วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 709 จูบของเขาทำให้ใจสั่น 2
ตอนที่ 709 จูบของเขาทำให้ใจสั่น 2
“ตะวัน อย่าไปหอมเขา!” ไม่รู้ว่างอนหรือว่าอะไร แต่วัจสาไม่ต้องการให้ธัชชัยสมหวัง
ธัชชัยยืนหัวเราะร่า “พูดแบบนี้ แสดงว่าเธออยากให้ฉันไปหอมเธอแทนงั้นสิ”
ทั้งลูกและเมียอยู่ในแขนธัชชัยในขณะนี้ ทำให้เขามีความสุขมาก เขาหันหน้าไปหาใบหน้าอมชมพูดของวัจสา
หนูน้อยจึงรีบร้องขึ้น “ห้ามหอมหม่ามี๊นะ!”
“หืม? ฉันไม่หอมหม่ามี๊ก็ได้ งั้นนายมาหอมฉันแทนสิ”
หนูน้อยครุ่นคิด เหมือนกำลังชั่งใจว่าระหว่างศักดิ์ศรีของตัวเองกับความบริสุทธิ์ของหม่ามี๊อะไรสำคัญกว่า
แต่ไม่นานก็ได้ข้อสรุป : สำคัญทั้งสองอย่าง
แล้วหนูน้อยจึงออกแรงชนกับจมูกธัชชัย
ผ่านไปซักพัก เสียงเจี๊ยวจ๊าวในห้องรับแขกก็เงียบลง
หนูน้อยกอดหม่ามี๊แน่น ตากลมโตนั้นมองไปยังแผลของธัชชัยที่กำลังถูกจัดการอยู่ธัชชัยคิดแล้วก็เศร้า ลูกก็ไม่ยอมรับตัวเอง แล้วยังเจ็บจมูกอีก“ตะวัน หนูทำร้ายคุณพ่อแบบนี้ รู้สึกว่ามันดีแล้วเหรอครับ?” ธัชชัยที่เลือดไหลออกจมูกนั้นเริ่มพูดสั่งสอนตะวันด้วยเสียงอ่อนโยน“ฉันคือตะวัน ฉันไม่ใช้นามสกุลเดียวกับนาย!”หนูน้อยปฏิเสธการใช้นามสกุลเดียวกับเขา และไม่สนใจคำถามที่เขาถามวัจสา เห็นพวกเราพ่อลูกแตกคอกัน เธอคงพอใจแล้วสินะ?”ธัชชัยไม่สนใจแผลเล็กน้อยนี้ด้วยซ้ำ ถ้าหากมันทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างเขาและลูกชายเปลี่ยนไปได้ ต่อให้เขาบาดเจ็บสาหัสก็ยอมวัจสารูปผมทรงฝาครอบของตะวันเบาๆ แล้วพูดตอบธัชชัยด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “สมน้ำหน้า!”ธัชชัยจ้อง “สมน้ำหน้าฉันเหรอ? ลูกแค่ดูไม่ออก เธอก็ยังดูไม่ออกด้วยเหรอ? ฉันเป็นผู้ถูกกระทำ! ทุกอย่างที่เกิดขึ้นทุกวันนี้ ไม่ใช่เพราะฉันดันหน้าไม่เข้าตาอำเภอพัดรักเหรอ? ความโหดเหี้ยมของเขา ถึงได้ลงมือฆ่าพวกเราสองพี่น้อง”“เธอบอกว่าเธอไม่รู้เป้าหมายที่อำเภอพัดรักพาเธอสองไปแม่ลูกไปเลี้ยงตั้งแต่แรก แล้วให้ลูกชายแท้ๆของฉันไปเป็นลูกชายบุญธรรมเขาก็ไม่เท่าไหร่ แล้วยังให้ลูกชายช่วยคนผิดอีกเหรอ?”“วัจสาเธอไม่รู้เหรอ? ช่วงเวลาห้าปีที่เสียเธอไป ฉันใช้ชีวิตเหมือนตายทั้งเป็น เธอถูกอำเภอพัดรักห้ามร่างกายเอาไว้ แล้วฉันล่ะ? ฉันต้องห้ามใจไง! ใช้ชีวิตเหมือนกับศพที่มีชีวิตมาตลอดห้าปี!”