มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน (เฉินเกอรีรัน) - บทที่ 1174
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1174
เมื่อได้รับอนุญาตจากผู้เป็นพ่อแล้ว ชายหนุ่มจึงเริ่มเดินตรงไปหาเจอรัลด์ และพูดจาเยาะเย้ยด้วยน้ำเสียงดูถูก “ฉันหวังว่าแกคงพอจะรู้ว่ามีเพียงความพ่ายแพ้เท่านั้น เมื่อพูดถึงความศักดิ์สิทธิ์ของพ่อมดศักดิ์สิทธิ์ เจ้าหนุ่ม! มันจะไม่มีการเจรจาต่อรองใด ๆ เกิดขึ้น และจะไม่มีวันเกิดขึ้นแม้กระทั่งในอนาคต! ถ้าแกมาที่นี่เพื่อเจรจาต่อรองแล้วล่ะก็ แกคิดผิดแล้ว! เพราะฉันจะสอนบทเรียนที่แกไม่มีวันลืมได้ลงให้แกเอง! เรามาคอยดูกันว่าแกจะยอมปริปากพูดสิ่งที่พ่อของฉันอยากรู้ไหม เมื่อฉันจัดการกับแก!”
หลังจากที่ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาแล้ว เขาจึงพุ่งเข้าโจมตีเจอรัลด์
แต่ถึงอย่างไรก็ตาม ในตอนนี้เจอรัลด์รวดเร็วกว่าเขามาก ด้วยการหลบเลี่ยงอย่างรวดเร็วเพียงครั้งเดียว เขาก็คว้าศีรษะของชายหนุ่มเอาไว้ได้ ก่อนจะหักคอจนมันขาดออกจากร่าง
คนอื่น ๆ ทำได้เพียงเบิกตากว้างด้วยความไม่เชื่อสายตา ขณะที่ร่างกายที่ถูกหักคอจนศีรษะขาดออกจากร่าง ตอนนี้มีเลือดพุ่งออกมาจากส่วนของลำคอแล้วล้มลงกับพื้น
“…อะ อะไรกัน?!” เฮนดริกร้องเสียงดังก้อง ขณะที่เจอรัลด์โยนศีรษะของลูกชายเขาที่ยังมีสีหน้าตกใจค้างอยู่แบบนั้นไปที่ด้านข้าง
ในตอนนั้นเอง ไม่มีใครสักคนที่อยู่ที่โต๊ะจะกล้าแม้แต่ขยับตัวด้วยความตกใจกลัว ส่วนเฮนดริกนั้นรู้สึกทั้งตกใจ เสียใจ และใจสลายระคนกันไปหมด เพราะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันนี้
หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็หลุดจากภวังค์ และเมื่อเขารู้สึกตัวแล้ว เขาจึงรีบลุกขึ้นทั้งที่ตัวสั่นเทิ้มทันที ชายผู้โศกเศร้ารู้สึกเจ็บปวด จนหัวใจปวดร้าวไปหมด ขณะที่เขาร่ำไห้ออกมา “ละ ลูกชายของพ่อ…!”
เขาคาดไม่ถึงจริง ๆ ว่าเจอรัลด์จะมีพลังมหาศาลเช่นนี้! แต่มันเสียเกินไปเสียแล้วที่จะมาเสียใจในตอนนี้
เจอรัลด์ได้สังหารลูกชายเพียงคนเดียวของเขาไปแล้ว!
