วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 707 ได้ถูกลวนลามไหม 2
ตอนที่ 707 ได้ถูกลวนลามไหม 2
“ธัชชัย นายทำแบบนี้ มันไร้ค่า” วัจสาพยายามพูดเสียงเรียบ
“นายยังอายุน้อย ยังเลือกผู้หญิงได้อีกมากมาย แค่นายขยันกว่านี้หน่อย ก่อนสี่สิบก็มีลูกได้เป็นทีมฟุตบอล ยังเป็นไปได้!”
“งั้นก็ดี พวกเราตกลงกันแล้ว รอให้เธอร่างกายแข็งแรง ฉันจะขยันขึ้น ให้เรามีลูกเป็นทีมฟุตบอลก่อนฉันอายุ 40 เลยดีไหม?”
ฟังที่หญิงสาวพูด เขาก็ค่อยๆดีใจขึ้นมา
วัจสาเงียบไปซักพัก แล้วจึงพูดต่อ “ธัชชัย ผู้หญิงบนโลกนี้มีมากมาย นายก็ไปหาใหม่อีกคนสิ! พวกเรามันผิดตั้งแต่เริ่มแล้ว!”
“งั้นก็ให้พวกเราผิดแบบนี้ต่อไป!” เสียงของเขาดูตั้งใจ ไม่ได้พูดสบายๆอย่างเมื่อก่อน
“ธัชชัย ตอนนี้มิ้นหาแม่ไม่เจอ ก็ต้องร้องไห้เป็นธรรมดา และพี่ชายของนายสูญเสียคนรักไป ก็ต้องเสียใจเป็นธรรมดา และความแค้นระหว่างนายกับอำเภอพัดรัก…ยังมีเรื่องอีกมากมายที่รอให้นายจัดการ ทำไมจะต้องมาเสียเวลากับพวกเราสองแม่ลูก? มันเหมาะสมแล้วเหรอ?”
“นายปล่อยพวกเราไปเถอะ ฉันกับตะวันจะขอบคุณนายมาก!”
วัจสาพูดสองประโยคออกมาเฮือกเดียวจนจบ สิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่ธัชชัยควรประสบและได้รับ
ยังไม่รอให้ธัชชัยได้ตอบ วัจสาก็พูดขึ้นต่อ “ธัชชัย ที่จริงฉันก็ค่อนข้างเห็นใจนาย ที่พยายามทำทุกอย่างจนร่างแทบแตกสลาย เพื่อได้สิ่งที่ตัวเองต้องการ อยากได้ไปเสียหมด แต่อะไรก็ไม่ได้”“ในช่วงไม่กี่วันนี้ ฉันคิดและเข้าใจแล้ว ห้าปีก่อนฉันไม่ได้เกลียดนาย หลังจากนั้นมาห้าปีฉันก็ไม่เกลียดนาย ฉันเข้าใจความลำบากของนายที่ต้องเจอ ฉันเข้าใจนายดี ดังนั้นฉันคิดว่าเราจากกันด้วยดีเสียดีกว่า คิดเสียว่าพวกเราไม่เคยกลับมา หรือคิดเสียว่าตะวันตายไปตั้งแต่ห้าปีที่แล้ว!”“ฉันไม่อยากจะใช้ชีวิตท่ากลางความเกลียดชังนี้อีกต่อไปแล้ว เขาเป็นเพียงเด็ก ที่ต้องการเติบโตอย่างแข็งแรง และอยู่ในที่ที่มีความสุข ไม่ใช่เป็นเครื่องมือระหว่างเราสองคนแบบนี้”วัจสาสูดลมหายใจเข้าลึก “นายวางใจเถอะ ฉันจะไม่พาตะวันกลับไปหาอำเภอพัดรักอีก!”