การถือกำเนิดจอมมารผู้เหนือโลกที่สิบสาม - ตอนที่ 416
บทที่ 416 – จี้สีแดง
ไม่.. ไม่ มันต้องไม่ใช่แบบนี้ เลทิเซียสับสนเธอถอยห่างออกไปหลายก้าว.. เธอ.. เป็นสิ่งมีชีวิตเทียมงั้นเหรอ?
นี่มันหมายความว่าฉันสร้างตัวเองขึ้นมางั้นเหรอ ไม่สิ.. ไม่ใช่ มันต้องไม่เป็นแบบนี้..
“เมอร์สัน!!!”
แม้ความจริงจะยังวางอยู่ต่อหน้าเลทิเซียแต่เธอก็ยังเชื่อไม่ลง.. ไม่สิ.. ไม่อยากจะเชื่อเลยมากกว่า
เมอร์สันที่ได้ยินแบบนั้นก็พยักหน้า.. เมอร์สันไม่เหมือนไอรีนกับเวโรเน่ที่รู้ความลับแทบทุกอย่างของเลทิเซีย
เขารู้เพียงแค่ว่าเลทิเซียต้องการให้เขาเอาสิ่งมีชีวิตเทียมมาเกิดในอีกห้าร้อยปีนับจากนั้น ซึ่งเขาก็ไม่รู้ว่าทำไมต้องทำแบบนั้นเหมือนกัน
แต่เมอร์สันที่สัญญาแล้วเขาต้องทำให้สำเร็จ.. พอห้าร้อยปีต่อมาเขาก็เห็นสิ่งมีชีวิตเทียมที่อายุประมาณแปดเดือน
เขาตัดสินใจที่จะเอาเข้าไปอยู่ในท้องของเอลร่า.. ผู้หญิงที่เป็นจอมมารและได้ร่วมเดินทางมากับเขาจนตกหลุมรักซึ่งกันและกัน
แต่ทว่า.. ในวินาทีแรกที่เลทิเซียเข้าไปอยู่ในท้องของเอลร่า เมอร์สันก็สัมผัสได้ถึงบางสิ่งบางอย่างจากทารกนั่น…
เขาพลันพบว่ากลิ่นอายที่ออกมาจากในท้องนั่น.. คือกลิ่นอายแบบเดียวกับเลทิเซีย!
ในวินาทีนั้นเขาจึงรู้แทบจะทันทีว่าเลทิเซียที่เขารู้จัก.. เป็นเลทิเซียสิ่งมีชีวิตเทียมที่เลทิเซียในอนาคตย้อนไปอดีตเพื่อสร้างตัวเอง
และส่งมาเกิดในอีกห้าร้อยปีข้างหน้า.. ดังนั้นเมอร์สันจึงคิดว่าบางทีที่เลทิเซียต้องการคือสร้างตัวเองขึ้นมา..
ดังนั้นเมอร์สันที่คิดว่าลูกในท้องของเอลร่าคือเลทิเซีย เขาจะให้ชื่ออื่นที่ไม่ใช่เลทิเซียก็ไม่ถูกจึงตกลงกันกับเอลร่าและให้เลทิเซียมีชื่อว่าเลทิเซีย
อันที่จริงเขาก็อยากจะเลี้ยงเลทิเซียเองกับมือ แต่เพราะมีเรื่องทางการเมืองของเอลร่า ทำให้เมอร์สันไม่มีทางเลือกต้องทิ้งเลทิเซียออกนอกอาณาจักรของตัวเอง
แต่เมื่อเลทิเซียปรากฏตัวขึ้นตรงนี้ และถามหาสิ่งมีชีวิตเทียม มันขึงทำให้ความคิดเมอร์สันทั้งหมดถูกกลับตาลปัตร
เลทิเซียไม่รู้ตัวด้วยซ้ำง่า เธอเป็นคนสร้างตัวเอง!
เพราะเธอมาถามหาสิ่งมีชีวิตเทียม ทั้งๆ ที่สิ่งมีชีวิตเทียมก็คือตัวของเธอเอง!ดังนั้นอย่างแรกที่เมอร์สันทำเลยคือเรียบเรียงความคิด
และอยากจะอธิบายเรื่องทุกอย่างให้กระจ่างชัด เขาค่อยๆ ยืนขึ้นพร้อมกับพูดขึ้นว่า..
“ใช่แล้ว.. สิ่งมีชีวิตเทียมที่ท่านส่งมาเมื่อห้าร้อยปีก่อน… ก็คือตัวท่าน..”
“ลองนึกดูให้ดีสิ.. สิ่งมีชีวิตเทียมที่สร้างขึ้นมาจากการแทรกแซงกฎเกณฑ์ของโลก.. หมายความคือสิ่งมีชีวิตเทียมนั้นจะสามารถเมินกฎโลกได้”
“แล้วท่านล่ะ.. ท่านทำอะไรได้บ้างนายท่าน ข้าพนันได้เลยว่าท่านคงสามารถใช้ได้ทั้งเวทมนตร์มนุษย์ เวทมนตร์ปีศาจและเวทมนตร์กึ่งมนุษย์ใช่ไหมล่ะ?”
