วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 856 สืบสาวราวเรื่อง
ตอนที่ 856 สืบสาวราวเรื่อง
“พ่อบุญธรรมครับ ผมรู้สึกว่าเราควรที่จะไปจัดการไม่ให้หนังสือพิมพ์เผยแพร่ไปในวงกว้างก่อนนะครับ ยังไงซะวิศาลก็ยังอยู่ที่โพร์ทองเหมือนเดิมไม่ใช่เหรอ เขาหนีไปไหนไม่ได้อยู่แล้ว”
สิบสองเตือนอำเภอพัดรักเสียงต่ำ
“จริงด้วยสิ ฉันเองก็กังวลมากเกินไปหน่อยก็เลยรวน รีบเร่งไปที่สำนักพิมพ์กับแปดเดี๋ยวนี้เลย แล้วเมื่อสบโอกาส ก็ค่อยจัดการกับไอ้วิศาลนั่น!”
อำเภอพัดรักสั่งการด้วยความหงุดหงิด
ทุกๆ ครั้งที่เขาเสยตาไปมองหนังสือพิมพ์ฉบับนั้น ก็เหมือนว่ามีไฟมาปะทุในใจของเขา เขาแทบจะรอไม่ได้ที่จะส่งวิศาลกลับบ้านเกิดไปเสีย!
ตระกูลศรีทองไม่เคยที่จะรับหนังสือพิมพ์มาบ้านอยู่แล้ว แต่วันนี้วรพลกลับมองเห็นชายคุ้นตาคนหนึ่งที่อยู่ในกองหนังสือพิมพ์ พอมองดีๆ คนคนนั้นคือน้องชายของเขาเอง อีกทั้งยังอยู่ในลักษณะเปลือยกายด้วย
วรพลถามเสียงดัง “หนังสือพิมพ์นี่มาจากไหน? ”
เมื่อได้ยินคุณชายใหญ่ของบ้านตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยว พ่อบ้านภูษิตก็รีบเข้ามาดู “มันอยู่ในกล่องจดหมายครับ”
แต่เมื่อเห็นว่าหน้าหนังสือพิมพ์เป็นรูปของคุณชายรองที่ร่างเปลือยกับวิศาลทำท่าลักษณะนั้น เขาก็รู้สึกไม่ดีขึ้นมา
“หน่ะ…นี่มันเป็นไปได้ยังไงเนี่ย?”
“พ่อคะ พ่อดูอะไรอยู่หน่ะคะ? มิ้นขอดูบ้าง”
เมื่อเห็นว่าพ่อของเธอกำลังจับกลุ่มกับพ่อบ้านภูษิตดูอะไรอยู่ๆ ก็ไม่รู้เด็กน้อยจึงตรงเข้าไป แต่เมื่อเห็นมิ้นตรงเข้ามาวรพลก็ซ่อนหนังสือพิมพ์ทันที
“ไม่ได้ดูอะไรครับ มิ้น เราไปกินข้าวเช้ากันดีกว่า”
เพื่อหลีกเลี่ยงมันออกจากมิ้น วรพลจึงจำต้องวางหนังสือพิมพ์ลง ก่อนจะอุ้มมิ้นไปที่โต๊ะอาหาร
เวลานั้นเองกนิษฐาก็เดินลงมาจากชั้นบน ดูท่าทางเหมือนว่าช่วงนี้พักผ่อนไม่เพียงพอ นั่นทำให้เธอดูไม่มีชีวิตชีวา
เจ้าตัวน้อยเห็นแม่ของเธอลงมาก็ฟ้องทันที “แม่คะ ไม่รู้ว่าพ่อซ่อนอะไรอยู่ตรงกองหนังสือตรงนู้น ไม่ยอมให้มิ้นดู! ”
ไม่ยอมให้ดูอย่างนั้นเหรอ?
จู่ๆ กนิษฐาก็คิดอะไรขึ้นมาได้ เธอจึงรีบเดินไปที่หนังสือพิมพ์นั่นทันที
เดิมทีวรพลอยากจะเข้าไปขวาง แต่ไม่ทันเธอ
สิ่งที่กนิษฐาเห็นมันคือรูปวิศาลกับร่างเปลือยเปล่าของธัชชัย ไอ้รูปรูปนี้ ไม่มีใครที่จะรู้ดีไปมากกว่าเธอ
แต่เธอไม่เข้าใจเลย เพราะเธอไม่ได้เอาไปตีพิมพ์กับหนังสือพิมพ์ แล้วใครนะที่ใช้เชื่อ ‘No regrets’ เป็นคนตีพิมพ์นะ
เดิมทีเธออยากให้มันแค่เป็นเพียงระยะเวลาสั้นๆ เท่านั้น แต่ไม่คิดเลยว่ามันจะกระจายส่งต่อรื่นหูกันถึงขนาดนี้
เห็นได้ชัดว่าถ้าเรื่องแดงขึ้นมา คนในรูปนี้จะต้องเอาเรื่องเธอกระอักแน่นอน
แท้จริงแล้วคนคนนี้อยากที่จะทำร้ายธัชชัย วิศาล หรือตัวเธอเองกันแน่นะ?
