“พระมารดาตอบรับคำภาวนาแล้ว! พระองค์กำลังจะมอบวิวรณ์แด่ทุกท่านโดยตรงค่ะ!”

      อลิซจ้องมองมาที่หลี่มู่ด้วยความปีติ

      แต่เมื่อผ่านไปเพียงครู่หนึ่ง  สีหน้าของนักบวชสาวกลับดูหมองหม่นลง เธอถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่…

      “และครั้งนี้… ข้าจะไปกับพวกท่าน”

      “เอ๋?”

      ดวงตาของหลี่มู่ฉายแววประหลาดใจ

      อลิซเพิ่งจะพูดเรื่องการปิดบังตัวตนไปหยก ๆ ไม่ใช่เหรอ?

      นักบวชสาวสบตากับเอลฟ์หนุ่มพลางอธิบาย

      “พระมารดาทรงมีพระบัญชา… มีเอลฟ์จำนวนหนึ่งตกอยู่ในเงื้อมมือของเหล่าออร์ค พวกมันคุมขังลูกหลานของพวกเราไว้

      “เอลฟ์… ไม่มีวันทอดทิ้งพวกพ้อง ข้าต้องไปช่วยพวกเขาให้ได้!” 

      “ส่วนเรื่องการเปิดเผยตัวตน ท่านหลี่มู่ไม่จำเป็นต้องกังวลเลยค่ะ พระมารดาทรงมีแนวทางของท่าน… และตัวข้าเองก็จะไม่ประมาท”

      ในความเป็นจริง ร่างอวาตาร์ของอีฟมีความแข็งแกร่งเพียงพอต่อการกวาดล้างกลุ่มออร์คด้วยตัวเอง

      แต่ด้วยสาเหตุบางประการ ความวิตกกังวลกลับผุดขึ้นมาในใจของอีฟครั้งแล้วครั้งเล่า เมื่อเธอนึกถึงวิธีนี้ 

      ลางสังหรณ์ของเทพโบราณเป็นสิ่งที่แม่นยำอย่างยิ่งยวด …เทพธิดาจึงตัดสินใจส่งมอบหน้าที่นี้ให้กับบรรดาผู้เล่นและ NPC โดยที่ตนจะคอยเฝ้ามองจากเงามืดอย่างลับ ๆ 

      หลังจากที่อลิซกล่าวจบ เสียงของระบบที่ทุกคนคุ้นเคยก็ดังขึ้น

      ปุกิ๊ง–!

      [ผู้เล่น เดมาเซีย ได้เริ่มภารกิจ: กลุ่มออร์คนักล่า]

      [เป้าหมายของภารกิจ: กำจัดศัตรูทั้งหมดในฐานที่มั่นของออร์ค และช่วยเหลือพวกพ้องที่ถูกพวกมันจับตัวไป!]

      [ระยะเวลา: ไม่จำกัด]

      [เลเวลสำหรับภารกิจ: 10+]

      [รางวัลภารกิจ: ค่าประสบการณ์ บัฟคืนชีพสมบูรณ์ และแต้มผลงาน]

      …

      เดมาเซียชะงักอยู่ครู่หนึ่งเมื่อได้ยินเสียงจากระบบ ก่อนจะแสดงอาการลิงโลดอย่างเห็นได้ชัด

      “บร๊ะ! ตูว่าแล้ว!!”

      เสียงตะโกนของเอลฟ์หัวแดง ทำให้ภาพลักษณ์ของเขาดูเป็นเอลฟ์สติฟั่นเฟือนในสายตาของเหล่าออร์ค 

      แต่เมื่อกวาดตามองรายละเอียดของภารกิจ เดมาเซียก็หยุดนิ่งด้วยความประหลาดใจอีกครั้ง

      “ช่วยเหลือ พวกพ้อง? หมายถึงตูเรอะ?”

