記憶喪失の俺には、三人カノジョがいるらしい . ตัวผมคนเดิมก่อนที่จะความจำเสื่อมนั้น ดูเหมือนว่าจะมีแฟนสาวอยู่สามคนครับ - ตอนที่ 11 บทส่งท้าย (จบเล่ม 1)

บทส่งท้าย

 

[…อย่ามาล้อเล่นนะ]

 

ยูเมซากิ เคียวโกะสบถออกมา

เธอกำลังหงุดหงิดมากที่มีคนถือดีมาต่อต้านตัวเองต่อหน้าธารกำนัล

เอาเข้าจริงเธอตอบโต้อะไรไม่ได้ด้วยซ้ำ

ทั้งที่ยูเมซากิ เคียวโกะจะทำเรื่องชั่วร้ายอยู่เบื้องหลังแค่ไหนก็ได้

หรือสรุปก็คือเขาประเมินซานาดะยูกิต่ำเกินไป

 

[เกือบไปแล้วเนอะ]

 

เสียงเรียบ ๆ สบาย ๆ ดังมาจากด้านหลังของยูเมซากิ

ยูเมซากิหันกลับไปมองก็พบว่าอริสึคาวะ ซากิ อยู่ตรงนั้น

 

[…คุณอริสึคาวะ]

 

หนึ่งในสามฝ่ายใหญ่ที่ไร้กลุ่ม ผู้หญิงเพียงคนเดียวแต่มีค่ามากพอจะเรียกว่าฝ่ายกำลังกล่าวคำพูดราวกับกำลังขับขานบทเพลง

 

[ตอนนี้ยูกิคุงน่ะ รักเรามากที่สุดเลยละ ก็แหม เราน่ะเข้าใจในตัวเขามากที่สุดนี่นา]

[หา? พูดเรื่องอะไรอยู่น่ะ…?]

[ถ้าสถาการณ์ยังเป็นไปตามนี้เราคงได้ตำแหน่งอันดับหนึ่งมาครอบครองอย่างแน่นอน]

 

อริสึคาวะ ซากิคลายแก้มของเธอแล้วเข้าไปใกล้ยูเมซากิ เคียวโกะ

สายลมพัดผ่านจากหน้าต่างทำให้ผมปลิวไสวไปตามลม

 

[—จะบอกว่าจู่ ๆ เหตุการณ์ก็เปลี่ยนไปในทางที่ดีจนเกินไป จะบอกว่าแย่ก็ได้เพราะไม่เป็นไปตามที่คิดเท่าไหร่ ถ้าเป็นยูกิคุงเมื่อก่อนละก็…คงจะพลาดในตอนท้ายแน่นอนละเนอะ?]

 

เป็นคำพูดที่ไม่อาจหยั่งไปถึงใจจริงได้

ยูเมซากิ เคียวโกะทำได้เพียงขมวดคิ้วกับคำพูดที่มีความหมายแฝงนั้นเท่านั้น

 

[และยูเมซากิก็เป็นคนที่ทำให้เป็นอย่างหลังละเนอะ]

[…พูดเรื่องอะไรอยู่ฉันไม่เห็นเข้าใจเลย…แต่ว่านั่นสินะ ฉันเองก็ติดกับเข้าเต็มเปาเหมือนกัน จะให้ไปพึ่งที่บ้านก็ไม่ชอบด้วยสิ]

[อื้ม เธอน่ะ รู้ไหมว่ากำลังเกะกะขวาทางเราอยู่นะ]

 

กริ๊ก

หน้าจอสมาร์ทโฟนของอริสึคาวะ ซากิปรากฎรูปของยูเมซากิ เคียวโกะที่กำลังอึ้งค้างอยู่

อริสึคาวะเห็นท่าทางของยูเมซากิแล้วจึงพูดต่อ

 

[ตัวประกันไง]

[หา? พูดเรื่องอะไร—]

 

จังหวะที่กำลังจะพูดให้จบ เสียงจากสมาร์ทโฟนของอริสึคาวะ ซากิก็ดังขึ้น

เป็นเสียงของยูเมซากิกำลังพูดอยู่

 

「ถ้านายทำให้ฉันโค่นคุณอริสึคาวะและกลายเป็นนางแบบได้ ถ้ารักษาสัญญาว่าจะทำสองเรื่องนี้ให้ฉันจะไม่แตะต้องฮินะอีกเลย」

 

ยูเมซากิ เคียวโกะเบิกตากว้าง

 

[ถ่ายคลิปไว้ด้วยเหรอ ทำไมถึงได้—]

[ถ้าปล่อยคลิปนี้ไปจะเป็นยังไงกันน้า]

 

พอนึกถึงชื่อเสียงของอริสึคาวะ ซากิแล้ว ยูเมซากิ เคียวโกะก็ทำได้เพียงกัดฟัน

 

[ชีวิตของคุณยูเมซากิอยู่ในมือเราแล้วนะ ถ้าไม่ใช่ลูกสาวประธานละก็ข้อมูลพวกนี้คงไม่น่ากลัวหรอกเนอะ?]