และในตอนนั้นเอง เมื่อเสียงกรีดร้องดังขึ้นระงมไปทั่วทั้งห้อง เพราะหญิงสาวที่กำลังเริงระบำกรีดร้องกับภาพที่สยดสยองตรงหน้า และเริ่มหนีเตลิดออกจากที่นั่น! แม้แต่คนรับใช้ที่ก่อนหน้านี้พยายามขัดขวางไม่ให้เจอรัลด์เข้ามา ก็ยังหันหลังวิ่งหนีออกไปทันทีเมื่อได้เห็นพลังที่น่าสะพรึงกลัวของเจอรัลด์
เขารู้สึกตกใจสุดขีด ทั้งที่เขาอยู่ห่างออกไปตั้งหลายก้าว ตอนที่เขารู้สึกได้ถึงมือของเจอรัลด์ที่จับเขาเอาไว้! ความหวาดกลัวคือความรู้สึกสุดท้ายที่เขารู้สึกได้ ขณะที่เจอรัลด์สูดลมหายใจเข้าลึก…
และหลังจากนั้นคนรับใช้ก็รู้สึกแรงระเบิดเล็ก ๆ นับล้านที่แตกซ่านไปทั่วร่างของเขาพร้อมกัน! แม้ว่าในตอนนี้เขาจะยังยืนอยู่กับที่ แต่คนอื่น ๆ มองดูด้วยความสยดสยอง เพราะละอองสีแดงประหลาดเริ่มไหลจากทุกอณูรูขุมขนบนร่างกายของเขา! เมื่อเจอรัลด์โจมตีเสร็จสิ้นลงแล้ว ร่างของคนรับใช้หนุ่มก็ดูเหมือนถูกดูดจนเหี่ยวแห้ง และในตอนนี้ได้กลายเป็นเพียงซากศพที่ดำที่เหี่ยวแห้ง!
ช่างน่าสยดสยองและโหดเหี้ยมอะไรอย่างนี้! ด้วยความกลัวตาย สัญชาตญาณการต่อสู้ หรือไม่ก็หนีตายของทุกคนก็ถูกกระตุ้นขึ้นมาทันที
วิ่ง พวกเขาต้องหนีออกไปจากที่นี่ให้ได้!
ในเวลานั้นเอง นี่เป็นเพียงความคิดเดียวที่ผุดขึ้นมาในใจของคนที่มาเล่นไพ่กับเฮนดริกก่อนหน้านี้
พวกเขาทุกคนต่างรู้ดีว่าเจอรัลด์มาที่นี่เพื่อแก้แค้นเฮนดริก และถึงแม้เขาจะเป็นเพื่อนสนิท ซึ่งพวกเขาเล่นไพ่ด้วยกันได้ แต่วันนี้ไม่มีทางที่พวกเขาจะอยู่ตายกับเขาที่นี่ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง หลังจากที่ได้เห็นว่าคนรับใช้และลูกชายของเฮนดริกเสียชีวิตอย่างน่าอนาถอย่างไร
แม้พวกเขาจะเริ่มวิ่งหนีวุ่นไปทุกทิศทุกทางด้วยหวังว่าจะหนีเอาชีวิตรอดไปได้ แต่จะพูดไปก็เป็นความพยายามที่เปล่าประโยชน์ เพราะอย่างไรก็ตามเจอรัลด์คิดเอาไว้แล้วว่า เขาจะฆ่าทุกคนที่อยู่ที่นี่ในคืนนี้!
ไม่ว่าพวกเขาจะอยู่รอหรือไม่ แต่สุดท้ายแล้วในตอนนี้ ฆาตกรที่ฆ่าเชสเตอร์ก็ยืนอยู่ตรงหน้าเขาแล้ว
เมื่อหันไปมองฆาตกรที่ฆ่าเชสเตอร์ ซึ่งในตอนนี้ยืนอยู่ตรงหน้าเขา เจอรัลด์ก็จำได้ว่าการตายของเชสเตอร์ทำให้เจอรัลด์เสียใจ และรู้สึกผิดมากเพียงใด เพราะเขายอมตายเพียงเพื่อช่วยเจอรัลด์เอาไว้
แม้ว่าความจริงแล้วคนอื่น ๆ ในห้องไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนั้นด้วย แต่เจอรัลด์แค่ต้องการให้พวกเขาตายอยู่กับเฮนดริกที่นี่ในวันนี้ ก็แค่นั้นเอง ในค่ำคืนนี้จะไม่มีใครได้รอดชีวิตออกไป!