      หินดำมองเดมาเซียด้วยหางตา

      “โยนมันเข้าคุกซะ”

      เหล่าออร์คกรูเข้ามาหิ้วตัวเอลฟ์หนุ่มไปขังไว้ในคุกอย่างรวดเร็ว

      แต่ในเวลานี้ เดมาเซียกลับไม่สนใจออร์ครอบตัวเลยแม้แต่น้อย เขาจับจ้องอยู่บนหน้าต่างระบบที่ปรากฏอยู่เบื้องหน้า…

      ภารกิจนี้แตกต่างไปจากภารกิจอื่น มันมาพร้อมกับบทนำ ซึ่งทำให้เขาตื่นเต้นไปกับการอ่านรายละเอียดเป็นอย่างยิ่ง

      [ – บทนำภารกิจ – ]

      [กลุ่มออร์คนักล่าเป็นศัตรูตัวฉกาจของเอลฟ์ เป็นภัยคุกคามต่อสวัสดิภาพของพวกเราเหล่าเอลฟ์มาช้านาน]

      [การรุกรานตลอดระยะเวลาหลายร้อยปีที่ผ่านมา ทำให้เอลฟ์จำนวนนับไม่ถ้วนถูกสังหารลง ส่งผลให้เผ่าพันธุ์ที่เคยรุ่งโรจน์ตกอยู่ในความเสี่ยงต่อการล่มสลาย]

      [และตอนนี้ ท่านตกอยู่ในเงื้อมมืออันชั่วร้ายของพวกมัน]

      [ความสามารถในการฟื้นคืนชีพที่ไม่สิ้นสุดของผู้ถูกเลือก ทำให้พวกมันคาดเดาว่าท่านมีความเกี่ยวของกับเทพเจ้าแห่งความตาย และทรมานท่านเพื่อเค้นความจริง…]

      [ในฐานะผู้ถูกเลือกที่กล้าหาญ ท่านไม่ยอมอ่อนข้อให้กับความชั่วร้าย! ท่านชักจูงพวกมันด้วยวาทศิลป์อย่างชาญฉลาด!]

      [เหล่าออร์คที่เชื่อในเรื่องราวของท่าน ตัดสินใจรายงานสิ่งที่พวกมันรับรู้แก่ อูลร์ เทพแห่งเหมันตฤดูและการล่า และคุมขังท่านไว้…]

      เดมาเซียอ่านข้อความจากระบบด้วยความทึ่ง

      เกมนี้อย่างเทพ! ระบบเควสมันจะโหดเบอร์นี้เลยเรอะ! 

      เนื้อเรื่องเควสนี้ถูกสร้างอัตโนมัติตามความมั่วของตู!

      จากนั้น บทนำก็ดำเนินต่อไป…

      [บัดนี้… ถึงเวลาใช้ความเฉลียวฉลาดของท่าน!]

      [จากการสังเกตการกระทำของพวกออร์ค ท่านค้นพบว่าพวกมันต้องพึ่งพาพิธีสังเวยเพื่อติดต่อองค์เทพที่พวกมันนับถือ ทำให้ท่านเกิดความคิดบางอย่าง…]

      เดมาเซียชะงักด้วยความตะลึง เมื่อเห็นเหล่าข้อความที่ปรากฏอยู่เบื้องหน้า 

      หือ? ออร์คมันต้องการพิธีสังเวยเพื่อคุยกับเทพด้วยเรอะ?

      ปกติก็แค่ภาวนาไม่ใช่รึไง?

      เอ่อ… ไอ้นักบวชตัวตะกี้มันก็มีพูดออกมาอ่ะนะ

      แต่เดี๋ยวก่อน… ตูไม่ได้คิดออกมาเองซะหน่อย!

      เดมาเซียลอบบ่นกับตัวเองด้วยความสับสน 

      และบทนำก็ดำเนินต่อไป…

      [เหล่าออร์คมีพละกำลังมหาศาล ท่านไม่คิดว่าบรรดาผู้ถูกเลือกจะเอาชนะพวกมันได้ จึงต้องขอความช่วยเหลือจาก NPC]

      [ทว่าในหมู่พวกมันมีนักบวชอยู่ตัวหนึ่ง ซึ่งเป็นอุปสรรคต่อการปรากฏตัวของอลิซและเบอร์เซิกเกอร์]

      เดมาเซีย: “…”

      ตู… คิด..?

      [ทันใดนั้น! จู่ ๆ ท่านก็นึกถึงปัจจัยบางประการที่จำเป็นต่อพิธีสังเวย… และค้นพบวิธีใช้มันมากำจัดนักบวชออร์ค!]

