ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 5667 เอาชนะใจคน(1)
ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 5667 เอาชนะใจคน(1)
เมื่อเห็นว่าเย่เฉินใช้นิ้วชี้ทิศทาง หลินหว่านเอ๋อร์ไม่แม้กระทั่งจะมองสักแวบ ก็ดึงคันบังคับทันที ให้เฮลิคอปเตอร์มุ่งหน้าไปทางทิศทางที่นิ้วของเย่เฉินชี้อย่างแม่นยำ
ในเวลานี้ หยุนหรูเกอที่ซ่อนอยู่ในรอยแยกของก้อนหินยักษ์ยังไม่รู้ ตนเองได้ถูกอีกฝ่ายล็อกเป้าหมายเอาไว้แล้ว
เธอคิดแค่เพียงพยายามไม่ให้ตนเองขยับร่างกาย ไม่ส่งเสียงดังใดๆ เมื่อคนที่อยู่บนเฮลิคอปเตอร์หลังจากที่สำรวจเสร็จรอบหนึ่ง ย่อมจะต้องออกไปจากที่นี่
อีกอย่าง เธอเองก็มีความมั่นใจอย่างเด็ดขาดว่าไม่มีทางที่จะถูกอีกฝ่ายพบเจอเข้าแน่นอน
เนื่องจาก เฮลิคอปเตอร์ลำนี้บินวนอยู่กลางหุบเขาหลายรอบแล้ว แต่คนด้านบนไม่ได้ลงมาสำรวจเลยสักนิด และก้อนหินยักษ์ที่ทั้งใหญ่และหนักที่อยู่เหนือศีรษะของหยุนหรูเกอ ต่อให้อีกฝ้ายใช้อุปกรณ์ประเภทกล้องถ่ายภาพความร้อน ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะส่องทะลุหินยักษ์ก้อนนี้จนพบเบาะแสของตน
แต่ว่า สิ่งที่ทำให้หยุนหรูเกอรู้สึกเป็นกังวลมากกว่าเดิมก็คือ คาดไม่ถึงว่าเฮลิคอปเตอร์นั้นจะมุ่งหน้ามาทางทิศทางของตน!
หัวใจของหยุนหรูเกอก็ยิ่งตื่นเต้นจนถึงขีดสุด ตามระยะที่ใกล้เข้ามาหาตนเรื่อย ๆของเฮลิคอปเตอร์
ในเวลานี้ เฮลิคอปเตอร์ได้มาถึงด้านบนของหินยักษ์ก้อนนั้นแล้ว
เย่เฉินเอ่ยปากกล่าวทันที: “ที่นี่! ผมรู้สึกได้ถึงเธอแล้ว ตอนนี้เธอได้รับบาดเจ็บสาหัสมาก!”
พูดจบ เขาก็ผลักประตูออกแล้วก็โดดลงไปจากบนเฮลิคอปเตอร์ทันที
หลินหว่านเอ๋อร์ดึงชายเสื้อของเขาโดยไม่รู้ตัว หลุดปากกล่าว: “คุณชาย ในเมื่อท่านเอิร์ลติ้งหยวนท่านนั้นได้รับบาดเจ็บสาหัส ให้ดิฉันไปด้วยก็ไม่น่าจะเป็นไร! ดิฉันอยากจะพบเธอพร้อมกันกับคุณชาย”
เย่เฉินเห็นเช่นนี้ ก็ล้มเลิกความตั้งใจที่จะกระโดดลงไปทันที เอ่ยปากกล่าว: “ด้านล่างนี้เป็นต้นไม้ทั้งหมด เฮลิคอปเตอร์ไม่สามารถลงจอดได้ ถ้าไม่อย่างนั้นคุณกลับไปยังพื้นที่ราบที่ระเบิดตรงนั้นก่อน จากนั้นพวกเราค่อยเดินมาที่นี่ด้วยกัน”
หลินหว่านเอ๋อร์พยักหน้า จากนั้นบังคับเฮลิคอปเตอร์กลับลำไปที่เดิม
หยุนหรูเกอที่อยู่ด้านล่างหินยักษ์ เมื่อเห็นว่าหลังจากที่เฮลิคอปเตอร์กลับลำจากไป อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจยาวอย่างโล่งอก
แต่สิ่งที่เธอไม่รู้ก็คือ หลินหว่านเอ๋อร์ได้นำเฮลิคอปเตอร์ลงจอดที่ริมพื้นที่ระเบิดแล้ว รอหลังจากที่เฮลิคอปเตอร์จอดนิ่งสนิท เธอพูดกับเย่เฉินว่า: “คุณชาย ดิฉันเคยได้รับข่าวจากสายตำรวจ ถึงแม้ว่าท่านเอิร์ลติ้งหยวนหยุนหรูเกอจะเป็นหนึ่งในท่านเอิร์ลทั้งสี่ขององค์กรพั่วชิง แต่เขามีจิตจที่มีคุณธรรมมาโดยตลอด ไม่เคยทำเรื่องโหดร้ายเลวทรามมากมายนัก วันนี้ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งระเบิดตัวเอง ดิฉันคิดว่าในนั้นจะต้องมีลับลมคมใน ถ้าหากคุณชายสามารถมองข้ามเรื่องนี้ไปได้ ไม่แน่ว่าจะสามารถใช้ประโยชน์จากหยุนหรูเกอได้”
เย่เฉินพยักหน้าเบาๆ กล่าว: “ถ้าหากการระเบิดตนเองของท่านเอิร์ลฉางเซิ่งนั่นมีลับลมคมในจริงๆละก็ เกรงว่านอกจากผู้มีพระคุณแล้ว ก็ไม่มีใครชัดเจนไปกว่าท่านเอิร์ลติ้งหยวนคนนี้แล้ว”
จากนั้น ทั้งสองคนก็กระโดดลงจากเฮลิคอปเตอร์ สาวเท้ามุ่งหน้าไปยังก้อนหินยักษ์ที่ซ่อนตัวของหยุนหรูเกอ
หยุนหรูเกอในเวลานี้เพิ่งจะผ่อนคลายลง เดิมทีคิดจะพักผ่อนสักหน่อยแล้วค่อยรีบคิดหาหนทางหลบหนีออกจากที่นี่ต่อ แต่คิดไม่ถึงว่า ไม่นานนัก เธอก็ได้ยินเสียงฝีเท้ากรอบแกรบทันที เดิมทีคิดจะพักผ่อน
ภายในใจของเธอสะอึกทันที อดไม่ได้ที่จะตื่นตะลึง: “หรือว่าจะเป็นคนที่อยู่บนเฮลิคอปเตอร์กำลังเดินทางมาที่นี่แล้ว?!”
