ภรรยาหน้าหวานของพี่ใหญ่ - ตอนที่ 50 สติกเกอร์ที่ยังไม่ทิ้งไป
ลมหายใจแผ่วเบาของเธอพ่นเข้าไปในฝ่ามือของเขา ราวกับว่าจะแผดเผาหัวใจของเขาให้มอดไหม้
ดวงตาของเขาสั่นไหวเล็กน้อย
เขาปล่อยมือพลางลดศีรษะลงเพื่อประทับจูบแต่เฉียวเหวยอีกลับปิดปากตนเองแน่น
ริมฝีปากของเขาคงจะสัมผัสซูหรูเยียนมาก่อน เขาไม่รังเกียจแต่เธอรังเกียจ
ริมฝีปากเย็นเล็กน้อยของลี่เย่ถิงประกบลงบนหลังมือของเธอและหยุดชั่วคราว
เฉียวเหวยอีที่ถูกเขาจูบอย่างเงียบ ๆ โดยรู้สึกได้ถึงริมฝีปากของเขาตั้งแต่หลังมือจนถึงหูและคอ
ซุ่ยซุ่ยยังคงอยู่กับลี่เย่ถิง และเฉียวเหวยอีกลัวว่าหากตนยื่นมือออกไปผลักเขาจะทำให้เด็กตื่น
“เธอผิดคำสัญญา” เขาขบหูเล็ก ๆ ของเธอเบาๆ แล้วกระซิบข้างหูเธอ
เธอกดริมฝีปากแน่นไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าเขา
"อะแฮ่ม … " ในตอนนี้จู่ๆ ก็มีเสียงกระแอมไอที่น่าอึดอัดโดยไม่รู้ตัวดังขึ้นมาที่ชั้นบน
เฉียวเหวยอีเงยหน้าขึ้น อู๋โยวและบอดี้การ์ดหลายคนของตระกูลลี่ยืนอยู่ชั้นบน เธอรีบผละออกจากพันธนาการของลี่เย่ถิงและเดินขึ้นชั้นบนไป
การที่ลี่เย่ถิงจงใจจูบเธอต่อหน้าตระกูลลี่นั้นเป็นเรื่องน่าอับอายสำหรับเธอจริงๆ
อู๋โยวตอบสนองอย่างรวดเร็วและหันไปรอบ ๆ บอดี้การ์ดคนอื่น ๆ ก็ตระหนักในภายหลังและทุกคนก็หันกลับมา
ลี่เย่ถิงจ้องตรงไปที่เฉียวเหวยอีพลางสูดหายใจเข้าลึก ๆ และถามด้วยน้ำเสียงทุ้ม "นายเข้าไปตรวจสอบหรือยัง? "
"ครับ" อู๋โยวตอบทันทีด้วยเสียงต่ำ "คนที่บุกเข้ามาได้ออกไปแล้วอีกฝ่ายน่าจะมุ่งหน้ามาหาคุณหนูไม่ก็นายน้อยครับ"
การรักษาความปลอดภัยควรจะดีที่สุดในเมืองเจียงเฉิง หลายคนที่มีฐานะไม่สะดวกจะเลือกบ้านที่นี่ มีเพียงข้อบกพร่องเดียวคือระบบรักษาความปลอดภัยเชื่อมต่อกับอินเทอร์เน็ต และเมื่อไฟดับจะเป็นปัญหาใหญ่
การที่ไฟดับในวันนี้ต้องเกี่ยวข้องกับการที่พวกเขาเข้าไปในห้องของเฉียวเหวยอีแน่
เฉียวเหวยอีได้ยินอู๋โยกล่าวจึงตัวแข็งทื่อไปชั่วขณะ โดยไม่สนใจคนที่เหลือและรีบเดินขึ้นไปชั้นบน
สิ่งแรกที่เธอทำเมื่อรีบเข้าไปในห้องคือดูว่าแล็ปท็อปบนโต๊ะทำงานยังอยู่หรือไม่ งานทั้งหมดของเธออยู่ในนั้น แม้ว่าจะมีการสำรองข้อมูลและการเข้ารหัส แต่ก็จะเป็นเรื่องยากหากถูกขโมยโดยเพื่อนร่วมงานแฮ็กเกอร์แบบเดียวกันกับเธอ !
เธอรู้สึกโล่งใจเมื่อเห็นว่าแล็ปท็อปยังอยู่ที่นั่น
จากนั้นเธอก็เปิดมันเพื่อตรวจสอบว่ามีใครถอดรหัสรหัสผ่านคอมพิวเตอร์ของเธอหรือไม่หลังจากตรวจสอบ ก็พบว่าไม่มีใครมายุ่งกับมันและเธอก็โล่งใจอย่างเงียบ ๆ
ลี่เย่ถิงที่อุ้มซุ่ยซุ่ยเดินไปที่ประตูห้อง จ้องไปยังเฉียวเหวยอีที่กำลังใช้งานแล็ปท็อปอยู่และขมวดคิ้วเล็กน้อยอย่างช่วยไม่ได้
ดูเหมือนเธอจะเป็นห่วงแล็ปท็อปเครื่องนี้เป็นพิเศษ
เฉียวเหวยอีเงยหน้าขึ้น พบกับดวงตาที่จองมาอย่างสงสัยของลี่เย่ถิง
เธอไม่พูดอะไร เพียงแค่ปิดแล็ปท็อปอีกครั้งแล้วหันไปตรวจสอบกระเป๋าเดินทางและโต๊ะข้างเตียงเพื่อดูว่ามีอะไรถูกนำออกไปหรือไม่
ลี่เย่ถิงเดินผ่านเธอไปและวางซุ่ยซุ่ยลงบนเตียงอย่างระมัดระวัง
หันศีรษะไปมองที่แล็ปท็อปอีกครั้ง
ฝาปิดของแล็ปท็อปมีสติกเกอร์พีวีซีกันน้ำติดไว้
เขาตะลึงแล้วหันไปมองเฉียวเหวยอี
เฉียวเหวยอีแสร้งทำเป็นมองไม่เห็นสายตาที่มองมา เธอก้มศีรษะลงและตรวจดูชั้นในของกระเป๋าเดินทาง
“ห้าปีแล้ว เธอยังไม่ทิ้งมันไปอีก” จู่ๆ ลี่เย่ถิงก็กระซิบข้างหลังเธอ