วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 851 อยากจะกอดชายคนนี้
ตอนที่ 851 อยากจะกอดชายคนนี้
ธัชชัยเดินด้วยความไว ทั้งยังก้าวยาวฉับๆ นั่นทำให้วัจสาทำได้เพียงต้องวิ่งเหยาะๆ ตาม เพื่อที่จะตามให้ทันธัชชัย
“พ่อครับ ช้าลงหน่อย หม่ามี๊ของผมตามไม่ทันแล้ว! ”
เด็กน้อยพูดอย่างประจบ ปกติแล้วเขาไม่ได้เรียกพ่อของเขาแบบนี้ แต่ไม่ว่าพ่อของเขาจะอารมณ์โกรธมากแค่ไหน เขาก็ต้องป้องแม่ของเขา
มาสุดเขาก็อาจจะโดนตีตูดนั่นแหล่ะ!
ด้วยเพราะลูกชายเตือนสติเขา ดังนั้นธัชชัยจึงค่อยๆ ผ่อนฝีเท้าลง
วัจสามองลูกชายด้วยความซึ้งใจ พร้อมกับยิ้มเพื่อจะบอกว่าตนไม่เป็นอะไร
วัจสาถูกธัชชัยลากไปจนเข้าไปในรถ แต่เธอก็ไม่ได้ขัดขืนทั้งยังเชื่องไม่ตลอดทาง ไม่มีท่าทีขัดขืนแม้แต่น้อย
รถเบนซ์วิ่งฉิวอย่างราบรื่นไปตลอดทาง โดยไม่มีแรงโมโหในการเหยียบคันเร่ง
สองแม่ลูกนั่งเงียบอยู่ที่เบาะหลัง โดยที่เด็กน้อยที่แสนฉลาดคลานมุดเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของวัจสา แล้วก็เหลือบมองพ่อของเขาที่ขับรถอยู่เป็นพักๆ
ดูเหมือนอยากจะสังเกตว่าความโมโหของพ่อเขานั้นหายไปบ้างหรือยัง
วัจสาเองก็มองด้านข้างของชายหนุ่มเงียบๆ กรามข้างขบกันแน่นทำให้คนเห็นเสียวสันหลังวาบ
ในตอนนั้นเองจู่ๆ เธอก็รู้สึกเห็นใจเขาขึ้นมา
ทำไมผู้หญิงของเขาและลูกของเขาต้องแอบไปเที่ยวเล่นลับหลังเขาด้วยหล่ะ? มันเป็นความเห็นแก่ตัวของเธอเองแหละ
เมื่อคิดถึงว่าสามสิบปีกว่าที่ผ่านมา ชีวิตเขาผ่านเรื่องต่างๆ มาอย่างที่ไม่เคยคาดคิดถึง ไม่เพียงแต่เสียแม่ไป แต่พอคุณปรีดิทพาเขามาที่บ้านตระกูลศรีทองก็ไม่ได้รับความรักของพ่อด้วย ด้วยเพราะว่าคุณปรีดิทรู้ว่าตัวเขาเองถูกหลอก จึงเริ่มมาลงเอากับธัชชัย
และมันก็ไม่ง่ายเลยที่จะหาพ่อจริงของเขา ซ้ำร้ายชีวิตของเขาก็พบเจอแต่อะไรที่ร้ายแรง
ตลอดชีวิตของเขาดูเหมือนจะมีแค่เพียงวรพลผู้เป็นพี่เท่านั้น
วัจสาดวงตาเรื่อแดง จู่ๆ ก็อยากที่จะกอดชายหนุ่มขึ้นมา
ภายในรถไม่มีใครพูดกันขึ้นมาก่อน ดังนั้นบรรยากาศในรถก็ยิ่งค่อนข้างกดดัน กดดันจนแทบจะหายใจไม่ออก
