วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 454 ยิงมาบนตัวฉันเถอะ
ตอนที่ 454 ยิงมาบนตัวฉันเถอะ
“ในนี้มีกระสุนสามนัด ฉันไม่รับประกันว่าจะยิงไปบนตัวพวกเขาหรือไม่ ต้องดูอารมณ์ฉันก่อน”
“แกร๊ก” เป็นเสียงที่ปืนในมือของอำเภอพัดรักถูกชักเตรียมไว้เรียบร้อย
“อำเภอพัดรัก นายบอกแล้วไม่ใช่เหรอ ว่าคนที่ฉันเลือก จะมีชีวิตต่อได้?” เสียงของธัชชัยเต็มไปด้วยความโกรธ ตะคอกพรางพุ่งหมัดไปทางอำเภอพัดรักที่นั่งนิ่งอยู่บนโซฟา
เพียงแต่ธัชชัยยังไม่ทันได้เข้าใกล้อำเภอพัดรัก ก็ถูกแปดที่เร็วเหมือนปีศาจต่อยเข้าอย่างจัง แล้วก็มีเลือดกระเด็นออกมา
ไม่ใช่ว่าหมัดของเขาหนักแต่อย่างใด แต่เขาใส่แหวนหัวเสือเอาไว้ แหวนแข็งๆกระแทกคางของธัชชัย ทำให้เลือดไหลอาบ
แต่ธัชชัยไม่กลัวแหวนเสือนั้น และไม่ได้สนใจเลือดที่ไหลออกมา พุ่งเข้าไป มอบหมัดซ้ายให้แปด
แปดถูกเขาต่อยถูกอย่างไม่ได้ตั้งตัว เหมือนกับไม่คิดว่าเขาจะพยายามขนาดนี้ จึงตกตะลึงไปสักพัก
ตอนนี้ ธัชชัยเป็นเหมือนสัตว์ป่าที่ไม่เอาชีวิต เลือดและเนื้อที่กระเด็นออกไป เหมือนกับไม่ใช่ของเขา
เพียงเมื่อสักครู่ วรพลก็รู้สึกเหมือนเห็นเขาในวัย 8 ปี เหตุการณ์ที่เขาหยิบก้อนหินวิ่งตามหมาบ้าตัวนั้น เพื่อที่จะปกป้องเขา ธัชชัยทำได้ทุกอย่าง
แปดชักปืนออกมาจากข้างเอว แต่ธัชชัยไม่แม้แต่จะสนใจ
เขารู้ดีว่าก่อนที่เขาจะเลือกนั้น อำเภอพัดรักไม่มีทางฆ่าพวกเขาแน่ๆ ดังนั้นแปดจึงไม่กล้าที่จะยิงออกไป!ธัชชัยใช้หน้าอกของตัวเองไปจ่อกับปืนของแปด แล้วทับเข้าที่แขนขวาของเขาอย่างแรงจนกระทั่งปืนในมือของอำเภอพัดรักจ่อไปยังวรพล ธัชชัยจึงหยุดมือลง“ธัชชัย นายเลือกได้แล้ว ตัวเลือกมีเงื่อนไขแบบนี้ ฉันจะยิงไปยังคนที่นายเลือกสามนัด นายมีสิทธิ์ที่จะรับกระสุนแทนเขา แต่หลังจากสามนัดถ้านายยังไม่ตาย คนที่นายเลือกก็จะมีชีวิตต่อได้ แค่คนที่เลือกเท่านั้น จะเป็นจะตายก็อยู่ที่นาย!”อำเภอพัดรักพูดเงื่อนไขอย่างไม่รีบไม่ร้อน และไม่คิดว่าวรพลและวัจสาจะง่าย: เพียงแค่ธัชชัยเลือกหนึ่งในนั้นก็จะมีชีวิตต่อไปอำเภอพัดรักโหดร้ายจริงๆ และโหดเหี้ยมมาก เขาทำอย่างนี้ ไม่เพียงแต่ทรมานธัชชัย และยังเป็นคนที่ถูกทรมานแล้วยังต้องให้ธัชชัยเลือกอีก คนนั้นต้องยืนมองดูธัชชัยรับกระสุนแทนตัวเองถึงสามนัดคนที่จะมีชีวิตเป็นวรพลหรือวัจสา ชีวิตหลังจากนี้จะมีโทษตัวเอง ในเงาของความรู้สึกผิดนั้น ยากที่จะก้าวออกมาความรู้สึกตายทั้งเป็น!