Special District 9 เขตพิเศษที่ 9 - ตอนที่ 363 ฉวีหยางกับตํารวจ
ตอนที่ 363 ฉวีหยางกับตํารวจ
บริเวณหน้าทางเข้าหลัก
หยวนเค่อกําลังนั่งอยู่ในรถ ก่อนจะรู้สึกตัวได้เต็มที่เสียงปืนก็ดังขึ้นตลอด
ชายร่างใหญ่ข้านนอกรถโบกมือให้คนขับพลางตะโกน “ไปๆ พาเสียวเค่อออกไปก่อน!”
หยวนเค่อปิดประตูรถก่อนตะโกนอย่างกังวล “ไอ้ฉวีหยางมันน่าจะหักหลังเรา โทรไปบอกให้เสี่ยวจิ๋วและไป๋เหยียนกลับทันที…เร็วเข้าสิ!”
“ได้ แต่นายต้องออกไปก่อน!” ชายร่างใหญ่ตะโกนก่อนถอยหลังไปสองสามก้าวเพื่อตบหลัง รถให้สัญญาณคนขับ “คนเยอะมาก ตอนนี้พวกเขาน่าจะยังออกมาไม่ได้”
“บรื่น!”
จากนั้นคนขับก็เหยียบคันเร่งแล่นไปด้านหลังตรอก
“ปัง! ปัง! ปัง!”
หลายคนที่คุ้มกันหยวนเค่ออยู่พอเห็นรถออกไปจึงแยกย้ายกันไปทันทีโดยไม่สนใจจํานวนลูกน้องหม่าเหลาเอ๋อ และคนอื่นก็พาหยวนเค่อหนีไป
ในซอยด้านหลัง
เมื่อไปเหยียนกับคนอื่นกําลังไล่ตามเป้ยเตอหยงพวกเขาก็ได้ยินเสียงปืนที่ดังสนั่น แต่เสี่ยวจิ่วก็ไม่รู้ว่านี่เป็นมือปืนของพวกตํารวจหรือเปล่าเพราะเขาไม่มีประสบการณ์ทํางานกับระบบตํารวจ แต่ไปเหยียนตัวเขาเองชื่นชอบเรื่องปืนมาก ดังนั้นเขาจึงตะโกนออกมาอย่างมั่นใจ
“ให้ตายสิ! พวกตํารวจเล่นปืนไรเฟิลแล้ว!” ไป๋เหยียนยืนตรงทางเข้าตรอกอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะโบกมือตะโกนอีกครั้ง “มีตํารวจอยู่ข้างหน้า!”
“ห้ะ?!” เสี่ยวจิ๋วแข็งค้างอยู่กับที่ “ทําไมไอ้หมอนั่นถึงมากับต่ารวจล่ะ?”
ข้างหน้าฝูงชนฉวีหยางวิ่งเข้ามาก่อนเปิดปากตะโกน “วิ่งไป มีตํารวจอยู่ด้านข้าง!”
เมื่อฉวีหยางวิ่งไปเสี่ยวจิ๋วก็ตกใจพลางดึงไปเหยียนตามสัญชาตญาณ
“นายคิดจะทําอะไร!?” ไป๋เหยียนตะโกนเสียงแข็ง “นี่นายยังไล่ตามเป้ยเตอหยงมาอีกหรือ?!”
ขณะนั้นเองเสียงอินเตอร์คอมก็ดังขึ้นมีคนตะโกน “พี่จิ๋ว บอสบอกว่าฉวีหยางกําลังเล่นตุกติก เขาบอกให้พี่กับไป์เหยียนกลับมาก่อน!”
เสียงนั้นดังมาก ไม่เพียงแต่เสี่ยวจิ๋วและคนอื่นที่เข้าใจเนื้อหาอย่างชัดเจน แต่ฉวีหยางก็ได้ยินเขาจึงหยุดทันที
ทั้งสองฝ่ายจ้องตากันไม่ถึงวินาทีเสี่ยวจิ๋วจึงยกปืนขึ้นฉับพลัน และไปเหยียนที่อยู่ด้านข้างยังคงค้างตะลึง
ฉวีหยางก็พุ่งตัวไปทางกําแพงทางด้านขวาเพื่อหลบก่อนเปิดฉากยิงพร้อมกันทั้งสองฝ่าย!
“ปัง!”