ดังนั้นเจอรัลด์จึงนำดาบแห่งรุ่งอรุณออกมา
ถึงทุกคนจะรวดเร็วอย่างไม่ต้องสงสัย แต่ทว่าดาบแห่งรุ่งอรุณเร็วกว่า
แม้กระทั่งก่อนที่พวกเขาจะทันได้เดินออกจากประตู พวกเขาก็โดนตัดศีรษะขาดสะบั้นลงบนพื้นทีละคน และเหลือเพียงร่างของพวกเขาในเวลาต่อมา
ในขณะที่ก่อนหน้านี้ เขาเต็มไปด้วยความรู้สึกโกรธและเคียดแค้น หลังจากที่ได้เห็นลูกชายถูกสังหาร หลังจากเฝ้าดูเจอรัลด์ฆ่าเพื่อนของเขาทุกคนอย่างง่ายดาย ความรู้สึกที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้จึงถูกแทนที่ด้วยหวาดกลัวสุดขีด ขณะที่เขาตัวสั่นสะท้านอย่างคุมไม่อยู่
คนที่เขายืนอยู่ตรงหน้าเขาในตอนนี้… เขาไม่ใช่คนธรรมดา! เขา… เขาคือเจ้าแห่งความตาย! เจ้าแห่งความตายที่ไม่ต้องแม้แต่กะพริบตา หรือคิดให้ดีก่อนจะลงมือสังหาร! อีกทั้งรัศมีของเขา… เป็นรัศมีที่เปล่งออกมาจากตัวเขาที่น่าสะพรึงกลัวเหลือเกิน… ลำพังเพียงความกดดันจากรัศมีที่เปล่งออกมาจากเจอรัลด์ ก็ทำให้ผู้คนรู้สึกราวกับว่ามหัตภัยกำลังคืบคลานเข้ามา ดังนั้นคนที่ยังพอมีสติอยู่บ้าง จึงคิดได้เพียงหาทางเอาตัวรอดท่ามกลางความน่าสะพรึงกลัวของเขา
ตอนนี้ที่ถูกครองงำด้วยความรู้สึกกลัว เฮนดริกรีบคุกเข่าลงทันที และก้มลงเอาหน้าผากกระแทกกับพื้นเสียงดัง ก่อนจะอ้อนวอนด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ “ดะ ได้โปรดเถอะ คุณคลอฟอร์ด ได้โปรดไว้ชีวิตฉันด้วย…!”
“อื้ม…ไม่ได้ ทั้ง ๆ ที่แกคลั่งไคล้ในวิชาคาถาโบราณอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ? เพราะแบบนี้ไง ฉันถึงมั่นใจว่าแกคงชอบที่ได้เห็นและสัมผัสกับหนึ่งในวิชาโบราณที่ชั่วร้าย และน่าสะพรึงกลัวกับตัวเอง! นี่คือวิธีใช้มัน ฉันจะร่ายคาถาใส่แก และหลังจากนั้นมันจะเริ่มกัดกินอวัยวะภายในของแกช้า ๆ จนเครื่องในเน่าเปื่อย! ตอนนี้แกสามารถใช้เวลาที่แกหลงเหลืออยู่เรียนรู้มันซะ!” เจอรัลด์ตอบ ขณะที่เขาดีดนิ้ว ส่งลูกไฟที่เปล่งประกายด้วยแสงสีดำลอยตรงไปยังหว่างคิ้วของเฮนดริก
เมื่อได้ยินเสียงร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดรวดร้าวของเฮนดริก ขณะที่เขานอนอยู่บนพื้นที่เกลื่อนไปด้วยซากศพ เจอรัลด์ยังคงไม่แยแส ขณะที่เขาเอ่ยขึ้น “นายต้องตายเพราะฉัน เชสเตอร์… ฉันจะแก้แค้นให้นายเอง ถ้ามันเป็นสิ่งสุดท้ายที่ฉันทำให้ได้!”