Special District 9 เขตพิเศษที่ 9 - ตอนที่ 352 งานเลี้ยงกลางเมือง
ตอนที่ 352 งานเลี้ยงกลางเมือง
ฉวีหยางเงยหน้ามองฉันอวี่ “ไม่มีใครส่งข้อความหาเมียฉันเลย”
“เป็นสามีที่ดีนี่นา”
“ฮ่าฮ่า! นายยังไม่ถึงขั้นฉันหรอก รอแต่งงานแล้วนายจะเข้าใจ” ฉวีหยางพูดด้วยรอยยิ้ม
“ฮ่าฮ่า!” ฉินอวพยักหน้าก่อนจะเปลี่ยนหัวข้อสนทนา “เอาล่ะ ฉันว่าเราไปกันครึกครื้นกันเถอะ”
“เฮ้อ แล้วเฒ่าตงจะมาเมื่อไหร่เนี่ย?” ฉวีหยางถาม
“ใกล้ถึงแล้วล่ะ”
“โอเค งั้นก็ไปกันเถอะ” หลังจากฉวีหยางพยักหน้าเขาก็พาฉันอวขึ้นไปยังชั้นบนสุด
แม้ว่าสถานบันเทิงแห่งนี้จะไม่ใหญ่มากแต่ภายในมีบริการครบครัน ชั้นบนสุดของร้านมีห้องส่วนตัวกับห้องอาหาร ส่วนด้านล่างก็มีห้องสําหรับดื่มเหล้า ในคืนที่เหงาใจจนทนไม่ไหวยังสามารถไปหาสาวๆ ชั้นหนึ่งหรือพาคนไปเปิดโรงแรมฝั่งตรงข้ามก็ได้ ที่นี่จึงเป็นสถานบันเทิงอันแสนวิเศษ
คนที่มาวันนี้นอกจากเพื่อนของฉวีหยางแล้ว ยังมีหม่าเหลาเอ๋อ แมวเฒ่า เหว่ย ฉินอวี่ ติงกั่วเซินและคนอื่นๆ ในกรมตํารวจอีกมาก ดังนั้นทุกคนจึงมานั่งด้วยกันถึงสองโต๊ะ
ทุกคนดื่มเหล้าและแนะนําตัวพลางพูดคุยถึงเรื่องต่างๆ จนเวลาก็ล่วงเลยมาถึงสองทุ่มกว่า เฒ่าตงก็ยังไม่มาสักที
เขาคืออาหารจานหลักของค่ําคืนนี้ ดังนั้นเมื่อเขาเข้ามาถึงฉินอวี่ก็รีบลุกขึ้นทักทายทันที “ทุกคน เฒ่าตงมาแล้ว”
ทุกคนลุกขึ้นพลางหันไปมองที่ประตู
เฒ่าตงถอดเสื้อนอกออกแล้วแขวนไว้บนผนัง ก่อนทักทายกับทุกคน “นั่งตามสบาย วันนี้ไม่มีคนอื่นไม่ต้องให้เกียรติกันขนาดนั้น”
“เชิญครับๆ ฉวีหยางฉันจะแนะนําให้รู้จักอย่างเป็นทางการ นี่คือเฒ่าตงอาจารย์ของฉัน” หลังจากคิดอยู่ครึ่งค่อนวัน ฉินอวี่ก็รู้สึกว่ามันเหมาะสมกว่าที่จะเรียกเขาว่าอาจารย์
เฒ่าตงตะลึงงัน ก่อนยิ้มและเอื้อมมือไปตบไหล่ฉินอวี่เบาๆ “เจ้าหนู อย่าทําให้ความ สัมพันธ์ในการทํางานของเราเละไปกว่านี้เลย”
“ฮ่าฮ่าฮ่า!”
