วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 455 ยิงมาบนตัวฉันเถอะ 2
ตอนที่ 455 ยิงมาบนตัวฉันเถอะ 2
แต่ปืนที่อยู่ในมืออำเภอพัดรัก เล็งมาทางท้องของเธอ
วัจสาที่กลัวจนสุดชีวิต ตัดสินใจวิ่งไปหลบที่หลังธัชชัย
เธอไม่ได้อ้าปากร้องขอเขา เธอเพียงแต่ร้องไห้แล้วยืนมองเขา
ณ ตอนนั้น วัจสารู้สึกสิ้นหวัง เธอไม่มีหนทางที่จะให้ลูกมีชีวิตต่อไปได้ และพ่อของลูก ความหวังเดียวของเขา กลับไม่เลือกพวกเขาสองแม่ลูก
อำเภอพัดรักคิดว่าธัชชัยกระโดดไปมาเหมือนตัวตลก วิ่งไปมาระหว่างสองคนอย่างน่าสงสาร
แต่เขากลับไม่ อำเภอพัดรักจึงผิดหวัง
ธัชชัยเพียงแค่ยืนตรงหน้าวรพลไม่ขยับ เหมือนกับศพที่แข็งทื่ออยู่ใต้ภูเขาไท่ซาน
การกระทำของเขาแสดงถึงว่าตัวเองได้เลือกแล้ว ไม่ว่าอำเภอพัดรักจะยิงไปทางใคร เขายังคงยืนบังกระสุนอยู่ตรงหน้าวรพลพี่ชายของเขา
การเลือกของเขาทำให้วัจสาร้องไห้หนักมาก
เธอเข้าใจ และรู้การที่ธัชชัยเลือก เธอไม่โทษเขาเลยสักนิด เพราะเธอสนับสนุนการกระทำเช่นนี้ของเขา
แต่เธอยังคงรู้สึกเจ็บปวด เจ็บเสียจนหายใจไม่ออก!
เธอไม่ได้หวังว่าธัชชัยจะบังกระสุนให้เธอสองแม่ลูก แต่ท่าทางเย็นชาไร้อารมณ์ของเขา มันทำร้ายจิตใจของเธอ เย็นเฉียบเหมือนกับทะเลทราย
วัจสากัดปากตัวเองแน่น กัดเสียจนเกือบปากแตก ไม่กล้าให้เสียงร้องไห้ของตัวเองดังออกมาเธอไม่อาจทนดูต่อไปได้แล้ว เธอจึงตัดใจหมุนตัวหาปืนของอำเภอพัดรัก แค่นี้ปืนก็จะไม่โดนลูกของเธอแล้วถ้าหากมันยากที่จะผ่านไปนั้น เธอก็เลือกที่จะให้กระสุนนั้นมาอยู่ในตัวเองธัชชัยยืนบังอยู่หน้าวรพล ดังนั้นเขาจึงมองไม่เห็นว่าอำเภอพัดรักทำอะไรบ้าง จึงเอาแต่ด่าทอธัชชัยไม่หยุด แต่เขาได้ยินเสียงร้องไห้ของวัจสา เมื่อหันไปดู ก็พบว่าปืนของอำเภอพัดรักจ่ออยู่ที่…ลูกในท้องวรพลจึงลุกลี้ลุกลนขึ้นมา“ธัชชัย…นายเห็นรึยัง? อำเภอพัดรักจะยิงที่ท้องของวัจสา! นายรีบไปช่วยเธอซะ!”แต่ไม่ว่าวรพลจะพูดอย่างไร ธัชชัยก็ไม่ขยับเลยสักนิด ยืนนิ่งเป็นต้นไม้“วัจสาที่ตายจะเป็นลูกของเธอ! เธอกำลังทำอะไรกันแน่? สมองไม่มีแล้วเหรอ?”“วัจสาเป็นเมียของนายนะธัชชัย!”“เธอและลูกในท้องต้องการนายเป็นสามี และพ่อ! รีบไปสิ!”“รีบไปปกป้องลูกกับเมียของนาย! นั่นคือหน้าที่และความรับผิดชอบของนาย!”วรพลพูดไม่หยุด แต่ธัชชัยยังคงรั้นยืนอยู่ตรงหน้าเขาไม่แม้แต่มองวัจสา“ธัชชัย ฉันจะเตือนนาย ต่อให้นายช่วยฉันแล้ว ฉันก็จะตายให้นายดู! ฉันไม่ยอมเสียศักดิ์ศรีแน่!”วรพลขยับตัวอย่างบ้าคลั่งอยู่บนเก้าอี้วีลแชร์ แต่เข็มขัดล็อกไว้อยู่ ดิ้นไม่หลุดณ วินาทีนั้น ธัชชัยหันตัว แล้วใช้สองมือกดไหล่ของวรพลเอาไว้“พี่ ต่อให้พี่เป็นศพ ผมก็จะเลือกพี่! พี่เข้าใจไหม?”เพียงแค่ประโยคที่อ่อนโยนของธัชชัย วรพลก็เงียบลง เขาเงียบไปสักพัก สุดท้ายก็ปล่อยโฮออกมาอย่างกลั้นไว้ไม่ไหวมีแต่พวกเขาสองคนพี่น้องที่รู้ว่าความสัมพันธ์พี่น้องนี้เรียกว่าอะไร แล้วมันลึกซึ้งขนาดไหนการที่วรพลร้องไห้ แสดงถึงเขาเข้าใจสิ่งที่ธัชชัยทำแล้วก็เหมือนกับครึ่งปีก่อน ที่ห้องโกดังใต้ดิน เขายังไม่ทันคิดอะไร ก็ฝากความหวังในการมีชีวิตทั้งหมดไว้ที่ธัชชัย!ธัชชัยก้มลงจูบที่หน้าผากวรพลหนึ่งที “พี่ยังมีชีวิต ผมก็ยังมีชีวิต!”ไม่มีใครเข้าใจคำนี้ไปกว่าวรพลนี่เป็นคำที่เขาพูดกับธัชชัยที่โกดังใต้ดิน เมื่อครึ่งปีก่อน เป็นประโยคที่ไม่ต้องการการตอบแทนใดๆวันนี้ ธัชชัยเลือกที่จะใช้วิธีนี้ตอบแทนเขาวรพลไม่รู้จะตอบเขาอย่างไรดี และไม่รู้จะปฏิเสธอย่างไรดี จึงทำได้เพียงร้องไห้เงียบๆผู้ชายร้องไห้ยาก เพียงเพราะยังไม่เสียใจ แต่ตอนนี้วรพลร้องไห้ออกมาอย่างทนไม่ไหวเขาไม่เตือนธัชชัยอีก เพราะเขาก็ไม่รู้ว่าจะเริ่มพูดอย่างไรดีธัชชัยจูบที่หน้าผากของเขาเสร็จ ก็หันกลับไปเผชิญหน้ากับอำเภอพัดรักอีกครั้ง แววตาของเขากลับมาสุขุมดังเดิม“อำเภอพัดรัก ถ้านายเป็นลูกผู้ชายล่ะก็ อย่าลงมือกับผู้หญิงที่ไม่มีทางสู้! จะยิงก็…”ธัชชัยยังพูดไม่จบ ก็มีเสียงปืนดังขึ้นตัดบทเขาวัจสารีบกอดท้องตัวเองเอาไว้ แต่ไม่ได้รับรู้ว่าคำพูดท้าทายของธัชชัยนั้นหมายถึงอะไร มีเสียงปืนดังขึ้นข้างหู บนเรือสำราญที่โอ่โถงนี้ มันดังสนั่น!ลมหายใจของวัจสาหอบถี่จนหยุดลง คิดว่าอำเภอพัดรักยิงถูกตัวเองแล้ว แต่หลังจากที่ความกลัวนั้นผ่านพ้นไป กลับพบว่าไม่มีความเจ็บปวดบนร่างกายตัวเองลูกในท้องยังอยู่กระสุนไม่ได้ยิงมาถูกตัวเธอ แต่เธอได้ยินเสียงกระสุนยิงถูกอะไรกันนะ!เธอไม่ถูกยิง แล้วเป็นใครกันที่ถูกยิง?