คุณหลง อย่าหยิ่งยโสเกินไป - ตอนที่ 1062 เขียวจนสะดุดตา
ตอนที่ 1062 เขียวจนสะดุดตา
ห้องชุดของโรงแรม ห้องCatherine
"คุณCatherine ฉันพูดชัดเจนมากแล้วนะว่าจะไม่ช่วยเธอ พ่อของคุณทำสิ่งที่ไม่ดี กฎหมายจะต้องตัดสินอย่างยุติธรรม"
เจ้าชายเจมส์เอนหลังพิงประตูด้วยความรู้สึกยุติธรรมที่ไม่อาจปฏิเสธได้
Catherineนอนอยู่บนโซฟา มองเขาด้วยดวงตาที่ใสซื่อบริสุทธิ์ เสียงของเธอราวกับจะร้องไห้ "ฉันมีแด๊ดดี้แค่คนเดียว…"
เฮือก
เจ้าชายเจมส์กลืนน้ำลาย โดนน้ำเสียงที่น่าสงสารเมื่อกี้ของเธอกระตุ้น เขาไม่ใช่คนเย็นชาแต่ไหนแต่ ท่าทางหมดหนทางของCatherineสะกิดในใจลึกๆของเขา ทำให้เขาอดประนีประนอมไม่ได้
เชี่ยเฮ้ย! ไม่ใช่สัญญาณที่ดี
"อย่ามองฉันแบบนั้น ร้องไห้ไปก็ไม่มีประโยชน์หรอก ไม่ช่วยก็คือไม่ช่วย" ปากเจ้าชายเจมส์พูดเช่นนั้นแต่ในหัวก็คิดไม่หยุด เขาไม่อยากกลับไปอยู่ที่วัง เขาอยากอยู่โรงแรมเพื่อที่จะได้ใกล้ชิดกับแอนน่าและคนอื่นๆ แต่ตอนนี้เขาไม่มีบัตรรับรองตัวตนจึงเปิดห้องที่นี่ไม่ได้ ยัยผู้หญิงคนนี้…
ไม่ได้ เขาจะถูกเอาชนะอย่างง่ายดายไม่ได้!
แอนน่าบอกว่าสามีลูกผู้ชายต้องยืนหยัดต้องหยิ่งทระนง!
Catherineเปิดกระเป๋าเป้ที่พก ดึงถุงกระดาษหนาสีน้ำตาลออกมา "เจ้าชายเจมส์ดูนี่สิ"
เจ้าชายเจมส์ยื่นหน้าดูโดยไม่เดินไปแล้วพูดห้วนๆ "อะไรน่ะ?"
Catherineเปิดถุงกระดาษ ด้านในมีกระดาษหลายชิ้นที่ตัดจากหนังสือพิมพ์รวมทั้งรูปถ่ายจำนวนมากซึ่งล้วนเกี่ยวข้องกับMerrick "นี่คือสิ่งที่แด๊ดดี้ทำในแวดวงการเมืองเมื่อ 30 กว่าปีก่อน เขาทำงานอย่างหนักเพื่อประชาชนมาโดยตลอด ใจบุญ การคุ้มครองสิทธิ สมาคมสตรี กองทุนโรคเอดส์…แด๊ดดี้ของฉันทำงานหนักและมีความทุ่มเทจริงๆ เขาแค่ทำผิดเรื่องเดียว
คุณเองก็มาจากราชวงศ์ด้วย เรื่องทางการเมืองมันสะอาดซะที่ไหนล่ะ?"
เจ้าชายเจมส์พูดอย่างเรียบๆว่า "เธอจะบอกว่าสิ่งที่พ่อเธอทำมันสมควรงั้นหรอ?"
ตรรกะเหี้ยอะไรเนี่ย เขาไม่ยอมรับ!
"ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้น แต่ฉันคิดว่าอย่างน้อยเราก็ควรให้โอกาสเขาสักครั้ง เอาสิ่งดีๆที่เขาทำมาชดเชยได้มั้ย…ฉัน…ฉันขอแค่อย่างเดียว คุณพาฉันไปพบองค์ราชินี แค่ให้ฉันพบองค์พระราชินีก็พอ!"
เธอสามารถใช้ของในมือขอร้องแทนพ่อได้
เจ้าชายเจมส์เหลือบมองเธอด้วยความสงสัย "เธอคิดว่าองค์ราชินีจะฟังเธอหรอ?"
"นั่นเป็นเรื่องของฉัน คุณแค่ต้องพาฉันไปพบเธอ ส่วนเงื่อนไขคุณสามารถว่าได้ที่คุณต้องการ ถ้าตอนนี้ฉันทำไม่สำเร็จ ฉันก็จะพยายามต่อ!" Catherineถือเอกสารวิงวอน
เจ้าชายเจมส์อยากจะหัวเราะ "เธอคิดว่าฉันจะอยากให้เธอทำอะไรให้ล่ะ?"
ช่างน่าตลกเสียจริง เขาเป็นถึงเจ้าชายประเทศM!
Catherineเม้มริมฝีปากแน่น "ฉันสามารถเป็นสาวใช้ให้คุณได้ ถ้าคุณต้องการ"
"…" เจ้าชายเจมส์สะดุ้งจริงๆ ปฏิกิริยาแรกของเขาคือสงสัยว่าตัวเองจะได้ยินผิดไปรึเปล่า
"ถ้าคุณไม่เชื่อ ฉันสามารถเซ็นสัญญากับคุณได้เลย ตราบใดที่คุณช่วยฉัน ฉันรับรองว่าจะทำตามไม่ว่าเมื่อไรก็ตาม" Catherineกลัวว่าเขาจะตกลงจึงรีบหยิบกระดาษกับปากกาหวดมาเขียนข้อความภาษาอังกฤษท่อนหนึ่ง
เพราะเขียนเร็วเกิน ตัวอักษรจึงเบี้ยวๆเหมือนลายมือเด็กประถม
หลังจากเขียนเนื้อหาเสร็จแล้ว เธอก็เซ็นชื่อ "ตอนนี้เชื่อรึยัง?"
"…" เจ้าชายเจมส์ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเกิดอะไรขึ้น เธอทำราวกับกำลังขายตัว
เขาหยิบมันขึ้นมามอง "Catherine เธอรู้ไหมว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่? เธอรู้ไหมว่าสิ่งที่เธอเขียนมันหมายถึงอะไร?"
Catherineยื่นปากกาให้เขา "ฉันแน่ใจ ฉันรู้ว่าฉันเขียนอะไรลงไป เพียงแค่คุณเซ็นชื่อ ฉันจะเป็นของคุณ"
แค่ก!!
เจ้าชายเจมส์แทบกระอักเลือด!
ของเขา?
เขา…เขาขาดสาวใช้หรอ?
เดี๋ยวก่อนเขาไม่มีสาวใช้ที่สวยและฉลาดอย่างCatherineจริงๆ
เจ้าชายเจมส์จึงยกมุมริมฝีปากขึ้นอย่างขี้เล่น "แน่ใจนะว่าจะไม่เสียใจทีหลัง?"
"แน่ใจ ถ้าหากมันสามารถช่วยแด๊ดดี้ได้ ฉันจะไม่เสียใจ!" Catherineย้ำอย่างจริงจัง
เจ้าชายเจมส์รับปากกาลายกระต่ายสีขาวน่ารักที่เธอส่งให้มาเซ็นชื่อแล้วยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ "โอเค"
——
วันรุ่งขึ้น ลอนดอนมีฝนเริ่มตกปรอยๆ
มีฝนเยอะเป็นเรื่องปกติในลอนดอน แป๊บๆก็มักจะฝนตก ฝนในฤดูหนาวตกอย่างแรงปกคลุมหลังคาด้านนอกของร้านกาแฟ ถนนเต็มไปด้วยร่มสีดำ สุภาพบุรุษชาวอังกฤษในชุดสูทกำลังถือร่ม มือหนึ่งถือกระเป๋าเอกสาร กลายเป็นภูมิทัศน์ของอังกฤษที่ไม่เหมือนใคร
"สามี ถ้าเราไปกันตอนนี้ แล้วสัญญาของนายกับMAXจะทำยังไง?"
