เมียหวานของประธานเย็นชา - ตอนที่ 30 ท่าทางเหมือนไม่เคยออกงานสังคมมาก่อน
บทที่ 30 ท่าทางเหมือนไม่เคยออกงานสังคมมาก่อน
จี้จิ่งเชินมองดูเวินเที๋ยนเที๋ยน เขาพูดทุกสิ่งที่ทำให้เธอเสียหาย
เห็นเธอตัวแนบติดกำแพง หน้าตาเริ่มซีด แต่ความโกรธที่อยู่ข้างในไม่ได้จางหายไป เขาหันหลังเดินจางไปเฉยๆ
สายตาที่อยากรู้อยากเห็นส่งมาจากรอบๆ
เวินเที๋ยนเที๋ยนยืนอยู่ตรงมุม เธอกำมัดในมือแน่น หายใจเข้าลึกๆแล้วยืนตัวตรงขึ้นมา
ตอนนั้นเอง จี้คางถือไม้เท้าเดินเข้ามาจากห้องด้านหลัง
“ไปกินข้าวกันเถอะครับ”
วันนี้จี้คางอายุห้าสิบกว่าเข้าไปแล้ว แต่ยังดูแข็งแรงอยู่เลย
ถึงจี้ยี่หยันจะบอกว่าวันนี้เขาไม่ค่อยสบาย แต่จากที่หมี่เซี่ยดูแล้ว กลับไม่เห็นอาการป่วยเลยสักนิด
ไม้เท้าที่อยู่ในมือของเขาก็ไม่ค่อยได้ใช้ จึงแขวนเอาไว้กับพื้น
ดวงตาคู่นั้นเหมือนกับของจี้จิ่งเชินที่เต็มไปด้วยความเฉลียวฉลาดและความสงบเงียบ
พอเขาปรากฏตัว ทุกคนก็เงียบทันที แยกย้ายกันไปนั่งที่โต๊ะด้านข้าง
กินข้าวตอนนี้ อาจจะดึกไปสักหน่อย แต่อันที่จริงจัดขึ้นเพื่อให้ทุกคนได้พูดคุยเรื่องที่เกิดขึ้นในช่วงนี้กัน ทางฝั่งของเด็ก ๆ
ถึงแม้ว่าบนโต๊ะจะมีขนมและชาวางอยู่ แต่แทบจะไม่มีใครกล้าหยิบกิน
แต่เวินเที๋ยนเที๋ยนไม่รู้
ก่อนหน้านี้ได้ยินว่าจะต้องมาร่วมงานเลี้ยง เธอเลยไม่ได้กินข้าวเย็นมา ตอนแรกก็คิดว่าจะได้มากินด้วยกัน
เมื่อกี้ก็เต้นไปหนึ่งเพลง ตอนนี้หิวจนแสบท้องไปหมด
พอดียินว่าจะได้กินข้าว เธอก็รีบเดินไปอย่างไว
เดินไปได้แค่สองก้าว ก็ถูกจี้จิ่งเชินลากไป
“เธอคิดจะทำอะไรอีก?”
เวินเที๋ยนเที๋ยนอยากจะสะบัดแขนออกจากเขา แต่พอคิดถึงอารมณ์ของเขาแล้ว ได้แต่นิ่งๆไป
“ไปกินข้าวสิถามได้”
น้ำเสียงพูดออกไปแบบปัดๆ
จี้จิ่งเชินคิ้วขมวดเป็นปม
“เดี๋ยวนี้รู้จักยอกย้อนแล้ว?”
เพราะปกติแค่จี้จิ่งเชินขึ้นเสียงนิดหน่อย เวินเที๋ยนเที๋ยนก็กลัวจนไม่กล้าจนปริปากพูดแม้แต่คำเดียว
แต่มาวันนี้ เธอกลับกล้าต่อปากต่อคำ
“ในสายตาของคุณ ฉันก็เป็นแบบนี้ไม่ใช่เหรอไง?”
“นี่เธอ!”
จี้จิ่งเชินกำลังจะใส่อารมณ์ แต่เขาก็สัมผัสได้ถึงสิ่งผิดปกติ
เขาจับหน้าเวินเที๋ยนเที๋ยนเงยขึ้นมา ใบหน้านุ่มๆของเธอ แดงระเรื่อ
ตัวก็มีกลิ่นแอลกอฮอล์เบาๆ
“เธอดื่มมาเหรอ?”
เมื่อกี้เพิ่งดื่มแชมเปญไปแค่สองสามแก้วเอง แค่นี้ก็เมาแล้วเหรอ?
เวินเที๋ยนเที๋ยนขมวดคิ้ว
“เมาอะไรของคุณ?ปล่อยมือฉันนะ!”
เธอยกมือที่จี้จิ่งเชินจับเอาไว้ขึ้นมาแล้วแกะออก แล้วเดินไปข้างหน้า
ตอนเดินก็ดูเดินตรงดี ไม่ได้เบ้ซ้ายเบ้ขวา แต่พอเอ่ยปากพูด ก็รู้เลยว่าเธอเมาแน่ ๆ!
จี้จิ่งเชินยืนดูเธอ เดินไปแบบงงๆ เธอหย่อนตูดลงบนเก้าอี้ที่นั่งด้านขวาของเก้าอี้หลัก
ฉวีช่วยฉินคุยกับญาติที่นั่งแถวนั้นเสร็จ พอหันกลับมา กำลังจะนั่งในที่ของตัวเอง ก็เห็นเด็กสาวคนนั้นนั่งในที่ของเธออยู่คนเดียว
สีหน้าของเธอดูเครียดๆ
โต๊ะทานอาหารยาวทั้งหมดนี้ เก้าหัวโต๊ะคือที่นั่งของผู้นำตระกูล และที่นั่งทางด้านขวาถัดจากหัวโต๊ะคือที่นั่งของภรรยาของผู้นำตระกูล
ตอนนี้จี้คางก็นั่งประจำตำแหน่งของตัวเองแล้ว แต่เวินเที๋ยนเที๋ยนมานั่งอยู่ตรงนี้ เห็นได้ชัดว่าไม่เหมาะไม่ควร และจะกลายเป็นตัวตลก
ทุกคนหยุดทำทุกอย่าง และจ้องไปที่เวินเที๋ยนเที๋ยนเป็นสายตาเดียวกัน ราวกับกำลังรอโชว์สนุกๆอยู่
ฉวีช่วยฉินหน้าดำคร่ำครึ ยืนจ้องเธออยู่ข้างๆ
ลูกสาวตระกูลเจี่ยง เดิมทีเธอกับตระกูลเจี่ยงถูกหมายหมั้นเอาไว้ว่าจะได้แต่งงานกับจี้จิ่งเชิน ใครจะไปรู้ว่าดูจากงานที่จัดขึ้นในวันนี้แล้ว เธอไม่รู้สึกพอใจเลยสักนิด!
·ตอนแรกก็หวังว่าเธอจะช่วยพวกเขา ทำให้จี้จิ่งเชินอับอาย แต่ทะว่าตั้งแต่เข้าประตูมา เธอไม่พูดกับใครอื่นเลยยกเว้นกับจี้จิ่งเชิน
ช่วงที่คนในงานพูดคุยแลกเปลี่ยนกัน เธอก็แอบไปนั่งดื่มเหล้าอยู่คนเดียวในมุม
นี่เธอไม่เคยเข้างานสังคมเลยหรือไง!
·เรื่องพวกนี้ช่างมันก่อน ไม่คิดเลยว่าเธอจะกล้ามานั่งในที่ของภรรยาของผู้นำตระกูล!