วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 594 วัจสาฉันอยากตาย
ตอนที่ 594 วัจสาฉันอยากตาย
“เพราะสารเลวนั่นไม่ปล่อยให้ฉันไป ทำให้สิบสองใช้ลูกสาวของเขามาข่มขู่ ฉันก็เลยหนี แล้วสารเลวนั่นก็ขับเฟอร์รารี่ตามฉันกับพ่อเลี้ยงมาอีก แล้วตัวเองก็ขับชนหินเสียเอง เฟอร์รารี่ของเขาแยกชิ้นส่วนกระจาย เขาเองก็ตายไปแล้ว”
หนูน้อยคิดคำพูด แล้วเล่าเรื่องราวนั้นให้เข้าใจอย่างง่ายๆ
ในคำพูดของเขาไม่ได้แฝงความเยาะเย้ยหรือดีใจอะไร แถมยังแฝงด้วยความเสียดายอีกด้วย
หนูน้อยไม่ได้อธิบายให้วัจสาฟัง ว่าทำไมพ่อสารเลวของเขาถึงชนกับหิน เพราะแม้แต่ตัวเขาเองก็ไม่เข้าใจ หรือเข้าใจแล้วแกล้งไม่เข้าใจไม่รู้
แต่หนูน้อยไม่ห่วงถึงความปลอดภัยของธัชชัย คนที่จะเป็นพ่อแท้ๆของเขา จะต้องเป็นคนที่เก่งกาจ เหมือนกับอำเภอพัดรักพ่อเลี้ยงของเขา!
ไม่มีทางตายง่ายๆ!
เมื่อได้ยินตะวันอธิบาย วัจสาก็รู้สึกไม่ดี
ถึงแม้ว่าลูกชายของเธอจะเล่ามันอย่างง่ายดาย แต่เธอก็ไม่อยากจะคิดว่าเหตุการณ์มันจะอันตรายขนาดไหน
วัจสารู้ว่าอำเภอพัดรักเป็นคนเลือดเย็นขนาดไหน และธัชชัยสนใจตะวันมากขนาดนี้ เขาจะต้องตามอำเภอพัดรักจนถึงที่สุดแน่นอน!
“หม่ามี๊ กำลังคิดอะไรครับ?” เห็นวัจสาเงียบไปนาน หนูน้อยจึงรีบถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง แล้วใช้หัวเล็กๆปลอบวัจสา“ไม่…ไม่ได้คิดอะไรจ้ะ” วัจสาสะกดความเจ็บปวดนั้นลงไป แล้วจับหน้าของหนูน้อยขึ้นมา พูดด้วยความสุขุม “ตะวัน ไม่ว่าธัชชัยเขาจะทำอะไรกับหม่ามี๊ ก็เป็นเพียงเรื่องระหว่างคุณพ่อกับหม่ามี๊ ธัชชัยเขาไม่เคยทำไม่ดีกับลูกนะ หลังจากที่เขารู้ว่ามีลูกอยู่ เขาก้ฝากความหวังทั้งหมดไว้กับพวกเรา ดังนั้น…ใครจะเกลียดเขาก็ได้ แต่ตะวันจะเกลียดเขาไม่ได้!”“เข้าใจไหม?” พูดตามความจริง ว่าธัชชัยไม่เคยทำผิดต่อตะวัน ดังนั้นสิ่งที่เธอพูดคือถูกต้องทั้งหมดวัจสาเป็นคนจิตใจดี ดีเสียจนน่าสงสาร“ไม่เข้าใจ! เขาทำร้ายหม่ามี๊ ก็เท่ากับทำร้ายผม! ดังนั้นผมจะจัดการแทนหม่ามี๊เอง!” หนูน้อยไม่สนใจที่วัจสาพูด“ตะวันลูก…”“หม่ามี๊ ผมง่วงแล้ว ผมจะนอนแล้ว!” หนูน้อยพูดตัดบท แล้วมุดเข้าผ้าห่มไป กอดเอววัจสาแน่น หลับตาปี๋ ไม่พูดอะไรต่อเดิมวัจสามีเรื่องจะพูดกับตะวันต่อ แต่ก็ติดอยู่ที่ปาก…เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น วัจสาเดินไปดูโทรศัพท์ที่โต๊ะ เป็นแวววัยโทรมาแวววัยไม่รู้ว่าจะยอมรับเรื่องที่เกิดขึ้นไม่ครู่อย่างไร เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะใช้ชีวิตต่อไปอย่างไรดี“วัจสา…ฉันไม่อยากมีชีวิตแล้ว ฉันไม่อยากเป็นคนแล้ว…”เสียงร้องไห้ของแวววัยดังขึ้นจากปลายสาย“แวววัย แวววัย เธอฟังฉันพูด อย่าเป็นแบบนี้ ถ้าเรื่องเงินฉันจะช่วยเธอคิดหาวิธี ถ้าเรื่องงานฉันจะหาเป็นเพื่อนเธอนะ ที่จริงธัชชัยเขาแค่ต้องการจะทำให้เธอกลัวเท่านั้น เขาไม่ตั้งใจ อันนี้ฉันรับรองได้”วัจสาคิดว่าเป็นเรื่องที่แวววัยถูกบีบเรื่องงาน จึงรีบอธิบาย ถึงแม้ว่าแวววัยจะไม่คิดสั้นเพราะเรื่องนี้ แต่เธอร้องไห้อย่างสุดชีวิตมาก…“แวววัย?” เมื่อได้ยินแวววัยยังร้องไห้อยู่ จึงถามขึ้น “เธอเป็นอะไร?”“วัจสา… ฉัน… ถูกข่มขืน…”วัจสาใจกระตุกวูบวัจสาพกเงินสดไปหนึ่งแสน เพื่อความปลอดภัย เธอจึงให้แปดพาที่พักของแวววัยแวววัยรีบโผเข้ากอดวัจสา ร้องไห้สะอึกสะอื้น ภายใต้เสื้อโค้ตของเธอเป็นชุดที่ขาดวิ่น และใบหน้าเต็มไปด้วยรอยเลือดวัจสาไม่รีบสักถามแวววัย เธอเพียงยืนเงียบให้แวววัยร้องออกมาให้หมดจนกระทั่งแวววัยสงบลง วัจสาจึงถามขึ้นเมื่อเธอได้ยินชื่อโสธรจากปากแวววัย จึงอึ้งไป“วัจสา…เธอว่าฉันควรทำอย่างไร?” ดวงตาทั้งคู่ของแวววัยบวมจากการร้องไห้เป็นเวลานานวัจสาเงียบไปสักพัก แล้วพูดขึ้นด้วยความมั่นใจ “แจ้งตำรวจ!”เธอไม่ยอมทนเห็นเพื่อนรักของเธอใจสลายเสียจนเป็นสภาพนี้! เป็นการกระทำที่เลวร้ายมาก!“แต่ว่า แต่ว่า… ถ้าฉันแจ้งตำรวจแล้ว คนทั้งเมืองเอสก็จะรู้…ว่าฉันไม่บริสุทธิ์แล้ว?” แวววัยพูดด้วยความรู้สึกผิดต่อตัวเอง และคนประเภทนี้มักจะสนใจสิ่งที่คนอื่นคิดต่อตัวเองเสมอผู้หญิงมากมายเป็นเช่นนี้ ไม่แจ้งตำรวจเพื่อรักษาชื่อเสียงของตัวเองแต่ตัวเองกลับถูกเหยียดหยามเสียไม่มีชิ้นดี!และการแจ้งตำรวจ ก็เพื่อไม่ให้ควรทำผิดลอยนวล!