วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 593 ธัชชัยจะตายไหม 2
ตอนที่ 593 ธัชชัยจะตายไหม 2
นอกจากตะวันลูกชายของเธอแล้ว ก็มีเพียงสิบสองคนเดียวเท่านั้น น้อยครั้งที่เขาจะทานข้าวพร้อมกับบรรดาลูกเลี้ยง แค่เดือนละครั้งเท่านั้น ส่วนมาก มีแต่ตะวันที่นั่งทานข้าวกับเขา
ที่จริงวัจสาก็สังเกตได้ ทุกครั้งที่สิบสองร่วมทานข้าวกับอำเภอพัดรัก เขามักจะทำตัวแปลกๆ ถ้าหลีกเบี่ยงได้ เขาก้จะหลีกเลี่ยง
มีเพียงลูกชายของเธอ ที่ไม่ว่าจะนั่งกับใคร เขาก็มักจะมีความสุขเสมอ หรือนี่จะเป็นเหตุผลที่อำเภอพัดรักชอบทานข้าวกับเขา
อำเภอพัดรักก็เป็นดั่งเช่นเคย ว่ายน้ำกับหนูน้อย แล้วหลังจากนั้นหนึ่งชั่วโมง อาบน้ำเสร็จ แล้วถูกสิบสองอุ้มออกมาในชุดคลุมอาบน้ำ
“หม่ามี๊ๆ…ลูกชายสุดที่รักของหม่ามี๊กลับมาแล้ว!” ตะวันรีบปีนขึ้นเตียง แล้วรีบเข้ามาในผ้าห่ม หลังจากที่ควานหาตัวหม่ามี๊เจอ เขาก็กอดแน่น แล้วค่อยๆซุกเข้ามา เป็นช่วงเด็กวัยห้าขวบที่กำลังอ้อน
วัจสาหอมไปที่หัวของเขา แล้วลูบผมเบาๆ
“ตะวัน เจอพ่อแท้ๆที่สารเลวคนนั้นหรือยังครับ ดีใจไหมครับ?”
เห็นอารมณ์ของตะวันปกติ วัจสาจึงถามขึ้นเบาๆ ที่จริงวัจสาอยากจะรู้ปฏิกิริยาของเขาหลังจากรู้ว่าลูกมีชีวิตอยู่มาก
“ก็ดี เฉยๆ” หนูน้อยทำเป็นพูดอย่างไม่ใส่ใจ
“แล้วตอนที่พ่อแท้ๆของหนูรู้ว่าหนูเป็นลูกแท้ๆ เขาเป็นยังไงบ้าง? อึ้งไปเลยใช่ไหม?” วัจสาเปลี่ยนคำถาม“หม่ามี๊ เลิกถามได้แล้ว ไอสารเลวนั้นทำร้ายหม่ามี๊! อย่าไปให้อภัยเขา!”หนูน้อยพูดแทรกหม่ามี๊ขึ้นมาเหมือนกับเขาตัดสินใจแล้ว ว่าไม่ว่าธัชชัยจะทำอะไร เขาก็จะไม่มีวันยกโทษให้ในใจวัจสาก็เจ็บปวด “ตะวัน อย่าเป็นแบบนี้… แม่รู้ว่าหนูกำลังคิดอะไร แต่ว่าหม่ามี๊ก็ไม่เคยเกลียดพ่อของหนูนะ!”“แต่ว่าผมเกลียด! ผมจะต้องกำจัดสารเลวธัชชัยนั่นแทนหม่ามี๊!” คำพูดที่หนูน้อยพูดด้วยความโกรธนั้นเหมือนกับสาวน้อยในยามโมโหวัจสาเม้มปากแน่น เธอไม่รู้ว่าจะเตือนตะวันอย่างไรดีแผนของอำเภอพัดรักสำเร็จ ภายใต้การชักจูงของเขา ตะวันลูกชายของเขาเกลียดธัชชัยไปแล้วเหมือนกับวัจสานึกอะไรขึ้นมาได้ จึงถามขึ้นอีกครั้ง “ตะวัน งั้นหม่ามี๊หาคุณพ่อคนใหม่ดีไหมครับ? ในเมื่อพ่อแท้ๆเป็นคนเลว”หนูน้อยเพิ่งจะอายุห้าขวบ คงจะไม่ได้คิดอะไรซับซ้อนมาก จึงหยิบของออกมาจากในกระเป๋าแต่หนูน้อยก็นิ่งไป เขาอ้าปากค้าง ราวกับไม่เคยคิดถึงปัญหาพ่อใหม่นี้มาก่อนเขาจึงตอบด้วยความเศร้า “ไม่ต้องแล้ว ผมมีพ่อเลี้ยงก็พอแล้ว!”