มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน (เฉินเกอรีรัน) - บทที่ 1173
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1173
วิชาชั่วร้ายนี้รู้จักกันในนามวิชากลืนกินดวงวิญญาณ เพราะการใช้วิชานี้ เจอรัลด์จึงดูดพลังวิญญาณของเหยื่อได้อย่างรวดเร็ว แล้วเปลี่ยนพลังวิญญาณให้กลายเป็นของเขา แน่นอนว่านี่หมายความว่า ยิ่งเขาดูดกลืนพลังวิญญาณมากเท่าไร เขาก็ยิ่งแข็งแกร่งและทรงพลังมากขึ้นเท่านั้น
ไม่มีองครักษ์คนใดคาดคิดว่า เจอรัลด์จะใช้วิชาชั่วร้ายเช่นนี้ แต่มันก็สายเกินไปเสียแล้วที่พวกเขาจะหนีเอาตัวรอดไปได้ ด้วยวิชาเดียวกันนี้ เจอรัลด์จึงเปลี่ยนมาดูดพลังวิญญาณของชายที่เหลืออีกหกคนอย่างรวดเร็ว ทำให้พวกเขากลายเป็นเพียงเถ้าธุลี
หลังจากที่ดูดกลืนพลังวิญญาณเสร็จสิ้นแล้ว ความโหดเหี้ยมก็ฉายแววออกมาจากดวงตาของเจอรัลด์ขณะที่เขาจ้องมองออกไปไกล
ถึงตอนนี้เขาจะฟื้นฟูพลังได้ประมาณสามสิบเปอร์เซ็นต์แล้วก็ตาม แต่เจอรัลด์ก็รู้ดีว่าแม้พลังจะถึงจุดสูงสุด แต่เขาก็ยังไม่อาจเทียบเคียงกับควีนน่าได้อย่างแน่นอน
เพราะเหตุนี้ เขาจึงรู้ว่าเขาต้องอยู่ให้ห่างจากควีนน่าที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพราะสิ่งสำคัญที่สุดในตอนนี้คือ เขายังคงต้องค้นหาที่อยู่ที่แท้จริงของผู้หญิงในชุดขาว
ถึงอย่างนั้น เจอรัลด์ก็มั่นใจว่าคงไม่ง่ายขนาดนั้น เพราะควีนน่ามีพลังวิเศษ
หลังจากที่ลองคิดไตร่ตรองดูแล้ว เขาจึงตัดสินใจไปหาเจ้าแห่งวิญญาณ เพื่อขอรับคำพยากรณ์จากเขาอีกครั้ง เพราะมาจนถึงตอนนี้แล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างที่เจ้าแห่งวิญญาณได้พยากรณ์เอาไว้ได้กลายเป็นจริงทุกอย่าง
ส่วนคำพยากรณ์เก่านั้น เจ้าแห่งวิญญาณทำนายให้เขาตั้งหลัก ก่อนที่คำพยากรณ์ต่อไปจะเกิดขึ้น ในตอนนี้เจอรัลด์รู้แล้วว่าควีนน่าอาจจะเป็นคนที่คำพยากรณ์ครั้งก่อนได้ทำนายเอาไว้ว่าให้เขาไปเจอ
เพราะเขาพยากรณ์เหตุการณ์เหล่านั้นได้อย่างแม่นยำ เจ้าแห่งวิญญาณอาจจะนำไปสู่ก้าวต่อไปของเจอรัลด์ได้อย่างแน่อน!
‘ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ฉันควรไปช่วยท่านชายเฟนเดอร์สัน และคนอื่น ๆ ก่อนที่จะออกเดินทาง!’ เจอรัลด์คิดในใจ ขณะที่เขาเริ่มมุ่งหน้าไปยังดินแดนพ่อมดศักดิ์สิทธิ์ทันที
เมื่อเขามาถึงยังเชิงเขา เจอรัลด์ก็ถูกองครักษ์ขัดขวางทันที เขาตะโกนขึ้น “หยุด! แกคิดจะทำอะไร? แกคิดว่าแกจะบุกเข้าไปในดินแดนแห่งพ่อมดศักดิ์สิทธิ์ได้ง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ?!”
แต่เจอรัด์ไม่คิดให้เสียเวลา อย่างรวดเร็ว เขาวิ่งเข้าใส่องครักษ์อย่างมั่นใจ ก่อนจะหักคอเขาทันที!
เมื่อเห็นดังนั้น องครักษ์คนอื่น ๆ จึงเบิกตากว้างด้วยความหวาดกลัว
“เฮนดริก ทินดอลล์อยู่ที่ไหน?” เจอรัลด์เอ่ยถามอย่างเย็นชา ขณะที่เขาจับหนึ่งในองครักษ์เอาไว้
“ทะ ท่านชายรองกำลังดื่มกับเพื่อนอยู่ที่คฤหาสน์!” องครักษ์ตอบด้วยเสียงติดขัด
“แล้วท่านชายเฟนเดอร์สันกับคนอื่น ๆ ล่ะ พวกเขาถูกขังเอาไว้ที่ไหน?”
