วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 878 ให้โอกาสผมที่จะรักพวกคุณอีกครั้ง
ตอนที่ 878 ให้โอกาสผมที่จะรักพวกคุณอีกครั้ง
“เร็วเข้า…พาฉัน พาฉันไปหาวัจสาเร็ว!”
ด้วยเพราะธัชชัยใช้แรงอย่างหนักเกินไปหน่อยนั่นทำให้สิบสองอดไม่ได้ที่จะบิดคิ้ว
นี่คือเตรียมจะแล้วเหรอ? จะสั่งเสียแล้วหรือยังไง?
สิบสองรีบถอดเสื้อผ้าของธัชชัยออกเพื่อที่จะตรวจชีพจรและบาดแผลของเขาทันที
“รีบพาฉันไปหาวัจสาก่อน!”
ธัชชัยปัดมือของสิบสองที่กำลังสาละวนอยู่กับตัวของเขา ก่อนจะคำรามออกมา
“ให้ตายสิว้อย นี่ฉันเพิ่งจะดูแลลูกของคุณเสร็จไป นี่จะต้องมาดูแลคุณอีกเหรอเนี่ยฮะ”
สิบสองตะแบงเสียงออกมาอย่างไม่พอใจ ในขณะที่พยุงขาขวาที่บาดเจ็บของธัชชัยขึ้น
“ธัชชัยที่คุณเป็นหมูหรือยังไงฮะ? ทำไมถึงได้ตัวหนักอะไรขนาดนี้? ใช้แรงมั่งได้มั้ยเนี่ย?”
รูปร่างที่ค่อนข้างผอมของสิบสองไม่อาจที่จะแบกเอาตัวที่แข็งแกร่งไปด้วยกล้ามเนื้อของธัชชัยได้ไหว
“ห้า รีบมาช่วยหน่อยเร็ว มัวเอื้อระเหยอะไรอยู่ฮะ?”
ด้วยเพราะตัวเขาเองรับน้ำหนักของธัชชัยไม่ไหวดังนั้นเขาจึงจำต้องเรียกห้ามช่วย
แต่ในช่วงเวลานี้ห้านั้นกับประสบปัญหายิ่งกว่าสิบสอง เขาไม่ได้มัวแต่เอ้อระเหยอยู่ แต่เขากำลังโดนพวกของวิศาลขวางเอาไว้อยู่
เมื่อคุยกันผ่านหูฟังแล้ว สิบสองที่จริงๆแล้วอยากขอความช่วยเหลือจากห้า เขาจึงจำต้องแบกธัชชัยกลับไปด้วยตัวเขาเอง
ถ้าเป็นห้าแล้ว อีกแปปเดียวเขาก็จะจัดการคนของวิศาลได้แน่นอน
เมื่อปรับแก้รถออฟโรดเสร็จเรียบร้อย เขาก็ดิ่งตรงออกไปในความมืดราวกับลูกศรอย่างรวดเร็ว
สิบสองไม่รู้ว่าอาการบาดเจ็บของธัชชัยเป็นอย่างไรบ้าง ทั้งยังอยากที่จะกำจัดคนของวิศาลอย่างรวดเร็ว
เมื่อรถออฟโรดมาจอดลงที่อ่าวตื้น ธัชชัยก็เปิดประตูลงด้วยตัวเอง ก่อนจะตะเกียดตะกายวิ่งเข้าไปข้างใน
“สา….วัจสา….”
เมื่ออำเภอพัดรักได้ยินเสียงลูกชายของเขาเข้า ก็รีบให้คนเปิดประตูให้ทันที
จากนั้นก็เห็นร่างที่ชุ่มไปด้วยเลือดของธัชชัยเดินโซซัดโซเซเข้ามา
แต่ตอนนั้นวัจสาไม่ได้อยู่ในห้องนั่งเล่น เธอนอนกอดลูกชายของเธออยู่ในห้อง เพื่อที่จะอธิษฐานให้กับชายหนุ่มอย่างเงียบๆ
หวังว่าเขาจะปลอดภัยกลับมาได้
เธอไม่รู้ว่าเธอนั้นนึกถึงชายหนุ่มมากเกินไปรึเปล่า นั่นจึงทำให้เธอได้ยินเสียงเขาเรียกเธอดังขึ้นมา
“สา….วัจสา…วัจสา!”