คิดไปคิดมามันช่างน่าเศร้า เธอเป็นสามีภรรยาอย่างถูกกฎหมายกับธัชชัยมาตั้งหลายปี แต่ได้พูดแบบนี้ เหมือนครั้งนี้จะเป็นครั้งแรก วัจสาพูดมากมายขนาดนี้ พูดผ่านโทรศัพท์ เปิดใจกับสามีตัวเองจนถึงตอนนี้ วัจสายังคงรู้สึกแย่เธอไม่โทษที่ธัชชัยทอดทิ้งเธอสองแม่ลูกไป กลับกัน ถ้าหากธัชชัยต้องทอดทิ้งคนอื่น เพื่อมาเลือกพวกเธอ วัจสายิ่งคิดว่ามันไม่น่าเชื่อชีวิตของเธอทำให้จิตใจเธอย่ำแย่ ตั้งแต่เล็กเธอก็มีความคิดหนึ่ง คือเธอต้องเป็นคนที่ถูกทอดทิ้งสภาพจิตใจที่ย่ำแย่ของเธอ ไม่น้อยไปกว่าแวววัยเลย และเมื่อที่คนอื่นเอาเธอไปเปรียบเทียบกับอีกคนในระดับเดียวกันธัชชัยที่อยู่ปลายสายเงียบไปเนิ่นนานวัจสาบอกว่าเข้าใจความลำบากของเขา ทำไมประโยคนี้มันช่างดูเศร้า?หรือพวกเขาต้องการชีวิตที่ธรรมดาๆจริงๆ จนสิ่งของทั่วไปที่ควรจะได้ก็ไม่ได้ให้เธอไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ ปลายสายได้วางไปแล้ววัจสาเงียบไปซักพัก แล้วค่อยๆวางโทรศัพท์กลับคืนที่เดิมเธอถามตัวเอง ต้องการจะโทษธัชชัยที่ทิ้งเธอไปครั้งแล้วครั้งเล่าเหรอ?คงจะไม่เพราะถ้าอีกฝ่ายไม่ใช่พี่ชายแท้ๆของผู้ชายคนนั้น หรือมิ้นไม่ใช่ลูกสาวแท้ๆของวรพลและกนิษฐา เป็นเด็กไม่มีหัวนอนปลายเท้าที่ไหนไม่รู้ ธัชชัยก็คงจะเลือกเธอสองแม่ลูก?วัจสาเธอนี่ จะแย่ไม่ถึงขนาดไหน ถึงกล้าไปเทียบกับคนอื่นเขา?เธอช่างโง่เหลือเกิน เดิมคิดว่าสามารถมั่นคงกับความรักได้ตลอด ก็จะได้ผลตอบแทนกลับมาแบบเดียวกันแต่ผ่านไปตั้งหลายปี เธอเข้าใจหนึ่งเรื่อง และทำให้ไม่กล้าไปยุ่งกับความรักอีกชีวิตที่เหลือ เธอขออยู่กับลูกชายไปชั่วชีวิต!“คุณนายคะ ต้องทานยากบำรุงตั้งแต่ยังร้อนนะคะ เย็นแล้วจะไม่ดีเอา ช่วยบำรุงได้มากนะคะ!วัจสาวางสาย แล้วแม่บ้านจึงค่อยยกยาบำรุงออกมาวัจสาพยักหน้า แล้วดื่มยาบำรุงที่แม่บ้านปรุงมาให้จนหมด ไม่ขมมาก เธอดื่มหมดภายในอึกเดียวซุปยาบำรุงต่างๆที่แม่บ้านปรุงมาให้ เธอไม่เคยปฏิเสธที่จะดื่ม เธอรู้ดีว่าร่างกายเป็นต้นทุนของการใช้ชีวิต ต้องบำรุงให้ร่างกายแข็งแรงเสียก่อน ถึงไปทำเรื่องที่ตัวเองต้องการได้และเป็นสิ่งที่เธอควรทำตอนนี้แต่ว่าก็สมกับที่เป็นแม่บ้านมือทองจริงๆ ผ่านไปแล้วกับการฟื้นฟูหนึ่งสัปดาห์เต็ม ทำให้วัจสารู้สึกว่ามีเรี่ยวแรงกลับมาถึงแม้จิตใจ…ไม่พูดถึงก็ช่างเถอะ!