หลังจากทานอาหารเช้า ลั่วหานก็ถามอย่างสงสัย
หลงเซียวหยิบผ้าพันคอของเธอขึ้นมาจากเก้าอี้แล้วพันให้เธอ "ทำสัญญาไม่จำเป็นต้องพูดคุยกันอย่างละเอียด ฉันคิดว่าฉันรู้เจตนาของเขาแล้ว"
เมื่อคืนทั้งสองได้คุยกัน
หลงเซียวบอกลั่วหานเกี่ยวกับการทำสัญญาของเขากับMAXคร่าวๆ การไม่บอกเธอมันเป็นไปไม่ได้ เพราะเธอจะเดามั่ว
ลั่วหานไม่ได้ตกใจกับข่าวของเขา แต่กลับคุยมาตรการรับมือกับเขา
มาเฟียเข้าไม่ง่ายออกยิ่งไม่ง่าย ในอนาคตพวกเขาต้องการให้สามีภรรยาร่วมกันหาเงิน
"เป็นอะไรไป?"
เมื่อเห็นว่าลั่วหานไม่พูด แต่เหม่อมองทางอื่น หลงเซียวจึงมองตาม
พอมองไป…
นอกหน้าต่างCatherineกำลังถือร่มสำหรับสองคนยกขึ้นสูง ส่วนใหญ่อยู่เหนือศีรษะของเจ้าชายเจมส์ คันร่มยาวมากดูแล้วก็รู้สึกว่าใหญ่ ทำให้กินแรงเธอในการถือ เจ้าชายเจมส์กลับไม่สะทกสะท้าน
สีหน้าของลั่วหานดูแย่ยิ่งกว่ากลืนกุ้งดิบอยู่แล้ว "นี่มันอะไรกัน?"
"คงเป็นเพราะเจ้าชายเจมส์กับCatherineตกลงกันได้"
ส่วนตกลงอะไรกันนั้น ไม่ต้องไปคิดแล้ว
ลั่วหานยิ้มอย่างขมขื่น "เด็กสองคนคงกำลังเล่นกัน? เจ้าชายเจมส์ไม่ค่อยรู้ความเท่าไร ทำไมถึงให้ผู้หญิงถือร่มได้? ยิ่งไปกว่านั้นCatherineยังอายุน้อยกว่าเขา ฉันต้องเตือนเขาซะแล้ว ว่าถ้าอีคิวเขาต่ำขนาดนี้คงจะหาแฟนไม่ได้"
มือของหลงเซียวคว้าข้อมือเธอไว้ทัน "ไม่ต้องไปหรอก แบบนี้ดีแล้ว"
ลั่วหานไม่เข้าใจว่าคำว่าดีแล้วของเขาหมายถึงอะไร แต่เธอเต็มใจจะเชื่อสิ่งที่เขาพูดเธอ "อื้ม"
ณ ตึกบริษัทMBK ประเทศจีน
หลงจื๋อปิดการประชุมไตรภาคีที่ซับซ้อน เขาดึงเนกไทด้วยความเหนื่อยล้า ลินดาเอากาแฟที่ชงแล้วมาวางให้เขา
"ท่านประธานครับ อีก 2 ชั่วโมงท่านมีประชุมวิดีโอคอนเฟอเรนซ์กับทีมโครงการของเมืองเจียงเฉิง ตอนเย็นท่านมีนัดรับประทานอาหารค่ะกับประธานของบริษัทหวาซื่งกำหนดการทั้งหมดของวันนี้มีประมาณนี้ค่ะ" ลินดาปิดกำหนดการ พูดเหมือนยกภูเขาออกจากอก
หลงจื๋อจิบกาแฟแล้วพยักหน้า "วันนี้จู่ๆหุ้นของซุนปิงเหวินลดลง 7% ได้ยังไง?"
