วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 724 เด็กน้อยที่ต้องการความรักของพ่อ
ตอนที่ 724 เด็กน้อยที่ต้องการความรักของพ่อ
วัจสาถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจูบไปที่หน้าผากของลูกชาย
“อย่าไปฟังธัชชัยพ่อของลูกพูดจาอะไรเหลวไหล เขาก็แค่อาจจะไม่รู้จะใช้อะไรในการต่อสู้กับพ่อบุญธรรมลูกก็ได้”
วัจสาไม่บอกถึงความหมายที่ลูกชายอยากรู้ ด้วยเธอไม่อยากให้เขาเข้าไปพัวพันกับสงครามของสองชาย
ไม่ว่าธัชชัยจะเผชิญสงครามที่เลวร้ายยังไง วัจสาก็ไม่หวังว่าตะวันลูกชายของเธอจะต้องเจ็บปวดเสียใจ
จริงๆ แล้วเธอรู้กับใจ ว่าหากเธอไม่หวังอะไรแล้ว แล้วมันจะดีเอง ลูกชายของเธอยังอยู่ในสภาพแวดล้อมแบบนี้ ตราบใดที่เขายังคงต่อสู้กับเขาทั้งวัน ตะวันก็จะเป็นอาวุธที่อำเภอพัดรักเอาไว้ใช้ทำร้ายธัชชัยในทุกๆ วัน หรือจะเรียกว่าเป็นตัวประกันก็ได้
แต่เธอสามารถแน่ใจขึ้นหน่อยว่าอำเภอพัดรักไม่ทำร้ายตะวันลูกชายของเธออีกต่อไป จากการแสดงออกของเขาแล้ว เขานั้นยังคงเป็นห่วงและแคร์ตะวันอยู่มากทีเดียว
เด็กน้อยก็เงียบไปสักพัก ก่อนจะพูดออกมาอย่างเศร้าโศก “แต่ตอนนี้ธัชชัยถูกพ่อบุญธรรมขังอยู่ในห้องมืดดำไปแล้ว”
คำพูดที่เต็มไปด้วยความโศกเศร้าละคนความรู้สึกของความสัมพันธ์ที่ซ่อนเอาไว้ในส่วนลึกนั้นประดังออกมาเมื่อเขาพูดถึงธัชชัย ด้วยเพราะเหตุนี้มันเป็นเหตุผลที่เขารู้สึกเศร้า
เพราะเขาถูกขังอยู่ในห้องมืด ด้วยรู้ว่ามันมืดและน่ากลัวแค่ไหน ดังนั้นเด็กน้อยรู้สึกสงสารธัชชัยผู้เป็นพ่อแท้ๆ ของเขา
“ไม่เป็นไรหรอก อยู่ไม่น่าจะถึงเช้า อาจจะมีคนมาช่วยพ่อขอลูกไปแล้วก็ได้”
วัจสาเพียงแค่คิดว่าธัชชัยคงจะเพียงแค่มาเล่นกับอำเภอพัดรักหนึ่งยก มาเป็นนักโทษให้อำเภอพัดรักเล่นๆมาเป็นนักโทษเล่นคาราเต้กับเขาเจ้าตัวน้อยก็อึ้งไปพักหนึ่ง “พรุ่งนี้ธัชชัยก็ไปแล้วเหรอครับ? ”น้ำเสียงของเขามีความไม่ยินดีอยู่ในนั้นตอนที่อยู่บ้านตระกูลศรีทอง เขารู้สึกว่าตัวเขากับแม่เปรียบเสมือนคนนอก แต่นี่มันที่บ้านอ่าวตื้นตัวเขาเป็นดั่งเจ้าถิ่นตัวน้อยๆ สามารถทำอะไรตามใจได้ เขาจึงมีความรู้สึกไม่อยากที่จะให้ธัชชัยกลับไป หากว่าธัชชัยยังอยู่ ธัชชัยก็จะฟังคำของเขา“มันน่าจะเป็นอย่างนั้น” วัจสาเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน ดังนั้นคำตอบของเธอจึงค่อนข้างคลุมเครือ“ตะวันพวกเรานอนกันก่อนเถอะนะจ๊ะ พรุ่งนี้หม่ามี๊จะไปพูดกับพ่อบุญธรรมว่าจะให้เขาพาเราสองคนกลับsky dreamดีมั้ยจ้ะ?