วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 819 พ่อแท้ๆของมิ้น
ตอนที่ 819 พ่อแท้ๆของมิ้น
กนิษฐากังวลมาตลอดตั้งแต่ที่สองแม่ลูกตะวันและวัจสากลับไปที่เมืองS
น่าจะพูดว่าตั้งแต่ที่ธัชชัยมอบตัวเธอให้กับวรพลเพื่อเเลกกับลูกชายตะวันกลับมาวันนั้นจนถึงวันนี้หัวใจของกนิษฐาก็แตกสะลายหมดสิ้นแล้ว
หลายเดือนที่ผ่านมานี้กนิษฐาพยายามรวบรวมเรื่องในอดีตเพื่อเก็บไว้ในความทรงจำ
หากตอนนี้ไม่ใช่มิ้นที่ยังเด็กเเละต้องการเธอดูแลกนิษฐาคงลากตัวธัชชัยไปลงนรกด้วยกันแล้ว
รักมากที่สุดก็เกลียดมากที่สุดตอนนี้กนิษฐาได้เปลี่ยนไปจากเดิมอย่างไม่น่าเชื่อ
ส่วนวรพลไปดื่มเหล้าตั้งแต่เที่ยงจนถึงค่ำถึงกลับมาถึงบ้านนี่ก็เวลาสองทุ่มกว่าแล้วเขาถึงยอมกลับบ้านมา
กนิษฐานั่งที่โซฟาและกำลังวาดรูปที่กระดานรูปบนกระดานเหมือนเป็นรูปการออกแบบอัญมณีที่เธอชื่นชอบกนิษฐาชื่นชอบอัญมณีมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วไม่ใช่เพราะเธอเป็นผู้หญิงเห็นแก่เงินยิ่งไม่ใช่เพราะอาชีพแต่เป็นความชอบส่วนตัวล้วนๆ
อัญมณีหมายถึงความมั่นคงมันมั่นคงยิ่งกว่าความรักในโลกนี้เสียอีก
วรพลยืนที่ห้องรับแขกอย่างเงียบๆเขามองหน้ากนิษฐาที่ยังคงสวยไม่เปลี่ยนแปลง
หลายปีมานี้เธอแทบไม่ต่างจากเมื่อก่อนเลยความรักและความแค้นในใจกนิษฐาทำให้วรพลเหนื่อยล้าเหลือเกิน
กนิษฐาเหมือนสังเกตเห็นตัวตนของวรพลแล้วเธอเงยหน้าขึ้นมาถาม "มิ้นหล่ะ? ตอนเช้ามิ้นออกไปพร้อมเธอไม่ใช่รึแล้วทำไมป่านนี้ยังไม่กลับ?"
กนิษฐาเริ่มตกใจกลัว
"ฉันส่งมิ้นไปให้กับธัชชัยแล้วคืนนี้มิ้นไม่กลับมาที่บ้านเราศรีทองนะ"
วรพลพูดความจริงกับกนิษฐา
ส่วนกนิษฐาตบโต๊ะอย่างเต็มแรง
"วรพลเธอมีสิทธิ์อะไรมาพาลูกสาวฉันไปให้กับคนอื่นมิ้นเป็นลูกสาวของฉันคนเดียวไม่ใช่ลูกสาวเธอ"
กนิษฐาโกรธและโมโหอย่างแรง
ส่วนวรพลยังคงจ้องหน้ากนิษฐาอย่างเงียบๆ
จากนั้นเขาจึงค่อยๆพูดขึ้นมาว่า "กนิษฐาฉันเล่านิทานเรื่องนึงให้เธอฟังนะ"
" อย่ามาเล่าอะไรตอนนี้ฉันไม่อยากฟังเธอไปรับมิ้นกลับมาเดี๋ยวนี้"
