื่อไม่ให้คุ้นตาคนแล้วมาส่งวรพล ดังนั้นเราจึงไม่รู้ ตอนนี้เราจะทำยังไงกันดีหล่ะครับ? ท่านชัยเหมือนจะเอาเราตายทีเดียว”“แม่งเอ๊ย!” วิศาลสบถคำด่าออกมาวิศาลให้กนิษฐาได้มีชีวิตอยู่ในเมืองSต่ออีกสองวันนี่ก็นับว่าเป็นของขวัญที่ยิ่งใหญ่ของเธอแล้ว จะให้เขาทนเห็นเธอเดินลอยหน้าออกจากเมืองSไปได้ยังไง?แต่ไม่คิดเลยว่าธัชชัยจะมาส่งเธอ ทั้งยังใช้ชีวิตตัวเองมาเล่นแบบนี้!”เดิมทีได้ยินว่าเมื่อวานลูกชายของเขาหายไป วิศาลเองก็คิดว่าเขาคงเอาเวลาไม่ยุ่งอยู่กับการหาลูกชายอยู่ คิดว่าคงจะไม่เผื่อเวลามายุ่งกับยัยแพศยานี่ ไม่คิดเลยจริงๆมันเป็นสิ่งสุดท้ายที่จะคิดด้วยซ้ำว่าเขาไม่ไปตามหาลูกตัวเองแต่มาตามปกป้องยัยต้อยต่ำคนนี้ได้!”“ฟังนะ แกกับบาสขับตามกันไปเพื่อที่จะหยุดรถของธัชชัยเอาไว้ จากนั้นก็ให้老鼠ขับตามขึ้นไปหยุดรถของกนิษฐาเอาไว้ ถ้าไม่ได้หล่ะก็ก็ชนให้มันระเบิดไปด้วยกันไปเลย!”“ได้ครับพี่วิศาล”“อย่าทำร้ายท่านชัยของพวกแกหล่ะ”ด้วยตามคำสั่งของวิศาล ทำให้เกิดการไล่ล่าอีกครั้ง รถคันหน้าเหยียบคันแร่งไปเพื่อขวางทางรถของธัชชัยเอาไว้แต่ด้วยการดิฟที่สวยงามของธัชชัยก่อนจะดิ่งไปชนรถคันข้างหน้าอย่างแรงกระจกรุไม่อาจที่จะทนทานกระกระแทกที่มีพลังแรงขนาดนี้ได้ดังนั้นมันจึงแตกออก ปาดหน้าหล่อเหลาของธัชชัยจนเลือดกระเซ็นตามหลักแล้ว ครั้งนี้กนิษฐาจำต้องตายอย่างไม่น่าสงสัยเลย อย่างกับสำนวนไทยที่ว่าตั๊กแตนจับจักจั่น แต่ท้ายหลังมีนกกระจอกรอยู่ ซึ่งนั่นก็คืออำเภอพัดรักนั่นเอง!แต่เมื่อสิบสองกับห้าขับรถมาถึงก็เจอกันรถสี่คันที่ชันกันจนแหกแบบที่ไม่รู้จะแหกยังไงได้อีกแล้วเมื่อเห็นดังนั้นสิบสองจึงโทรเข้าหาอำเภอพัดรักทันที“พ่อบุญธรรมครับ มีคนของวิศาลอยู่ที่นี่ แต่ธัชชัยก็อยู่ ตอนนี้พวกเขาชนขวางกันเละไปหมดเลยครับ”“เจ้าเด็กนั่นก็อยู่ด้วยเหรอเนี่ย? เพื่อปกป้องชีวิตของกนิษฐา แม้แต่ชีวิตตัวเองเขาก็ไม่เอาไว้เลยหรือยังไงฮะ?”“ตอนนี้รถของธัชชัยกระจกแตกไปหมดเลยครับ ถ้าหากว่าโดนชนอีกที เกรงว่าถุงลมนิรภัยคงจะเด้งออกมาแล้ว”“ช่างเถอะ….ไม่ต้องตามแล้ว นายกับห้าช่วยอาชัยเอาไว้ อย่าให้คนของวิศาลทำอันตรายเขาได้”“ครับ….”“ปัง!”สิบสองกับอำเภอพัดรักยังไม่ทันจะพูดอะไรกันต่อ รถPassatของธัชชัยก็ชนเข้าอีกกับรถออฟโรดคันข้างหน้าเพื่อเป็นการทิ้งทวนเมื่อถูกชนไปแบบนั้นรถออฟโรดก็ตกลงข้างทางไปทันทีตลอดเวลานั้นวัจสาไม่ได้นอน ทั้งยังคอยฟังอยู่เงียบๆที่ห้องนั่งเล่นคำบอกเล่าที่สิบสองบอกเมื่อครู่ คนที่จะต้องเสียใจมากที่สุดนั่นก็คือเธอด้วยเพราะพ่อของลูกเธอนั้นเพื่อปกป้องผู้หญิงคนหนึ่งแล้ว แม้แต่ชีวิตเขาเองก็ไม่สนใจ….