วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 825 ยึดเตียงของหญิงสาว
ตอนที่ 825 ยึดเตียงของหญิงสาว
หัวใจของเธอเต้นตึกตัก วัจสาพูดไม่ออก เธอปิดประตูลง…..แต่ธัชชัยคิดเอาไว้อยู่แล้ว เขาจึงยกเท้าขึ้นเพื่อไม่ให้ประตูปิด
วัจสาพยายามใช้แรงเพื่อที่จะปิดประตู
"ยังเจ็บอยู่เลย……ทำผมได้ลงคอจริงๆหรอ?"
เขาพูดเสียงออดอ้อน อบอุ่นจนหาอะไรมาเทียบไม่ได้จริงๆ
วัจสากลับตอบกลับเสียงเรียบ "คุณธัชชัย คุณคิดจะทำอะไรกันแน่คะ?"
"ผมไม่คิดจะทำอะไรหนิครับ ตะวันบอกว่ามื้อเย็นคุณกินแค่โจ๊กถ้วยเดียว ผมกลัวว่าภรรยาในอนาคตของผมจะหิวจนปวดท้อง ดังนั้นเลยเอาของขึ้นมาให้คุณกิน"
ธัชชัยรู้สึกว่าเธอดันประตูเบาลง
"ฉันอิ่มมากค่ะ ขอบคุณนะคะ อีกอย่าง คุณไปหาภรรยาที่อื่นเถอะค่ะ!”
เสียงของวัจสาสั่น ตอนที่พูดประโยคนี้
"วัจสา คุณรู้ไหมว่าตัวเองสวยที่สุดตอนไหน?"
เสียงของชายหนุ่มเหมือนไวน์ชั้นดี ทำให้คนไม่อาจห้ามใจดื่มได้ ถึงแม้ว่าดื่มแล้วจะเมาแค่ไหน
วัจสาไม่สามารถตอบเขาได้ เขาจึงถามเองและตอบเอง “ตอนที่คุณเป็นฝ่ายลุกมาจูบผม!เวลานั้นคุณสวยที่สุด"
ใบหน้าขาวของวัจสา แดงเป็นลูกแอปเปิ้ลทันที "คุณ…..คุณอย่ามาพูดจาเหลวไหล ฉันเคยเป็นฝ่ายลุกไปจูบคุณเมื่อไหร่กัน!”
"เรื่องในอดีตผมจะไม่พูดถึง แต่ในอนาคต คุณต้องฝ่ายลุกแน่นอน คุณไม่มีวันห้ามใจได้หรอก……"
ธัชชัยพูดคำหวานใส่เธอโดยไม่เขินอายเลยสักนิด แต่วัจสากลับเขินจนไม่กล้าเงยหน้าขึ้น จึงอย่าคิดว่าเธอจะสามารถมองหน้าเขาตรงๆได้
"คุณธัชชัย พูดจบรึยังคะ? คุณไม่อายแต่ฉันอายนะ!”
วัจสาอยากจะเอามือปิดปากเขาที่พูดจาเพ้อเจ้อจริงๆ!
แต่ว่า ถ้าเขารู้จักอาย ก็คงไม่ทำแบบนี้
"อาย? จิตวิญญาณของผม หัวใจของผมล้วนให้คุณไปหมดแล้ว แล้วผมจะอายอะไรล่ะ? คุณรับทุกอย่างไปพร้อมกันเลยสิครับ รวมถึงร่างกายของผมด้วย!ทั้งหมดเป็นของคุณ!”
โหด การสารภาพรักที่จริงใจ บวกกับรูปร่างหน้าตาของธัชชัย ทำให้ผู้หญิงทุกคนใจอ่อนกับเขาไปตามกันๆ
แต่น่าเสียดายที่วัจสา…..
"คุณธัชชัย พอได้แล้วค่ะ ฉันไม่ต้องการหัวใจหรือตัวคุณ กนิษฐารอคุณมาตั้งหลายปีแล้วไม่ใช่หรอคะ? ทำไมไม่เอาไปให้เธอ!”