สีหน้ากนิษฐาเย็นชามากยิ่งคำพูดของเธอยิ่งทิ่มแทงใจ"เมื่อก่อนมีน้องชายคนนึงเขามีนิสัยดื้อรั้งจึงเป็นเหตุให้เขาปฎิเสธคนรอบข้างมาโดยตลอด…. "วรพลไม่สนกนิษฐาที่กำลังโมโหอยู่แต่กลับเล่านิทานขึ้นมา" แต่ว่าไม่มีใครรู้ความจริงแล้วสิ่งที่น้องชายคนนี้ทำก็เพื่อปกป้องตัวเขาเองเท่านั้นที่สำคัญน้องชายคนนี้เป็นคนที่มีน้ำใจอย่างยิ่งเขาไม่ต้องการความสงสารจากใครแม้กระทั่งความสงสารจากพี่ชายเขาด้วยยิ่งไปกว่านั้นเขายอมเสียเลือดเพื่อพี่ชายเขาไม่ว่าจะสาหัสแค่ไหนเขาก็ไม่สนกนิษฐาฟังออกน้องชายคนนี้ก็คือธัชชัยส่วนกนิษฐาเริ่มใจเย็นและฟังนิทานอย่างตั้งใจ"ตอนเด็กๆเขาไปต่อยกับคนอื่นเพื่อปกป้องพี่ชายพอโตขึ้นมาเพื่อให้พี่ชายมีลมหายใจต่อเขาก็ไปเชื่อเรื่องไสยศาสตร์"วรพลนิ่งไปสักครู่จากนั้นเขาก็ไปแกะเนคเทคที่คอออกเหมือนเขาจะหายใจเร็วขึ้น"วิธีที่เขาคิดออกก็คือให้พี่ชายเขาหยุดยาทุกอย่างสามเดือนที่สำคัญ เขายังเอาลูกอ๊อดจากร่างพี่ชายเขาไปฉีดเข้าที่ร่างกายผู้หญิงคนหนึ่งผู้หญิงคนนั้นเป็นผู้หญิงที่พี่ชายเขารักมากที่สุดหลังจากสิบเดือนผ่านไปผู้หญิงคนนั้นได้คลอดลูกสาวที่น่ารักและแข็งแรงออกมาสิ่งนั้นเป็นสิ่งที่เขาสองพี่น้องรักมากที่สุด"หุบปากเดี๋ยวนี้เธอหุบปากซะ""กนิษฐาเหมือนเป็นบ้าเธอทั้งร้องทั้งตะโกนเสียงดังจากนั้นก็ตบหน้าของวรพลอย่างสุดแรงตบจนหน้าของวรพลมีรอยนิ้วมือ" ฉันไม่เชื่อและไม่มีวันเชื่อด้วย"กนิษฐาปฎิเสธท่าเดียวเธอทำเหมือนว่าแค่เธอไม่เชื่อเรื่องก็จะไม่เป็นความจริงอย่างนั้น"กนิษฐา…… เธออย่าทำแบบนี้เลยฉันขอโทษจริงๆฉันรักมิ้นมากมิ้นเป็นเหมือนลมหายใจฉัน" วรพลเงยหน้ามองกนิษฐาหน้าที่สวยงามของกนิษฐาตอนนี้เย็นชาเหลือเกิน"เธอหุบปากซะเธอสองพี่น้องน่าจะไปลงนรกพร้อมกัน"พอพูดคำนี้เสร็จกนิษฐาก็เดินเซไปเซมาเข้าไปในบ้านตอนนี้เธอเหมือนบ้าไปแล้ววรพลยังนั่งอยู่ที่เดิมเขากำลังนั่งอย่างเบอลๆไม่พูดไม่จาและไม่ขยับตัวเขาไม่กล้าหวังให้กนิษฐาอภัยให้กับเขาแต่เขาแค่เพียงไม่อยากให้กนิษฐาทำร้ายมิ้นเพราะยังไงซะความแค้นของผู้ใหญ่ไม่ควรไปลงที่เด็กมิ้นเป็นผู้บริสุทธิ์มิ้นไม่ควรเข้ามาในสงครามความรักและความเกลียดชังในครั้งนี้ในสายตาวรพลกนิษฐาเป็นคนเช่นไร?