……
ธัชชัยเพิ่งจะไปถึงบริษัทโฮสติ้ง ก็เห็นวรพลมารอเขาอยู่ก่อนแล้วจริงๆ หลายวันนี้จิตใจของเขามันค่อนข้างแย่ ยิ่งเห็นได้ชัดว่าครั้งนี้ที่วรพลมาเพื่อที่จะสอบสวนเขา จิตใจเขาก็ยิ่งแย่เข้าไปใหญ่“ชัย เกิดอะไรขึ้นกับแก? ทำไมถึงไปทำอะไรแบบนั้นกับญตย์ได้? แกมีลูกมีเมียแล้วนะ ทำไมถึงทำแบบนี้ นี่ยังโดนเผยแพร่อีก แบบนี้จะจัดการกับสาเขายังไง? จะไปเผชิญหน้ากับตะวันลูกชายของแกยังไง? ”วรพลพูดด้วยอารมณ์ที่โกรธ พลางปาเอาหนังสือพิมพ์ฟาดลงไปบนโต๊ะ ด้วยมันมีหลักฐานอยู่ในนั้นด้านธัชชัยเพียงแค่นั่งอยู่เฉยๆ บนเก้าอี้ทำงาน เปลี่ยนท่านั่งให้สบายขึ้นก่อนจะพูดตอบเรียบๆ “พี่ใหญ่ พี่ไม่เข้าใจผมผมไม่ว่าอะไร เพราะเห็นอยู่ชัดๆ ว่าไอคนที่ทำมันคิดจะทำร้ายชื่อเสียงผม”อยู่ต่อหน้าวรพลธัชชัยก็ไม่ยอมรับว่าการกระทำของเขากับวิศาลนั้นมันไม่ได้ดี“ก่อนหน้านี้ผมจูบพี่ กอดพี่? แถมยังจับนู่นจับนี่ ถ้าอย่างนั้นพวกเราสองพี่น้องก็ต้องเป็นความรักทำนองนั้นหล่ะสิ? ”ธัชชัยพูดอย่างไม่จริงจัง เขาไม่อยากถูกวรพลจับเข้าไปเป็นผู้ต้องหาทั้งที่เขาก็ไม่ได้รับรู้ด้วยเมื่อวรพลได้ยินธัชชัยพูดแบบนั้น เขาก็เหลือบไปไตร่ตรองดูกับหนังสือพิมพ์อีกครั้ง แต่ก็ยังไม่ชัวร์ว่ามันจริงรึเปล่า“ชัย นี่แกกำลังจะบอกว่า…นี่เป็นสิ่งที่อำเภอพัดรักทำขึ้นมาอย่างนั้นเหรอ? ได้ข่าวว่าเขามาที่เมืองSแล้ว หรือเขาคิดที่จะแยกแกออกจากญตย์หล่ะ? แบบนี้แกก็จะได้เสียคนที่คอยช่วยเหลือไปหน่ะสิ”เมื่อลองคิดตามที่ธัชชัยพูด วรพลก็เชื่อมเรื่องราว เพราะดูจากทรงแล้วมันไม่มีใครอีกแล้วที่จะทำ!“อื้อ…มันก็น่าจะเป็นไปได้”ธัชชัยเลิกคิ้วขึ้นเป็นการเห็นด้วยกับการคาดเดาของวรพล เขารู้ว่าหากว่าเขาไม่เห็นด้วยกับพี่ชายหล่ะก็ เขาก็จะเจอกับคำตำหนิอีกทั้งยังอาจจะโดนเทศน์ด้วย ไม่จบไม่สิ้น“ฉันติดต่อเข้าไปคุยกับสำนักพิมพ์แล้ว หวังว่ามันจะมีผลกระทบน้อยลง”วรพลถอนหายใจยาว กับเรื่องของน้องชายแล้วเขาจะกังวลเป็นพิเศษด้านธัชชัยอยู่ๆ เขาก็หัวเราะขึ้น เมื่อได้ยินวรพลถอนหายใจ“นี่แกยังมีกะใจหัวเราะอีกเหรอฮะ? ถ้าหล่ะเดาไม่ถูกเลยว่าถ้าสารู้เข้า แกจะอธิบายให้เธอฟังยังไง”วรพลเริ่มกังวลขึ้นอีกครั้ง มันอดไม่ได้จริงๆธัชชัยยืนขึ้น ก่อนจะเดินเข้าไปที่ด้านหลังของรพลจากนั้นก็กอดเขาไว้แน่น และยื่นหน้าเข้าไปหอมแก้มพี่ชายอย่างรวดเร็ว“พี่ใหญ่ ขอบคุณมากนะ พี่ยังเป็นพี่ที่ดีที่สุดของผม”แม้ว่าจะโดนธัชชัยหอมแก้ม แต่วรพลกลับดูเหมือนจะโล่งใจลง“แกก็นะประมาทจริงๆ โดนคนใส่ร้ายแบบนี้ มีคนเข้าใจแกผิดแบบนี้จะทำยังไง? ”“ก็ให้เขาเข้าใจผิดไปสิ ผมอยากหอมพี่ชายผม”เรื่องนี้มันจริงเลย เขาชอบที่จะแสดงความรักกับพี่ชายของเขาอย่างตรงไปตรงมา“แล้วแกคิดรึยังว่าจะจัดการกับอำเภอพัดรักยังไง? ”จริงๆ แล้วสิ่งที่วรพลกังวลที่สุดมันคือเรื่องนี้ การที่ถูกบังคับให้ต้องเผชิญหน้ากับอำเภอพัดรักซ้ำไปซ้ำมาแบบนี้เขาก็เริ่มเหนื่อยแล้วเหมือนกันเมื่อพูดถึงอำเภอพัดรักขึ้นมา สายตาของธัชชัยก็จมลง“ไม่ต้องเป็นห่วง ผมคิดเอาไว้แล้ว”ธัชชัยพูดปลอบใจวรพลด้วยเสียงอ่อนโยนวรพลก็รู้ดีว่าน้องชายไม่อยากให้เขาต้องคิดมากเขาจึงไม่อยากจะถามมากด้านธัชชัยก็เริ่มข้ามเรื่องนี้ไป “เมื่อไหร่พวกพี่จะมีน้องสาวให้กับมิ้นหล่ะ? ”ปัญหาข้อนี้สำหรับวรพลมันก็ค่อนข้างยากที่จะพูด จะให้เขาทำลูกคนเดียวหรือยังไง? แต่เขาก็ไม่อยากที่จะให้น้องชายมาเป็นห่วงเรื่องของเขาดังนั้นเขาจึงตอบกลับไป “ทำไมต้องน้องสาว น้องชายไม่ได้เหรอ? ”เขาใช้ทริคนี้เพื่อเบี่ยงประเด็น“ก็ดูจากร่างอ้อนแอ้นของพี่แล้วมันก็ต้องลูกสาวแหละ”วรพลจึงสวนกลับ “งั้นแกก็ทำลูกสาวสวยๆ ให้ฉันดูสักหน่อยสิ”“ทำลูกสาวมันไม่ใช่ว่าจะทำกันได้เพียงพริบตามั้ย? ชีวิตคือการเคลื่อนไหว ผมกับผู้หญิงของผมกำลังทำกันอยู่ทุกๆ วัน”ธัชชัยยกคิ้วอย่างภาคภูมิใจ ดูมีเสน่ห์“โอเคๆ แกชนะโอเคมั้ย? ไม่อยากจะเถียงกับแกละ”วรพลหยุดไปพักหนึ่งก่อนจะพูดด้วยความจริงจังอีกครั้ง “แกมีเวลาก็ไปสานสัมพันธ์กับญตน์เขาไว้บ้างด้วย ฉันเกรงว่าเจออำเภอพัดรักทำแบบนี้ใส่ จากเรื่องเล็กเดี๋ยวมันจะกลายเป็นเรื่องใหญ่”พอวรพลเตือน ด้วยเพราะเขาคิดว่า ‘No regrets’ นั้นอยากที่จะทำร้ายธัชชัย ไม่คิดว่าเรื่องนี้มันไม่ได้ง่ายอย่างที่เขาคิดรอจนวรพลกลับไปแล้ว ธัชชัยก็รีบโทรหาวิศาลทันที“เจอแม่บ้านคนนั้นแล้วรึยัง? ”“เจอแล้ว อาทิตย์ก่อน เธอได้บินไปฟิลิปปินส์กับสามี ฉันให้คนตามไปแล้ว”“หนีไปฟิลิปปินส์เนี่ยนะ? ”ธัชชัยขมวดคิ้ว แสดงว่าเธอน่าจะได้เงินจากการทำเรื่องนี้พอสมควร แต่ทำไมเธอถึงเลือกที่จะเสี่ยงทำนะ? มันไม่ได้เป็นเรื่องของการใช้เงินฟุ่มเฟือย เธออาจโดนฆ่าได้อย่างง่ายดายทีเดียวแม้ว่าจะตายระหว่างทาง