วัจสาทำหน้านิ่ง ถ้าฟังดูดีๆนั้น สิ่งที่เธอพูดเหมือนคนกำลังหึง
"คุณก็รู้ว่าเธอรอผมมาตั้งหลายปี แต่ผมก็ไม่เคยให้ใจกับเธอ เพราะอะไรรู้ไหมครับ?" ธัชชัยขยับเข้ามาใกล้ เพื่อเป็นการปลอบโยนเธอ และเพื่อให้ตนเองเข้าใกล้เธอมากขึ้น"เพราะทั้งตัวของผม หัวใจทั้งหมดของผม มันถูกคุณเอาไปแล้ว……""ใครจะว่างมาเอาหัวใจของคุณไป!หน้าไม่อาย!"วัจสาบอกกับธัชชัยเสียงเรียบ“คุณออกไปเถอะ!เราหย่ากันแล้ว อดีตก็ปล่อยให้มันลอยไปกับลมเถอะค่ะ!""อยากจะตัดขาดความสัมพันธ์กับผม? เป็นสามีภรรยากันวันเดียวก็ต้องขอบคุณทุกอย่างนับร้อยที่เข้ามา แต่เราไม่ได้เป็นคนรักกันแค่วันเดียวเท่านั้น….."เพราะรู้สึกว่าเธอใช้แรงดันประตูน้อยลงมาก ธัชชัยจึงเบียดตัวเข้าไป แล้วในที่สุดเขาก็เข้ามาได้ในมือของเขาถือถาดเอาไว้ ด้านบนมีอาหารมากมาย ทั้งหมดล้วนเป็นอาหารที่วัจสาชอบกิน ทั้งไก่ต้มโค้ก ซี่โครงหมู แล้วก็ผัดผักกับข้าว"ทั้งหมดนี้ลูกชายของเราเป็นคนเลือกให้คุณ คุณจะไม่กินจริงๆหรอ? นี่มันน้ำใจของลูกเลยนะครับ"หลังจากที่หงายการ์ดอันธพานธัชชัยก็เปลี่ยนมาหงายการ์ดคนรักทันทีวัจสาที่ตอนแรกอยากจะปฏิเสธ แต่เมื่อได้ยินว่าลูกชายของเธอเป็นคนเตรียมเอาไว้ให้เธอ ก็เงียบลง เพราะลูกคือแก้วตาดวงใจของเธอ เอไม่อยากเห็นลูกชายเสียใจ"ตะวันไปไหนแล้วคะ?"วัจสามองไปด้านหลังของธัชชัย แต่ก็ไม่เห็นตะวัน"คุณปู่สอนการบ้านอยู่ชั้นล่าง!"ธัชชัยเอาถาดอาหารวางไว้บนโต๊ะ แล้วเริ่มมองดูรอบๆห้องที่สองแม่ลูกอยู่อันที่จริงห้องนี้ไม่ใหญ่มาก แต่ดูอบอุ่น แต่ก็ยังทำให้ธัชชัยขมวดคิ้ว"คุณธัชชัย คุณจะยอมให้ลูกไม่รู้จักเด็กไม่รู้จักผู้ใหญ่แบบนี้ต่อไปใช่ไหมคะ? ถ้าตะวันยังเป็นแบบนี้ อนาคตเขาจะอยู่ในสังคมได้ยังไง?"วัจสาปวดหัวกับการสอนลูกชายของเธออำเภอพัดรักใช้เวลาห้าปีเต็มๆ ทำให้ตะวันกลายเป็นเด็กแบบนี้ ตอนนี้ธัชชัยคนที่เป็นพ่อแท้ๆ การที่ไม่อบรมสั่งสอนเขาก็แล้วไป แต่เขาทำไมถึงปล่อยให้ลูกทำตามอำเภอใจและปล่อยให้เขาทำตัวเหมือนเดิม!ไม่มีมารยาทเลยสักนิด!"ทำไมจะอยู่ในสังคมไม่ได้? ตะวันเหมือนผมตอนเด็กเลยไม่ใช่หรอ? ดื้อ เอาแต่ใจ ตอนนี้ผมก็อยู่ในสังคมได้ดีไม่ใช่หรอ?"ที่แท้ ธัชชัยก็ชอบนิสัยของลูกนี่เอง ตอนนี้ลูกชายของเธอกลายเป็นเด็กที่ไม่มีเหตุผล เพราะถูกตามใจจนเคยตัว"คุณธัชชัย คุณอย่าเอาพฤติกรรมของคุณถ่ายทอดให้ตะวัน ลูกชายของฉัน ฉันจะสอนเอง!"