“อำเภอพัดรัก แกมันคนสารเลว!” วรพลตะคอกเสียงต่ำ เพราะเสียงของเขาแหบ ทำให้คำที่เขาพูดออกมาไม่ชัด“กล้าก็ยิงมาที่ฉันเลย! ฉันรับสามนัดเอง!”วรพลจะยอมให้ธัชชัยรับความทรมานได้อย่างไร? ตั้งแต่เล็กจนโตเขาดูแลเขามาตลอด ต่อให้ธัชชัยรุนแรง บาเลือด เขาก็ยังคงดูแลดีเสมอมา!จนวันนี้ก็ยังคงเป็นเช่นนั้น! เพียงแค่เขายังมีลมหายใจอยู่ ก็จะไม่ยอมให้ธัชชัยรับกระสุนนั้นแน่นอน!อำเภอพัดรักไม่แม้แต่มอง เพียงแค่พูดเสียงเรียบ “นายไม่มีสิทธินั้น!”ธัชชัยเป็นพี่น้องต่างแม่กัน อำเภอพัดรักคิดอย่างไร ก็คิดไม่ออกว่าทำไมผู้หญิงถึงยอมไปเป็นมือที่สามกับผู้ชายที่มีครอบครัวแล้ว!ทั้งๆที่รู้ว่าปรีดิทมีภรรยาแล้ว เธอยังแอบมีลูกให้เขาอีก!ผู้หญิงหลายใจคนนั้นรักเขาขนาดไหน ถึงยอมหักหลังเขาไปเป็นเมียน้อยปรีดิท?!พวกเขาสมควรตาย! สมควรตาย! ลูกของผู้หญิงที่สมควรตายนั้นก็สมควรตาย!ธัชชัยเดินไปตรงหน้าวรพลอย่างไม่ลังเล ใช้ร่างกายกำยำของตัวเองบังเขาไว้ณ วินาทีนั้น ปืนของอำเภอพัดรักชี้ไปทางวรพลดังนั้นการที่เขายืนบังวรพลเอาไว้ ก็เข้าใจได้เขาไม่ต้องการให้วรพลถูกยิง จากสภาพร่างกายเขาแล้ว คงจะทนไม่ได้ นี่แค่นัดเดียว เขาทนไม่ได้ แล้วสามนัดล่ะ?“ธัชชัย นายหลบไปซะ! พี่ไม่ต้องการให้นายมาบังกระสุนให้! รีบหลบ!” วรพลตะคอกธัชชัยแต่ธัชชัยยืนนิ่งอยู่หน้าเก้าอี้วีลแชร์เหมือนกับก้อนหิน ไม่แม้แต่ขยับ“ธัชชัยนายหูหนวกเหรอ รีบหลบไปซะ! หลบออกไป!”วรพลคลุ้มคลั่งมาก ข้อเท้าขยับจนมีเสียงดัง แต่ไม่ว่าเขาจะเตะยังไง ธัชชัยก็ไม่แม้แต่ขยับแต่ตอนนี้ อำเภอพัดรักเปลี่ยนทิศเล็งปืนไปอีกที่หนึ่ง วัจสาที่อยู่ห่างจากวรพลห้าเมตรตอนที่วัจสามองปืนสีดำขลับเล็งมาทางตัวเองนั้น พลันรู้สึกตื่นกลัวขึ้นมา เธอเป็นเพียงผู้หญิงตัวเล็กๆ เธอกลัวตายเป็นธรรมดาเธอตกใจจนไม่แม้แต่กล้าที่จะหายใจ รีบเอื้อมมือลงมาปกป้องลูกน้อยตัวเองภายใต้ชุดเดรสรัดรูปนี้ มีหน้าท้องที่ปูดออกมา เห็นลูกน้อยอายุสี่เดือนของเธอได้อย่างชัดเจน“ขอร้องล่ะ… อย่ายิงที่ท้องฉัน…อย่า…”เสียงของวัจสาสั่นเครือ การพูดเปลี่ยนไป กลัวจนสั่นไปทั้งตัวเป็นเพราะเธอตั้งท้อง จึงต้องการที่จะมีชีวิตต่อไป เธอไม่ต้องการให้ลูกในท้องตาย!