แต่มันกลับดังขึ้นเรื่อยๆ ราวกับอยู่ในบ้านนี้ นี่เธอหูแว่วไปอย่างนั้นเหรอ?”“ธัชชัย….”วัจสารำพันออกมาเสียงแผ่วเบา ก่อนจะวางลูกชายของเธอกลับไปไว้บนเตียง และวิ่งออกมาด้านนอกเมื่ออกมาเธอก็เห็นชายหนุ่มที่ชุ่มไปด้วยเลือดเกาะอยู่ที่มุมบันไดเลือดที่อยู่บนหน้าหน้าจะเป็นของตัวเขาเอง ใบหน้าที่งามนั่นถูกปกคลุมไปด้วยเลือดนี่หน่ะทำเพื่อคนอื่นจนตัวเองกลับกลายเป็นสภาพแบบนี้เนี่ยนะ น้ำตาของวัจสาอดไม่ได้ที่จะไหลรินลงมา“ธัชชัย….คุณเป็นยังไงบ้าง?”หญิงสาวถามด้วยเสียงเครือร้องไห้ หัวใจของเธอเต็มไปด้วยความเศร้าโศกเมื่อได้ยินแบบนั้นธัชชัยก็หัวเราะออกมา หัวเราะออกมาอย่างโล่งใจทั้งยังรู้สึกปลอดโปร่งมันเหมือนว่าเขาเป็นอิสระแล้ว“วัจสา คุณรู้มั้ยว่าบนโลกนี้มีแค่คนสองคนเท่านั้นแหล่ะที่เห็นว่าชีวิตของผม ธัชชัยคนนี้มีค่า…คนหนึ่งก็พี่ชายที่โง่เง่าของผมหน่ะ เพื่อที่จะช่วยผมแล้ว เขายอมทิ้งชีวิตของเขาเองเลยด้วยซ้ำ อีกคน…ก็คือคุณ สา…คนๆนั้นก็คือคุณ”ชายหนุ่มพูดด้วยเสียงที่ลมหายใจรวยริน แต่มันฟังออกถึงความอบอุ่นที่มีในรูปประโยค นั่นทำให้หัวใจของคนฟังแช่มชื่นแต่สำหรับอำเภอพัดรักแล้วคำพูดของเขามันราวกับเข็ม ใช่แล้วหล่ะ บนโลกนี้มีเพียงแค่สองคนเท่านั้นที่รักชีวิตของธัชชัย กลับกันกับตัวเขาเองที่เป็นพ่อกลับจะฆ่าลูกตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า ดันเขาไปเกือบจะเข้าสู่ประตูนรกอยู่แล้ว“สา ผมมีเรื่องอยากจะบอกคุณเรื่องหนึ่ง….ผมเพิ่งจะ ชดใช้หนี้ชีวิตของผมจากพี่ชายของผมได้แล้ว! ถ้าไม่ใช่เพราะเขา ผม…ก็คงไม่ได้มีชีวิตอยู่อย่างทุกวันนี้….”ใบหน้าของวัจสาเต็มไปด้วยน้ำตา ยิ่งมันตกมากเท่าไหร่มันก็ยิ่งเยอะมากขึ้นๆ เธอเอามือเช็ดไปแล้ว แต่ทำยังไงมันก็ไม่เกลี้ยงไปสักที“ผมรู้ หลายปีมานี้ผมขอโทษคุณกับลูกด้วยนะ เพื่อที่จะตอบแทนพี่ชายของผม ผมกลับละเลยหน้าที่ของสามี หน้าที่พ่อของลูก….”“สิ่งที่สำคัญที่ผมอยากจะบอกคุณนั่นก็คือ คุณกับตะวันเป็นดั่งความรักของผมนะ”ดวงตาลูกท้อที่ประกายเสน่ห์ แม้จะปกคลุมไปด้วยเลือด แต่ใบหน้าของเขาก็ยังคงซึ่งความงาม ที่ทำให้วัจสาติดอยู่ในภวังค์"ขอโทษนะ ที่ทำให้คุณต้องมารักผู้ชายที่ไม่มีอะไรดีเลยอย่างผม…แต่นี้ต่อไปผมจะไม่ทำให้คุณต้องเจ็บช้ำอีก ผมเป็นอิสระแล้ว…..ดังนั้นหวังได้รับโอกาสที่จะรักคุณต่อไปได้มั้ย?”