ภรรยาหน้าหวานของพี่ใหญ่ - ตอนที่ 52 ว่าแต่เขาอิเหนาเป็นเอง
ว่าแต่เขาอิเหนาเป็นเอง ยิ่งกว่านั้นเธอไม่เคยคบกับผู้ชายคนไหนเลย เธอหาเงินได้ด้วยความสามารถของตัวเองล้วนๆ
“ใครเป็นคนพูด?!”ลี่เย่ถิงขมวดคิ้วถามกลับ
เฉียวเหวยอีถอนหายใจอีกครั้ง ซุ่ยๆรีบลงจากเตียงวิ่งมาหาพวกเขา ยืนมองด้วยสีหน้าที่ไม่รู้จะทำยังไงอยู่ข้างๆพวกเขาสองคน
ซุ่ยซุ่ยยังเป็นไข้อยู่
เฉียวเหวยอีเม้มปาก มองลี่เย่ถิงอีกครั้ง พูดเบาๆว่า“ฉันไม่อยากจะสนใจผู้หญิงพวกนั้นของคุณ อีกอย่าง ทะเลาะกันต่อหน้าลูก มันไม่ค่อยดี ซุ่ยซุ่ยยังเป็นไข้อยู่ด้วย”
ลี่เย่ถิงโกรธจนตาแดง แต่ก็พยักหน้า แล้วกัดฟันพูดว่า“ได้ ถ้าเธอไม่เต็มใจไป”
อู๋โยวซื้อผักจำนวนมากมาจากซุปเปอร์มาร์เก็ตที่อยู่ใกล้ๆ เขาก็ไม่รู้ว่าคนน่าอึดอัดสองคนนี้อยากกินอะไร ก็เลยซื้อผักทุกอย่างที่มีขายในซุปเปอร์มาร์เก็ตมาหมด
“นี่คือชีสเค้กที่ปกติคุณชายน้อยชอบทานครับ ให้เขากินรองท้องก่อน”อู๋โยวส่งของในมือให้เฉียวเหวยอี ชี้ไปยังชีสเค้กที่อยู่ข้างใน
เฉียวเหวยอีหันไปมองซุ่ยๆที่นั่งอยู่ตรงโซฟาตาแป๋ว ซุ่ยซุ่ยที่น่าสงสาร เธอจึงพยักหน้าเบาๆ
ยังไม่ทันได้รับของ ก็มีมือยื่นมาจากข้างหลัง นำถุงที่อยู่ในมืออู๋โยวไป
เฉียวเหวยอีหันไปมอง ยังไม่ทันได้พูดอะไร ลี่เย่ถิงที่หน้าดำยิ่งกว่าก้นหม้อก็เดินเข้าห้องครัวไป
นี่เป็นเรื่องของเหตุผล ไม่ใช่ว่าใครเป็นฝ่ายโมโหก็แสดงว่าคนนั้นเป็นคนถูก
เธอแกะกล่องชีสเค้ก หันหลังเดินไปที่โซนรับแขก ดูการ์ตูนเป็นเพื่อนซุ่ยซุ่ยไปด้วย ป้อนเค้กให้เขาไปด้วย
“อร่อยไหมครับ?”เธอถามเสียงอ่อน
แม้ว่าซุ่ยซุ่ยจะไม่มีแรง แต่ก็ยังพยายามให้ความร่วมมือเฉียวเหวยอี พยักหน้าแรงๆ พูดว่า“อร่อยครับ!”
หน้าประตูห้องครัว อู๋โยวพูดกับลี่เย่ถิงเบาๆว่า“เมื่อกี้กู้ข้อมูลจากกล้องวงจรปิดได้แล้วครับ สืบหาตัวตนของสองคนนั้นแล้ว เป็นคนที่ตระกูลเฉียวจ้างมาครับ”
เฉียวเหวยอีก็ได้ยินสิ่งที่อู๋โยวพูด หันไปมองพวกเขา
“โทรหาเฉียวเจิ้งกั๋ว”ลี่เย่ถิงถอดสูทออก พับแขนเสื้อ นำผักลงไปล้างในอ่าง พูดขึ้นเฉยๆ
ทางฝั่งเฉียวเจิ้งกั๋วเห็นว่าตระกูลลี่โทรมา ก็รู้ว่าเกิดเรื่องใหญ่แล้ว ที่จริงพวกเขาจะทำให้เฉียวเหวยอีสลบแล้วพาตัวกลับมา ให้ตระกูลเซียว บังคับให้เฉียวเหวยอีแต่งงานกับเซียวเซิ่ง
เขาไม่กล้ารับ รีบส่งสายตาให้กับเฉียวอีเหรินที่อยู่ข้างๆ
เฉียวอีเหรินไม่ได้เจอลี่เย่ถิงหลายวันแล้ว ในใจเธอพลุกพล่าน ในสถานการณ์ตอนนี้ เรื่องที่พวกเขาจ้างคนให้ไปลักพาตัวเฉียวเหวยอีมาได้ถูกเปิดเผยแล้ว เธอเองก็รนไม่รู้จะรับมือยังไง
“รีบรับสิ!”ซ่งชิงหรูที่อยู่ข้างๆก็ทั้งร้อนรนและวิตกกังวล
เฉียวอีเหรินจึงกลั้นใจกดรับสาย แต่ได้ยินแค่เสียงน้ำไหลซู่ซู่
“เย่ถิง?”เฉียวอีเหรินเรียกลี่เย่ถิงอย่างระวัง
“ให้พ่อเธอรับสาย”ลี่เย่ถิงสะเด็ดน้ำกับผักในมือ พูดตอบกลับ
“คุณกลับมาจากต่างประเทศแล้วหรอ?”เฉียวอีเหรินนิ่งไปพัก แล้วถามเขาด้วยน้ำเสียงที่มีเสน่ห์
“ฉันจะไม่พูดรอบที่สอง”ลี่เย่ถิงตอบกลับนิ่งๆ
ปกติเวลาที่ลี่เย่ถิงโกรธ ยิ่งโกรธมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งแสดงออกนิ่งมากเท่านั้น เหตุผลก็ยิ่งชัดเจน
เฉียวอีเหรินไม่กล้าขัดอีก ส่งโทรศัพท์คืนให้กับเฉียวเจิ้งกั๋วกล้าๆกลัวๆ
“เย่ถิงหรอ……”เฉียวเจิ้งกั๋วรับมาและทำตัวให้นิ่ง ทักทายลี่เย่ถิงอย่างระวัง
ลี่เย่ถิงพูดกับโทรศัพท์เสียงเย็น“ฉันขอเหตุผล”
“เหวยอีไม่เคยกลับบ้านเลย พวกเราอยากให้เธอกลับมาอยู่ที่บ้าน ก็เลย……”
“รู้หรือเปล่าซุ่ยซุ่ยก็อยู่ที่นี่?”ลี่เย่ถิงไม่รอเขาพูดจบ ถามต่อแบบสีหน้าไม่แสดงอาการอะไร
เฉียวเจิ้งกั๋วไม่กล้าพูด ปลายสายเงียบสนิท
“อีกเรื่องคือ ฉันอยากรู้จริงๆ ในตอนนั้นคุณเฉียวจัดการกับเงินพวกนั้นยังไง”ลี่เย่ถิงพูดต่อ