เมียหวานของประธานเย็นชา - ตอนที่ 31 เธอเมาแล้ว......
บทที่ 31 เธอเมาแล้ว……
ช่างกล้านัก!
นี่คือการสาปแช่งเธอเหรอ?
รอไม่ไหวที่จะกำจัดเธอออกไปแล้ว?
ยิ่งเธอคิด หน้าตาของเธอก็ยิ่งดูย่ำแย่
ภาพลักษณ์ที่ทำเหมือนเห็นอกเห็นใจเมื่อครู่นั้น ตอนนี้หายไปหมดสิ้น!
·แต่เวินเที๋ยนเที๋ยนกลับไม่ได้รู้สึกถึง
แชมเปญที่จี้ยี่หยันให้เวินเที๋ยนเที๋ยนดื่มนั้นแตกต่างจากแชมเปญที่มีอยู่ในงาน เพราะมันจะออกฤทธิ์ช้าและแรงมากหลังจากดื่ม
ไม่ทันไร สิ่งของที่อยู่ตรงหน้าเธอก็ค่อยๆเริ่มหมุนติ้วๆ
เวินเที๋ยนเที๋ยนเริ่มตาลาย แก้มแดงขึ้นเรื่อย ๆ สายตาของเธอเริ่มจะรางเลือน
ตอนนี้ อยู่ ๆก็มีเสียงของคนที่ไม่ได้นั่งอยู่ตรงนั้นดังขึ้นมา
“เกิดอะไรขึ้น?นั่นมันที่นั่งของภรรยาผู้นำตระกูลไม่ใช่เหรอ?เธอเพิ่งจะได้มาอยู่ในตระกูล ก็อดไม่ไหวจนต้องมานั่งตรงนี้เลย?”
พอคนๆนี้เริ่มพูด คนอื่น ๆก็หัวเราะขึ้นมา
“ทำแบบนี้ไม่ได้นะ ไม่มีใครที่ไม่รู้กฎของตระกูล แล้วทึกทักเอาเองว่านั่นเป็นที่นั่งของฉัน?”
ดูเหมือนว่าเขากำลังพูดแทนเวินเที๋ยนเที๋ยน แต่น้ำเสียงของเขากลับฟังดูเหมือนว่ากำลังพูดจาถากถางเธออยู่
“เธอเป็นคนที่ได้ไปเรียนต่างประเทศ เด็กนอกเลยนะ!”
“เด็กนอก?ที่นั่งด้านขวาเป็นที่นั่งของภรรยาผู้นำตระกูล นี่มันเป็นเรื่องปกติไปแล้วเหรอ เธอไม่รู้เลยหรือยังไง?”
“แต่ผมมองว่า จิตใจเธอน่าจะไม่ปกติ”
“พอได้แล้ว!”
จี้คางที่นั่งเงียบมาตลอดกลับเคาะไม้เท้าในมือของเขา และพูดออกมาด้วยน้ำเสียงอันเย็นชา
สองสามคนคนที่พูดก่อนหน้านี้นั่งเงียบทันที
จี้คางหันกลับมาที่เวินเที๋ยนเที๋ยน
“เนี่ยนเหยา เธอ……”
เขาเพิ่งจะเอ่ยปากพูด จี้จิ่งเชินก็เดินเข้ามา และนั่งข้างๆเวินเที๋ยนเที๋ยน
จากท่าทางของเขา เสียงของจี้คางหยุดลงไปชั่วขณะ
รอบข้างเงียบสงัด ได้ยินแม้กระทั่งเสียงลมหายใจ
เวินเที๋ยนเที๋ยนนั่งในที่ของภรรยาผู้นำตระกูล จี้จิ่งเชินไม่เพียงแต่ให้เธอนั่งอยู่อย่างนั้น แต่เขากลับนั่งข้างๆเธอ
นี่เขากำลังเอาใจเจี่ยงเนี่ยนเหยาเหรอ?
ในใจทุกคนตอนนี้กำลังโต้เถียงกันใหญ่
ตระกูลจี้ตอนนี้ ไม่ได้เหมือนกับเมื่อหลายปีก่อนแล้ว
ถ้ามองจากภาพรวม หัวหน้าผู้นำตระกูลจี้ตอนนี้คือจี้คาง แต่ใคร ๆก็รู้ว่า จี้จิ่งเชินต่างหากล่ะที่เป็นคนที่มีอำนาจจริง ๆ
สมาชิกตระกูลจี้ทุกคนรู้ว่าปกติแล้วเขาทำงานยังไง
ถึงแม้ว่าการกระทำของพวกเขาตอนนี้จะดูเหยียดหยาม แต่พวกเขาก็ไม่ได้มีตัวเลือกมากนัก
จี้คางและฉวีช่วยฉินรู้สึกตกใจเหมือนกัน ทั้งสองมองตากัน เพราะไม่เข้าใจว่าจี้จิ่งเชินกำลังจะทำอะไรกันแน่
ใบหน้าของจี้จิ่งเชินยังคงเหมือนเดิม ราวกับว่าสิ่งที่เชาทำนั้นไม่ได้มีอะไรผิด
“งั้นมาเริ่มกันเลยมั้ย?”
ฉวีช่วยฉินตอบสนองได้ไว เธอไม่ได้แย่งที่นั่งตรงด้านขวาอีก แต่เดินไปที่นั่งที่อยู่ทางซ้ายแทน
พอเธอนั่งลง ทุกคนก็ค่อยๆนั่งตาม
จี้จิ่งเชินรินชาใส่ถ้วย และยื่นไปให้ด้านหน้าเวินเที๋ยนเที๋ยน
วินเที๋ยนเที๋ยนก้มมอง การรับรู้ของเธอยังเบลอๆ เธอค่อยๆยื่นริมฝีปากออกมา แป้งที่อยู่บนหน้านุ่มๆนั้น ชวนให้มันเขี้ยวจริง ๆ
พอเห็นถ้วยชาที่จู่ ๆก็โผล่มา เธอเงยหน้าขึ้นมอง สายตาที่ยังคงเบลอๆมองไปที่จี้จิ่งเชิน
เหมือนกับกวางตัวน้อย
ในหัวของจี้จิ่งเชินจู่ ๆก็คิดคำ ๆนี้ออกมา
ไม่กี่วิต่อมา เขาก็ขมวดคิ้ว ขึ้นมาเบาๆ
ใช้น้ำเสียงที่คนสองคนจะได้ยินพูดกับเธอว่า:“ภายในสามนาทีนี้ สร่างเมาให้ได้!”
เวินเที๋ยนเที๋ยนกะพริบตาถี่ ๆ ขนตาหนาๆของเธอขยับไปมา
เธอถามอย่างเอาจริงเอาจังว่า:“นี่คุณจะทำให้ฉันขายหน้าอยู่ตรงนี้จริง ๆเหรอ?”
จี้จิ่งเชินถึงกับอึ้งไปตามๆกัน
“ผมทำจริง”
สีหน้าของเวินเที๋ยนเที๋ยนดูตื่นตระหนกอย่างเห็นได้ชัด ถึงขนาดที่เอาแก้วน้ำชามากอดเอาไว้ ก้มหน้าก้มตาจิบชาของเธอไป
ว่าน้อยสอนง่ายขึ้นมาทันที
จี้จิ่งเวินอดไม่ได้ที่จะมองดูเธอทำท่าทำทางแบบนั้น
นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นเวินเที๋ยนเที๋ยนมีสีหน้าแบบนั้น
ที่แท้เวลาเมาก็จะเป็นแบบนี้นี่เอง……