วัจสารู้ว่าเธอไม่ควรรู้สึกแบบนี้ และเธอก็ไม่ควรจะเสียน้ำตาอันทรงคุณค่าให้กับผู้ชายคนนี้ด้วย แต่น้ำตาก็ดันไหลลงมาไม่หยุดตอนนี้เธอไม่อยากที่จะเห็นแล้วว่าอำเภอพัดรักจะลงโทษกนิษฐาอย่างไร หรือว่ากนิษฐาจะได้รับบทลงโทษที่สาสมกับที่เธอทำหรือไม่…..ตอนนี้เธอเพียงหวัง หวังว่าผู้ชายคนนั้นจะปลอดภัย สามารถเอาตัวรอดกลับมาได้สำหรับเหตุการณ์ที่มันเกิดซ้ำแล้วซ้ำเล่าแบบนี้ เธอไม่อาจจะคาดหวังอะไรกับมันได้อีกแล้ว ตอนนี้เธอเพียงไม่อยากเห็นลูกชายที่เพ่งได้อยู่ใกล้ชิดกับพ่อได้ไม่ถึงครึ่งปี กลับกลายเป็นสูญเสียไปเหมือนห้าปีที่ผ่านมาแม้ว่าเธอเองอาจจะเป็นภรรยาเก่าของธัชชัยไปแล้ว แต่เธอไม่อยากให้ลูกชายของเธอต้องสูญเสียพ่อไปหลายปีของการแค้นเคืองของวัจสาตอนนี้มันได้แปรเปลี่ยนเป็นเพียงความหวังเท่านั้นหวังว่าเขาจะปลอดภัย หวังว่าเขาจะไม่เป็นอะไรรถอเนกประสงค์ที่พ้นจากการเหล่ารถออฟโรดไปได้นั่นก็วิ่งฉิวไปตามถนนสู่สนามบินตามเดิมมิ้นปีนป่ายออกมาจากอ้อมกอดของกนิษฐา ด้วยเพราะอยากเห็นที่อยู่ด้านหลัง“แม่คะ….รถของพ่อเล็กเหมือนจะพังเลยค่ะ ถูกชนจนไม่ขยับเลย….”มิ้นน้ำตาท่วมหน้ามองไปยังกระจกหลังที่ซึ่งจะพอเห็นรถของธัชชัยไกลๆการที่มิ้นสามารถมองเห็นได้ นั่นก็แสดงให้เห็นว่าคนทั้งรถก็เห็นเช่นเดียวกันทั้งวรพลและกนิษฐาต่างก็ตระหนักได้เลยว่าธัชชัยนั้นใช้ชีวิตของเขาเพื่อที่จะปกป้องและต่อสู้กับเหล่าพวกที่จะมาขัดขวางการจากไปของพวกเขา เพื่อให้ครอบครัวของเขาได้ไปที่สนามบินอย่างปลอดภัยวรพลคำรามขึ้นทันที “บุรีกลับรถเร็วเข้า ไปดูสิ้ว่าธัชชัยเป็นยังไงบ้าง!”“ตอนนี้กลับหลังไม่ได้แล้วครับ”แน่นอนหล่ะว่าบุรีจำต้องปฏิเสธคำของของวรพล “ท่านสั่งเอาไว้ ไม่ว่าเขาที่อยู่ด้านหลังจะเป็นยังไงให้ผมพาพวกคุณไปส่งที่สนามบินให้ได้ ถึงแม้ว่าเขาจะตายก็จะต้องปกป้องพวกคุณ!”“ท่านชัยยังพูดอีกว่า หนี้ที่เขาติดไว้กับครอบครัวของพวกคุณ เขาจะชดใช้ในครั้งนี้ทั้งหมด”คำว่า ‘ชดใช้’ ของบุรี ทำเอาดวงตาคู่สวยของกนิษฐาเต็มชุ่มไปด้วยน้ำตาดูเหมือนว่าจวบจนตอนนี้ เธอเพิ่งจะมาตระหนักได้ถึงหนีสินที่ธัชชัยแบกเอาไว้กับตัวนั้นมันช่างมากมายจริงๆ“แต่เราจะไม่สนใจพ่อเล็กหน่อยเลยเหรอคะ?”