      [เมื่อไม่มีนักบวชออร์ค เหล่าสาวกของเทพธิดาย่อมสามารถโจมตีพวกออร์คที่เหลือได้!]

      เดมาเซีย: “…”

      เอลฟ์หนุ่มชะงักอยู่ครู่ใหญ่ 

      แบบนี้ก็ได้เรอะ?

      ว่าแต่ตูไปรู้วิชากะเค้าตั้งแต่เมื่อไหร่?

      …แถมโดนมัดเป็นแหนมแบบนี้ ให้ตูทำไงก่อน–?

      เขาลอบบ่นกับตัวเองอีกครั้ง

      [อย่างไรก็ตาม ท่านไม่สามารถลงมือด้วยตัวเองได้ในสถานการณ์ปัจจุบัน]

      [ท่านจึงนึกถึงเพื่อนร่วมทีมทั้งหลาย…]

      [แผนการบางอย่างผุดขึ้นมาในใจของท่าน…]

      เดมาเซีย: “…”

      แบบนี้ได้จริง ๆ เรอะ?

      เอาเหอะ ไม่รู้ไม่สน รีบติดต่อคนอื่นก่อนดีกว่า!

      ได้เวลาปั่นเควส!

      ไอ้นี่ต้องเป็นเควสใหม่แหงแซะ!

      จะว่าไป ตูโดนจับมาตั้งชาตินึงแล้ว แต่ยังไม่ได้แชทไปหาใครเลยนี่หว่า…

      เดมาเซียรีบเปิดรายชื่อเพื่อนอย่างรวดเร็ว สายตาของเขาสะดุดลงบนตัวเลขแจ้งข้อความใหม่ที่มากกว่า 99 รายการ… ทุกข้อความล้วนถามความเป็นไปของเขาและข้อมูลภารกิจ…

      เดมาเซียหายใจเข้าลึก ๆ ครั้งหนึ่ง ก่อนจะติดต่อหลี่มู่ด้วยความตื่นเต้น

      “พี่มู่พี่มู่! ฮ่าฮ่าฮ่า! ชั้นเจอภารกิจอีกแล้ว!”

      “มันเป็นพวกออร์คนักล่า! และชั้น มี ไอเดียดี้ดีในการกวาดล้างพวกมัน!”‘

      เขาเล่าข้อมูลจากหน้าต่างภารกิจให้หลี่มู่ฟังอย่างรวดเร็ว

      ขณะเดียวกันในวิหารแห่งธรรมชาติ หลี่มู่กำลังรู้สึกทึ่งเป็นอย่างมากเมื่อได้รับฟังเรื่องราวทั้งหมด จากข้อความตอบกลับของเดมาเซีย

      “จะโชคดีเกินไปแล้ว…”

      ผู้เล่นทั้งสองต่างแลกเปลี่ยนข้อมูล และได้ข้อสรุปร่วมกันอย่างรวดเร็ว

      “โอเครับทราบ แผนนายเจ๋งมาก เดี๋ยวผมจะรีบแจ้งให้ผู้เล่นระดับเหล็กแถวนั้นเข้าร่วมปาร์ตี้กับนาย ส่วนผมจะติดต่อลูกเมี้ยวเค็มกับข้าวกล่อง และอลิซกับเบอร์เซิกเกอร์ เพื่อรวมทีมกันไปช่วยนาย!”

      หลี่มู่ตอบข้อความกลับไป

      เขาครุ่นคิดอยู่ชั่วขณะ ก่อนจะส่งข้อความไปเพิ่ม 

      “ทนไว้นะเดมาเซีย ต่อให้เกิดเกิดอะไรขึ้นนายก็ห้ามตาย ไม่งั้นพิกัดจะหายไป และฝากดูแลเอลฟ์ที่โดนจับไปด้วย”

      เดมาเซีย: “…”

      “ปักหมุดในแมพดิเพ่! ที่นี่เหม็นหยั่งกะส้วม ชั้นจะฆ่าตัวตายกลับเมืองแล้วเนี่ย! เดี๋ยว… ตะกี้พี่พูดถึงเอลฟ์ที่โดนจับตัวไป? ไม่ใช่ชั้นเรอะ?”

