ภรรยาหน้าหวานของพี่ใหญ่ - ตอนที่ 49 มีบางอย่างเกิดขึ้นจริงๆ
เฉียวเหวยอีเดินเข้าไป กำลังจะปลุกซุ่ยซุ่ยให้ตื่น เมื่อครูใหญ่เห็นว่าเฉียวเหวยอีมาถึงเขาก็ดึงเธอไปข้างๆ และกระซิบว่า “เมื่อช่วงบ่ายเขามีไข้อ่อนๆ พวกคุณมารับช้า พวกเราก็เลยป้อนยาลดไข้ให้กับเขาไป”
เฉียวเหวยอีตกใจ "เมื่อเช้าเขายังสบายดีเลยนะคะ ทำไมถึง … "
"อาจเป็นเพราะกิจกรรมนอกหลักสูตรในช่วงบ่ายน่ะครับ เด็กสองสามคนเล่นปืนฉีดน้ำ เขาไม่ได้นำเสื้อผ้ามาเปลี่ยน ครูเองก็นำเสื้อผ้าสำรองมาเปลี่ยนให้ไม่ทัน" ครูประจำชั้นตอบอย่างรู้สึกผิด
"แต่ก็ดีขึ้นมากแล้วค่ะ วัดไข้ไปสามครั้งแล้ว ตอนนี้ไม่มีไข้แล้วค่ะ"
เฉียวเหวยอีเอื้อมมือไปแตะหน้าผากของเขาอย่างระมัดระวัง มันไม่ได้ร้อนมากแล้วจริงๆ
"ขอบคุณค่ะคุณครู"
ซุ่ยซุ่ยกินยาแล้วหลับลึกมาก เฉียวเหวยอีพาเขาขึ้นรถโดยไม่ทำให้เขาตื่น
เฉียวเหวยอีพาเขากลับไปที่คอนโด เมื่อมาถึงเธอค้นพบว่าไฟดับไป
“เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ” เธอถามเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย
“ตอนห้าโมงเย็นมีเจ้าหน้าที่ซ่อมทำพัง ตอนนี้กำลังซ่อมใหม่ คาดว่าจะใช้เวลาครึ่งชั่วโมงขึ้นไป พวกคุณต้องเดินขึ้นบันไดเองก่อน ขออภัยด้วยนะครับ”
เฉียวเหวยอีอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว หันหน้าไปมองซุ่ยซุ่ยที่อยู่ด้านหลัง ใบหน้าเล็ก ๆ ของซุ่ยซุ่ยเปลี่ยนเป็นสีแดงอีกครั้ง และไม่มีอะไรบังอยู่ในรถเขาจึงไม่สามารถรอในรถได้อย่างแน่นอน
เธอพิจารณาอยู่สองสามวินาทีและตัดสินใจขึ้นไปตามทางเดิน เธออาศัยอยู่ชั้นที่สิบซึ่งไม่สูงมากนัก
ร่างปวกเปียกนอนอยู่ในอ้อมแขนของเธอร้อนกว่าร่างเฉียวเหวยอี แต่ก็ไม่ร้อนมาก
เมื่อเฉียวเหวยอีสวมกอดเขาและเดินไปถึงชั้นห้า ซุ่ยซุ่ยลืมตาขึ้นอย่างไม่เต็มใจเพื่อมองไปที่เฉียวเหวยอีพลางยิ้มและพูดว่า "พี่สาว … กลับบ้านแล้ว …
เขาก็พึมพำอีกสองสามคำ หลังจากพูดจบก็นอนซบบนไหล่เฉียวเหวยอีและหลับไปอีกครั้ง
เฉียวเหวยอีได้แค่เดาว่าซุ่ยซุ่ยคิดว่าเธอจะไม่สนใจเขาอีกแล้ว
แม้ว่าเขาจะเกิดในครอบครัวที่คนทั้งเมืองเจียวเฉิงอิจฉา แต่เฉียวเหวยอีกลับรู้สึกว่าชีวิตของเขานั้นไม่ดีพอ ซึ่งทำให้รู้สึกเป็นทุกข์ บางทีตระกูลลี่ก็งานยุ่งเกินกว่าจะมีเวลาห่วงใยเขา
เมื่อเธอขึ้นไปถึงชั้นแปดและเข้าใกล้ชั้นที่เก้า เฉียวเหวยอีได้ยินเสียงประตูทางเดินที่ชั้นด้านบน
มันดังขึ้นและไม่มีเสียงอื่นใด
ไฟในทางเดินมืดสลัว และเฉียวเหวยอีมีลางสังหรณ์ไม่ดี เธอหยุดอยู่กับที่และไม่ขึ้นไปอีก
ตัวตนของเธอนั้นอันตรายเกินไป เซ้นส์ของเธอบอกตัวเองว่าอาจมีบางอย่างเกิดขึ้นที่ชั้นบน
เธอพิจารณาอยู่ครู่หนึ่ง แล้วหันหลังกลับเดินลงไปชั้นล่างทันที มีห้องจ่ายไฟทุกๆ สามชั้นและอาจมีพนักงานซ่อมบำรุงและเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยอยู่ที่ชั้นหก !
ทันใดนั้นมือที่อยู่ข้างหลังเธอก็คว้าตัวเธอไว้
เฉียวเหวยอีตกใจ จากนั้นก็ตอบสนองโดยงอมือของคนที่อยู่ด้านหลังของเธอ ความแข็งแกร่งของเธอน่าจะเพียงพอที่จะทำให้คนตัวใหญ่ล้มคว่ำลงไปชั้นล่างได้ เพราะอีกฝ่ายอยู่บนบันไดชั้นบนและจุดศูนย์ถ่วงจะอยู่ที่ไม่เสถียร
แต่ในวินาทีถัดมา เธอก็ถูกกระแทกกับกำแพง
ก่อนที่เธอจะกรีดร้องก็โดนอีกฝ่ายปิดปากเอาไว้
"ฉันเอง ! " เมื่อชายที่อยู่ข้างหลังพูดออกมาดัง ๆ เขาก็โอบเธอเข้ามาในอ้อมแขนของเขา
เฉียวเหวยอีตกใจกลัว ทันทีที่เธอมองย้อนกลับไปและเห็นว่าเป็นลี่เย่ถิง เธอก็โล่งใจในทันที
ไม่รู้ว่าเมื่อไร…ลี่เย่ถิงโอบซุ่ยซุย่ไว้ในอ้อมแขน และวางมือข้างหนึ่งไว้บนไหล่ของเขาโดยยังคงปิดปากเฉียวเหวยอีไว้ด้วยมือเดียวเพื่อไม่ให้เธอส่งเสียง
ทั้งสองอยู่ใกล้กันมาก และลี่เย่ถิงก็ขมวดคิ้วมองไปที่เฉียวเหวยอี
ชั้นบนมีบางอย่างเกิดขึ้นจริงๆ
เฉียวเหวยอีที่สงบลง การหายใจของเธอค่อยๆ สม่ำเสมอ เฝ้าดูลี่เย่ถิงที่ผลักเธอเข้ากับกำแพง
ลี่เย่ถิงเหลือบมองขึ้นไปชั้นบน และเมื่อเขาถอยกลับไป เขาก็พบกับสายตาของเฉียวเหวยอี