วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 708 จูบของเขาทำให้ใจสั่น
ตอนที่ 708 จูบของเขาทำให้ใจสั่น
“แกร่ก” เสียงปลดล็อคกุญแจกันขโมยดังขึ้น ร่างของชายหนุ่มที่คุ้นเคยเข้ามาในม่านตาของวัจสา
คือธัชชัยนั่นเอง
เขาก้าวเข้ามาหาวัจสาที่เพิ่งดื่มยาบำรุง และกำลังจะนอนพักบนโซฟา วัจสาเงยหน้าขึ้นมา ในขณะที่เธอยังไม่ได้พูดอะไร ก็ถูกเขาแนบร่างเข้ามา จุมพิตเธอ
จูบของเขาอุ่นมาก อุ่นเสียจนทำให้จิตใจสั่นไหว
ลิ้นที่แข็งแรงนั้นค่อยๆแทรกเข้ามาในปากของ รุกเร้าลิ้นเล็กๆของเธอ ออกแรงบดขยี้อย่างเร่าร้อน และเลียตรงจุดไวต่อสัมผัสของเธอ ไร้ไปตามซอกฟัน และค่อยๆรุกเข้าไปเรื่อยๆ
จูบนี้นานมากกว่าจะจบลง ธัชชัยค่อยๆลืมตาขึ้นมา แล้วฉุนเฉียวเล็กน้อย “วัจสา เธอยังต้องการนี้อีก!”
วัจสาถูกจูบเสียจนแทบขาดสติ
มองดูคนที่เธออยากรักแต่ไม่กล้าที่จะรัก แล้วน้ำตาก็ค่อยๆรื้นขึ้นมา เธอชอบจูบนี้มาก
แต่คนที่เคยมีประสบการณ์ด้านความรักเช่นเธอ ทำไมถึงยังไม่ต้องการมันล่ะ? เพียงแค่ตอนนี้เธอไม่ต้องการที่จะหวัง และไม่ต้องการจะไปยุ่งเกี่ยวเท่านั้น
เธอรักไม่ได้
ตอนนี้ดวงตาทั้งสองคู่ประสานกัน มันช่างอบอุ่นเหลือเกินในแววตาของชายหนุ่มแฝงไปด้วยความรู้สึกมากมาย เหมือนกับจะหลอมละลายเธอไว้ในนั้น หนีไม่พ้นและช่วงเวลาที่อ่อนโยนนั้น มันช่างสั้นเหลือเกินชายหนุ่มกำลังจะใช้มือไร้ไปที่ริมฝีปากหญิงสาว และจูบเธออีกครั้ง พลันมีบางอย่างมาตีดัง”ปั้ก” ที่ด้านหลังของธัชชัยถึงแม้ว่าจะไม่เจ็บ แต่ก็ทำให้เขาตกใจบรรยากาศหอมหวานนั้นหายไปเมื่อกี้คงจะอินมากเกินไป จนไม่ได้สังเกตรอบๆ“สารเลวๆ! ฉันไม่ยอมให้นายมาขโมยจูบหม่ามี๊หรอก! หม่ามี๊จูบฉันได้คนเดียว!”หนูน้อยในมือถือท่อลมเอาไว้ ขมวดคิ้วพลางพูดใส่ธัชชัยด้วยอารมณ์โมโหเขาตั้งใจจะตีให้โดนหัวธัชชัย แต่ด้วยปัญหาเรื่องส่วนสูง จึงทำให้เขาตีโนถึงแค่หลัง“เจ้าเด็กดื้อนี่ กล้าตีพ่อแท้ๆได้ยังไง? ตาข้างไหนของนายเห็นว่าฉันขโมยจูบหม่ามี๊นาย? คนเขาตั้งใจจูบอย่างเปิดเผยแท้ๆ”ธัชชัยทำท่าทางไม่สนใจ และลูกอ้อนที่แฝงไปด้วยความจองหอง“ธัชชัย นายเจ้าคนลามก ฉันเห็นเต็มสองตาเลย นายขโมยจูบหม่ามี๊!”