ทันทีที่คิดถึงตรงนี้ หัวใจที่ผ่อนคลายของเธอ ก็ตึงเครียดขึ้นมาอีกครั้ง
เธอชัดเจนมากว่า ตนเองในตอนนี้ร่างกายบาดเจ็บสาหัส ไม่ว่าอีกฝ่ายที่มาจะเป็นใครก็ตาม ตนไม่มีความสามารถที่จะต้านทานได้เลยแม้แต่น้อย
เธอในตอนนี้ ทำได้แค่เพียงภาวนาเงียบๆภายในใจ ภาวนาให้เสียงฝีเท้าที่ยิ่งใกล้เข้ามาเรื่อยๆนี้ไม่ได้มุ่งหน้ามาทางตน ภาวนาให้เจ้าของเสียงฝีเท้านี้ อย่าพบเจอตน
แต่ว่า คำภาวนาของเธอเหมือนว่าจะไม่มีผลใดๆ
เสียงฝีเท้าของทั้งสองคนใกล้เข้ามาเรื่อยๆ สุดท้ายคาดไม่ถึงว่าจะจะมาหยุดยืนห่างจากก้อนหินยักษ์ไม่ถึงสิบเมตร
หยุนหรูเกอในเวลานี้ได้ตื่นเต้นจนถึงขีดสุดแล้ว เธอรู้ว่า เพียงแค่ตนถูกอีกฝ่ายพบเจอเข้า โดยส่วนมากจะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย อีกอย่างอีกฝ่ายเพื่องัดข้อมูลขององค์กรพั่วชิงและผู้มีพระคุณจากปากของตนแล้ว จะต้องคิดหาวิธีทางทุกอย่างเพื่อทรมานตนเอง
และองค์กรพั่วชิงวางแผนฆ่าล้างตระกูลอานหลายต่อหลายครั้ง ทันทีที่ตนเองตกอยู่ในมือของพวกเขา ก็ต่อให้ให้ความร่วมมืออย่างว่าง่าย เกรงว่าก็ไม่น่าจะมีจุดจบที่ดีอะไร
ดังนั้น ความโชคดีสุดท้ายภายในใจของเธอ ก็คือได้แต่หวังว่าอีกฝ่ายจะไม่เจอเธอ
แต่ตอนที่เธอกำลังจินตนาสุดท้าย เย่เฉินก็เอ่ยปากกล่าวเสียงดังสดใส: “ท่านเอิร์ลติ้งหยวน เมื่อครู่นี้ท่านคงจะแอบดูการประลองฝีมือของผมกับท่านเอิร์ลฉางเซิ่งอยู่ในที่ลับ ตอนนี้ยังซ่อนตัวในที่ลับ ไม่มีข้อแก้ตัวแล้วใช่ไหมล่ะ?”
คำพูดประโยคนี้ของเย่เฉิน ราวกับระเบิดสายฟ้าลูกหนึ่ง ภายในหัวสมองของหยุนหรูเกอระเบิดดังตูมทันที!
ในเวลานี้ ภายในหัวสมองของนางมีความคิดมากมายผุดขึ้นมาทันที:
“คาดไม่ถึงว่าคนนี้จะพบฉันเข้าแล้ว?!”
“คนนี้……คนนี้คาดไม่ถึงว่าจะเป็นเย่เฉินคนที่ประลองฝีมือกับท่านเอิร์ลฉางเซิ่งเมื่อครู่นี้?!”
“แต่ว่า……นี่จะเป็นไปได้อย่างไร? ฉันเห็นเต็มตาว่าเขาอยู่ในการระเบิดได้รับบาดเจ็บสาหัส ถึงขนาดหายไปอย่างไร้ร่องรอยอย่างรวดเร็ว ทำไมเขาถึงมีชีวิตอยู่ได้อีก?!”