เพื่อความรักเธอมีจุดยืนของเธอและที่สำคัญเธอดื้อรั้นที่สุดในเรื่องความรักเขาเห็นใจเธอนะ ก็เหมือนเช่นน้องเขาที่เห็นใจในตัวเขานั่นแหละความผิดทั้งหมดเกิดจากอำเภอพัดรักหากไม่ใช่อำเภอพัดรักมาตามจีบเขาสองพี่น้องงั้นกนิษฐาก็คงไม่ถูกเธอหลอกใช้เธอก็แค่หุ่นที่ถูกคนอื่นมาหลอกใช้แค่นั้นเองแต่กนิษฐาก็มีส่วนผิด ผิดที่เธอใช้วิธีโหดร้ายไปทำร้ายวัจสาและลูกเพื่อให้ได้ธัชชัยมากนิษฐาลงมืออย่างโหดเหี้ยมมากโชคดีที่สองแม่ลูกนั้นปลอดภัยดีความรักทำให้คนตาบอดคนที่กำลังหลงกำลังรักจะมองไม่เห็นความถูกต้องก็เหมือนเช่นวรพลในตอนนี้เขาไม่เห็นความผิดของกนิษฐาจริงหรือนี่กนิษฐาถึงแม้จะยังไม่ได้ฆ่าคนตายแต่เธอก็ทำผิดกฎหมายและสมควรติดคุกอย่างยิ่ง"คุณชายใหญ่จะให้ฉันไปตามคุณหนูกนิษฐาไหม?"พ่อบ้านตฤณได้ฟังนิทานเรื่องนี้จบความจริงเขารู้เรื่องทั้งหมดก่อนหน้านี้แล้วแต่ตอนนี้ต้องมาฟังคุณชายเล่าอีกรอบพ่อบ้านจึงเอนดูคุณชายมากขณะที่พ่อยบ้านเห็นใจคุณหนูกนิษฐาไม่น้อยแต่คนที่เขาเอนดูยังคงเป็นคุณชายวรพลสงครามในความรักครั้งนี้วรพลเป็นผู้ถูกกระทำตั้งแต่ต้นจนจบแต่เขากลับเป็นผู้ที่น่าสงสารที่สุดหากไม่ได้วรพลมาช่วยธัชชัยคงตายไปนานแล้ว"ไม่ต้องไปตามหรอกให้เธอไปเถอะขอแค่มิ้นปลอดภัยเธอจะทำอะไรก็ตามใจเธอเถอะวรพลถอนหายใจยาวๆมองดูวรพลขึ้นไปบนห้องพ่อบ้านตฤณก็เห็นใจและเอนดูเขาอย่างมากหลังสามนาทีผ่านไปพ่อบ้านก็โทรศัพท์ไปหาธัชชัยเพื่อไปรายงานเรื่องทั้งหมดให้ธัชชัยฟังอย่างละเอียด"พ่อบ้านเธออย่ากังวลมากเกินไปเธอดูแลพี่ชายฉันให้ดีๆอย่าให้กนิษฐาทำร้ายพี่ชายฉันได้นะเธอก็เหมือนกันดูแลตัวเองดีๆอีกสองวันฉันก็กลับบ้านแล้วชีวิตของวรพลธัชชัยให้ความสำคัญอย่างยิ่งเขารู้ดีว่าพี่ชายตัวเองเป็นผู้ถูกกระทำมาโดยตลอดทำไมผู้ชายที่จิตใจดีและจิตใจกว้างขวางอย่างพี่จึงไม่มีครอบครัวที่มีความสุขนะ?คุณชายรองแล้วอาการบาดเจ็บของเธอหล่ะ……?" ไม่เป็นอะไรแล้วฉันไม่ตายง่ายๆหรอก"พูดจบก็ถอนหายใจยาวๆ "คืนนี้รบกวนเธอดูแลพี่ชายฉันหน่อยละกันพ่อบ้านตฤณ""คุณชายรองอย่าพูดอย่างนี้สิมันเป็นหน้าที่ของฉันอยู่แล้วพอวางสายไปจิตใจธัชชัยก็หดหู่เหลือเกินลูกชายตะวันสุดที่รักได้กลับไปที่บ้านเดิมขุนทดแล้วเพราะเด็กน้อยกลัวว่าแม่เขาจะถูกรังแกจึงขอกลับไปปกป้องแม่ก่อนปกป้องแม่เป็นหน้าที่ของเขาเด็กน้อยทำหน้าที่ได้ดีกว่าพ่อสารเลวคนนี้อีกธัชชัยหอมแก้มมิ้นที่กำลังหลับอยู่ในอ้อมกอดตัวเองจากนั้นวางมิ้นลงบนเตียงเขาก็เดินไปข้างหน้าต่างเขารู้สึกถึงความอบอุ่นที่ร่างกายขึ้นมาข้างหลังคือวิศาลกำลังเอาเสื้อคลุมมาสวมให้กับเขาเสื้อนั้นยังมีความอุ่นของวิศาล"ยังเป็นห่วงพี่ชายเธออีกหรือ? เขาโตเท่าควายแล้วนะแม้แต่คนพิการยังดูแลตัวเองได้เลยพี่เธอคงไม่ถูกกนิษฐาฆ่าตายหรอกนะ…… แน่นอนหากอยู่บนเตียงก็ไม่แน่"วิศาลพูดแซวธัชชัยเหล้าวิสกี้สีน้ำตาลอ่อนได้ยื่นไปที่มือธัชชัยเขารับมันมาและดื่มไปหนึ่งคำวิศาลกับกรดลแตกต่างกันโดยสิ้นเชิงหากธัชชัยไปอยู่กับกรดลเขาต้องกินแต่ยาอะไรไม่รู้ที่ขมปี๋เลยแต่มาอยู่กับวิศาลเขาอยากกินอะไรก็ได้วิศาลไม่เคยห้ามเขาแม้แต่น้อยพอเห็นธัชชัยไม่ตอบคำถามตัวเองเขาจึงมองไปทางหน้าต่างเพื่อดูวิวข้างนอกจากนั้นวิศาลก็เข้าไปจับเสื้อคลุมธัชชัยและพูดว่า "ใส่เสื้อคลุมไว้ดีๆเดี๋ยวจะไม่สบายได้" เพื่อนคนนี้ดูแลธัชชัยได้ดียิ่งกว่าทาสรับใช้เสียอีกฉันอยากเป็นพี่ชายแท้ๆของเธอจริงๆ"“วิศาลถอนหายใจเขามองหน้าที่หล่อเหลาของธัชชัยและพูดว่า " หากเธอต้องการไม่มีปัญหาอยู่แล้วส่วนธัชชัยหันกลับมาดูแขนของวิศาลที่ได้รับบาดเจ็บธัชชัยไปจับแขนของวิศาลเบาๆแขนยังไม่พิการใช่ไหม? "" หากพิการเธอจะรับผิดชอบไหม?"วิศาลยกวิสกี้ขึ้นมาดื่มส่วนตายังคงจ้องแต่หน้าธัชชัยอย่างไม่ห่าง" ใช่แล้วจะรับผิดชอบไปตลอดชีวิตเลย" ธัชชัยพูดอย่างมั่นใจจากนั้นก็พูดแซวขึ้นมาว่า " ก่อนอื่นเธอต้องยกโพร์ทองให้กับฉันก่อน"" กู……. ไอ้นี่มึงคิดจะเอาโพร์ทองกูจริงๆด้วย"วิศาลด่าเขาแต่มือกลับไปกอดแขนของธัชชัย"ช่างมันเถอะของของฉันก็คือของของเธอแค่โพร์ทองฉันให้เธอได้สบายๆอยู่แล้ว""กูไม่เอามึงหรอกไอ้หน้าด้านกูไม่ขาดคนดูแลโอ๊ยยิ่งไม่ได้ขาดลูกชายกูมีตะวันเป็นลูกกูทั้งคน"ธัชชัยมองบนแต่ความจริงแล้วธัชชัยก็ชอบที่นี่เหมือนกันนะ"เธอก็เอาฉันไปเป็นลูกอีกคนสิฉันอยากมีคนรักและมีคนเอนดูอ่ะวิศาลเอาหัวไปชนไหล่ของธัชชัย" ต่อให้มึงมาเป็นหมาให้กูเล่นกูยังรังเกียจมึงเลย" ธัชชัยเอามือไปผลักหัววิศาลออกไปไม่ถึงสิบนาทีพ่อครัวก็ได้ส่งกับข้าวมาแล้วกับข้าวพวกนี้เป็นกับข้าวที่ธัชชัยชอบทั้งนั้นเลย