วัจสาไม่รู้ว่าตะวันกำลังคิดอะไร แต่เธอมองจากในตาก็พอจะดูออก ว่าเขาก็รักธัชชัยเหมือนกันดังนั้นวัจสาจึงพูดต่อ “แต่หม่ามี๊ก็อยากมีคนดูแลนี่!”หนูน้อยวัยห้าขวบสู้หม่ามี๊ไม่ชนะถามอ้อมไปมามากมาย ที่จริงวัจสาแค่อยากจะดุว่านอกจากความแค้นแล้ว ตะวันยังมีความรู้สึกอื่นอีกไหมหนูน้อยนิ่งไปสักพัก กัดปากตัวเองเป็นเชิงครุ่นคิด แล้วจึงพูดขึ้น “งั้นหม่ามี๊รอตะวันหน่อยได้ไหม? รอให้ตะวันโต แล้วตะวันจะดูแลหม่ามี๊เอง! ลูกชายคนนี้จะแต่งงานกับหม่ามี๊เอง!”วัจสาอดไม่ได้ที่จะยิ้มขึ้นมา แค่รู้สึกว่าโลกของเด็กมันบริสุทธิ์มาก เพราะเธอบอกว่าตัวเองต้องการชายหนุ่มมาดูแล ดังนั้นลูกชายจึงอยากจะเติบโตขึ้น เพื่อมาดูแลเธอวัจสาไม่เข้าใจ การปกป้องที่วัจสาพูดถึงนั้นหมายถึงเชิงความรัก และลูกชายคนนี้ไม่มีทางที่จะแต่งงานกับหม่ามี๊ได้วัจสาก็ประทับใจเสียจนตื้นตัน ลูกชายของเธอรู้เรื่องแล้ว รู้จักรักหม่ามี๊ตัวเอง ตื้นตันที่ในฐานะเธอเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง ได้รับการปกป้องจากลูกชายวัยห้าขวบของเธอ“ตะวัน ขอบคุณนะ!” วัจสาดึงตะวันเข้ามากอด พลันรู้สึกนัยน์ตาร้อนผ่าววัจสาไม่ได้อธิบายอะไรให้ตะวันฟัง เพราะเมื่อเขาโตขึ้นมาก็จะรู้เอง ว่าทำไมถึงแต่งงานกับหม่ามี๊ไม่ได้หนูน้อยซบกับอกของหม่ามี๊อย่างเชื่อฟัง เงียบไปสักพัก จึงพูดสิ่งที่คิดได้ขึ้นมา “หม่ามี๊ ไอเลวธัชชัยนั่นเจ๋งมากไหม?”วัจสาขมวดคิ้วเล็กน้อย ไม่รู้ว่าลูกของเธอหมายถึงอะไร “หนูกลัวว่าพ่อเลี้ยงจะสู้เขาไม่ได้เหรอ?”“ไม่ๆๆ แม่แค่…ยากรู้ว่าไอสารเลวนั่นตายยังไง ขนาดรถเฟอร์รารี่ยังกระจาย แล้วเขายังมีชีวิตอยู่ได้ยังไง?”วัจสาไม่ได้เข้าใจคำพูดของตะวันทั้งหมด หนูน้อยพูดอย่างถอนหายใจออกมา “ผมรู้สึกว่าไอสารเลวนั่นยังมีชีวิตอยู่ ไม่อย่างนั้นคงไม่เหมาะสมที่จะเป็นพ่อแท้ๆของตะวัน! อ่อนแอเกินไป!”วัจสาอึ้งไป ในแววตาของเธอเผยความรู้สึกหวาดกลัว เหมือนเธอกำลังเข้าใจว่าตะวันหมายถึงอะไรตื่นเต้นเสียจนนั่งไม่ติดเก้าอี้ “ตะวันเล่าให้หม่ามี๊ฟังหน่อย ว่าทำไมเฟอร์รารี่ของธัชชัยถึงกระจาย?”