คุณหลง อย่าหยิ่งยโสเกินไป - ตอนที่21 แตะต้องผู้หญิงของเขา รนหาที่ตายชัดๆ
ตอนที่21 แตะต้องผู้หญิงของเขา รนหาที่ตายชัดๆ
ฉู่ลั่วหานค่อยๆเงยหน้าขึ้น เห็นเด็กหนุ่มคนหนึ่งอยู่ตรงหน้า ฝ่ายตรงข้ามมองมาที่เธออย่างยิ้มๆ กวาดตามองเธอตั้งแต่ใบหน้าลงไป จนถึงหน้าอก แล้วหยุดอยู่ไม่ขยับ
ฉู่ลั่วหาน อาศัยตอนจัดเสื้อผ้าให้เข้าที่เข้าทาง เอามือขึ้นปิดคอเสื้อไว้ คนที่อยู่ตรงหน้าเธอคนนี้ไม่ใช่ลูกชายของอภิมหาเศรษฐีที่เป็นนายแบบชื่อดังหรือไง
“ขอโทษที……เมื่อกี้ฉันไม่เห็น”ฉู่ลั่วหานวางแก้วลง พลางยื่นกล่องกระดาษทิชชู่ทั้งกล่องให้เขา เป็นการบ่งบอกว่าให้เขาเช็ดเอง
ลูกชายอภิมหาเศรษฐีตรงหน้าไม่ขยับแม้แต่น้อย “คนสวย เมื่อกี้คุณมองข้ามผม กำลังเรียกร้องความสนใจจากผมอยู่ใช่มั้ย ถึงสีหน้าไม่แยแสผม แต่กลับทอดสะพานให้ผมแบบนี้ ดูสิ เสื้อผ้าผมเปียกไปหมดแล้ว หน้าก็เลอะไปหมด คุณว่า ทำยังไงดี”
เด็กหนุ่มพิงตัวลงกับบาร์ ขาสองข้างไคว้กัน ด้วยท่าทีสบายๆ ราวกับอันธพาลที่ชอบเข้ามาหาเรื่องคน
ทำไมฉันถึงไม่เห็นว่ามีคนอยู่ตรงนี้นะ
ฉู่ลั่วหานขอโทษเสร็จ ก็พูดยิ้มๆ“คุณไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ ฉันจะรับผิดชอบค่าเสียหายของเสื้อผ้าคุณเอง”
เธอพูดไปพลางหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาจากกระเป๋าถือ“เลขบัญชี ฉันจะโอนให้คุณตอนนี้เลย”
ผู้ชายตรงหน้ายกนิ้วชี้ขึ้นมาส่ายไปมา“เงินหรอ no no no ผมไม่ขาดเงิน อยากขอโทษล่ะก็ เปลี่ยนวิธีที่เหมาะสมกับทั้งผมและคุณกว่านี้ดีกว่าน่า”
ฉู่ลั่วหานรู้สึกสังหรณ์ใจไม่ค่อยดีนัก หางตาพยายามมองหาตัวช่วยในกลุ่มฝูงคน แต่ไร้วี่แวว
“แล้วคุณต้องการวิธีอะไรล่ะ”
เขาสาวเท้าเข้ามาตรงหน้าฉู่ลั่วหานแขนที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อโอบเข้าบนไหล่ กลิ่นแอลกอฮอล์จากลมหายใจรดเข้าที่หน้าเธอเต็มๆ ริมฝีปากไล้ไปตามซอกคอขาวๆเป็นเส้นบางๆ จากนั้นก็ค่อยๆสูดดมกลิ่นหอมของตัวเธอ
“ผมว่า เราค่อยเป็นค่อยไป เป็นไง”
รอยยิ้มเย็นยะเยือกของฉู่ลั่วหาน ริมฝีปากสีแดงสด ค่อยๆยกขึ้น“ฉันกลัวว่านายจะปอดแหกซะมากกว่า”
