วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 826 จูบที่ทำให้ลุ่มหลง
ตอนที่ 826 จูบที่ทำให้ลุ่มหลง
คำพูดเด็กๆของลูกชายทำให้วัจสารู้สึกเขินอายจนหน้าแดงก่ำ จากนั้นก็รีบส่ายหัวปฏิเสธโดยเร็ว
“ตะวัน คืนนี้ผมไปนอนกับแดดดี้นะ แต่ว่าร่างกายของแดดดี้ยังบาดเจ็บอยู่ ผมห้ามไปเตะดี้เด็ดขาด หรือว่าไปแตะต้องส่วนที่มีแผลของดี้นะ”
วัจสากำชับถึง
เด็กน้อยจึงถามขึ้นอีกครั้ง “งั้นหม่ามี๊จะไปนอนที่ไหน?”
มี๊จะลงไปนอนกับนอนห้องของน้าภาวินี คืนนี้น้าเขาไม่อยู่ ผมดูแลแดดดี้อยู่ที่นี่ เข้าใจไหม?”
เธอรู้ว่าธัชชัยรักลูกชาย ฉะนั้นวัจสาเลยให้ตะวันอยู่เป็นเพื่อนเขา อีกอย่างตัวเองก็ได้หย่ากับธัชชัยไปแล้ว ถ้าอยู่ห้องเดียวกันก็คงจะไม่เหมาะสม
“หม่ามี๊ มี๊ก็อยู่ด้วยกันสิ ตัวตะวันยังเล็กอยู่ คงไม่ทำให้ห้องนอนเปลืองพื้นที่มากหรอก!” เด็กน้อยแสดงพูดขึ้นอย่างมีความสุข
ธัชชัยที่แกล้งหลับไปแต่ในใจกำลังรู้สึกสะใจเบาๆ ลูกชายของเขาฉลาดที่จะพูดโน้มแน่วจริงๆ! หม่ามี๊สู้ๆอยู่ที่นี่ต่อเถอะ!
“ตะวัน แดดดี้ของผมยังเจ็บแผลอยู่ นอนเบียดกันไม่ได้ ดังนั้นตะวันต้องอยู่ดูแลดี้ หม่ามี๊ไม่ได้ไปไกล ก็แค่อยู่ชั้นสองเอง”
วัจสาไม่ได้ตอบตกลงกับข้อเสนอของลูกชาย
หย่ากันแล้วยังขึ้นเตียงของสามีเก่าอีก มันสมควรทำไหม?
ดังนั้นสิ่งที่ควรทำก็คือรักนวลสงวนตัวกับผู้ชายที่เคยหย่ากับตัวเอง ศักดิ์ศรีก็มาจากรักและเคารพตัวเองก่อน ตัวเองยังไม่รู้จักรักตัวเอง แล้วยังจะหวังว่าผู้ชายที่มีเห็นคุณค่าของตัวเองได้ยังไง?
เด็กน้อยหันไปมองอาหารบนโต๊ะที่อยู่ข้างๆ “หม่ามี๊ทำไมไม่กินข้าว? หรือเป็นเพราะกับข้าวที่ตะวันเลือกไม่ถูกปาก?”
เธอรู้ว่าลูกชายเป็นเด็กดี วัจสาจึงได้รับการปลอบใจมากๆ
“ไม่ หม่ามี๊ชอบอาหารที่ตะวันเลือกมากๆ”
“เดี๋ยวผมไปอุ่นให้หม่ามี๊ไหม? เย็นหมดแล้ว!”
“ไม่ต้องหรอก หม่ามี๊ลงไปเอง ผมรีบไปอาบน้ำแล้วอยู่กับแดดดี้นะ!”
รอให้เด็กน้อยไปอาบน้ำเองเสร็จ วัจสากำลังยกอาหารที่เย็นแล้วออกจากห้องนอน
เธอมองผู้ใหญ่และเด็กที่อยู่บนเตียงนอน ในใจรู้สึกได้รับการปลอบโยนและรู้สึกขมขื่นในเวลาเดียวกัน จู่ๆก็รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมา
เธอกังวลว่าธัชชัยกับลูกสาวของเธอจะสนิทสนมและรักกันอย่างลึกซึ้ง ตัวเองที่เป็นหม่ามี๊จะรู้สึกโดดเดี่ยวไหม?