เด็กน้อยไม่เข้าใจคำของบุรี รู้แค่เพียงว่าเธอไม่อาจจะทิ้งพ่อเล็กของเธอที่กำลังเจ็บตัวอยู่ได้“มิ้น…พ่อเล็กของหนูบอกมาว่า การที่หนูได้เกิดมานั้นมันเป็นเหมือนกับของขวัญสำหรับเขา ทำให้เขาสามารถที่จะผ่านช่วงเวลาที่เลวร้ายที่สุดที่ช่วงหลายปีนั้นไปได้ มันเหมือนได้รับการปลอบใจ เขาบอกว่า….ไม่ว่ายังไงเขาก็จะรักหนูตลอดไปนะ”เมื่อบุรีถ่ายทอดคำพูดของธัชชัยเสร็จแล้ว ดวงตาของเขาก็ชุ่มไปด้วยน้ำตาความรักที่ยิ่งใหญ่ของธัชชัย มันเป็นความรักที่ชอบธรรมและบริสุทธิ์ นั่นทำให้บุรีอดที่จะสะเทือนใจไม่ได้“มิ้นก็จะรักพ่อเล็กตลอดไปเหมือนกัน ฮื่ออออ…..”ท้ายสุดเด็กหญิงก็ไม่อาจจะควบคุมความเศร้าในใจของตัวเองได้ จึงระเบิดร้องไห้ออกมาเสียงดัง“บุรีไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้นแล้ว กลับรถเดี๋ยวนี้ เราจะทิ้งธัชชัยได้ยังไง!” วรพลตะโกรออกมาด้วยเสียงเจือปนความรู้สึกบางอย่าง“เรากลับหลังหันไม่ได้แล้วครับ ถ้าหากว่ากลับไปหล่ะก็ ชั่วชีวิตนี้ก็ออกจากเมืองSไม่ได้ สิ่งที่ท่านชัยทำก็จะสูญเปล่า! ท่านชัยก็บอกด้วยอีกว่า ตอนนี้เขาได้รักษาหัวใจของคุณไว้ ให้มันเป็นดังเดิม!”บุรีพูดอย่างสะอึกสะอื้น ล็อครถ ในขณะที่พุ่งทะยานไปในทางที่มุ่งสู่สนามบินในขณะนั้นเองสามคนพ่อแม่ลูกหลังรถ ก็ทำได้เพียงร้องไห้……ถุงลมนิรภัยของรถPassatพุ่งเปิดออก ธัชชัยใช้แรงกายอย่างหนักเอาตัวเขาเองออกจากรถมาได้อย่างทุลักทุเล ก่อนจะเดินสะดุดไปมาตามทางถนนเมื่อเขาเดินโซเซมาถึงสนามหญ้า รถPassatก็เกิดระเบิดขึ้นด้วยเพราะเปลวไฟลามไปถึงถังน้ำมัน ธัชชัยหมอบลงกับพื้นหญ้าโดยสัญชาตญาณหูได้ยินเสียงคำรามกึกก้อง นั่นทำให้หูของเขาดับไปชั่วครู่ สมองของเขาตึดอึนไปราวกับกำลังจะเป็นลม“ธัชชัย….ธัชชัย…..”ในจังหวะนั่นเอง นอกจากเสียงระเบิดของรถของเขาแล้ว ธัชชัยก็ยังไม่ได้ยินเสียงของคนคนหนึ่งด้วย“ธัชชัย ฟื้นเร็วเข้า ธัชชัย….!”เขาพยายามอย่างสุดกำลังใจการที่จะเปิดเปลือกตาของตัวเองขึ้น นั่นจึงทำให้เขาได้เห็นหน้าเนียนขาวของชายคนหนึ่งที่อยู่ตรงหน้าองเขาคนที่กุลีกุจออยู่ด้านหน้าของเขานั่นก็คือสิบสองเมื่อเห็นว่าธัชชัยลืมตาออกมานิดหน่อยแล้ว สิบสองก็โล่งใจถ้าลูกชายคนเดียวของพ่อบุญธรรมเขาตายไปหล่ะก็ พวกเขาคงจะต้องตายตมๆกันไปอย่างแน่นอน“ธัชชัย ถ้ายังไม่ตายก็ส่งเสียงหน่อยได้มั้ย อยากจะให้คนตกใจรึยังไง?”เสียงของสิบสองยังไม่ทันจะจบดี ร่างของธัชชัยก็พุ่งพรวดขึ้นมาจับไหล่ของเขาเอาไว้แน่น“เฮ้ๆๆๆ…บอกไว้ก่อนเลยนะ มันไม่ใช่ฉันที่มาชนนะ ฉันแค่ผ่านมาเท่านั้น!”สิบสองคิดว่าเขาจะทำร้าย ดังนั้นจึงอธิบายด้วยความตกใจ