เธอรู้ว่าsky dreamไม่ใช่แค่ใหญ่กว่า แต่เป็นที่กักขังที่ค่อนข้างอิสระ ถึงแม้ว่ายังคงเหมือนอยู่ในคุกอยู่ดี แต่ก็ยังดีกว่าอยู่ในเมือง S ที่ที่มีแต่ความโศกเศร้าแบบนี้อีกอย่างหากว่าอำเภอพัดรักไปแล้วนั้น ก็จะทำให้เขากับธัชชัยเจอกันได้น้อยลง“แต่ตะวันไม่อยากกลับไป แล้วหม่ามี๊ก็กลับไปไม่ได้ด้วย! ” เด็กหนุ่มพูดอย่างเด็ดเดี่ยว น้ำเสียงเต็มไปด้วยความรุนแรงจนเธอตกใจ“ถ้างั้นตะวัน…อยากไปที่ไหนหล่ะลูก”“อยากอยู่ที่นี่” เด็กน้อยเน้นคำในขณะที่พูด“อยู่ที่นี่เหรอ? ” วัจสาพึมพำซ้ำ เธอไม่เคยคิดว่าสถานที่ที่ ทำให้ลูกชายของเธอเจ็บปวดแบบนี้ เขาจะอยากที่จะอยู่“ทำไมหล่ะจ้ะ? ตะวันอยากอยู่ที่นี่เพราะว่ามีพ่อของลูกอยู่ด้วยอย่างนั้นเหรอ” เดิมทีวัจสาไม่อยากจะถามออกไป แต่มันก็หลุดปากเด็กน้อยก็เงียบไปสักพัก ก่อนที่จะตอบ “ไม่ใช่นะ หม่ามี๊ ตะวันไม่อยากเจอเขา ตะวันแค่….คิดว่าที่นี่ก็ไม่เลวนะ”คำพูดของเจ้าตัวน้อยทำให้วัจสาแสดงออกถึงความข่มขื่นและเจ็บปวดในใจ เธอพยายามกลั้นน้ำตาที่ร้อนเอ่อหน่วย ด้วยไม่อยากร้องไห้ต่อหน้าลูกชายพอสงบได้สักพัก เธอจึงพูดขึ้น “ตะวันฟังหม่ามี๊ ลูกรีบนอนก่อนเถอะนะ หากว่าผ่านช่วงเวลาเหล่านี้ไปแล้ว หม่ามี๊มาพาลูกไปอยู่ในที่ที่ไร้ซึ่งกังวล บางทีระหว่างทางลูกอาจจะหาพ่อใหม่ที่ดีๆ ได้ด้วย! ”“ไม่เอา ไม่เอา ผมไม่อยากได้ทั้งพ่อเก่าพ่อใหม่ แค่มีพ่อบุญธรรมก็เพียงพอแล้ว! ”เด็กน้อยๆ พูดเรียบๆ พอพูดจบก็แทรกตัวเข้าไปในอ้อมกอดของวัจสาแล้วก็ไม่พูดอะไรออกมาอีกในคืนนั้นทั้งคืนหัวใจวัจสาเต็มไปด้วยความวิตกกังวล เธอแอบฟังเสียงจากข้างนอก เมื่อจะดูว่ามีคนมาช่วยพาธัชชัยออกไปแล้วหรือยังเธอไม่ได้รู้ว่าตัวเธอเองต้องการให้ใครสักคนที่จะมา หรือไม่อยากให้ใครมากันแน่จนถึงเกือบตีสี่กว่านั้นแหละเธอก็ไม่สามารถทนต่อได้อีกต่อไป จึงดำดิ่งเข้าสู่นิทราไปวัจสาถูกปลุกด้วยฝันร้าย เมื่อลืมตาขึ้นมา ก็พบว่าด้านนอกห้องนั้นดวงอาทิตย์กำลังส่องแสงอยู่สว่างไสวลูกชายเธอไม่ได้อยู่ข้างๆแล้ว เธอลุกออกจากเตียงอย่างรวดเร็วและอาบน้ำแต่งตัว พร้อมที่จะออกไปข้างนอก แต่ก็ได้พบกับลูกชายที่วิ่งกลับมาด้วยความตื่นเต้น“หม่ามี๊หม่ามี๊ ไอ้พ่อเฮงซวยยังอยู่ในห้องมืดนะ”เจ้าตัวน้อยพูดอย่างนั้นได้ยังไง…..พูดอย่างมีความสุขได้ยังไง? เขาไม่มีแม้แต่ร่องรอยของความเศร้าเลยสักนิดเหตุผลที่เขามีความสุข นั่นก็เพราะว่าพ่อเฮงซวยที่วัจสาบอกว่าจะมีคนพาเขากลับไปนั้น ยังคงอยู่ในห้องมืดข้างล่างนี้อยู่เลยเด็กน้อยต้องการความรักของพ่อ แต่เขาไม่กล้าที่จะเข้าใกล้พ่อของเขา เขาค่อนข้างกลัวความรู้สึกที่ไม่มีทางที่จะได้รับความรักมาการที่มีเงื่อนไขอะไรแบบนี้ตั้งแต่ยังเป็นเด็กตัวเล็กเท่านี้ มันจึงโหดร้ายและน่าเศร้าจนเกินไปจริงๆ แล้วเด็กที่เพิ่งจะห้าขวบนั้นไม่รู้เลยว่าตั้งแต่ที่ธัชชัยรู้ว่าเขาเป็นลูกชายแท้ๆ ของตัวแล้วนั้น เขาก็ได้รับความรักของพ่อที่ลึกซึ้งจากธัชชัยแล้ว เพียงแต่หลายครั้งหลายคราธัชชัยไม่ได้พูดออกมา แล้วเขาเองก็ไม่อาจจะเข้าใจได้จากพฤติกรรมของธัชชัย