เพราะความกดดันของเจอรัลด์ และความเด็ดเดี่ยวยามที่เขาหักคอองครักษ์คนอื่นก่อนหน้านี้ องครักษ์หนุ่มรู้ได้ว่าในตอนนี้ชีวิตของเขาได้แขวนอยู่บนเส้นด้ายเสียแล้ว
“ฉะ ฉันจะบอกความจริงกับแก แต่ได้โปรดอย่าฆ่าฉัน…!”
“ได้!”
ในเวลาเดียวกันนั้นเอง เฮนดริกกำลังเล่นไพ่อยู่กับเพื่อนหลายคนในคฤหาสน์
ในช่วงชีวิตที่ผ่านมา ชายผู้นี้มีสามสิ่งที่เขาชอบที่สุด นอกจากหลงใหลในคาถาโบราณแล้ว เฮนดริกยังชอบสาวงาม และเล่นไพ่นกกระจอก
เขาชอบความตื่นเต้นที่มาพร้อมกับการเล่นไพ่นกกระจอก ด้วยเหตุนี้ เฮนดริกจึงดัดแปลงห้องนั่งเล่นขนาดใหญ่ ให้กลายเป็นห้องเล่นไพ่นกกระจอก แน่นอนว่าเขายังมีพื้นที่ตรงกลางห้องที่จัดเอาไว้ให้สำหรับสาวงามและเย้ายวนหลายคนโดยเฉพาะ เพื่อให้ร่ายรำขณะที่เขาเล่นไพ่กับเพื่อน
ในตอนนั้นเองที่เฮนดริกกำลังรู้สึกสบายและดื่มด่ำกับบรรยากาศ หลังจากนั้นไม่นานนักก็ได้ยินเสียงประตูดัง ‘ปัง’ ทำให้เขาหันไปสนใจกับเสียงนั้น
จากที่ที่เขานั่งอยู่ เฮนดริกเห็นชายหนุ่มเดินเข้ามาภายในห้อง โดยมีคนรับใช้รั้งหัวไหล่ของเขาเอาไว้เพื่อห้ามไม่ให้เขาเข้ามา แต่เห็นได้ชัดว่าคนรับใช้ทำไม่สำเร็จ เพราะชายหนุ่มได้ลากเขาเข้ามาในห้องด้วย
เมื่อชายหนุ่มเข้ามาใกล้พอ เฮนดริกก็อดที่จะแปลกใจไม่ได้ เมื่อเขาได้รู้ว่าแท้ที่จริงแล้วชายหนุ่มผู้นั้นคือ เจอรัลด์!
“แกนั่นเอง เจ้าสวะไร้ค่า! ฉันคิดไม่ถึงจริง ๆ ว่าแกจะหนีออกมาได้! แต่ช่างมัน คิดซะว่าที่แกมาที่นี่เพื่อรนหาที่ตายเองแล้วกัน!” เฮนดริกพูดจาเหยียดหยาม ก่อนจะเริ่มเล่นไพ่ต่อ
เขาเคยต่อสู้กับเจอรัลด์มาก่อน ดังนั้นเขาจึงรู้ว่าเจอรัลด์ไม่ได้ทรงพลังอย่างที่ผู้อื่นกล่าวขานกัน นั่นเป็นเหตุผลที่ว่า ทำไมเขาถึงแสดงท่าทางเหยียดหยามใส่ชายหนุ่มคนนั้น
เมื่อเห็นว่าเฮนดริกยังคงใจเย็นอยู่ เพื่อนของเขาก็ไม่ได้ขยับตัว และยังคงเล่นไพ่ต่อไป ดูก็รู้ว่าพวกเขาทำเหมือนเจอรัลด์เป็นตัวตลก
“นั่นนายเจอรัลด์จอมห่วยเหรอ? ตอนแรกฉันคิดว่าเขาจะเป็นคนที่ทรงพลัง! แต่กลายเป็นว่าเขาเป็นแค่เด็ก! เฮอะ!” ชายคนหนึ่งที่กำลังเล่นไพ่กับเฮนดริกเยาะเย้ยขึ้น
หลังจากนั้นชายหนุ่มผิวขาวซีดที่ยืนอยู่ข้างหลังเฮนดริกอยู่ตลอดเวลาจึงกล่าวขึ้น “นี่คือคนที่ฆ่านายน้อย! รู้ไหมว่าผมตั้งใจจะไปที่ท่าเรือสักครั้งเพื่อดูว่าเขาถูกแขวนคอตายอย่างน่าอนาถแค่ไหน? ทั้งที่เขาหนีออกมาได้แล้ว แต่ก็ยังกล้าเสนอหน้ามาให้เราเห็นอีก! ได้โปรดให้ผมได้จัดการเขา ก่อนที่ท่านจะจัดเขาต่อไปเถอะครับ ท่านพ่อ!”
เมื่อเห็นว่าท่าทางของลูกชายว่าโหดเหี้ยมเพียงใด เฮนดริกจึงตอบกลับอย่างไม่ใส่ใจ “ดีมาก แต่ระวังอย่าเผลอฆ่าเขาแล้วกัน! รักษาชีวิตของเขาเอาไว้จะช่วยพ่อได้เยอะ!”