เมียหวานของประธานเย็นชา - ตอนที่ 29 เธอทำให้ฉันได้เห็นอีกโลกจากเธอจริง ๆ
บทที่ 29 เธอทำให้ฉันได้เห็นอีกโลกจากเธอจริง ๆ
ไม่คิดเลยว่าจี้ยี่หยันจะพูดเก่งได้ขนาดนี้ เมื่อก่อนเคยไปเที่ยวรอบโลกมา แต่ละเรื่องสนุกมากจริง ๆ
เวินเที๋ยนเที๋ยนอยากจะไปเที่ยวมาโดยตลอด ความฝันสูงสุดของเธอคือการได้เที่ยวรอบโลก ทุกประโยคที่จี้ยี่หยันพูด เธอจึงตั้งใจฟังเป็นอย่างมาก
“ตอนแรกผมไม่คิดว่า ปราสาทโบราณนั้นเป็นทรัพย์สินส่วนบุคคล พอผมเข้าไป ผมก็โดนจับ……”
จี้ยี่หยันหัวเราะไปมองไปก็เห็นว่าแก้วแชมเปญของเวินเที๋ยนเที๋ยนหมด จึงถือโอกาสรินให้เธอ
เวินเที๋ยนเที๋ยนฟังไป และดื่มไปไม่รู้กี่แก้วต่อกี่แก้ว เพราะไม่ได้สังเกตเลย
“แล้วหลังจากนั้นล่ะคะ?หลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้น?”
เธอนั่งลุ้นอย่างใจจดใจจ่อว่าจะเกิดเหตุการณ์อะไรต่อจากนี้ แต่พอยกแก้วขึ้นมากำลังจะดื่ม
ทันใดนั้นก็มีมือมือหนึ่ง ยื่นเข้ามาเบรกเธอเอาไว้
เวินเที๋ยนเที๋ยนเงยหน้ามอง ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความโมโหพุ่งเข้ามาในตาของเธอ
จี้จิ่งเชิน!
·ดวงตาที่ดำมืดกำลังจ้องมาที่เธอ
รอยยิ้มบนหน้าเธอหายไปในชั่วพริบตา และยืนขึ้นโดยพลัน
“คุณคุยเสร็จแล้วเหรอ?”
สายตาของจี้จิ่งเชินสำรวจไปตามร่างกายของเวินเที๋ยนเที๋ยน แล้วก็หันไปมองจี้ยี่หยัน
จี้ยี่หยันยิ้มอ่อนแล้วบอกว่า
“ในเมื่อพี่มาแล้ว งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ”
พูดจบ เขาก็ยิ้มกว้างๆให้เวินเที๋ยนเที๋ยน
“ไว้ครั้งหน้า ผมจะเล่าเรื่องที่เหลือให้คุณฟังต่อ มีอะไรก็ติดต่อผมมาได้เลยนะ”
เวินเที๋ยนเที๋ยนไม่ได้ตอบกลับ
จี้ยี่หยันพูดเสร็จ ก็ยกแก้วแชมเปญเดินจากไป
เวินเที๋ยนเที๋ยนเห็นเงาเขาเดินเข้าไปในกลุ่มคน ทันใดนั้นมือของเธอกถูกดึง
เธอทรงตัวไม่อยู่ ล้มเข้าหาตัวจี้จิ่งเชินเต็มๆ
เงยหน้าขึ้นมา ใบหน้าของจี้จิ่งเชินดำคร่ำครึ ดำทะมึนซะยิ่งกว่าก้นหม้อ
เขาปัดๆจุดที่เวินเที๋ยนเที๋ยนสัมผัสโดนเมื่อกี้ อย่างกับกลัวจะติดโรคอะไรสักอย่าง
“มานี่!”
ลากเวินเที๋ยนเที๋ยนมาที่มุม จี้จิ่งเชินกันเธอไว้ที่มุมกำแพง
ด้วยความที่หุ่นของเขาสูงใหญ่ ถ้าเกิดมีคนเดินผ่านมา ก็ไม่มีใครมองเห็นเวินเที๋ยนเที๋ยนที่โดนบังอยู่ด้านใน
เวินเที๋ยนเที๋ยนตกใจที่เห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยความโกรธของเขา เธอกลัวจนหดตัวถอยหลังติดกำแพง
“จี้จิ่งเชิน คุณเป็นอะไร?”
·“เพิ่งจะผ่านมาไม่กี่วัน คุณก็เก็บอาการไม่อยู่ เผยตัวตนที่แท้จริงออกมาแล้วเหรอ?”
จี้จิ่งเชินทำเสียงต่ำ กัดฟันตัดบทพูดเธอ
“ว่าไงนะ?”
“ผมจะบอกอะไรให้ฟังนะ ถ้ายังเห็นว่าตัวเองเป็นภรรยาของตระกูลจี้อยู่ ก็ช่วยเก็บนิสัยแบบนั้นเอาไว้ในตัวคุณเหมือนเดิมด้วย!ถ้ามีอีกครั้งล่ะก็ อย่ามาหาว่าผมไม่เตือน ”
เวินเที๋ยนเที๋ยนมองไปที่เขาด้วยความช็อก
“คุณพูดจาไร้สาระอะไรของคุณ?ฉันก็ทำตามที่คุณขอแล้วไม่ใช่เหรอไง?”
“ผมให้คุณไปพัก ไม่ใช่ให้คุณมาทำเรื่องบัดสีบัดเถลิงแบบนี้!”
เขากัดฟันแน่น และจับไปที่คางของเธอ ให้เงยขึ้นมา
“ขนาดน้องสามีของตัวเองเธอก็ยังไม่เว้น เธอนี่มันยิ่งกว่าที่ฉันเคยเจอมาอีกนะ ”
เวินเที๋ยนเที๋ยนพยายามดิ้น แต่ดิ้นยังไงก็ไม่อาจจะหลุดออกจากพันธนาการของจี้จิ่งเชินได้เลย
“น้องสามี?คุณหมายถึงยี่หยัน?”
“ยี่หยัน?”
สายตาของจี้จิ่งเชินแน่นิ่งไป เหมือนกับกระแสน้ำที่เชี่ยวกราก
“เพิ่งจะเจอกันครั้งแรก ก็เรียกกันเหมือนสนิทขนาดนี้เลย?ครั้งต่อไป คงเรียกว่าสามีเลยสิ?”
รูม่านตาของเวินเที๋ยนเที๋ยนหดเล็กลงทันที ในที่สุดเธอก็รู้ว่าทำไมจี้จิ่งเชินถึงได้โมโหขนาดนี้
เขามองฉันเป็นคนอย่างว่าไปแล้ว!
·เธอออกแรงสะบัดมือของจี้จิ่งเชินออก
“นี่คุณกำลังดูถูกฉันอยู่นะ!”
“จะดูถูกหรือไม่ คุณรู้อยู่แก่ใจ!”
เขาหยิบผ้าเช็ดหน้าที่ใส่ไว้ตรงกระเป๋าเสื้อออกมา เช็ดมือที่ดึงเวินเที๋ยนเที๋ยนมาเมื่อกี้อย่างรังเกียจ
และทิ้งผ้าเช็ดหน้าลงไปบนพื้น
“คุณคิดจริงๆเหรอว่าแค่มีพูดชายมาพูดกับเธอสองสามประโยคเป็นเพราะเขาชอบเธอ?ผมจะบอกอะไรให้นะ คุณน่ะไม่ต่างอะไรจากผ้าเช็ดหน้าผืนนี้หรอก”