“ฮ่าๆ!คนสวย เธอนี่ปากดีไม่เบา!ทั่วทั้งเมืองหลวง ไม่มีผู้หญิงหน้าไหนทั้งนั้นที่ฉันไม่กล้าแตะ”
อ้ะ!หมอนี่น่ะหรอที่เป็นหนึ่งในสี่จตุรเทพของเมืองหลวง เมื่อก่อนฉู่ลั่วหานเคยแต่ได้ยินจากน้องสาวไม่ได้เรื่องของเธอเอ่ยชื่อของเขาออกมาก็เท่านั้น ฟังจากน้ำเสียงของฉู่ซีหรานก็สามารถบอกได้เลยว่าเจ้าหล่อนปลื้มอีตาคุณชายสัปปะรังเคคนนี้ไม่น้อย คาดไม่ถึงเลยจริงๆ ว่าเพลย์บอยที่อยู่ตรงหน้าจะเป็นผู้สืบทอดกิจการของบริษัทว่านเคอ
คุณชายที่ดูเพียบพร้อมไปซะทุกอย่าง ไม่ว่าหน้าตาหรือฐานะ แต่จริงๆก็เป็นเพียงแค่คนที่ทำอะไรไม่สำเร็จสักอย่าง
เขาคือตัวก่อปัญหาในเมืองหลวงดีๆนี่เอง
ได้มาเจอกับเธอฉู่ลั่วหานคนนี้ ทั้งบังเอิญทั้งโชคดีจริงๆ
ริมฝีปากของคางเฉิงเจี๋ย ค่อยๆปล่อยไอร้อนออกมาข้างๆหูของเธอ ขณะที่มือใหญ่ๆเกือบที่จะพุ่งเข้าไปกระชากมือของเธอ
“ฉันแนะนำให้นายอยู่ห่างๆฉันไว้ ไม่งั้นล่ะก็ นายอาจจะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองตายยังไง”น้ำเสียงของฉู่ลั่วหาน ไม่หนักไม่เบา ฟังแทบไม่ออกเลยด้วยซ้ำว่ากำลังขู่เขาอยู่
“แหมๆๆ คนสวย เธอขู่ฉันหรอ ฉันกลัวจังเลย นี่ ถ้าฉันตกใจจนหัวใจวายขึ้นมา เธอต้องรับผิดชอบนะจ๊ะ”
ฉู่ลั่วหานเบ้ปากเล็กน้อย“เอามือสกปรกๆของนายออกไป!ถ้าเข้าใกล้ฉันอีกแค่ครึ่งก้าว ฉันจะไม่เกรงใจล่ะนะ”
อยู่ๆแขนยาวๆก็พุ่งเข้ามาพาดระหว่าง ฉู่ลั่วหานกับบาร์ ทำให้ฉู่ลั่วหานติดอยู่ในพื้นที่แคบๆ สายตาเจ้าเล่ห์คู่นั้น มองลงมาที่ฉู่ลั่วหาน“อยากรู้จริงๆ ว่าคนสวยจะไม่เกรงใจยังไง คนสวยเริ่มก่อน ฉันจะรอรับเอง ดีมั้ย”
นิ้วมือเล็กๆของฉู่ลั่วหานกำเข้าหากันแน่น หางตาของเธอเล็งไปที่หว่างขา เธอฉวยโอกาสตรงหน้า ยกหัวเข่าขึ้นสูงพร้อมตีเข่า เจอเข่าฉันเขาไป นายเป็นหมันแน่ไอ้โรคจิต นานแล้วที่ฉันไม่ได้ใช้วิธีนี้……
ไปตายซะไป!ไอ้ตัณหาจัด!
“ปึง!!”
วินาทีต่อมา ฉู่ลั่วหานตกใจอย่างสุดขีด เมื่อหัวเข่าถูกมือใหญ่ๆของผู้ชายตรงหน้าหนีบไว้ ขาที่เหวี่ยงออกไปสุดแรงกลับไม่มีผลอะไรทั้งนั้น !
เพราะว่าออกแรงสุดเหวี่ยง ทำให้ร่างของฉู่ลั่วหานเข้าไปแปะอยู่บนร่างของเขาเต็มๆ!