เสียงปืนดังขึ้นสองถึงสามนัด ไปเหยียนก็ถูกยิงที่แขนขวาก่อนเดินโซเซถอยหลังไปสองสามก้าว
“เสี่ยวจิ๋วกับคนของตระกูลไป๋อยู่ที่นี่แล้ว!” ฉวีหยางตะเบ็งสุดเสียงพลางจ้องไปยังอีกฝ่าย
สิบนาทีที่แล้ว ภายในตรอก
เฉินอวี่ยิงแขนเปียเตอหยงในนัดแรก เขาก็ช่วยชีวิตลูกเมียฉวีหยางได้สําเร็จ
หลังจากเป่ยเตอหยงถูกยิง เขาก้มตัวทันทีขณะหลบอยู่ด้านข้างกําแพงทางซ้าย
“เปรี้ยง…”
ฉินอวี่ยิงอีกนัดเพื่อขู่เป่ยเตอหยงในขณะที่ภรรยาของฉวีหยางอุ้มลูกชายหนีออกจากซอย
เมื่อเป่ยเตอหยงเห็นว่าเขาไม่มีโอกาสแล้ว เขารวบรวมแรงที่มีทั้งหมดวิ่งไปเหยียบเสาหิน เพื่อกระโดดข้ามกําแพงเตี้ยๆ และก่อนที่เขาจะพลิกตัวกลับ
“เปรี้ยง!”
เฉินอวี่ยิงปืนไรเฟิลอีกครั้งกระสุนพุ่งเข้าหลังเบี้ยเตอหยงอย่างแม่นยํา แม้ว่าอีกฝ่ายจะสวมเสื้อเกราะกันกระสุน แต่ด้วยแรงกระสุนสไนเปอร์ทําให้เป่ยเตอหยงรู้สึกว่าโดนค้อนทุบเข้ากลางหลังอย่างแรง จนตัวเขากระเด็นตกลงไปในลาน
เวลาเดียวกัน ฉวีหยางก็ตะโกนลั่นฉินอวี่จึงยกปืนขึ้นทันที ก่อนจะเก็บขาตั้งและถอดชิ้นส่วนพลางออกคําสั่ง “แมวเฒ่านายออกไปรับฉวีหยาง ส่วนรู้เหว่ยพาลูกและเมียฉวีหยางออกไป! คนที่เหลือตามฉันมา เร็วเข้า!”
จากนั้นฉันอวีจึงล้วงปืนพกออกมาก่อนวิ่งไปหาเบี้ยเตอหยง
ที่ปากซอย
หลังจากโดนฉวีหยางยิ่ง ไปเหยียนก็โกรธอย่างมาก เขายกปืนกลเบาขึ้นมาพร้อมกับก้าวไปข้างหน้า “แกกล้ายิงฉันเหรอ?! ฉันจะส่งแกกับครอบครัวไปลงนรกซะ!”
เสียงปืนดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง กําแพงที่ถูกกระสุนกระทบแตกเป็นเศษกรวดกระจุยกระจายไปทั่ว ฉวีหยางนั่งหลบอยู่ข้างหลังถังขยะเก่า เขาก็ตะโกนสวนกลับไป “ก็มาสิ มาสิวะ!”
“ไปกันก่อนเถอะ เร็วสิ!” เสี่ยวจิ๋วดึงไปเหยียนอย่างแรง เพื่อพาเขาก็วิ่งไปที่อีกฝั่งหนึ่ง
“ปล่อยฉันนะเว้ย! วันนี้ฉันต้องฆ่ามันให้ได้!”
“เจ้าโง่! ไอ้เวรนั่นมันร่วมมือกับตํารวจ นายไม่เห็นรึไง?!” เสี่ยวจิ๋วสบถค่าพลางดึงไป๋เหยียนด้วยกําลังทั้งหมดที่มีก่อนหันหลังวิ่ง “มาเร็ว!”
ภายในตรอกเสียงฝีเท้าของแมวเฒ่าและเจ้าหน้าที่ตํารวจหลายสิบนายวิ่งกรูเข้ามาอย่างเร่งรีบ
“ฉวีหยาง! ฉันมาแล้ว!” แมวเฒ่าตะโกนเรียกขณะพิงอยู่ที่มุมตรอก
“ปัง! ปัง! ปัง!”
