คุณหลง อย่าหยิ่งยโสเกินไป - ตอนที่ 20 เธอกำลังบังคับให้ฉันทำผิด
ตอนที่ 20 เธอกำลังบังคับให้ฉันทำผิด
ในคลับหรูแห่งหนึ่ง แสงไฟนีออนที่สอดส่องสถานที่ที่มัวพร่า ทำให้ค่ำคืนที่มืดมัวนั้นเต็มไปด้วยแสงสีเสียงที่ทำให้คนรู้สึกครึกครื้น
เพราะว่าตรงหัวข้อมีแผล ฉู่ลั่วหานจึงเลือดจะที่ใส่รองเท้าส้นเรียบที่เป็นสีเงิน และเป็นรองเท้าหัวแหลมที่ประดับด้วยสีทอง คืนนี้เธอแต่งหน้าเบาๆ แล้วปล่อยผมยาวให้พลิ้วไหว ทำให้ผมของเธอพาดลงบนเอวที่เรียวเล็กและสง่างามของเธอ
ในห้องโถงของClub.HTเต็มไปด้วยผู้คนที่แต่งตัวหรูหรา ฉู่ลั่วหานยังไม่ได้เข้าไปในห้องโถง ก็เห็นลู่ซวงซวงที่สวมใส่ชุดสีแดง เป็นชุดราตรีเกาะอก
เรือนร่างที่ผอมเพรียวของลู่ซวงซวง ใส่ชุดราตรีสีแดงสดในเป็นกระโปรงแบบนั้น ทำให้เห็นขาอันเรียวเล็กของเธอ ทรงผมแบบสั้นที่เปิดหู ลุคแต่งหน้าแซ่บๆที่ดูมีเสน่ห์ ทุกกระทำของเธอ ทำให้ดูโดดเด่นมากๆ ดวงตาคู่นั้น พอไม่ได้เจอมาหนึ่งปี ก็ยิ่งทำให้ดึงดูดคนให้มอง
พ่อของลู่ซวงซวงเป็นเจ้านายของบริษัทต้นๆของเมืองหลวง เธอเองก็เป็นดีไซน์เนอร์ที่ออกแบบเสื้อผ้าที่โดดเด่นคนหนึ่ง ก็ถือว่ามีชื่อเสียงเล็กๆในวงการของเธอ ตอนนี้เธอพึ่งเสร็จจากการแข่งขันของMilan Fashion Week ได้รางวัลที่ไม่เล็กแต่กก็ไม่ใหญ่มากกลับมาร จึงได้เชิญชวนเพื่อนสนิทมาฉลองด้วยกัน
ถึงแม้ลู่ซวงซวงไม่ได้ถือว่าเป็นเศรษฐีที่ร่ำรวยมาก แต่คนรอบข้างของเธอก็ถือว่าเป็นคนที่มีเงิน ในงานเลี้ยงที่ต้อนรับเธอกลับมา ก็ต้องเป็นงานเลี้ยงที่ครึกครื้นและจัดทุกอย่างอย่างฟุ่มเฟือยแน่นอน
พอเห็นเพื่อนสนิทของเธอที่กำลังเต้นอยู่บนเวทีอย่างเมามันส์ ฉู่ลั่วหานจึงพูดขึ้นในใจ เพื่อนคนนี้ของเธอก็คงถือโอกาสหาหนุ่มหล่อมาเป็นแฟนหรือเปล่า? ก็ใช่ พอถึงอายุวัยนี้แล้ว เรื่องสละโสดก็ถือว่าเป็นเรื่องใหญ่หรือเปล่า?
เธอไม่อยากจะรบกวนเพื่อนรักของเธอในกำลังพูดคุยเล่นกับหนุ่มหล่อ ฉู่ลั่วหานจึงหาที่สงบๆแล้วนั่งลงที่นั่น จากนั้นก็เม้มปากดื่มไวน์แดง ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกไม่สนุกเลยสักนิด เธอไม่ค่อยชอบงานเลี้ยงแบบนี้
เธอจึงหาโอกาสที่จะหนีออกจากที่นี่ จู่ๆเสียงมือถือจึงดังขึ้น
พอเห็นหน้าจอปรากฏชื่อคนที่โตมา "หลงเซียว" สองพยางค์ ฉู่ลั่วหานจึงรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที! เกือบจะหายใจไม่ออก!