ลินดาตกใจ "บริษัทซุนซื่อ? ไม่ได้มั้งคะ? ตอนเปิดดูเมื่อเช้ายังดีๆอยู่เลย"
เพิ่งผ่านไป 2 ชั่วโมงกว่าลดลง 7% ?
หลงจื๋อจ้องไปที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ด้วยความมั่นใจ เส้นสีเขียวใสที่คดเคี้ยวในกราฟข้อมูลที่ซับซ้อนดูเหมือนจะหยุดชะงัก
"ตอนนี้บริษัทซุนซื่อยังไม่ได้เคลื่อนไหวอะไรมาก…ประธาน หุ้นบริษัทหลันเทียนก็ตกไปหนึ่งเปอร์เซ็นต์เช่นกัน" ลินดาชี้ไปที่บริษัทหลันเทียนของตู้หลิงเซวียนกับบริษัทของซุนปิงเหวินที่ยังเขียวสะดุดตา
หลงจื๋อวางแก้วกาแฟลงแล้วศึกษากราฟหุ้นของบริษัทซุนซื่อกับบริษัทหลันเทียนอย่างละเอียดใกล้ชิดกับหน้าจอเพียงไม่กี่เซนติเมตร ที่น่าแปลกใจคือหุ้นสองตัวที่กำลังขึ้นเมื่อไม่กี่วันก่อนกลับลดลงในวันเดียวกัน
แม้ว่าความกว้างของจุดสองจุดของบริษัทซุนซื่อจะใหญ่ แต่มูลค่าตลาดโดยรวมของบริษัทซุนซื่อก็ไม่เหมือนกับบริษัทหลันเทียน หุ้นบริษัทหลันเทียนลดลงหนึ่งเปอร์เซ็นต์แต่กลับสูญเสียมูลค่าตลาดมากกว่าบริษัทซุนซื่อ
ต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลแน่
หลงจื๋อหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา กดโทรออกหาพี่ชายเป็นคนแรก แต่มีเพียงเสียงผู้หญิงตอบกลับอัตโนมัติกลับมา "ขออภัยค่ะ ไม่มีผู้ตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียกหา"
ไม่มีคนตอบรับ? พี่อยู่ที่ลอนดอนไม่ใช่เหรอ?
หลงจื๋อลังเลครู่หนึ่งแล้วกดโทรหาเกาจิ่งอาน
ไม่นานเกาจิ่งอานก็รับสาย "น้องสามมีอะไรหรือเปล่า?"
ทางด้านเกาจิ่งอานกำลังอยู่ในการประชุม พอเห็นหมายเลขของหลงจื๋อจึงกดรับสายในห้องประชุม ผู้คนรอบโต๊ะประชุมต่างพร้อมใจกันหุบปาก แสร้งทำเป็นหูหนวก
"หุ้นของซุนปิงเหวินกับตู้หลิงเซวียนตก พี่รู้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น?"
หลงจื๋อมีลางสังหรณ์ว่าเกาจิ่งอานมีส่วนเกี่ยวข้อง
เกาจิ่งอานมีความสุขแล้วตอบกลับเลี่ยงๆราวกับไม่ใช่เรื่องใหญ่ "รู้สิ ทั้งคู่ทะเลาะกันอยู่น่ะ ทะเลาะกันแรงมาก ตอนนี้ซุนปิงเหวินกำลังเสียเปรียบ พี่คิดว่าคงไม่นานหรอก ตู้หลิงเซวียนจะจัดการเขาได้แน่ ดีมั้ยล่ะ?"