      เขารีบส่งข้อความกลับไปอย่างรวดเร็ว

      “โถ่เว้ย! เอลฟ์ที่โดนพวกมันจับไปไง! มองหาให้ดีสิ! แล้วถ้ามันเหม็นมากนักก็ปิดระบบกลิ่นทิ้งไป!”

      หลี่มู่ตอกกลับ

      เดมาเซีย: “…”

      “เค… งั้นช่วยมาให้ไวด้วย ชั้นเบื่อที่นี่จะตายแล้ว!”

      เดมาเซียส่งข้อความกลับไปด้วยความขุ่นเคือง

      ทันใดนั้น เสียงใสเสียงหนึ่งพลันดังขึ้น ขัดจังหวะความคิดของเขา

      “ท่าน… ท่านเป็นอย่างไรบ้างครับ?”

      เดมาเซียหันขวับไปทางต้นเสียงอย่างรวดเร็วด้วยความตื่นตะลึง สายตาของเขาหยุดลงบนร่างอ่อนแอทั้งสามในห้องขังเดียวกับตน

      ดวงตาของเดมาเซียกวาดไปที่ใบหน้าอันอ่อนละมุนและใบหูเรียวแหลม เขาเผลออุทานออกมาดังลั่นคุก

      “เชี่ย! เอลฟ์!!”

      มีเอลฟ์โดนขังอยู่ที่นี่?!

      พวกเอลฟ์ที่พี่เบิ้มจับมา!

      นุ้งเอลฟ์ผอมแห้งแรงน้อยทั้งสาม…

      ร่างกายของพวกเขาดูมอมแมมและน่าจะยังอยู่ในวัยเยาว์ รูปลักษณ์ภายนอกดูใกล้เคียงกับมนุษย์อายุ 12-13 ขวบ เป็นเพศชาย 1 ตน และเพศหญิงอีก 2 ตน 

      มีเพียงหนุ่มน้อยเท่านั้น ที่กล้าเปิดบทสนทนากับเดมาเซีย ในขณะที่เด็กสาวที่เหลือต่างซ่อนตัวอยู่ข้างหลังอย่างระแวดระวัง

      ท่าทีของเด็กทั้งสามดูประหม่าและหวาดกลัว แต่สายตาของพวกเขากลับปรากฏความใสซื่อบริสุทธิ์อย่างที่เดมาเซียไม่เคยพบเห็นจากที่ใดมาก่อน 

      “ท่าน… เสียเลือดมาก…”

      เด็กหนุ่มกล่าวขึ้นมาด้วยความประหม่า น้ำเสียงของเขาขาดช่วงจากความกังวล

      ดวงตาแสนไร้เดียงสาสีดำขลับจ้องมองมาทางเดมาเซียด้วยความห่วงใย ทำให้เขารู้สึกราวกับตัวเองกำลังคุยกับเทวดาตัวน้อย

      หัวใจชายหนุ่มเริ่มมีความสับสนอย่างเห็นได้ชัด 

      เขานิ่งอยู่ครู่ใหญ่ ก่อนจะถอนหายใจออกมา 

      “อ่า…”

      “…พี่มู่ ชั้นเปลี่ยนใจละ”

      “ชั้นไม่คิดจะชิ่งตายกลับเมืองแล้ว ฝากบอกให้ทุกคนรีบมาก็แล้วกัน ระหว่างนี้เดี๋ยวรออยู่ที่นี่เอง”

      “แล้วก็นะ… วานเอาผลไม้อร่อย ๆ กับเสื้อผ้าสะอาด ๆ มาซักสามชุดที”

      …

      …

 _ .. _ .. _ .. _ .. _ .. _

      T/N: เทพธิดา เกม นี้มอบปัญญาให้ผ่านหน้าต่างเควสค่ะ

      ส่วนเดมาเซียก็ดูเท่ขึ้นเยอะเลยนะคะ… 

…

      อ่านแปลไทยได้ที่ https://www.nekopost.net/novel/12413/ ค่ะ ถ้าถูกใจโปรเจ็คนี้ ขอความอนุเคราะห์ในการซัพพอร์ทที่ผู้แต่งโดยตรง ตามลิงก์หน้าแรกนะคะ 

      Support the project: https://book.qidian.com/info/1016509432 

_ .. _ .. _ .. _ .. _ .. _