น้อยครั้งที่ธัชชัยจะเปิดใจกับเธอเช่นนี้ ทุกสิ่งที่เขาพูดเธอย้อนกลับตลอด เพราะทุกอย่างมันคือความจริงเห็นหญิงสาวเงียบไป ธัชชัยจึงค่อยๆพูดขึ้น “วัจสา ให้โอกาสฉันอีกครั้งได้ไหม ให้ฉันได้ไถ่โทษกับพวกเธอสองคน”วัจสาเงยหน้าขึ้นมามองชายหนุ่ม แล้วเบนสายตาหนีอย่างรวดเร็ว“ธัชชัย นายหุบปาก! ฉันไม่อนุญาตให้นายว่าพ่อเลี้ยงฉันนะ!”หนูน้อยปกป้องอำเภอพัดรัก แต่อำเภอพัดรักดีต่อเขาจริงๆ ไม่อย่างนั้นเขาคงจะไม่ปกป้องเช่นนี้“เจ้าเด็กนี่ นายให้ฉันหุบปาก! นายจะรู้เรื่องอะไร!” ธัชชัยสั่งสอนหนูน้อยด้วยเสียงอ่อนโยนแล้วเขาก็มองไปที่วัจสา “วัจสา ตอนนี้ลูกยังเล็ก มีเรื่องมากมาย ที่เขายังไม่เข้าใจ แต่เธอเป็นแม่ มีหน้าที่อธิบายทุกอย่างแก่เขา รวมถึงบอกเขา ว่าอำเภอพัดรักเป็นคนเริ่มทั้งหมด!”ตะวันที่อยู่ในแขนของวัจสาอยากจะเถียง แต่กลับถูกหม่ามี๊ปิดปากเอาไว้ เหมือนกับต้องการจะจบสงครามนี้ลงที่จริง เธอเป็นแม่ของลูก คงไม่อยากเห็นลูกตัวเองทำผิดต่อพ่อเป็นธรรมดาและสำหรับเด็กห้าขวบนั้น เขาเห็นพ่อของตัวเองไปช่วยชีวิตเด็กคนอื่น แล้วทอดทิ้งเขา มันทำให้เขาเสียใจมากไม่ว่าธัชชัยพ่อแท้ๆของเขาจะมีเหตุผลอะไร แต่มันก็สร้างบาดแผลในใจเขาแล้วไม่ใช่เหรอ? ดังนั้นในมุมมองพวกเธอ เหตุผลของธัชชัยจึงเป็นเพียงข้ออ้าง ที่จะทอดทิ้งลูกเมีย“ธัชชัย ตอนนี้หน้าที่ของพวกเราคือดูแลให้ลูกได้ใช้ชีวิตอย่างปลอดภัยและมีความสุข ฉันหวังว่านายจะปล่อยพวกฉันไป ให้พวกเราไม่จากชีวิตนาย ใช้ชีวิตของตัวเอง” วัจสามองธัชชัยที่เริ่มจะหงุดหงิดด้วยความนิ่งเฉยธัชชัยยังคงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ปล่อยพวกเธอไปไม่ได้! นอกจากจะพาฉันไปด้วย!”วัจสานิ่งไป ถ้าหากเธอพาธัชชัยไปด้วย เรื่องราวและปัญหาก็คงกลับมาที่จุดเริ่มต้น? แล้วจากนิสัยของอำเภอพัดรัก เขาจะต้องไล่ตามธัชชัยไปจนสุดขอบฟ้าแน่นอน ดังนั้นไม่ว่าพวกเธอสองแม่ลูกจะไปที่ไหน ก็ยังคงเกี่ยวข้องกับพวกเขาเสมอตอนนี้วัจสาเพิ่งจะเข้าใจ ไม่ว่าเธอจะเป็นภรรยาอย่างยากลำบากสักเพียงไหน ความคิดของผู้ชายคนนี้ก็ไม่เปลี่ยนไป เห็นแก่ตัว! คิดแต่เรื่องของตัวเอง!ต่อให้ลงนรก ก็เกรงว่าเขาคงจะเอาหม่ามี๊ลงไปด้วย!เหลือเชื่อจริงๆ!โทรศัพท์ของธัชชัยพลันดังขึ้น ทำลายความพยายามที่จะยืนหยัดลงไป