“ท่านน่าจะรู้ดีเรื่องกฎเกณฑ์ของโลกใบนี้มากที่สุด แต่การที่ท่านสามารถฝืนกฎของโลกได้แบบนั้น.. ไม่คิดว่ามันแปลกหรือไง?”
“ใช่.. มันเป็นเพราะแต่แรกเริ่มเดิมทีตัวตนของท่านก็เป็นสิ่งที่แทรกแซงความเป็นจริงของโลกอยู่แล้ว”
“ข้าหมายถึง ท่านเป็นคนสร้างตัวเองให้เป็นแบบนั้นไม่ใช่หรือไง?”
พอเลทิเซียได้ยินแบบนั้นเธอก็ถอยหลังไปหลายก้าว.. ด้วยความสับสนและงุนงงเล็กน้อย..
ในขณะเดียวกันเอลร่ากับลูกชายของเธอ.. น้องชายของเลทิเซียก็ยังคงตามสถานการณ์บางอย่าง
“เมอร์สัน เจ้าพูดอะไร? ห้าร้อยปีก่อน เจ้าหมายถึงอะไร? นี่มันเรื่องบ้าบออะไรกัน?”
“เอลร่า.. ข้าขอโทษที่ต้องบอกแบบนี้.. เลทิเซียไม่ใช่ลูกจริงๆ ของพวกเรา สาเหตุที่แปดเดือนแรกที่ตั้งท้อง… เป็นแค่เวทมนตร์ที่ข้างสร้างขึ้นเพื่อหลอกลวงเจ้าเท่านั้น”
“เอ๋… หมายความว่ายังไง?!”
เมอร์สันถอนหายใจออกมา ย้อนกลับไปเมื่อห้าร้อยปีก่อน.. สงครามหยุดลงเมอร์สันที่ยอมรับในตัวเลทิเซียเขาจึงสร้างชื่อเสียงขจรไกลให้ได้มากที่สุด
เพื่อสร้างขั้วอำนาจของตัวเองขึ้นมาให้สิ่งมีชีวิตเทียมที่จะเกิดขึ้นในอนาคต..
เขาสร้างตระกูลฟาร์เนียขึ้นมาจากประเทศแรกที่ทำสัญญายุติสงคราม.. สร้างตระกูลนี้ให้เป็นตระกูลจอมมารที่ล้วนแล้วแต่เกิดมามีพรสวรรค์
วันแล้ววันเล่า วันแล้ววันเล่า ตระกูลฟาร์เนียกลายเป็นหนึ่งในตระกูลที่ปกครองอาณาจักรมาอย่างเนิ่นนาน
และจนกระทั่งเอลร่าได้เกิดขึ้นและกลายเป็นจอมมาร เมอร์สันก็จับพลัดจับผลูมาชอบเธอพอดีทำให้เขาอยากจะให้เธอเป็นคนที่คลอดสิ่งมีชีวิตเทียมออกมา
“ไม่.. มันต้องไม่ใช่แบบนี้สิ..”
เลทิเซียถอยหลัง.. ก่อนที่เธอจะนึกอะไรขึ้นได้.. ใช่แล้ว.. ใช่… เมื่อยี่สิบกว่าปีก่อน.. วันที่เธอเกิดขึ้นมาบนโลกใบนี้
ไม่สิ วันที่เธอรู้สึกตัวบนโลกใบนี้เธอจำความได้ตั้งแต่ยังไม่คลอดต้องรอหนึ่งเดือนถึงจะคลอดออกมา
คิดดูสิ.. หากเด็กทุกคนรู้สึกตัวว่าตัวเองยังอยู่ในท้องพวกเขาคงจะเป็นบ้ากันไปจนหมด.. หรือพูดง่ายๆ ก็คือทุกครั้งที่เทพธิดาส่งคนมาเกิดใหม่
ตอนอยู่ในท้องมารดานั้น ดวงวิญญาณจะอยู่ในสภาวะค่อยๆ ปะติดปะต่อผสานร่างกายกับดวงวิญญาณ
เมื่อคลอดออกมาทุกสิ่งอย่างจะเสร็จสรรพ หลังจากนั้นทั้งร่างกายและวิญญาณจะค่อยๆ เติบโตมาด้วยกัน
แต่.. เลทิเซียเธอดึงเอาวิญญาณมาแบบผิดวิธี ผนึกลงกายหยาบที่ยังอยู่ในมดลูกเทียมตอนแปดเดือน…
ก็คือ.. ที่เลทิเซียในตอนแรกที่เธอรู้สึกเหมือนติดอยู่ในท้องของแม่นานหนึ่งเดือนค่อยคลอด นั้นไม่ใช่เพราะเทพธิดา
แต่เป็นเพราะเลทิเซียที่ดึงเอาวิญญาณตัวเองไปใส่ในสิ่งมีชีวิตเทียมต่างหาก! ร่างกายของเลทิเซียสั่นสะท้าน
เธอกุมขมับ สิ่งที่เธอสับสนในตอนนี้ไม่ใช่แค่เรื่องที่ตัวเองเป็นสิ่งมีชีวิตเทียม.. ไม่สิ.. เธอไม่สนด้วยซ้ำว่าตัวเองจะเป็นตัวอะไร
แต่ถ้าหากทุกอย่างเป็นแบบนี้มันก็หมายความว่า.. อนาคตทุกอย่างมันถูกกำหนดมาตั้งแต่วินาทีแรกที่เธอเกิดขึ้นมาบนโลกนี้แล้วไม่ใช่หรือไงกัน?