มือใหญ่ค่อยๆยกขาขาวเรียวบางของเธอขึ้นมา พาดไว้กับเอวของตัวเอง ดวงตาที่หื่นกระหายจ้องมาที่ดวงตาของฉู่ลั่วหานที่กำลังหวาดกลัว “คนสวย วิธีโยนตัวเองเข้ามาในอ้อมกอดฉันแบบนี้ ไม่ธรรมดาเลยจริงๆ ฉันชอบ”
ไม่ได้ต่อยคนมานาน แค่เริ่มก็แพ้ซะแล้ว!
ไม่ไกลจากตรงนั้น หลงเซียวที่เดินเข้ามาท่ามกลางความมืดมิดราวกับเทพเจ้าเซอุส กลับชะงักฝีเท้าไปครู่หนึ่งกับภาพตรงหน้าของคนสองคนที่กำลัง“กอดกัน” ใบหน้าเย็นชาราวกับหิมะและน้ำแข็งในฤดูหนาวที่ทรหด ความเยือกเย็นที่สามารถทำให้โลกทั้งใบถูกแช่แข็งได้!สายคาที่แหลมคมเหมือนกริช ดาบ ราวกับกระสุนปืนที่พร้อมจะปลิดชีวิตคนมองทุกเมื่อ!
หลังจากที่รับโทรศัพท์จากฉู่ลั่วหาน หลงเซียวก็รีบสั่งให้หยังเซินขับรถตรงดิ่งมาที่Club.HT แค่ลงรถ ก็ต้องมาเห็นภาพอะไรแบบนี้
ดี ดีจริงๆ!
ด้านนึงต้องเผชิญหน้ากับการปฏิเสธที่เย็นชาของเขา อีกด้านนึงก็คบชู้กับผู้ชายคนอื่น
เธอเสพติดการสวมเขาให้เขามากขนาดนี้เลยหรือไง?!
อุณหภูมิรอบๆตัวเริ่มลดลงอย่างรวดเร็ว หยังเซินเริ่มรู้สึกหนาวจนตัวสั่นไปหมด ค่อยๆเงยหน้าขึ้น เจอกับหน้าของหลงเซียว ทำเอาหยังเซินกลัวจนจับใจ
บอสของเขาเตรียมจะฆ่าคนรึไงเนี่ย!
“บอส จะให้ผมรับใช้อะไรครับ”
อยู่กับหลงเซียวมาหลายปี หยังเซินแค่มองภาพตรงหน้าก็เข้าใจสถานการณ์ พร้อมก้มหัวรอรับคำสั่ง
“บอกคุณท่านคาง ถ้าไม่มีเวลาสั่งสอนลูกชายล่ะก็ ฉันจะจัดการแทนเอง พามันออกไป!”
ทันทีที่หลงเซียวออกคำสั่ง สายตาคมๆจ้องมองเงาสีดำตรงหน้าตาไม่กะพริบ แม่งเอ้ย!
หยังเซินผงกหัวขานรับคำสั่ง“รับทราบ!”
“คางเฉิงเจี๋ย ปล่อยมือซะ!”
ฉู่ลั่วหานตื่นตระหนกเล็กน้อย เกือบจะวางมือวางเท้าไม่ถูกที่ อย่างไรก็ตามเธอไม่มีแรงพอที่จะสู้หรือขัดขืนผู้ชายตรงหน้าที่แข็งแรงกว่าได้ ทั้งยังถูกล็อคไว้แบบนี้อีก
“คนสวย ใช้เนื้อล่อเสือเกมส์แบบนี้ผมเคยเล่นมานัดต่อนัดแล้ว มาอยู่กับผมดีกว่าน่า ทั่วทั้งเมืองหลวง ตระกูลของผมคางเฉิงเจี๋ย เหมาะสมกับผู้หญิงที่ต้องการที่พึ่งแบบคุณมากที่สุด ถึงจะปฏิเสธ ก็คงดูเสแสร้งไปหน่อยล่ะมั้ง!”คางเฉิงเจี๋ยเอื้อมมือขึ้นเตรียมจับคางของฉู่ลั่วหาน
“ฟึบ!”
แต่มือของหยังเซินไวกว่า คว้าข้อมือของคางเฉิงเจี๋ยไว้ได้ทัน!