ก็อาจจะเป็นข้ออ้างที่ว่าขนส่งศพก็ได้“ได้หามั้ยว่าหลายวันมานี้เธอไปเจอใครมาบ้าง? ”คนที่บงการผู้หญิงคนนี้ต่างหากที่ธัชชัยอยากจะตามตัว“เปล่า…”“นี่แกโง่รึเปล่าฮะ! ” ธัชชัยอดไม่ได้ที่จะไม่ด่าออกไป “แกไปหากล้องวงจรปิดรอบๆ โพร์ทองเลยนะ โดยเฉพาะหลังจากที่เธอทำความสะอาดแล้ว ว่ามีพฤติกรรมอะไรน่าสงสัยรึเปล่า ถ้าสองวันแล้วแกยังหาไม่ได้ ก็เตรียมตัวตายได้เลย”……การสืบสวนเสาะหาเป็นอาชีพของอาร์มอยู่ก่อนแล้ว ไม่พอจะสามสิบชั่วโมง เขาก็สามารถหาทางติดต่อกับผู้หญิงแม่บ้านคนนั้นได้“เรื่องนี้มันเกิดเมื่อสองวันก่อน เธอไปเจอคนอยู่สามคนที่พอจะเป็นไปได้ คนหนึ่งเป็นสามีเก่า แล้วก็สามีเธอ คนสุดท้ายก็เป็นผู้หญิงคนหนึ่งรูปถ่ายถูกวางไว้อยู่ตรงหน้าของกรดล กรดลหยิบมันมาหนึ่งใบ มันเป็นรูปของผู้หญิงคนหนึ่งที่ใส่หมวกแก๊ป ถึงแม้ว่าเธอจะแต่งตัวแบบนั้น แต่มองแว็บเดียวก็รู้ทันที“ว่าแล้วว่าต้องเป็นเธอ”กรดลพูดเรียบๆ ก่อนจะโยนภาพทิ้งลงไป“ใครครับ? ”“จะใครซะอีกหล่ะ? กนิษฐายังไงหล่ะ”“อ้อที่แท้ก็เป็นเธอนี่เอง….เธอมีใจให้กับธัชชัยอยู่ ถ้าจะทำเรื่องแบบนี้ขึ้นมาก็ไม่แปลก”“ให้สามคอยจ้องจับวิศาลเอาไว้ ก่อนที่อำเภอพัดรักจะลงมือ ไม่ว่ายังไงก็อย่าให้เขาโยงไปถึงกนิษฐา! เธอยังเป็นหมากที่ใช้การได้ของเรา”“ครับ boss! ”กรดลกลับไปนั่งพิงเก้าอี้ตัวใหญ่ก่อนจะพูด “คืนนี้เป็นคืนเดือนมืด เหมาะนักที่จะฆ่าคน”……วัจสากำลังจะกลับไปที่สถาบันสอนเต้น แต่ก็เจอเข้ากับสิบสองเข้าในนั้น เธอก็ประหลาดใจเห็นได้ชัดว่าเขามารอเธอ“สิบสองจะมาเรียนเต้นอะไรหล่ะ? ” วัจสาถามยิ้มๆ“พ่อบุญธรรมต้องการพบเธอ จึงให้ฉันมารับเธอที่นี่”ที่สิบสองมารอวัจสาที่นี่ก็เพื่อที่จะเลี่ยงธัชชัยนั่นเอง“ฉันต้องทำงาน ถ้าพ่อบุญธรรมนายมีเรื่องอะไรคุยในโทรศัพท์ไม่ได้เหรอ? ”วัจสาไม่อยากที่จะไปหาอำเภอพัดรัก ก่อนหน้านี้เธอแทบจะจนแต้มในเรื่องของการอวยลูกชายของเขา วันดีคืนดีอยากจะให้ไป ทำไมต้องให้เธอพลิกไปพลิกมาด้วย? ทำไมเขาพูดอะไรก็ต้องเป็นอย่างนั้น?“งานนี้ทำไมเธอจะต้องทำต่อด้วยหล่ะ? ”เห็นได้ชัดว่าสามีของเธอเป็นนักธุรกิจแนวหน้าของเมืองS ทำไมจะต้องทำให้ตัวเองยากลำบากด้วยการหางานทำด้วยหล่ะ? เธอยังจะขาดอะไรอีก? อีกอย่างอำเภอพัดรักก็ใครเงินแก่เธอเป็นกองเท่าภูเขาได้ มันสามารถให้เธอกับลูกใช้ได้เป็นชาติทีเดียว!อีกอย่างมันเป็นสิ่งเดียวที่ยังคงเป็นปัญหาของวัจสากับธัชชัย อาจจะเพราะเธออยากจะพิสูจน์ แต่ก็พิสูจน์ไม่ได้สักที