เธอจึงกัดริมฝีปากขึ้น แล้วกำหมัดแน่นๆ จากนั้นก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆ ฉู่ลั่วหานก็ได้เดินหน้าต่อ นี่จึงจะรับสายขึ้น
"อยู่ไหน?"
ทางโน้น ไม่รอให้ฉู่ลั่วหานปรับตัวเองให้หายใจอย่างเป็นปกติ หลงเซียวก็ได้ถามคำถามขึ้นโดยทันที จากนั้นก็ได้ฉู่ลั่วหานรู้สึกตกตะลึง
และพอหลงเซียวได้ยินในสายเต็มไปด้วยเสียงผู้คนที่วุ่นวะวุ่นวาย เขาจึงขมวดคิ้วขึ้นเป็นปม ผู้หญิงคนนี้ไปไหนกันแน่?
"ฉัน……."
"ไม่ต้องคิดจะโกหกผมหรอก ทางที่ดีที่สุดก็พูดความจริงออกมาจะดีกว่า ผลของการโกหก คุณไม่ได้แบกรับไว้ได้แน่นอน"
ฉู่ลั่วหานยังไม่ได้ทันได้หาข้ออ้างที่สมเหตุสมผล อำนาจของเขาก็ได้เผยออกมาอย่างเต็มที่
จึงทำให้คนอื่นไม่มีเหตุผลที่จะหาข้ออ้างที่น่าเชื่อถืออีกต่อไป
ฉู่ลั่วหานจึงกัดริมฝีปากไว้ แล้วพูดขึ้นตามตรง
นึกว่าหลงเซียวยังจะพูดอะไรขึ้นต่อ แต่เขาก็ได้วางสายลงทันที
ฉู่ลั่วหานมองหน้าจอมือถือที่ดับลงแล้ว ในใจจึงรู้สึกอึดอัดขึ้นมาทันที มันจบลงแบบนี้หรอ? นี่ไม่เหมือนกับสไตล์การทำงานของคุณชายหลงหรือเปล่า? ก็ใช่ ตอนนี้เขาต้องดูแลโม่หรูเฟย จะมีอารมณ์มาดูแลเธอได้ยังไง?
พอนึกถึงแบบนี้ ฉู่ลั่วหานก็ดื่มไวน์แดงในแก้วในหมดเพียงคำเดียว จากนั้นก็นวดเข่าที่รู้สึกเจ็บ เวทีที่อยู่ข้างหน้าเธอกำลังมีคนทยอยกันขึ้นไปไม่หยุด ทุกคนต่างก็ยกมือขึ้น แล้วเต้นกันอย่างเมามันส์
…….
ตอนที่หลงเซียวกลับรีสอร์ทหยีจิ่ง ก็เห็นว่าในวิลล่าไม่มีใครอยู่ ฉู่ลั่วหานไม่อยู่ในนั้น
คุณชายหลงยืนอยู่ตรงห้องโถงใหญ่ เขายังได้กลิ่นแอลกอฮอล์จากเรือนร่างของฉู่ลั่วหานในลอยอยู่กลางอากาศ จากนั้นก็ได้พยายามดมกลิ่นพวกนั้นที่ลอยมา สุดท้ายก็ไม่ได้กลิ่นอีกเลย
สายตาของเขากวาดไปทางอื่น แล้วเห็นโต๊ะที่ทำจากกระจกมีรีโมตวางอยู่ ทีวีถูกเธอเปิด แสดงว่าข่าวของเขากับโม่หรูเฟยต้องถูกเธอเห็นแน่ๆ
นึกว่าคืนนี้จะได้เจอเธอที่บ้าน นึกไม่ถึงว่าเธอกลับไปร่วมงานปาร์ตี้ของเพื่อนรัก เธอดูมีความสุขจริงๆ
ในระหว่างที่เขากำลังครุ่นคิด มือถือของคุณชายหลงก็ดังขึ้น
เขาจึงมองด้วยสายตาที่ลุ่มลึก โม่หรูเฟยโทรมาหรอ
"พี่เซียว ข่าวพี่ได้เห็นหรือยัง?"