หนูน้อยง้างท่อลมอันนั้นขึ้น เตรียมจะตีลงไปที่ธัชชัยอีกครั้ง แต่กลับถูกธัชชัยจับเอาไว้ก่อนเจ้าของไร้สาระนี่สู้ธนูของเขาไม่ได้เลยซักนิด! หนูน้อยเสียดายที่ไม่ได้หยิบธนูออกมา“เห็นทีต้องสั่งสอนนายซักหน่อย กล้าตีพ่อแท้ๆได้อย่างไร?”ธัชชัยแค่ต้องการจะทำให้หนูน้อยกลัว และต้องการจะเปลี่ยนพฤติกรรมที่มีต่อเขาจึงยื่นมือไปดึงหนูน้อยเข้ามากอดเอาไว้ หนูน้อยเห็นท่าไม่ดี จึงทิ้งท่อลมแล้ววิ่งหนีจากห้องรับแขกไปธัชชัยวิ่งตาม ถึงแม้ว่าการเล่นแบบนี้มันจะเหนื่อย แต่ก็ยังดีกว่าการที่หนูน้อยเย็นชาใส่เขาผ่านไปไม่ถึงสิบนาที ธัชชัยก็เหนื่อยจนเหงื่อท่วมตัว และหนูน้อยก็วิ่งจนหอบหนูน้อยที่ถูกอำเภอพัดรักเลี้ยงแต่เด็ก ไม่ว่าด้านความอดทนหรือความไวนั้นมากกว่าเด็กทั่วๆไปดูท่าไม่ใช้ลูกเล่นเสียหน่อยคงจะไม่ได้ ตั้งใจขนาดนี้ ดังนั้นธัชชัยจึงปลดเข็มขัดสีดำจากเอวออกมา…วัจสาที่คิดว่าธัชชัยจะใช้เข็มขัดฟาดนั้นนิ่งอึ้งไป รีบวิ่งเข้าไปปกป้องหนูน้อย“ธัชชัยนายจะบ้าไปแล้วเหรอ? จะเอาเข็มขัดฟาดเด็กอายุแค่ห้าขวบเนี่ย?”ฉันก็ไม่อยาก แต่เด็กดื้อนี่บังคับให้ฉันต้องทำ!” ธัชชัยพูดจบ ก็พุ่งตัวเข้าไปโอบเธอเอาไว้ไอสารเลว! รีบปล่อยหม่ามี๊นะ!”หลังจากที่ดักปลาตัวใหญ่อย่างวัจสาได้สำเร็จ ปลาตัวน้อยอย่างตะวันก็ติดแหเช่นกัน ธัชชัยก้มลงไปอุ้มหนูน้อยที่ทำท่าจะตีเขาขึ้นมาหนูน้อยไม่ได้เชื่อฟังอย่างวัจสา ค่อนข้างกำราบได้ยาก เอาแต่ดิ้นไปมาอยู่ในแขนธัชชัย“รีบหอมคุณพ่อเร็ว ไม่อย่างนั้นฉันจะหอมหม่ามี๊แล้วนะ!”การบังคับแบบนี้ดูจะปัญญาอ่อนไปหน่อย แต่สำหรับธัชชัย เขาคิดว่าเป็นการเข้าหาหนูน้อยวัจสาเข้าใจแล้ว ว่าเขาไม่ได้ต้องการจะใช้เข็มขัดฟาดหนูน้อยจริงๆ แต่เพื่อหลอกล่อเธอไปเท่านั้นวัจสารเมดิ้นออกมาด้วยความโมโห ถึงแม้ว่าธัชชัยจะปล่อยเธอแล้ว แต่มือนั้นยังล็อคอยู่ที่เอวเธอ จะหนีพ้นได้อย่างไร