วัจสากังวล เพราะการสอนของอำเภอพัดรักเมื่อก่อนก็ทำให้เขารักแต่ตัวเอง ตอนนี้การสอนของธัชชัย จะทำให้ลูกของเขายิ่งไม่เชื่อฟัง"ด้ ผมจะสอนให้ตะวันรู้จักเคารพคนแก่และรักเด็ก ให้กลายเป็นเด็กที่เต็มไปด้วยน้ำใจ!"ธัชชัยหยุดเถียงเรื่องลูกกับเธอ ตอนนี้ได้อยู่ด้วยกันสองคนแล้วเขาจะทำให้เสียบรรยากาศทำไม?"ตอนนี้คุณก็ยกอาหารมาส่งถึงที่แล้ว คุณกลับไปได้รึยังคะ?" วัจสาไล่เขาด้วยน้ำเสียงเย็นชาอีกครั้งวัจสารู้ดีว่าธัชชัยรักตะวันมาก เพื่อให้ตะวันได้ในสิ่งที่ต้องการ เขายินดีจะทำทุกอย่างอันที่จริง วัจสาเองก็ไม่มั่นใจเท่าไหร่เพราะสี่สิ่งที่ผู้หญิงควรมีนั้น เธอแทบจะไม่มีควรจะมีความมั่นใจที่แสดงออกมา มีหัวใจที่เป็นมิตร มีความเข้มแข็ง และมีความอดทน……วัจสารู้สึกว่าตนเองแทบจะไม่มีอะไรเลย หลังจากที่เธอหย่ากับธัชชัยแล้วนั้น กลับไม่สามารถให้ชีวิตที่ดีกับลูกได้ อีกทั้งยังต้องทำให้ลูกถูกคนอื่นมองด้วยสายตาดูถูกอีกเธออยากจะหางานทำ แต่ไม่มีใบจบเลยสักใด มีแค่ใบสอบจบที่ไม่มีสาขางานไหนต้องการไล่เขาออกไป?ในสถานการณ์แบบนี้ ธัชชัยคงต้องยอมแน่ๆ"อย่างน้อยคุณก็กินสักคำสองคำสิ ผมจะได้สบายใจ และบอกกับตะวันได้ด้วย……แฮ่กๆ……"ธัชชัยยังไม่ทันพูดจบ เขาก็ไอขึ้นมาสองครั้ง รีบเอามือปิดปาก แต่กลับไม่คิดว่า……เขาจะไอเป็นเลือดถึงแม้ว่าไม่เยอะ แต่เลือดสีแดงเมื่ออยู่บนมือขาวซีดของเขาแล้วนั้น มันจึงเห็นชัดมาก"คุณธัชชัย ทำไมถึงไอเป็นเลือดได้คะ?!"วัจสาเมื่อเห็นว่าบนมือของเขาเปื้อนเลือด ก็ตกใจ "เป็นอะไรไปคะ? เจ็บตรงไหนรึเปล่า? ฉันพาคุณไปโรงพยาบาลเอง!แววตาของหญิงสาว เต็มไปด้วยความเป็นห่วงร่างสูงของธัชชัยล้มลงบนเตียงของวัจสา"ไปโรงพยาบาลอะไรกัน…..ต่อให้ไม่ตายก็คงต้องตายเพราะกลิ่นน้ำยาฆ่าเชื้อ……""งั้น…..งั้นฉันจะส่งคุณไปหากรดล!เขาต้องรักษาคุณได้แน่ๆ!คุณรีบนอนลงก่อน……"ครั้งที่แล้ววัจสาเคยเห็นกรดลรักษาอาการเลือดออกตรงอวัยวะภายในมาก่อน"ที่นั่นยิ่งไม่อยากไป!แค่เห็นหน้ามันผมก็รำคาญใจ!"ธัชชัยล้มตัวลงนอน "คงเพราะเดินขึ้นบันไดเหนื่อยเกินไป ผมขอนอนที่นี่พักหนึ่งได้ไหม!"เขาเหนื่อยถึงขั้นนี้แล้ว อีกอย่างยังไอเป็นเลือดด้วย ต่อให้จะใจร้ายยังไง วัจสาก็ไม่สามารถไล่เขาไปได้ ยิ่งไปกว่านั้นเธอเองก็…..