โม่หรูเฟยนึกว่าหลงเซียวเห็นข่าวแล้วจะโทรหาเธอเป็นลำดับแรก แต่เธอรอแล้วรออีก สุดท้ายก็รอข่าวคราวจากเขาไม่ได้ โม่หรูเฟยจึงทนไม่ไหว จากนั้นก็ไม่ฟังคำเตือนจากผู้จัดการของเธอ ก็ได้โทรหาหลงเซียวโดยตรง
พอเขาเห็นข่าว หรือว่าเขาจะไม่มีปฏิกิริยาใดๆเกิดขึ้นเลย? เลยไม่เชื่อ!
หลงเซียวจึงขมวดคิ้วขึ้นอย่างไม่รู้ตัว "จากนั้นล่ะ?"
น้ำเสียงของโม่หรูเฟยฟังดูลำบากใจและเหมือนจะร้องไห้อยู่ "พี่เซียว ฉันก็นึกไม่ถึงว่านักข่าวจะเก่งขนาดนี้ กัดข่าวที่ฉันตั้งท้องไว้ไม่ปล่อย คุณชายหลง ฉันยังไม่ทันได้บอกคุณเลยว่าฉันท้อง ฉันตั้งท้องลูกของเราได้สี่สัปดาห์แล้ว คุณดีใจไหม?"
อ่อ?
"เธอแน่ใจหรอ?"
หลงเซียวถามกลับ เหมือนเรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับเขา
โม่หรูเฟยบอกว่าเธอท้อง แต่ว่าในหัวสมองของหลงเซียว เหมือนไม่เคยมีความทรงจำที่จะทำให้เธอตั้งท้องได้เลย หรือว่าเขาลืมอะไรไป? หรือมีคนตั้งใจทำแบบนี้?
เหอะ! ท้อง? หรือว่ามีคนตั้งใจจะเล่นไฟกับเขา ถ้าจะเล่นไฟ ไม่กลัวว่าไฟจะลุกลามมาแผดเผาตัวของเขาหรือไง?
โม่หรูเฟยจึงหัวเราะขึ้น กลัวว่าจะถูกฟังออกมาน้ำเสียงของเธอผิดปกติไป "แน่นอนว่าต้องใช่สิ ผลตรวจจากโรงพยาบาลยังอยู่ที่ฉันเลย และแน่นอนว่าฉันท้องแล้ว พี่เซียว ข้างกายฉันมีพี่เป็นผู้ชายแค่คนเดียว หรือว่าพี่สงสัยในตัวฉันหรอ?"
โม่หรูเฟยกลัวว่าความจริงจะถูกเปิดเผย แต่ว่าเรื่องมันก็เป็นแบบนี้ไปแล้ว เธอก็คงทำได้เพียงเดินในทางมืดต่อไป!
หลงเซียวจึงได้กระตุกมุมปากขึ้นและไม่พูดไม่จาใดๆ จากนั้นก็ไม่ได้พูดอะไรเพิ่มเติมขึ้นอีก "รู้แล้ว"
โม่หรูเฟยจึงอ้าปากขึ้น "พี่เซียว ตอนไหนที่พี่ว่างก็มีเยี่ยมฉันกับลูกหน่อยได้ไหม?"
"ฉันกำลังยุ่งอยู่ เดี๋ยวโทรหาเธออีกที"
โม่หรูเฟยที่จับมือถือไว้ แล้วเต็มไปด้วยการเฝ้ารอคอย "พี่เซียว ฉันคิดถึงพี่…….."