"…" หลงจื๋อขยี้คิ้ว "เกิดอะไรขึ้น? พี่ทำอะไรลงไป?"
เกาจิ่งอานหมุนปากกาเป็นวงกลม แสงจากโปรเจ็กเตอร์ลอยอยู่บนใบหน้าของเขา ทำให้รอยยิ้มเขาขยายขึ้นหลายเท่าราวกับดาราที่อยู่ใต้แสงไฟ "ฉัน…หรอ ฉันแค่ทวงความยุติธรรมแทนฟ้า คนชั่วก็ต้องถูกฟ้าลงโทษ นายแค่ชมการแสดงเงียบๆก็พอ"
หลงจื๋อไม่เข้าใจ "เกิดอะไรขึ้น? ทำไมจู่ๆพี่ถึงลงมือกับบริษัทซุนซื่อ? ซุนปิงเหวินทำให้พี่ไม่พอใจหรอ?"
"เรื่องนี้…"
เกาจิ่งอานคิดว่าถ้าหลงจื๋อรู้ว่าซุนปิงเหวินส่งนักฆ่ามาทำร้ายพี่สะใภ้ที่รักของเขา เขาจะต้องผลักซุนปิงเหวินออกจากรถเข็นลงท่อระบายน้ำแน่!
5555 ภาพช่างสวยเกินไปแล้ว แต่ชั่งเถอะ
"น้องสามไม่ต้องถามอะไรมาก เอาเป็นว่าซุนปิงเหวินตายแน่"
"เกี่ยวข้องกับพี่ใหญ่รึเปล่า?"
ถ้าเกาจิ่งอานลงมือด้วยตัวเองมันจะได้รับคำสั่งจากพี่ชาย มิฉะนั้นเกาจิ่งอานคงไม่กล้าทำอย่างโจ่งแจ้งเช่นนี้ ซุนปิงเหวินกับพี่ใหญ่ดูเหมือนจะมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกัน ตอนแรกซุนปิงเหวิน…
ดวงตาที่ลึกล้ำของหลงจื๋อหดลงเล็กน้อย
เกาจิ่งอานโบกมือให้ผู้ช่วยส่งสัญญาณว่าเขาสามารถพูดต่อได้ "ฉันกำลังประชุมแหนะน้องสาม ไว้เราค่อยคุยกันทีหลัง ตั้งใจทำงาน ไม่ต้องคิดถึงพี่สองนะ"
พูดจบเกาจิ่งอานก็วางสายอย่างสงบ กลุ่มคนตรงหน้าเขา "…"
เมื่อกี้ประธานคุยหาใครน่ะ?
ทางด้านหลังจื๋อ เขาเปิดคอมพิวเตอร์อย่างสงสัยแล้วป้อนคำว่าบริษัทซุนซื่อกับบริษัทหลันเทียน ทันทีที่ป้อนคำหลักลงในแถบค้นหาแล้ว ข้อมูลกับสโลแกนก็ปรากฏขึ้นด้านล่าง
"ความลับทางการค้ารั่วไหล ผู้บริหารระดับสูงของบริษัทซุนซื่อถูกสงสัยว่าขโมยเอกสารลับของบริษัทหลันเทียน ทำให้บริษัทสาขาของหลันเทียนที่มิลานสูญเสียลูกค้า 60% ในชั่วข้ามคืน"
"หลังจากเปิดโปง บริษัทแฟชั่นชุดบริษัทลูกของหลันเทียนใช้วัสดุที่ต่ำกว่ามาตรฐาน ทำให้แผนกออกแบบแฟชั่นของมิลานก็ได้รับผลกระทบอย่างหนัก"
"ซุนปิงเหวิน VS ตู้หลิงเซวียน รนหาที่ตายหรือรักษาความเป็นธรรม"