คางเฉิงเจี๋ยรู้สึกถึงความจ็บที่ข้อมือ พลางได้ยินเสียงแปลกหน้าเย็นชาดังขึ้น “คุณชายคาง บอสของพวกเราเชิญคุณไปพบ”
“แกเป็นใคร แล้วบอสของแกคือ…….”อยู่ๆเสียงสบถของคางเฉิงเจี๋ยก็หยุดชะงักกลางคัน เขาช็อกราวกับเห็นผีก็ไม่ปาน!
คุณหลง?
ฉู่ลั่วหานหัวใจเต้นแรงตุบๆ ค่อยๆเหลือบตาขึ้นอย่างกล้าๆกลัวๆ สายตาสบเข้ากับหลงเซียวที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกล ดวงตาสีดำสนิทเหมือนน้ำหมึก ที่เต็มไปด้วยเมฆฝน มีเส้นมรณะคาดอยู่บางๆ ราวกับพร้อมที่จะชำแหละเธอทุกเมื่อ
ฉู่ลั่วหานเสียวสันหลังไปหมด ราวกับถูกพิษงูแล่นเข้ากระดูกไขสันหลังก็ไม่ปาน เมื่อสักครู่ ทั้งเจ้านายและผู้ติดตามที่ดูสงบและเยือกเย็นนั้น จริงๆแล้ว……
รอจนคนที่น่ารังเกียจที่จะมองหายไปแล้ว หลงเซียวถึงค่อยๆสาวเท้ายาวๆเข้าไป ดึงฉู่ลั่วหานเข้ามาสู้อ้อมแขนที่แข็งแรงของตัวเอง“ดีมากฉู่ลั่วหาน”
บรรยากาศรอบข้างเริ่มเงียบลง ความตายและความเงียบเหงาปกคลุมไปทั่วบริเวณรอบๆ สายตาเย็นชาของหลงเซียวจ้องมองไปที่หญิงสาวในอ้อมกอด เขามองฉู่ลั่วหานตาไม่กะพริบ ทำให้ฉู่ลั่วหานตัวสั่นไม่หยุด
“นายเข้าใจผิดแล้ว มันไม่ใช่อย่างที่นายคิด” ฉู่ลั่วหานพยายามดึงปกคอเสื้อของชุดเดรสที่เธอใส่ให้มิดชิด อยากจะดึงขึ้นมาคลุมคอ วันนี้เสื้อผ้าที่เธอใส่ไม่ได้ดูเซ็กซี่ยั่วยวนมากนัก แต่เห็นได้ชัดว่าทำให้หลงเซียวโกรธไม่น้อย
“เข้าใจผิดอย่างงั้นหรอ ฉันควรจะเชื่อสิ่งที่ตัวเองเห็น หรือว่าคำพูดไร้สาระของเธอกัน”
ฉู่ลั่วหานพยายามขยับตัวออกจากอ้อมกอดของเขา แต่ไม่ว่ายังไงก็ไม่สามารถหนีออกจากอ้อมกอดที่ทั้งแน่นและแข็งแรงของเขาได้ เนื้อหนังที่อยู่ข้างนอกถูกลมของฤดูหนาวพัดจนเย็นไปหมด แต่เนื้อบริเวณที่สัมผัสกับเขา กลับร้อนระอุอย่างบอกไม่ถูก ท่ามกลางความเย็นและความร้อน ทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงราวกับจะทะลุออกมา
“ท่านเซียว สถานการณ์ตรงหน้ายังไม่ชัดเจนอีกหรอครับ”
ในใจเขา แต่ไหนแต่ไรเธอก็ไม่ใช่ผู้หญิงดีอะไร เธอจะมาแก้ตัวอะไรอีก
“ลับหลังฉันเธอแอบคบชู้กี่คนกัน!”
คำพูดของหลงเซียวราวกับกำปั้นที่พุ่งเข้ามาที่หน้าเธอ ทำเอาฉู่ลั่วหานมึนไปหมด!
คบชู้?จะบ้ากันไปใหญ่แล้ว เขาคิดว่าฉันคบชู้กับคางเฉิงเจี๋ยอย่างนั้นน่ะหรอ?!