"รู้แล้ว"
……..
ในโต๊ะจัดวางไปด้วยของว่างและเครื่องดื่มมากมาย แต่ไม่มีใครเลย ลมตอนกลางคืนได้พัดผมของเธอให้พริ้มไหวขึ้น ทำให้ความรู้สึกไม่สบายใจของเธอค่อยๆหายไป
ฉู่ลั่วหานจึงไปเอาจานที่ใส่ของว่างมา แล้วกินของว่างอย่างเชื่องช้า พอชิมรสชาติของของว่างที่มีรสชาติหวาน แต่ในปากเธอมันหวานหรือขมเล็กน้อย เธอกลับไม่รู้เรื่องอะไรเลย
เธอรู้สึกเหงาและโดดเดี่ยวมาก ในท่ามกลางผู้อื่นมากมายที่กำลังครึกครื้น มีแต่เธอคนเดียวที่โดดเดี่ยว มันเป็นแบบนี้จริงๆ
เธอนึกว่าตัวเองจะได้ออกมาปลดปล่อยตัวเองในงานเลี้ยง ก็จะสามารถทำให้ความรู้สึกโดดเดี่ยวและความสับสนวุ่นวายหายไป แต่ต่อให้บนเวทีจะเต้นและร้องรำกันอย่างเมามันส์แค่ไหน หนุ่มสาวยังโยกไปโยกมาอย่างบ้าคลั่งสักแค่ไหน ก็ไม่สามารถทำให้ความสับสนวุ่นวายในใจของเธอหายไปได้เลย
เธอคิดถึงเขามากๆ ทุกครั้งที่อยู่ด้วยกันกับเขาตามลำพัง ภาพของเรือนร่างเขาก็เหมือนดั่งอากาศที่ลอยอยู่ตรงปลายจมูกของเธอ และไม่มีทางได้ลอยหายไปไหนเลย และมันก็ได้มีผลกระทบกับเส้นประสาทของเขาอยู่ตลอดเวลา
แต่ว่าเขาจะไปอยู่ไหนกันล่ะ? จะมีอยู่ในอ้อมกอดอันอบอุ่นของผู้หญิงคนไหน? หรือว่าจะอยู่ในอ้อมกอดของโม่หรูเฟย?
จึดๆๆ
ในระหว่างที่เธอกำลังจินตนาการอย่างเรื่อยเปื่อย จู่ๆมือถือในกระเป๋าก็ดังขึ้น พอเห็นชื่อที่ปรากฏขึ้นบนจอ ทำให้ฉู่ลั่วหานขมวดคิ้วเป็นปมมากขึ้น โม่หรูเฟยโทรหาเธอ?
"มีเรื่องอะไร?" ฉู่ลั่วหานพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา และไม่สบอารมณ์ใดๆ
โม่หรูเฟยนั่งอยู่บนโซฟาตัวหรู จากนั้นก็ได้ขึ้นเสียงสูงแล้วทำเหมือนตัวเองเป็นฝ่ายชนะ พอได้ยินเสียงดนตรีที่ดังขึ้น จะได้พึมพำด้วยเสียงเย็นชา "ฉู่ลั่วหาน อยู่ตัวคนเดียวมันทำให้เธอนอนหลับยากใช่ไหม? ถึงได้ออกไปเมาข้างนอก? ถ้าตอนที่เธอรู้สึกเหงาหงอยจริงๆ ก็ไปหาหนุ่มหล่ออายุน้อยมาอยู่เป็นเพื่อนสิ จะได้ทำให้เธอหลับสบายได้ ยังไงชีวิตแต่งงานของเธอกับพี่เซียวก็ไม่ได้มีอยู่จริงตั้งนานแล้ว การอยู่อย่างโดดเดี่ยวก็คงจะลำบากน่าดู ฉันละเห็นใจเธอจริงๆ"