ตัวเองนอกจากลูกชายแล้วก็ไม่มีอะไรอีกแล้ว
ถึงแม้รู้ว่าความคิดของตัวเองจะดูไม่สมเหตุสมผล แต่เธอก็อยากจะให้ลูกอย่างเคียงข้าง
จู่ๆชั้นล่างก็มีเสียงตะโกนเสียงดังของรสรินส่งขึ้นมา“พ่อ พ่อเห็นท่าทางอันหลอกลวงของหลานสาวพ่อไหม? ตัวเองสมควรที่จะมีลูกชายให้ธัชชัย ยังจะทำเป็นหย่ากับธัชชัย แต่ตอนนี้ก็ยังคงสร้างเรื่องให้ตระกูลเดิมขุนทดเราต้องลำบากใจอีกอีกหรอ? ทำให้ธัชชัยรู้สึกลำบากใจต่อตระกูลเดิมขุนทด ใช้ชีวิตมาแก้แค้นที่ตอนนั้นพวกเราได้ข่มขู่ในเธอแต่งเข้าตระกูลศรีทอง!”“ใช่ ครั้งนี้ฉันเห็นด้วยกับคำพูดของรสริน! อยู่ดีๆทำไมวัจสาต้องหย่า? หย่าไปแล้วยังจะข้องเกี่ยวกับไม่หยุดแบบนี้ แล้วเขากลับมาที่ตระกูลศรีทองก็เพื่อเงินค่าทดแทนหนึ่งหมื่นล้านนั่นหรือเปล่า?”ที่ผ่านมาวราลีก็พูดถึงแต่เรื่องเงิน“ไม่ขนาดนั้นหรอกมั้ง เขาคือนักธุรกิจเบอร์หนึ่งของเมืองSไม่ใช่หรอ? จะขาดเงินแค่หนึ่งหมื่นล้านนี่หรอ?”ปยุตรู้สึกกังวลเบาๆวัจสาลงจากชั้นบนอย่างใจเย็นและยกถาดอาหารลงมาด้วย“น้าสะใภ้คะ น้าพูดอะไรอยู่เนี่ย ตอนนี้หนูกับธัชชัยหย่ากันแล้ว ถ้าเราดีกันแล้ว น้าสะใภ้ก็คงจะได้รับเงินชดเชยอีกก้อนหนึ่งไม่ใช่หรอ? ยังไงพวกน้ามองหนูก็เป็นแค่สินใจตัวหนึ่งเท่านั้น”“แต่ไม่น่าเชื่อว่าตัวเองจะขายได้หนึ่งหมื่นล้าน ก็คงจะไม่เนรคุณคุณกับคุณน้าที่เลี้ยงดูหนูมายี่สิบกว่าปี!”คำพูดของวัจสาเหมือนกำลังจะร้องไห้ และดูเหมือนจะงอนหน่อยๆ ยิ่งไปกว่านั้นก็คือเธอไม่สามารถทนกับโชคชะตาที่แสนเศร้าแบบนี้อีก“ปยุต คุณดูหลานสาวคนนี้ของคุณดู เหมือนเราได้รับประโยชน์อะไรงั้นแหละ ถ้าตอนนั้นที่พวกเราต้องแบกรับภาระที่ต้องเก็บเธอมาเลี้ยง ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอจะได้ไปอยู่ไหน!”วราลีพูดขึ้นด้วยเสียงแหลม“พอเถอะ สา ฉันรู้ว่าแกนั้นไม่พอใจพวกฉัน แต่ก็อย่าพูดแบบนี้ได้ไหม ถ้าแกรู้สึกว่าฉันทำไม่ดีกับแก ก็แค่ตีฉันเพื่อระบายอารมณ์ก็พอ”“แต่ว่าแกห้ามอกตัญญูกับน้าสะใภ้ของแก ถึงแม้ว่าน้าสะใภ้แกจะหน้าเงินไปหน่อย แต่ยังไงเธอก็ไม่เคยทำไม่ดีต่อหลานสาวอย่างเธอเลย ตั้งแต่เด็กแกเลี้ยงยากแค่ไหน แกก็คงไม่รู้ ภูมิคุ้มกันก็แกต่ำตลอด น้าสะใภ้แกป้อนนมจากเต้าให้แกตั้งห้าเดือน ถึงจะทำให้มันดีขึ้น ตอนนั้นก็เลยต้องให้ภาวินี ลูกสาวแท้ๆของตัวเองหย่านมก่อน”“ที่จริงนี่ก็ไม่ได้เป็นพระคุณใหญ่หลวงนัก แต่แกก็ห้ามดูถูกน้าสะใภ้ของแกขนาดนี้”คำพูดของปยุต ทำให้วราลีรู้สึกแสบตาจนตาแดง “พอเถอะ ยังจะพูดเรื่องนี้อีกทำไม? ฉันก็แค่อยากจะช่วยแกประหยัดค่าใช้จ่ายที่พักอยู่โรงพยาบาล? เพราะว่าฉันเป็นคนหน้าเงินไง เห็นเป็นคนที่เลือกเยอะ สุดท้ายก็เลือกคุณอย่างคุณที่ยากจนมาก!”วราลีเดินกลับห้องนอนไปอย่างน้ำตาคลอ เหลือแค่วัจสาที่ยังคงถือถาดแล้วยืนเหม่ออยู่ที่เดิมยังไม่เคยมีใครบอกเธอ ตัวเองเคยกินนมของวราลีมาห้าเดือน งั้นตอนนี้ตัวเองจะต่างจากคนที่ตอบแทนผู้มีพระคุณด้วยความแค้น?“น้า……หนูขอโทษ หนูไม่ดีเอง” วัจสาขอโทษปยุตอย่างละอายใจปยุดทำมือปัด “ช่างเถอะ แกกับตะวันก็อยู่ที่บ้านเดิมขุนทดต่อเถอะ ถึงแม้บางครั้งพวกเธออยากจะพูดจาไม่เสนาะหูหน่อย แต่พวกน้าไม่มีทางไล่พวกแกสองแม่ลูกไปไหนหรอก!”ในห้องครัว วัจสาได้อุ่นกับข้าวที่เย็นไปเสร็จ ในใจจึงรู้สึกว้าวุ่นมาก“หม่ามี๊หม่ามี๊! แดดดี้สารเลวนั่นเหมือนจะฝันร้าย และเรียกชื่อมี๊ตลอดเวลา! มี๊ขึ้นไปดูเขาหน่อยเถอะ!”วัจสายังไม่ทันได้ครุ่นคิดเรื่องวุ่นวาย ก็เห็นลูกชายของเธอใส่รองเท้าเตะน้อยๆลงมาหาเธอในห้องครัว วัจสาได้ยินคำพูดของลูกชาย วัจสาจึงถามขึ้นอย่างใจร้อน “แดดดี้ผมอาเจียนออกมาเป็นเลือดอีกแล้วหรอ?”“ไม่รู้เหมือนกัน! แต่ดูเหมือนเขาจะทรมาน และเรียกชื่อหม่ามี๊ตลอดเวลา!”เด็กน้อยสวมใส่ชุดนอนลายปิกาจู ดีน่ารักขึ้นเยอะมากวัจสากลับรู้สึกรนไปหมด จากนั้นก็รีบวิ่งอยู่ข้างหน้าลูกชายของตัวเองเห็นท่าทีที่กระวนกระวายของหม่ามี๊ เด็กน้อยจึงกระตุกยิ้มออกมาอย่างเท่ แดดดี้ ต่อไปก็ต้องดูตัวเองแล้วแหละ! ลูกคนนี้ช่วยได้แค่นี้แหละพอเห็นวัจสาวิ่งพุ่งเข้าไปในห้องนอนอยู่เร่งรีบ ธัชชัยดูเหมือนจะฝันร้ายอยู่จริงๆ สีหน้าดูทุกข์ทรมานมากๆ ใบหน้าอันซีดเผือดของเขาดูเหมือนจะมีเหงื่อหน่อยๆ“สา……สา……อย่าไปเลยนะ……อย่าจากผมไป……สา!”แขนที่มีแรงของผู้ชายคนนี้ยกขึ้นบนอากาศ เหมือนกำลังจะจับและคว้าอะไรอยู่ แต่กลับว่างเปล่าวัจสาได้ยินธัชชัยกำลังฝันและเรียกชื่อของตัวเองแบบนี้ ในใจของเธอรู้สึกเจ็บปวดมากๆ“ชัย คุณรีบตื่นขึ้นมาเร็ว ฉันอยู่ข้างคุณอยู่ คุณแค่ฝัน! รีบตื่นขึ้นมาเร็ว!”วัจสาจับมือที่กำลังโบกไปโบกมาของธัชชัย นัยน์ตาจึงมีน้ำตาค้างอยู่เธอไม่อยากให้ผู้ชายคนนี้ต้องจมอยู่กับความเจ็บปวด ดังนั้นเธอเลยพยายามจะเรียกเขาให้ตื่นเขารู้สึกได้ว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งกำลังจับมือเขาอยู่ ธัชชัยจึงยิ่งใช้แรงโอบผู้หญิงคนนั้น จากนั้นก็ตื่นจากฝันร้าย แล้วกอดเธอไว้ในอ้อมกอดแน่นๆ“สา……อย่าจากผมไป! อย่าจากผมไปเด็ดขาด! ผม……ผมพึ่งรู้ว่าผมขาดคุณไม่ได้! ผมรักคุณ!ร่างกายแผ่วร้อน พรางเสียงหายใจแรงๆของเขาทำให้มันส่งเข้ามาในเรือนร่างของวัจสา เสียงของเขาทั้งแหบและต่ำมาก“ผมรักคุณ” สามคำนี้ ทำให้วัจสารู้เหตุผลที่เขาน้ำตาไหล จากนั้นเธอจึงกอดเอวของผู้ชายไว้แน่นๆ แล้วร้องไห้ออกมาเงียบๆต่อให้รู้ว่าเขายังคงอยู่ในฝันร้าย วัจสาก็ไม่สามารถผลักเขาออกได้ ก็ถือว่าตัวเองกำลังฝันร้ายไปกับผู้ชายคนนี้ และฝันครั้งนี้ ทำให้ไม่ต้องตื่นขึ้นมาตลอดไปนี่ถึงจะเป็นความในใจของวัจสาและตอนที่วัจสายังไม่ทันได้ตั้งตัว ธัชชัยจึงประกบริมฝีปากของเธอไว้ เหมือนกำลังฝันดี เขาจูบเธออย่างแผ่วเบาไม่นาน จูบนี้ก็เร่าร้อน บ้าคลั่ง และดูดดื่มมากๆวัจสาไม่สามารถต่อต้านจูบอย่างเร่าร้อนของเขา เหมือนตอนนี้ที่เธอไม่สามารถปฏิเสธเขาได้ และตอนนี้เธอก็ค่อยๆยอมแพ้ พอสัมผัสถึงผู้หญิงที่อยู่กลางอกกำลังผ่อนคลายตัวเอง ธัชชัยจึงค่อยๆเริ่มที่จะดูดและกลืนความหวานหอมทั้งหมดของวัจสา วัจสานี่เป็นจูบที่ธัชชัยฝันมาตลอด และอยากจะให้เธอยอมแพ้กับความอ่อนโยนของเขา และค่อยๆถูกเขากลืนกินมือใหญ่ๆที่ขาวเนียนและเรียวยาวค่อยๆลูบไล้เรือนร่างอันอ่อนนุ่มของวัจสาอย่างอ่อนโยน