“ตะวัน” จู่ๆ ธัชชัยก็เอ่ยปากขึ้นมาก่อน “วันนี้เป็นวันหยุด อยากจะออกไปเที่ยวข้างนอกทำไมถึงไม่บอกพ่อหล่ะ? หรือไม่อยากให้พ่อไปกับลูกด้วย? ”
ธัชชัยถาม เสียงของเขาไม่ได้โมโหดุร้าย จริงๆ มันค่อนข้างจะงบทั้งยังอ่อนโยนอีกด้วย ไม่มีความรู้สึกที่กำลังโทษหรือตำหนิสองแม่ลูกเลย
“เปล่าครับ ผมหน่ะชอบพ่อเฮงซวยที่สุดเลย”
เมื่อได้ยินน้ำเสียงที่ค่อนข้างนุ่มนวลของธัชชัย เด็กน้อยก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมาไม่น้อย ไม่ได้มีความกลัวเหมือนกับเมื่อสักครู่นี้
“แล้วทำไมถึงไม่บอกให้พ่อพาไปหล่ะ? ” ธัชชัยถามขึ้นอีก
เด็กน้อยทำปากเล็กปากน้อย ดูเหมือนไม่รู้ว่าจะตอบคำถามนี้ยังไง
“ตอบยากอย่างนั้นเหรอ? ” ธัชชัยคาดคั้นเอาคำตอบ
เด็กน้อยหันไปมองวัจสาผู้เป็นแม่เหมือนจะขอความช่วยเหลือวัจสาเพียงแค่เงียบก่อนจะก้มลงมาจูบที่หน้าผากของลูกชาย ดูเหมือนจะบอกว่าอยากจะตอบอะไรก็ตอบเลยยังไงเสียเธอก็คิดว่าหากถ้าออกจากปากของลูกชายนั่นจะยิ่งทำให้ธัชชัยเชื่อมากกว่าเด็กน้อยครุ่นคิดอยู่ครู่ ดูเหมือนกำลังคิดคำตอบให้มันชัดเจน“จริงๆ แล้ววันนี้หม่ามี๊จะพาผมไปที่สถานสงเคราะห์เพื่อไปช่วยเหลือเด็กๆ แต่ว่าบังเอิญไปเจอกับไอ้หมาป่าเจ้าเล่ห์กวีวัธน์เข้า เขาบอกจะพาหม่ามี๊ไปเที่ยว บอกว่าให้เราหายไปสักวันหนึ่ง ดูว่าพ่อเฮงซวยจะตามหาเราจนพลิกแผ่นดินเลยรึเปล่า แล้วพ่อก็มา ตะวันมีความสุขมากๆ เลยหล่ะ พ่อเก่งสุดๆ ไปเลย! ”เมื่อได้ยินลูกชายเรียกกวีวัธน์ว่าไอ้หมาป่าเจ้าเล่ห์ วัจสาก็ชะงักไปครู่ แต่ก็รู้สึกว่ามันก็ตลกดี“แล้วอำเภอพัดรักหล่ะ? อย่าบอกพ่อนะว่าจู่ๆ เขาก็บังเอิญมาที่นี่”วัจสารู้สึกตระหนกไปนิดหน่อย เธอนึกไปถึงฉากที่เกิดขึ้นที่สนามม้า ที่ธัชชัยพูดประโยคที่เลวร้ายนั่นออกมา…“เออค่ะ….คือว่าฉันเป็นคนบอกอำเภอพัดรักเอง เขาบอกว่าเขาคิดถึงตะวัน อีกอย่างถ้าเขามาฉันก็จะมีบอดี้การ์ดฟรีๆ แบบไม่ต้องเสียตังอีกด้วยไง! ”วัจสาใช้คำของธัชชัยมาพูด“บอดี้การ์ดฟรีๆ งั้นเหรอ? คุณลืมไปแล้วเหรอว่าแต่ก่อนเขาทำยังไงกับคุณสองแม่ลูกไว้? อยากถูกเขาจับไปอีกรอบก็ได้นะ! ”ธัชชัยพูดเสียงเย็นชา เห็นได้ชัดว่ากำลังตำหนิในพฤติกรรมที่ไม่ควรของเธอ“พ่อบุญธรรมของผมจะไม่ขังเราแล้วครับ เขากลับตัวแล้ว! แล้วเขาก็จะไม่ทำร้ายพ่อเฮงซวยด้วย! ”ด้วยเพราะเด็กน้อยสัมผัสได้ถึงเจตนาดีของอำเภอพัดรัก ดังนั้นจึงเป็นปกติที่จะปกป้องเขาธัชชัยเงียบไปก่อนจะถาม “ลูกเชื่อในคำพูดขอไอ้ปลาพิษนั่นเหรอ? ”“เชื่อสิครับ พ่อบุญธรรมไม่มีทางโกหกสิบห้า”ความบริสุทธิ์ของเด็กน้อยทำให้ธัชชัยโกรธควันออกหูขึ้นมา“สิบห้าอะไรฮะ ต่อไปนี้ลูกมีชื่อเดียวเท่านั้น คือตะวัน! ”ธัชชัยแก้ชื่อของลูกด้วยเสียงอันดังกร้าว“ตะ….ตะวันมันยาวไปจำยากด้วย! สิบห้ายังจะเขียนง่ายซะกว่า! ”เด็กน้อยร้องโวยวายขึ้น ในขณะที่วัจสาก็ตะครุบปากของลูกชายเอาไว้ไม่ให้เขาเถียงพ่อของเขาราวกับว่าการตั้งชื่อของลูกชายนี้ ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเธออย่างไรอย่างนั้นเบนซ์ทั้งคันเงียบไปอีกครั้ง ก่อนที่ธัชชัยจะถามขึ้นมาอีกครั้ง “ตะวัน ระหว่างพ่อกับอำเภอพัดรัก ถ้าลูกเลือกได้เพียงแค่คนเดียว ลูกจะเลือกใคร? ”วัจสาตกใจ แน่นอนหล่ะว่าลูกไม้มักจะหล่นไม่ไกลต้น อำเภอพัดรักชอบให้คนเลือก ลูกชายของเขาเองก็ชอบเหมือนกันเห็นได้ชัดว่าการถามของธัชชัยนั้นมันค่อนข้างจะไม่มีเหตุผลทั้งยังไร้สาระ แต่เขาก็ยังอยากรู้อยู่ดี“แน่นอนหล่ะว่าจะต้องเลือกพ่อ”เมื่อได้ยินคำตอบของลูกน้อย ธัชชัยก็เบาใจขึ้นไปไม่น้อย แต่เด็กน้อยก็ยังเสริมต่อไปด้วยคำพูดที่ไม่ค่อยน่าฟังเท่าไหร่“เพราะว่าถึงจะเฮงซวยยังไง ก็ยังเป็นพ่อของผม ผมมีพ่อคนเดียวนะ ก็ต้องเลือกหน่ะสิ! ”“ดีมาก ถ้าอย่างนั้นก็ต้องไม่ไปเจอกับอำเภอพัดรักอีกนะ เข้าใจรึเปล่า? ”ธัชชัยยอมรับคำพูดของลูกชายอย่างไม่ได้เต็มใจนักเท่าไหร่ส่วนลูกชายของเขาก็ตอบกลับมาอย่างไม่เต็มปากเหมือนกัน “อื้อ”รถเบนซ์ของธัชชัยไม่ได้ดิ่งตรงไปที่บ้านตระกูลเดิมขุนทด แต่บึ่งรถไปทางทิศตะวันออกตรงไปที่บ้านที่ชานเมืองสภาพแวดล้อมที่นี่ก็ค่อนข้างดีไม่น้อย ทั้งยังห่างจากตัวเมืองไม่ไกลมาก ทั้งยังค่อนข้างจะสวยด้วยเมื่อรถเบนซ์กำลังจะเข้าไป ประตูใหญ่ก็เปิดออกทันที โดยสองด้านข้างของประตูนั้นก็มีแม่บ้านอยู่สองคน“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป คุณกับตะวันก็อยู่ที่นี่แล้วกันนะ” คำพูดของธัชชัยยังคงอ่อนนุ่มแต่ก็ยากที่จะปฏิเสธ“คุณผู้หญิง คุณกลับมาแล้ว”วัจสาจำผู้หญิงวัยกลางคนที่กำลังต้อนรับพวกเธออยู่ได้ เธอเป็นพยาบาลที่คอยดูแลเธอตอนที่แท้งลูกไปเมื่อครั้งก่อนน่าจะเป็นเพราะธัชชัยคิดว่าการดูแลของเธอค่อนข้างใช้ได้ ทั้งยังดูแลเธอเป็นอย่างดี ดังนั้นจึงจ้างเธอเอาไว้เดิมทีวัจสาจะพูดให้เธอคนนั้นเข้าใจว่าตัวเธอเองไม่ได้อยู่ในฐานะเป็นคุณนายที่สองของบ้านตระกูลศรีทองแล้ว แต่พูดไปก็ยังไม่ชัดเจน เธอเลยช่างมันไปก่อนพอเสร็จจากการรับประทานอาหารเย็น ธัชชัยก็ยังอยู่ที่บ้านทั้งยังไปยืนสูบบุหรี่อยู่นอกระเบียงคนเดียวด้วยเพราะวันนี้ทั้งวันเด็กน้อยเล่นซะหมดพลัง ทำให้กล่องไม่เท่าไหร่เขาก็หลับไปอย่างง่ายดายวัจสามองไปที่ร่างคนที่ยืนอยู่ริมระเบียงเพียงคนเดียว ก็รู้สึกปวดใจขึ้นมาเธอจึงค่อยๆ เดินไปหาเขาก่อนจะกอดเขาไว้จากข้างหลังโดยเอาหน้าซุกลงไปที่แผ่นหลังกว้างของชายหนุ่ม“ชัย ฉันผิดไปแล้ว คุณอย่าโกรธเลยได้มั้ย? ”น้ำเสียงของเธอนุ่มลื่นราวกับน้ำไหลกลิ่นของชายหนุ่มที่เพิ่งอาบน้ำมาบวกกับฮอโมนเพศชายแล้วมันช่างหอมถูกจมูกมากๆวัจสาเอื้อมมือเข้าไปในชุดนอนของชายหนุ่ม รู้สึกได้ถึงหัวใจที่เต้นแรงของเขา ร่างทั้งร่างแข็งขึ้นมามันเป็นสถานการณ์ที่แสนจะอ่อนโยนที่วัจสามักจะใฝ่ฝันถึงอยู่หายต่อหลายครั้ง การที่ได้มาพูดคุยกับชายคนรักด้านนอกระเบียงไปพร้อมกับดูดวงจันทร์ในยามค่ำคืนด้วยกันจับยึดมือกันเอาไว้ และแก่ไปด้วยกัน“ทำไมฮึ? พอรู้ว่าผมพลิกโลกเพื่อที่จะหาคุณแล้ว พอใจมั้ยหล่ะ? ”เสียงของชายหนุ่มลึกล้ำเหมือนไวน์บ่ม แม้ว่ามันจะแทรกไปด้วยความโกรธเล็กน้อยก็ตามที“ฉันผิดไปแล้วจริงๆ นะ….”วัจสาพูดอ้อน ทำตัวเป็นเด็กเพื่อจะขอความเมตตาจากชายหนุ่ม“อ่อนต่อโลกจริง! คุณไม่รู้รึยังไงว่าไอ้กวีวัธน์นั่นมันหวังจะเคลมคุณหน่ะ? ”ดวงตาวิ้งวับดั่งสายน้ำทะเลของธัชชัยลึกล้ำจนทำให้วัจสาจมเข้าไป“แล้วไม่ใช่ว่าฉันให้อำเภอพัดรักมาเป็นไม้กันหมาให้แล้วอย่างนั้นเหรอ? ” วัจสาพูดเสียงต่ำ เธอไม่อยากให้ธัชชัยโกรธ แต่ก็ไม่ได้มีเจตนาอะไรที่เอ่ยถึงอำเภอพัดรักการที่หัวใจของเธอผ่านเรื่องยากลำบากต่างๆ มานั้น ธัชชัยไม่มีทางที่จะสัมผัสอะไรได้เลยจริงๆ วัจสาอยากให้เขาได้รู้ เพราะอย่างไรเสียสุดท้ายแล้วเลือดมันก็ต้องข้นกว่าน้ำเหมือนกับที่ตะวันว่า ที่บอกว่าแม่พ่อของเขาจะเฮงซวยแค่ไหน เขาก็ยังเป็นพ่ออยู่ดีเมื่อพูดถึงอำเภอพัดรัก ใบหน้าของธัชชัยก็ขรึมลงทันที เหมือนว่ามีอะไรซ่อนอยู่ภายใต้หน้านั้น มันเป็นใบหน้าที่ยากเกินจะคาดเดาดูเหมือนว่าธัชชัยจะพยายามหลีกเลี่ยงที่จะพูดถึงอำเภอพัดรักต่อหน้าวัจสา“ก็รู้นี่ว่าทำผิด ดังนั้นก็เตรียมตัวโดนผมลงโทษก็แล้วกัน”เสียงของธัชชัยเปลี่ยนเป็นลามกทันที“ลงโทษทุกทีเลย ยังไงฉันก็เป็นแม่ของลูกคุณนะ หยวนๆ ให้หน่อยไม่ได้เหรอ? ”อาจจะเพราะว่าอยู่ใกล้ดังนั้นเธอจึงสัมผัสได้ถึงอุณหภูมิที่มันเพิ่มขึ้นพร้อมๆ กับฮอโมนที่เพิ่มขึ้น“ได้สิ ….ตอนนี้ผมหน่ะจะหยวนๆ …ให้คุณก็แล้วกัน”เสียงนุ่มลึกเย้ายวนนั่นทำให้วัจสาทั้งหน้าแดงและใจเต้นขึ้นมาธัชชัยหมุนตัวเอาหญิงสาวเข้ามาในอ้อมกอด กอดจะล็อกท้ายทอยของเธอเข้ามาก่อนจะเริ่มดูดดื่มกับริมฝีปากของเธอริมฝีปากนุ่มๆ ที่มีกลิ่นสตรีที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวเธอ นั่นเริ่มจะตอบรับสนองปากที่กล้ำกรายเข้ามาวัจสายังค่อนข้างหัวโบราณนิดหน่อย นั่นทำให้เธอไม่ค่อยคุ้นชินกับการที่ยืนแสดงความรักภายใต้แสงจันทร์แบบนี้เมื่อรู้สึกว่าหญิงสาวขัดขืนเล็กน้อย ธัชชัยจึงปลดกระดุมเสื้อของเขาเองก่อนจะเอาไปห่อร่างของหญิงสาวเอาไว้ เพื่อให้รูปลักษณ์ของเธอไม่ปรากฏเผยต่อสาธารณะด้านนอกตัวบ้านในยามคืนค่ำมืดประดุจน้ำหมึก ท้องฟ้าเต็มไปด้วยดาวสุกสกาว ทำให้มันมองดูน่าสนใจแต่วัจสากลับไม่อาจจะชื่นชมความงามแบบนั้นได้ เพราะตอนนี้สิ่งที่เธอรู้สึกและสัมผัสได้มีเพียงความรู้สึกที่ชายหนุ่มมอบมันผ่านริมฝีปากเข้ามาธัชชัยทำทุกอย่างอย่างกระจ่างแจ้งชัด และเธอเองก็รู้สึกถึงมันทั้งคืนนั้น วัจสาเชื่องเป็นลูกแมว เธอร่วมมือกับชายหนุ่มเป็นอย่างดีเพื่อที่จะตามหัวใจของเธอเองด้วยเธอยอมรับกับหัวใจของเธอเอง ว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาเธอนั้นรักผู้ชายคนนี้มาโดยตลอด