แต่ว่าอันที่จริงอาการเลือดออกตรงอวัยวะภายในของธัชชัยนั้นหายนานแล้ว ส่วนเลือดที่เปื้อนมือนั้นจะเกิดจากการไอของเขารึเปล่า ก็ไม่มีใครรู้ได้ ถึงแม้มันจะเป็นเลือดของเขาแน่ๆความอ่อนเพลียของร่างกายธัชชัย เกิดขึ้นเพราะถูกทำร้ายที่Sky dream ตอนนั้นเหมือนเขาเดินผ่านความตายมารอบหนึ่งไม่เพียงแต่ภายนอกของธัชชัยที่ดูหยิ่งทระนง แม้แต่ภายในของเขาก็เช่นเดียวกัน เรื่องบางอย่าง เขายอมตายดีกว่าต้องยอมแพ้เตียงของหญิงสาวไม่ใหญ่มาก แต่นอนได้สบาย เขาดมกลิ่นหมอนที่ภรรยาและลูกนอนทุกวันนั้น ก็ทำให้หัวใจของธัชชัยสงบขึ้นตอนนี้เขาไม่สนใจเรื่องราวภายนอกธัชชัยที่นอนอยู่บนเตียงหลับตาลงแล้วเผลอหลับไป หลังจากผ่านไปหลายนาที เขาก็รู้สึกว่ามือที่เปื้อนเลือดนั้น ถูกเธอจับเอาไว้จากนั้นก็มีผ้าขนหนูชุบน้ำอุ่นเช็ดที่มือของเขา เธอเช็ดมือที่เปื้อนของเขา จนสะอาดธัชชัยในตอนนี้ ทั้งตัวและหัวใจของเขารู้สึกกำลังละลายเพราะความอบอุ่นของเธอธัชชัยอยากจะดึงตัวเธอเข้ามากอด แต่เขาต้องอดทนเอาไว้เพราะเขากลัวว่าถ้าทำแบบนั้นจะทำให้เธอตกใจ และกังวลว่าความเชื่อใจที่เขาพึ่งสร้างมันขึ้นมาจะต้องพังทลายลงเขาจึงบอกกับตนเอง ใจเย็นๆ นอนอยู่บนเตียงแล้ว ยังมีเวลาอีกมากที่จะได้กอดเธอจริงไหม?เห็นเขานอนแบบนั้น วัจสาจึงไม่ได้เช็ดส่วนอื่นให้เขา เธอห่มผ้าห่มให้ด้วยความเป็นห่วงยืนครุ่นคิดอยู่บนเตียงครู่หนึ่ง จากนั้นเธอก็ค่อยๆถอดรองเท้าหนังของเขาออก"ม๊ามี๊ม๊ามี๊!ธัชชัยละครับ? ทำไมไม่เห็นเลย? เขาไปแล้วหรอครับ?"ตะวันวิ่งถือช่อดอกกุหลาบเข้ามา แล้วถามขึ้นธัชชัยเอาหนึ่งในดอกกุหลาบไป แต่ว่าตะวันไม่อยากให้ดอกไม้ของม๊ามี๊อยู่กับแม่มดพวกนั้น จึงเอามาด้วย"ชู่ เราอย่าเสียงดังนะครับ ตอนนี้แดดดี๊ของเรานอนหลับไปแล้ว!"วัจสาหันไปบอกกับตะวัน แล้วยกมือขึ้นมาเป็นสัญญาณบอกให้เขาเงียบ"หืม? คนใจร้ายธัชชัยยึดเตียงของม๊ามี๊!แบบนี้คืนนี้ม๊ามี๊ต้องนอนกับเขาหรอครับ? แล้วลูกชายสุดที่รักคนนี้ละ? จะให้ผมไปนอนกับคุณปู่อีกแล้วหรอครับ?"เด็กน้อยบ่นพึมพำในใจของเขาให้คะแนนการตามตื้อของแดดดี๊เต็มสิบ!ธัชชัยที่แกล้งนอนอยู่ขมวดคิ้ว เด็กคนนี้อย่าหวงม๊ามี๊มากได้ไหม? นอนกับเขาหมายความว่ายังไง ไม่สิ คำว่าต้องไปนอนกับคุณปู่อีกแล้ว? หรือว่าก่อนหน้านี้มีคนยึดเตียงของผู้หญิงโง่ๆคนนี้?น่าเสียดายที่ธัชชัยซึ่งแกล้งนอนหลับไปแล้วไม่สามารถตื่นขึ้นมาได้ เพราะถ้าเขาตื่นขึ้นมา มันจะดูแปลกๆ