ฉวีหยางลุกขึ้นยืนเมื่อได้ยินเสียงขณะชี้ปลายกระบอกปืนไปที่ไปเหยียนและคนอื่นวิ่งหนีไป
แมวเฒ่ามองไปยังปลายทางของปากกระบอกปืนฉวีหยาง จึงโบกมือออกคําสั่งลูกทีมทันที “ทุกคนตามพวกนั้นไป!”
“ลูกเมียฉันล่ะ?!” ฉวีหยางถามอย่างรวดเร็ว
“ปลอดภัยแล้ว เราช่วยไว้ได้” แมวเฒ่าทําท่าโอเคกับอีกฝ่าย
ฉวีหยางรีบออกจากบังเกอร์ก่อนวิ่งไปข้างหน้าในขณะทิ้งคําพูดไว้ “จับไป๋เหยียนมาให้ได้พวกมันมีหลักฐานการตายของหวังหงและบันทึกวิดีโอนั่น!”
แมวเฒ่าตกใจเมื่อได้ยิน “เสี่ยวอวไม่ได้บอกนายเหรอว่ายังไงหวังหงก็ต้องถูกตัดสินโทษ?! แล้วนายไปยิงเขาทําไม?!”
“ถ้าฉันไม่ฆ่ามัน คลิปนายก็จะถูกเปิดเผยนะ!” ฉวีหยางตะโกนกลับ ก่อนวิ่งตามทีมของแมวเฒ่าไปในตรอกด้านหน้า
แมวเฒ่าซ่อนตัวอยู่หลังโล่ป้องกัน พลางสั่งอย่างเร่งรีบ “หน่วยยับยั้งใช้ไมโครอูซี่เข้าจู่โจม และยิงแก๊สน้ําตาเข้าไปด้วย!”
“ปังๆๆ!”
ตํารวจสามคนยิงไปข้างหน้าด้วยปืนกลเบาไมโครยูซี่ ส่วนตํารวจอีกกลุ่มก็ยิงแก๊สน้ําตาเข้าไปอย่างมืออาชีพ
“เครั้ง เครั้ง!”
เสียงอะลูมิเนียมตกลงพื้น เกิดแก๊สระเบิดไปทั่วบริเวณตามมาด้วยควันที่ลอยขึ้นอย่างรวดเร็ว และทุกคนก็เริ่มไอสําลัก
“เข้าไป!”
แมวเฒ่าโบกมือสั่ง
เจ้าหน้าที่ตํารวจสองคน รวมทั้งฉวีหยางสวมหน้ากากป้องกัน และเดินเข้าไปในควัน
“อย่าขยับ!” แมวเฒ่าปิดจมูกด้วยมือซ้ายพลางคํารามอีกฝ่ายตรงหน้า
อีกฝ่ายอาเจียนออกมาครู่หนึ่งก่อนยกปืนพกขึ้นเล็งโดยสัญชาตญาณ
“พับผ่าสิ นี่แกคิดจะยิงตํารวจเหรอวะ?!”
“ตุบ! ตุบ!”
เจ้าหน้าที่สี่ห้านายใช้ท้ายปืนและกระบองตํารวจ ทุบหัวอีกฝ่ายตรงหน้า
เพียงไม่กี่วินาทีอีกฝ่ายก็หมดสติและสลบหมอบลงไปกับพื้นทันที
ฉวีหยางกระชับปืนในมือแน่นขณะเดินไปข้างหน้า เขาก็สังเกต่างของเห็นไปเหยียนทันที
ไป๋เหยียนไอและวิ่งไปข้างหน้าอย่างทุลักทุเล ก่อนมองย้อนกลับไปเพื่อระวังหลังตามสัญชาตญาณ
เมื่อทั้งสองสบตากัน ไปเหยียนจึงหันปลายกระบอกปืนลูกซองกลับทันที
“ไอ้เวร! แกจะฆ่าฉันรึไง?!” ฉวีหยางรีบยกโล่กันระเบิดในมือขึ้น
“ปัง!”
เสียงปืนดังลั่น โล่ในมือฉวีหยางกระเด็น มือของเขาสั่นก่อนจะถอยกลับไปสองก้าว
ไปเหยียนกระชากสลักปืนลูกซองคู่ใจ เล็งไปที่ขาฉวีหยางและยิงอย่างมั่นใจ
“ปัง!”
เสียงปืนนั่นดังขึ้นอีกครั้ง น่องขวาของฉวีหยางก็กระจุยทันทีเหมือนไปเหยียบกับระเบิดมา