ภรรยาหน้าหวานของพี่ใหญ่ - ตอนที่ 48 หวังว่าเธอจะสะอาดแบบนี้ตลอดไป
เธอเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย เห็นผ้าพันคอไหมสีเทาควันบุหรี่ที่กระจัดกระจายอยู่ที่พื้นข้างโต๊ะทำงาน มีเสียงหัวเราะหวาน ๆ ของผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้น
เธออึ้งไปสองสามวินาที จากนั้นก็ดึงมือของเธอกลับไปที่ลูกบิดประตูอย่างเงียบ ๆ
ซูหรูเยียนเดินเท้าเปล่า เอนกายอย่างอ่อนแรงบนโซฟา เฝ้ามองเงาที่ตกลงมาที่ประตูจากไปอย่างเงียบ ๆ และอดไม่ได้ที่ยิ้มเยาะที่มุมปาก
“ช่วงนี้คุณคงเหนื่อยเหมือนกัน กลับไปพักผ่อนก่อนเถอะ ให้ถังอี้ลางานให้” ลี่เย่ถิงยืนอยู่ริมหน้าต่าง มองดูผู้สื่อข่าวที่ชั้นล่างจากไปทีละคน
"ก็ได้ค่ะ" ซูหรูเยียนถอนสายตาและมองไปที่ลี่เย่ถิงอีกครั้ง
ดูเหมือนเขาจะมีเจตนาที่จะหลีกเลี่ยงเธอ อาจเป็นเพราะเขากังวลว่าหากเฉียวเหวยอีเข้ามาเห็นจะเข้าใจผิด
ยังไงซะ เธอก็ไปแล้ว
"เย่ถิง คุณก็ต้องพักผ่อนด้วยนะ บริษัทในการควบคุมของ wl มีมากมาย ต่อให้ร่างเหล็กแบบคุณก็คงทนไม่ไหว" เธอลุกขึ้นจากโซฟาแล้วเดินไปด้านหลังลี่เย่ถิงและพูดเบา ๆ
ในขณะที่พูดอยู่ เธอยื่นมือออกไปเพื่อช่วยจัดจีบเสื้อเชิ้ตให้เป็นระเบียบ
ในวินาทีถัดมา ก็ถูกเขาจับข้อมือไว้
ลี่เย่ถิงมองกลับมาที่เธอพลางขมวดคิ้วเล็กน้อย มีบางอย่างที่อธิบายไม่ได้อยู่ในดวงตาของเขา
"คุณทำให้ฉันเจ็บนะ … " เธอมองเขาและอดไม่ได้ที่จะกระซิบ
ลี่เย่ถิงไม่รอให้เธอหลุดพ้นและถามด้วยเสียงต่ำ "คุณเป็นคนปล่อยข่าวของอีเหรินงั้นเหรอ? "
ซูหรูเยียนตกตะลึงและถามด้วยความประหลาดใจ "คุณกำลังพูดถึงเรื่องอะไรคะ? "
“ตอนที่อีเหรินมีข่าว ฉันกำลังอัดเพลงอยู่ในสตูดิโอเพื่อเตรียมตัวปล่อยซิงเกิ้ลใหม่ คุณก็รู้นี่คะ”
ดวงตาของลี่เย่ถิงกะพริบเล็กน้อย "ขอให้เป็นแบบนั้นจริงๆ ก็แล้วกัน"
“คุณคงเข้าใจดีว่าอีเหรินมีความหมายอย่างไรกับตระกูลลี่ หากมีอะไรผิดพลาดเกิดขึ้นกับเธอ คุณคงจบไม่สวยเป็นแน่”
"ฉันบอกว่าฉันไม่ได้ทำ" ซูหรูเยียนรู้สึกกังวล "หรือในใจของคุณ ฉันเป็นคนแบบนี้? "
ลี่เย่ถิงปล่อยมือของเธอ หันกลับไปและไปนั่งที่โต๊ะทำงานโดยไม่เงยหน้าขึ้นและตอบว่า "ฉันหวังว่าเธอจะสะอาดแบบนี้ตลอดไป"
ซูหรูเยียนเข้าใจในทันทีว่าเขาหมายถึงอะไร แต่ไม่สามารถพูดอะไรได้
นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตของลี่เย่ถิงที่สงสัยในตัวเธอ
เธอจ้องมองไปที่ลี่เย่ถิงสักพักและพูดอย่างอ่อนแรง "งั้นฉันไปก่อนนะ
"อืม" ลี่เย่ถิงตอบเบา ๆ
ซูหรูเยียนหยิบผ้าพันคอที่พื้นขึ้นมา และใส่รองเท้าเดินออกจากห้องทำงานไปอย่างเงียบ ๆ
ในขณะที่ประตูปิดลง แสงแฟลชที่สว่างวาบก็สาดเข้ามาที่ใบหน้าของเธอ
การค้นหาข่าวที่ร้อนแรงของเฉียวอีเหรินเป็นฝีมือของเธออย่างแท้จริง แต่เมื่อเธอตื่นขึ้นมาในวันรุ่งขึ้น เธอก็เห็นว่าการค้นหายอดนิยมยังคงอยู่ในอันดับต้น ๆ เธอประหลาดใจเล็กน้อยและไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น อาจมีปัญหาที่ฝั่งเซิร์ฟเวอร์
และเธอก็ได้เข้าใจว่าทั้งหมดเป็นเพราะเฉียวเหวยอี เฉียวอีเหรินน่ะเป็นแค่ฉากบังหน้าของลี่เย่ถิงเท่านั้น
……
เฉียวเหวยอีที่อยู่ในรถก็ต้องตะลึงไปชั่วขณะ จนกระทั่งโทรศัพท์ดังขึ้นเธอจึงได้สติขึ้นมา
เป็นครูอนุบาลที่โทรมานั่นเอง ไม่มีใครไปโรงเรียนอนุบาลเพื่อพาซุ่ยซุ่ยกลับบ้าน
เมื่อเฉียวเหวยอีรีบไปโรงเรียนอนุบาลก็เป็นเวลาเกือบหกโมงเย็นแล้ว
โดยปกติแล้วโรงเรียนอนุบาลจะเลิกเรียนก่อนสี่โมงเย็น ในตอนที่เฉียวเหวยอีไปที่ห้องทำงานของลี่เย่ถิง เธอต้องการที่จะไปถามว่าวันนี้เราจะรับซุ่ยซุ่ยกลับคฤหาสน์ตระกูลลี่ไปเลยหรือไม่ เพราะยังไงซะเด็กคนนี้ก็ไม่มีความเกี่ยวข้องใดๆกับเธอ จะให้อยู่ที่บ้านของเธอตลอดไปก็คงจะดูไม่ดี
แต่เรื่องมันเกิดขึ้นอย่างกะทันหัน
ในห้องเรียน…เหลือเพียงซุ่ยซุ่ยที่นอนฟุบอยู่ที่โต๊ะเรียนอย่างน่าสงสารโดยลำพัง ดูเหมือนกับว่าเขาได้นอนหลับไปแล้ว