คำพูดที่เยาะเย้ยและรวมไปถึงค่ำคืนที่แสนจะโดดเดี่ยว ทุกคำพูดของเธอจะไปกระแทกหัวใจและผิวหนังของเธอ เธอไม่ได้เข้มแข็งพอที่จะทำให้เข้าหูซ้ายทะลุหูขวาได้ ตอนนี้เธอรู้สึกแสบตาจนแทบจะร้องไห้ออกมา ในใจลึกๆก็รู้สึกเหมือนมีไฟลุกโชนขึ้นมาไม่หยุด ตอนนี้เธอแยกไม่ออกว่าตัวเองกำลังรู้สึกตัวเองถูกรังแกหรือตัวเองกำลังโมโหอยู่
"ถ้าเทียบกับคนที่ยอมปล่อยให้คนอื่นทำให้ตัวเองท้อง แล้วยังไม่ได้อยู่ในฐานะอะไร แถมยังต้องทนดูสมุดทะเบียนบ้านของเขามีชื่อของผู้หญิงคนอื่นเขียนไว้ เหอะ! เพื่อที่จะรั้งผู้ชายคนหนึ่งไว้ ไม่สนแม้แต่จะเสียตัวให้คนๆนั้น สุดท้ายก็ถูกเขาผลักไส แล้วได้มีแต่เลี้ยงลูกคนเดียว ความรู้สึกแบบนี้ก็คงจะลำบากมากกว่าหรือเปล่า?!"
ฉู่ลั่วหานจับแก้วไว้แน่นๆ น้ำใสๆจึงไหลออกมาจากนัยน์ตา แสงไฟมันสว่างเกินไป และแสบตาเกินไป ทำให้เธอนึกว่าตัวเองร้องไห้ออกมาแล้ว
ร้องไห้? ใครที่มีค่าพอให้เธอร้องไห้อีก?
"ฉู่ลั่วหาน อย่าพูดจากระทบจิตใจฉันหน่อยเลย! เหอะๆ ก็รอดูเลย คืนนี้คุณชายหลงมาอยู่กับฉันที่นี่ วันข้างหน้า และทุกๆคืนก็จะอยู่ที่นี่ และเธอ ก็จะได้เฝ้าห้องที่เต็มไปด้วยความว่างเปล่า และร้องไห้ไปเถอะ! ฉันจะเตือนเธออีกคำ รีบหย่าแล้วออกจากตระกูลหลงได้แล้ว ยังไงก็ถือโอกาสตอนที่ตัวเองยังสาวไปหาผู้ชายคนอื่นเถอะ ถ้าช้ากว่านี้อีกสองปี รอให้เธอแก่หนังเหี่ยวแล้วไม่มีใครอยากมองเธอ………"
เธอที่ไม่ยอมทนฟังคำพูดที่สกปรกของโม่หรูเฟยอีก ก็ได้วางใจลงโดยทันที
จากนั้นก็แหงนหน้าขึ้น ดื่มไวน์แดงในแก้วเข้าไปแค่คำเดียวเท่านั้น แอลกอฮอล์ในท้องกำลังออกฤทธิ์ ทำให้ฉู่ลั่วหานเริ่มมีสายตาที่มัวพร่า คืนนี้……ทุกๆคืน…….
ให้ตายเถอะ แค่แอลกอฮอล์แก้วเดียว ทำให้เธอเมาได้เลยหรอ?
เธอจึงนวดขมับของตัวเอง แล้วก็ได้เอาแก้วน้ำมาดื่มคำใหญ่ๆ…..
น้ำพุ่งออกมาจากปาก!
แก้วน้ำนั่นกลับเป็นเหล้าขาว!
ลิ้นที่ทั้งแสบและชาของฉู่ลั่วหานเพราะแอลกอฮอล์ ทำให้เธอสิ้นไปทันที เหล้าที่พึ่งเข้าปากของเธอก็ได้ถูกเธอปล่อยออกมาจากปาก…..
ทันใดนั้น เหล้าที่เธอปล่อยออกมาจากปากก็ได้ไปโดนตัวของผู้ชายตรงหน้าโดยไม่เหลือไว้ในปากสักหยด