เหมือนกำลังจะลูบไล้เธอเข้าไปในเรือนร่างของเขาและวัจสาเองก็ตกหลุมจูบอย่างไม่สามารถควบคุมได้ตอนนี้คนที่ไม่พอใจที่สุดก็คือตะวันน้อยสถานการณ์ตอนนี้ต้องพึ่งพาตัวเองเป็นคนช่วยเหลือถึงจะล่อหม่ามี๊ของตัวเองมาได้ อีกอย่างแดดดี้แค่บอกว่าอยากจะอยู่บนเตียงอย่างพร้อมหน้าพร้อมตากันทั้งครอบครัว ที่สามารถพูดเคยเล่นกันและนอนด้วยกัน·ตอนนี้ไอ้ธัชชัยสารเลวนี่กำลังทำอะไรอยู่?ไม่เพียงแต่จูบหม่ามี๊ แต่ยังเอามือ……ตำแหน่งนั้นแม้แต่เขาเองยังไม่สามารถจับต้องได้เลย! เพราะว่าหม่ามี๊บอกเขาเป็นผู้ใหญ่แล้ว นี่มันเกินอายุนั้นไปแล้วแดดดี้สารเลวนี้น่าอับ…..อับอายจริงๆ! น่าเกลียดจริงๆ!จริงๆนี่เป็นบ้านโพร์ทองของเขาชัดๆ!“ธัชชัย ไอ้สารเลว คุณพอได้แล้ว! คุณกำลังทำอะไรอยู่? หม่ามี๊ของผมนะ! แค่จูบก็พอ ยังจะลูบไล้อีก คุณมันโรคจิต!”เด็กน้อยจึงรีบโวยวายขึ้นมา ไม่มีแม้แต่ความสุขุมที่เมื่อกี้ได้วางแผนอย่างลับๆกันสองพ่อลูกเพราะว่าแดดดี้สารเลวนี่มาแตะต้องที่มาแห่งน้ำนมที่เขากิน!ได้ยินเสียงของลูกชายตะโกนเสียงดังขึ้น วัจสาจึงลืมตาขึ้นเหมือนพึ่งจะตื่นขึ้นมาจากฝัน ขนตาที่มีคราบน้ำลายติดอยู่ และใบหน้าอันหล่อเหลาของธัชชัยอยู่ตรงหน้าเธอ ใบหน้าอันหล่อเหลานั้นเหมือนกำลังทำสีหน้าที่ลุ่มหลงมากๆวัจสารู้สึกกระวนกระวาย แล้วรีบผลักอ้อมกอดของธัชชัยออก คิดไม่ถึงว่าจะทำให้ตัวเองกลิ้งตกเตียงธัชชัยได้ยื่นมือมือดึงเธอกลับเข้าไปในอ้อมกอดอย่างมีเสน่ห์“ตะวัน ทำไมถึงไม่ใส่รองเท้าแล้วเดินไปเดินมาบนพื้นแบบนี้ล่ะ?”ธัชชัยพูดขึ้นเหมือนตัวเองไม่ผิด ทำเหมือนตัวเองไม่รู้ว่าเด็กน้อยได้ลงไปข้างล่างแล้วไปเรียกหม่ามี๊ขึ้นมา“อะไรที่เรียกว่าเดินไปเดินมา คุณว่าธัชชัยสารเลว! อย่ามาแย่งหม่ามี๊ของผมนะ! คุณไปจูบคนอื่นไป!”เด็กน้อยตัดสินใจไม่อยู่เป็นพวกเดียวและทำเรื่องเลวๆกับแดดดี้แล้ว!ท่าทางที่ทั้งหยิ่งและอวดดีของเขา ทำไมถึงเหมือนหม่ามี๊ตลอดนั้น!ธัชชัยไม่เพียงแต่ธัชชัยก็แค่ได้หน้าไปกว่าเท่านั้น เด็กน้อยถึงกับหึงขนาดนี้เลยหรอ? วัสาเป็นภรรยาของเขานะ ก็แต่จูบเท่านั้น!