วัจสาเอาแต่สะอึกสะอื้น ไม่ได้ตอบอะไรกลับไปใบหน้าที่ชุ่มไปด้วยน้ำตาช้ำไปราวกับร้องไห้มาตลอดหลายปีธัชชัยจิบปากที่เปื้อนเลือดของเขา“จริงผมก็รู้นะว่าการที่มาขอโอกาสจากคุณซ้ำแล้วซ้ำเล่าแบบนี้มันช่างไม่ยุติธรรมกับคุณเอาซะเลย ผมที่ให้คุณกับตะวันต้องเจ็บปวดใจมามากมาย ถึงแม้ว่าตอนนี้ผมจะพยายามทดแทน แต่มันก็สายไปแล้ว….”“ดังนั้นคุณก็ตามหาความสุขของคุณ และถ้าคุณเจอความสุขของคุณแล้ว….ผมก็จะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่เพื่อที่จะเฝ้ามองคุณมีความสุขต่อไป….”เลือดที่แก้มของเขาบางส่วนได้เหือดแห้งไปบ้างแล้ว ยังจะมีตรงหน้าผากที่ยังคงไหลลงจนบรรจบคาง และตกลงพื้นธัชชัย คุณมันสารเลว ไอ้โคตรเฮงซวย ให้ฉันกับลูกต้องทนทุกข์จรกรรมต่างๆนาน เสร็จแล้วก็ปัดความรับผิดชอบโดยการให้ไปหาความสุขเนี่ยนะ?”วัจสาคำรามเสียงต่ำ “ทำไมคุณถึงไม่มามีส่วนทำให้เราสองแม่ลูกมีความสุขหล่ะฮะ?”ธัชชัยหัวเราะอกมาก่อนจะเอาร่างของหญิงสาวมาก่อนแน่นๆ “สา ผมรักคุณ เริ่มตั้งแต่ตอนนี้เลยผมจะใช้ชีวิตทั้งชีวิตของผมเพื่อที่รักคุณสองแม่ลูกตลอดไป!”ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ชีวิตของเขาจะอยู่เพื่อสองแม่ลูกเท่านั้นตอนนี้เหมือนกับธัชชัยได้หลุดพันธนาการและได้เกิดใหม่อย่างบอกไม่ถูกวัจสากอดเอวชายหนุ่มแน่น อีกทั้งยังร้องไห้ออกมาอย่างขมขื่นในอ้อมกอดของเขา“ธัชชัย คุณมันสารเลว เฮงซวยที่สุด ฉันไม่มีวันให้อภัยคุณหรอกนะ คนเฮงซวย เฮงซวยที่สุดในโลกเลย!”วัจสาทุบหลังของชายหนุ่ม แต่เสี้ยววินาทีก็กอดเขาจนแน่น ราวกับกลัวว่าสมบัติของเธอจะสูญหายไปในช่วงแรกมันค่อนข้างจะทัชหัวใจของแต่ช่วงหลังๆนี่มันทำให้คนเห็นนี่รู้สึกอิจฉาขึ้นมาสี่กับห้านั้นไม่ต้องพูดถึงเพราะเขาฟังภาษาจีนไม่ออก ดังนั้นจึงไม่รู้ว่าทั้งสองคุยอะไรกันแต่สิบสองกับแปดนั้นรู้สึกอิจฉาตาร้อน จนต้องเดินหลบออกไปให้ห้อว่างเหลือเพียงพวกเขาหลังจากพายุฝนกระหน่ำ รุ้งก็ฉายแสงออกมาอย่างสวยงาม แม้ว่ามันจะเจ็บปวดมากมายแค่ไหนก็ตาม“ธัชชัยไอ้คนเฮงซวยนี่จะมารังแกหม่ามี๊ของผมอีกแล้วใช่มั้ยฮะ? ไม่ถามหน่อยหรือไงว่าลูกชายสุดที่รักของเธออนุญาตรึเปล่า!”เด็กน้องถูกปลุกขึ้นมาด้วยเสียงร้องไห้ของวัจสา ดังนั้นเขาจึงไม่ได้ยินที่ทั้งสองคุยกันแรกๆ ได้ยินเพียงแค่ตอนที่หม่ามี๊ของเขาว่าด่าทอธัชชัยเมื่อได้ยินดังนั้นแล้วเขาจึงรีบพุ่งตัวเข้าไปอย่างรวดเร็ว เพื่อที่จะไปกันหม่ามี๊จองเขาออกมา“ตะวัน ไม่เอาน่า พ่อรักลูกนะ….”ธัชชัยปล่อยวัจสาออก ก่อนจะอุ้มลูกชายที่ส่งเสียงดังขึ้น จากนั้นจึงหอมไปที่แก้มนุ่มๆของลูกชายหลายที“ตะวัน พ่อหน่ะรักลูกมาก มากๆจริงๆ….”“ไม่ใช่หรอก คนที่พ่อรักที่สุดก็คงจะเป็นยัยแม่มดกับมิ้น ไอ้คนทิ้งลกทิ้งเมีย!”