หมายความว่าไงน่ะเหรอ หมายความว่าหากเลทิเซียไม่สร้างสิ่งมีชีวิตเทียมขึ้นมาตัวเลทิเซียเองก็จะไม่เกิดมาบนโลกนี้
เมื่อเธอไม่ได้เกิดมาบนโลกนี้.. ก็หมายความว่าเธอไม่สามารถย้อนอดีตไปเมื่อห้าร้อยปีก่อนได้ และไม่มีใครไปหยุดสงคราม..
ทุกอย่างจะพังทลายลงราวกับโลกแตก… และถ้ามองในมุมกลับกันคือการที่เลทิเซียต้องย้อนกลับไปห้าร้อยปีก่อนเพื่อหยุดสงคราม
เพื่อสร้างตัวเอง.. มันเป็นสิ่งที่ถูกกำหนดมาไว้ตั้งแต่แรกแล้ว หรือก็คือไม่ว่าจะพยายามไปแค่ไหนก็ช่วยคนสำคัญไม่ได้..
พอนึกถึงความตายของเพื่อน ภาพเสียงกรีดร้องของเหล่าคนสำคัญ ดวงตาของเลทิเซียก็เบิกกว้างเธอเอามือปิดปากตัวเองไว้
แต่ก็ไม่อาจทำอะไรได้ เธออ้วกออกมาด้วยความสับสน…
“ฉันพยายาม..ไปเพื่ออะไร… ทุกสิ่งทุกอย่าง.. มันคือสิ่งที่ถูกกำหนดมาไว้แล้ว?”
“อย่ามาล้อเล่นนะ! คิดว่าฉันหลีกเลี่ยงภาพสะท้อนมามากขนาดไหนกัน คิดว่าฉันสูญเสียไปมากแค่ไหนกับไอ้การกลัวภาพสะท้อน!”
“ทั้งเนล ทั้งไอรีน.. แต่มาบอกว่านี่เป็นสิ่งที่กำหนดมาแล้ว? จะบอกว่าฉันถูกทำให้เป็นแบบนั้นโดยไม่เกี่ยวกับภาพสะท้อนห่าเหวอะไรนั่นงั้นเหรอ?”
“บัดซบ บัดซบ บัดซบ!”
เลทิเซียที่ไม่ได้ระเบิดความโกรธออกทางวาจามานานแค่ไหนแล้วไม่มีใครทราบ แม้เธอจะโกรธแต่เธอจะเงียบขรึม..
แต่คราวนี้กลับแตกต่างออกไป.. เธอโกรธจนต้องแสดงออกมา กำปั้นเธอทุบลงบนพื้นจนพื้นแตกร้าว
กำหนดมาไว้แล้ว..
“จริงสิ จี้ล่ะ!จี้สีแดงนั่นมันต้องเป็นตัวแปรอะไรบางอย่างไม่ใช่เหรอ!”
เลทิเซียจู่ๆ ก็นึกขึ้นมาได้แล้วพูดขึ้น จี้สีแดงก่อนที่เธอจะจากมาเธอมอบจี้สีแดงให้เมอร์สัน เพื่อให้เขามอบจี้ให้สิ่งมีชีวิตเทียม
เพราะคิดว่ามันอาจจะเป็นตัวแปรที่สำคัญบางอย่างก็ได้.. เพราะจี้สีแดงนั้นมีลักษณะเหมือนกับจี้ที่ชาร์ล็อตมอบให้เลทิเซียไม่มีผิด
ตอนเจอพายุกาลเวลาเลทิเซียเห็นมันทั้งๆ ที่มันควรอยู่กับชาร์ล็อตหรือเธอในอีกโลกคู่ขนานไปแล้ว แต่จี้นั้นเหมือนจะมีอีกอันตอนแรกเลทิเซียคิดว่ามันเป็นปรากฏการณ์ซ้อนทับของเวลา
อาจจะเป็นตัวแปรบางอย่างที่สำคัญก็ได้… แต่เธอไม่มีมันนี่น่า..
“จี้..ข้าให้เอลร่า.. มอบมันให้ท่านตั้งแต่ตอนเกิดแล้วนะ..”
“อะไรนะ…?”