 

อริสึคาวะ ซากิพูดราวกับกำลังขับขานบทเพลงอีกครั้ง

ความจริงแล้วไม่มีใครรู้ว่าหากปล่อยข้อมูลนี้ไปแล้วจะเกิดอะไรขึ้น

แต่เมื่อพิจารณาความเสี่ยงของข้อมูลที่อริสึคาวะ ซากิมีนั้น ยูเมซากิ เคียวโกะก็ได้แต่คิดไม่ตกว่าจะทำอะไรต่อไปได้

—ทำอะไรไม่ได้แล้ว

ยูเมซากิ เคียวโกะหัวเราะราวกับทุกอย่างจบสิ้น

 

[…ค่าค่า เท่านี้ก็จะยื่นมือเข้าไปสอดไม่ได้แล้วสินะ]

[ฟุฟุ แต่ก็ต้องระวังละเนอะ ก็ดาบสองคบนี่นา]

[…คิดเหมือนกันว่าคุณอริสึคาวะก็มีความเสี่ยงนี่นะ]

[นั่นสิเนอะ]

 

อริสึคาวะหันหลังกลับไป มือจับลูกบิดประตู

 

[มีเรื่องอยากจะถามน่ะ]

[อะไรเหรอ?]

[ทำไมจู่ ๆ ถึงได้ไปสนิทกับซานาดะเหรอ]

 

ยูเมซากิ เคียวโกะเป็นหนึ่งในหัวหน้าฝ่ายใหญ่

เป็นคนที่ให้ความสำคัญกับหน้าตาเหนือสิ่งอื่นใด และยังมีความหมายว่าตัวเธอเข้าใจความสัมพันธ์ของนักเรียนในชั้นปีเดียวกันรวมถึงมินาโตะ อาสึกะทั้งหมดด้วย

ยูเมซากิ เคียวโกะถึงได้ถามมกับอริสึคาวะ ซากิโดยใช้คำว่า “จู่ ๆ “

 

[…เห็นว่าจู่ ๆ สนิทกันเหรอ?]

[อย่าน้อยฉันก็ไม่เคยเห็นพวกเธออยู่ด้วยกันเลยจนจบม.ปลายน่ะนะ]

 

ยูเมซากิ เคียวโกะขุดคุ้ยความทรงจำของตัวเองออกมาเพื่อจะมอบคำถามนี้ให้กับอริสึคาวะซากิโดยเฉพาะ

 

[…เหตุผลที่อยากจะเขี่ยฉันทิ้งไปเกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วยหรือเปล่า บอกหน่อยสิ]

 

อริสึคาะ ซากิหัวเราะออกมา

เป็นคำถามที่เดิมพันถึงชีวิตที่อยู่ในมือของเธอ

สำหรับอาริสึคาวะซากิแล้ว ยูเมซากิ เคียวโกะได้จบชีวิตไปเป็นที่เรียบร้อย

กล่าวอีกนัยต์นึงคือตัวเธอนั้นไม่ได้ค่าในสายตาอีกต่อไป

เพราะฉะนั้นอริสึคาวะ ซากิจึงบอกเรื่องราวอย่างไม่ลังเลให้ฟัง

 

[เราน่ะนะ อยากจะเป็นที่หนึ่งของยูกิคุงละ และคุณยูเมซากิก็กำลังขวางทางเราอยู่]

[…หมายความว่ามองฉันเป็นศัตรูงั้นสินะ]

 

พอคิดว่าคนเราจะตั้งตนเป็นศัตรูกับลูกสาวของประธานบริษัทใหญ่ได้ ยูเมซากิเคียวโกะก็ถอนหายใจออกมา

อริสึคาวะ ซากิเงยหน้าขึ้นแล้วจึงเอ่ยปากออกมา

 

[เพราะสัญญาไว้แล้วน่ะ]

[…สัญญาเหรอ?]

[…ใครก็ตามที่มาทำร้ายยูกิคุง เราจะฆ่าหมดไม่ให้เหลือสักคนเลย]

 

อริสึคาวะ ซากิยังคงยิ้มอยู่อย่างนั้น

แสงอาทิตย์สาดส่องเข้ามาบดบังใบหน้าของอริสึคาวะ

ทำให้ยูเมซากิเคียวโกะไม่สามารถมองเห็นมันได้—

สิ่งที่ปรากฎอยู่ตรงนั้นก็คือรอยยิ้มที่จริงใจอันเป็นที่สุด

 

 

 

TL : จบเล่มแล้วนะครับสำหรับเรื่องนี้ ขอบคุณทุก ๆ คนที่ติดตามกันมาจนถึงจุด ๆ นี้นะครับ แต่นี่เป็นการแปลครั้งแรกเลยอาจจะไม่ดีบ้าง ส่วนเป้าหมายในการแปลคืออยากจะลองฝึกแปลจากต้นฉบับดูแล้วก็อยากจะมีความรู้สึกว่าได้อ่านนิยายไปพร้อมกับทุก ๆ คนครับ  ถ้าเล่มสองออกแล้วยังไม่โดน LC ก็มาอ่านด้วยกันอีกนะครับ

TL:  สำหรับผลงานเรื่องต่อไปจะเป็นอะไรรอติดตามได้เลยนะครับ