เด็กน้อยก็ยังไม่ยอมให้ธัชชัยมาจูบเขา“งั้นไอ้เฮงซวยธัชชัยก็ได้ตายไปแล้ว ตอนนี้เหลือแค่ธัชชัยที่เป็นสามีที่ดีของวัจสา กับเป็นพ่อที่ดีของลูก”ธัชชัยอ้าแขนกว้างเพื่อที่จะเอาร่างของวัจสาและลูกน้อยเข้ามาอยู่ด้วยกัน กลายเป็นสามคนครอบครัวที่กอดดันอย่างแนบชิดแต่อยู่ๆวัจสาก็รู้สึกว่าร่างธัชชัยที่กำลังกอดเธอกับลูกนั้นค่อยๆล้มลง“ชัย คุณเป็นอะไร? ธัชชัย”“ธัชชัยคนเฮงซวย ผมไม่ให้คุณจูบแล้ว อย่ามาแกล้งตายนะ”เด็กน้อยตะโกนก้อง ด้วยเพราะเขามักจะเห็นพวกพี่ชายของเขากลับมาพร้อมกับเลือดที่โชกตัว ดังนั้นเขาจึงไม่รู้สึกว่ามันผิดแปลกอะไร“ลูกรักมานี่มาให้หม่ามี๊อุ้มลูก ให้พ่อลูก….แกล้งตายไปก่อนนะ…”“แข็งใจไว้ธัชชัย”“อาชัย!”หลังจากการสารภาพผ่านพ้นไปอำเภอพัดรักก็สังเกตได้ถึงความผิดปกติของธัชชัย ดังนั้นจึงรีบปรี่ตรงเข้าไปจับร่างของเขาทันทีธัชชัยขัดขืนด้วยสัญชาตญาณ แต่ภาพตรงหน้าก็ค่อยๆมืดลงทุกที และในที่สุดเขาก็เป็นลมไปร่างกายของเขาต้อทนทานทั้งบาดแผลเก่าและบาดแผลใหม่ ดังนั้นเขาจึงรับมันไม่ไหวอำเภอพัดรักที่ได้โอบกอดลูกชายใกล้ตอนนี้ปวดหัวใจยิ่งนัก แต่ลึกๆเขาก็กลบมีความรู้สึกดีอย่างอธิบายไม่ถูก……ในตอนเช้าอากาศดีมาก แสงอาทิตย์ทอดผ่านแผ่วเบาตะวันที่ตื่นขึ้นมาแล้วก็รีบวิ่งไปหาธัชชัยพ่อของเขาที่ยังคงนอนหลับอยู่บนเตียง“หม่ามี๊ หมอบอกว่าตอนเช้าธัชชัยจะตื่นนี่ครับ ทำไมเขายังหลับตาอยู่หล่ะ?”“น่าจะแกล้งนั่นแหล่ะ ไม่งั้นลูกลองกัดเอวเขาดูสิ?”หญิงสาวมือกำลังจัดดอกไม้ให้เข้าที่อยู่พลางแนะวิธีเมื่อได้ยินว่าเขาสามารถกัดธัชชัยได้ เด็กน้อยก็ตื่นเต้นขึ้นมาเขาจึงยกผ้าห่มของธัชชัยขึ้นจากทางฝ่าเท้า ก่อนจะยกเสื้อขึ้น จนได้เห็นบั้นเอวของพ่อเด็กน้อยมองอย่างใจจดจ่อก่อนจะพูดขึ้น “หม่ามี๊ เนื้อเยอะมากเลย นี่มันเนื้อสันนอกกเลยนะเนี่ย”“หม่ามี๊ก็ไม่แน่ใจเท่าไหร่ ไม่งั้นลูกก็ลองกัดดูสิจ๊ะ”วัจสาจัดดอกไม้เสร็จ ก่อนจะเปิดหน้าต่างให้อ้าออก เพื่อที่จะให้อากาศบริสุทธิ์ด้านนอกได้เข้ามาดูเหมือนเธอจะรู้สึกสงบใจมากทีเดียววัจสาเพิ่งจะรู้สึกว่าเมืองSนี่มันเต็มไปด้วยพืชพันธ์ดอกไม้ที่น่ารักจัง“มันน่าจะอยู่ตรงนี้นะ”เด็กน้อยปีนขึ้นไปบนเตียงคนป่วย ก่อนจะใช้มือบีบเบาๆตรงบริเวณเอวของธัชชัย เตรียมพร้อมที่จะเอาฟันกัด แต่ธัชชัยที่อยู่บนเตียงกลับพลิกตัวเข้ามากอดเด็กน้อยเอาไว้ในอ้อมแขน“ลูกรัก นี่พ่อเป็นพ่อนะ กัดลงจริงๆอย่างนั้นเหรอฮะ?”ธัชชัยหอมแก้มลูกชาย ดวงตาเต็มไปด้วยความรักอย่างสุดซึ้ง