ทุกคนต่างหัวเราะเมื่อได้ยินเช่นนั้น
“สวัสดีครับเฒ่าตงผมชื่อฉวีหยาง”
“สวัสดี” หลังจากตงซื้อจับมือกับฉวีหยางใบหน้าเขาก็เต็มไปด้วยรอยยิ้มที่เปี่ยมด้วยความเมตตา มือซ้ายตบไหล่อีกฝ่ายเบาๆ พลางพูด “ได้ยินเสี่ยวอพูดถึงนายบ่อย ไม่เลวเลยนะ…หน้าตาดีทีเดียว
“ปากหวานเกินไปแล้ว” ฉวีหยางหลีกทางให้ “มาเถอะ เชิญนั่งครับ
“ได้ๆๆ” ต่งซื้อโบกมือให้ทุกคนก่อนก้มตัวลงนั่งบนที่นั่งหลัก
เมื่อตัวเอกมาถึง ทุกคนก็เริ่มขยับเขยื้อน
โอกาสเช่นนี้ไม่ใช่แค่การมากินข้าวเพียงเพื่อความคุ้นเคย ดังนั้นค่าพูดทุกคนในงานเลี้ยงต้องสุภาพและไม่จําเป็นต้องพูดอะไรมาก
หลังจากดื่มเหล้าไปสามรอบ และกินอาหารครบห้ารสแล้ว
สีหน้าของเฒ่าตงก็เริ่มแดงระเรื่อเล็กน้อย เขาหันไปมองฉวีหยางด้านข้างก่อนพูดขึ้นทันที “เสี่ยวฉวี หลายปีมานี้มีเส้นสายที่ชัดเจนวางอยู่ตรงนั้น คุณแสวงหาเงินออนไลน์มันขึ้นอยู่กับความสามารถของคุณ แต่ถ้าคุณกําวข้ามเส้นแล้วมันจะกลายเป็นปัญหา”
“ครับ อ๋อครับ” ฉวีหยางพยักหน้า
“หลายปีมานี้เปุ๋ยเตอหยงอยู่ในรัฐพื้นทมิฬเขาทําธุรกิจสกปรกมากมายถึงไม่มีฉันอวไม่ช้าก็เร็ว เขาก็ต้องมาอยู่ในคุก” เฒ่าตงจ้องฉวีหยางตาเป็นประกายแล้วพูดอย่างอ่อนโยน “นายยังดี ที่ยังเหยียบไม่ลึกเท่าเขาไม่อย่างนั้นนายคงหนีไม่พ้นหรอก”
“ผมเข้าใจ เข้าใจดีเลยแหละ” ฉวีหยางพยักหน้า “เดิมที่ผมไม่ได้เห็นด้วยกับเฒ่าเบี้ยให้ทําธุรกิจแบบนั้น แต่เขาไม่ยอมฟังเลย…โชคดีที่ผมได้พบกับเสี่ยวอวี่ และตัวผมตอนนี้ก็ถือว่าถอยห่างจากเขาเรียบร้อยแล้วละครับ”
“อืม ทําตามเสียวอวีให้ดี” เฒ่าตงหยุดพูดได้พอดี “คนหนุ่มสาวอย่างพวกนายมีอนาคต”
“ครับ” ฉวีหยางพยักหน้า “มาทางนี้แล้ว ฉันจะจัดการเรื่องให้เรียบร้อยและเป็นคนทําให้ดี”
“ฮ่าฮ่า เยี่ยม” เฒ่าตงพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม
“มาเถอะ ผมขอดื่มให้เฒ่าตงสักจอก”
“ได้สิ”
จากนั้นทั้งสองก็ยกแก้วขึ้น เฒ่าตงจิบเหล้าส่วนฉวีหยางก็ดื่มรวดเดียวหมด
“เอาล่ะ” เฒ่าตงเช็ดปากพลางยื่นมือไปตบไหล่ฉวีหยางเบาๆ “พวกนายดื่มเถอะ ฉันขอตัวไปก่อนนะ”
“อ่าว…จะไปแล้วเหรอครับ?” ฉวีหยางประหลาดใจเล็กน้อย
“ที่บ้านมีธุระนิดหน่อยน่ะ ฉันต้องกลับไปสะสาง” เฒ่าตงยิ้มก่อนพูด “ดื่มให้สนุกนะ”
“อีกนิดสิ้ลุง” ฉินอวี่ลุกขึ้นยืนและรั้งเขาไว้ “ฉันยังมีบางอย่างอยากจะบอกลุงอยู่นะ”
“ไว้ก่อนเถอะ ฉันมีธุระจริงๆ วันหลังค่อยว่ากัน” เฒ่าตงยิ้มพลางโบกมือ
“งั้นผมจะไปส่งลงเอง” ฉินอวี่รู้ว่าเฒ่าตงไม่สามารถดื่มเหล้ากับทุกคนได้แล้ว ดังนั้นเขาจึงหยิบเสื้อผ้าขึ้นเฒ่าตงขึ้นมาทันที
ฉวีหยางขมวดคิ้วมองเฒ่าตงก่อนก้าวเข้าไปตั้งไว้ “เฒ่าตง รออีกหน่อยเถอะ…ผมเตรียมของขวัญให้คุณอย่างดีเลยนะ”
เฒ่าตงตะลึงงัน “ไม่เป็นไรจริงๆ”
ฉวีหยางขยับเข้าไปใกล้เฒ่าตง แล้วกระซิบข้างหูเขา “อยู่ต่อเถอะครับ เดี๋ยวผมจะไปส่งคุณที่บ้านคืนนี้เอง”
เฒ่าตงยิ้ม “ฮ่าฮ่า! ขอบใจนะ…แต่ไม่ได้จริงๆ”
“โธ่เฒ่าตง..” ฉวีหยางเกลี้ยกล่อมเขาอีก
“หมับ!”
ฉินอวี่เอื้อมมือไปจับข้อมือของฉวีหยาง พลางขมวดคิ้วแล้วส่งสายตาให้เขา
หลังจากฉวีหยางได้รับสัญญาณจากฉินอวี่ เขาก็ไม่พอใจและหยุดที่จะรั้งเฒ่าตงไว้ทันที
ประมาณสิบนาทีต่อมา
หลังจากฉินอวี่ส่งเฒ่าตงออกไปแล้ว เขาก็รีบหันไปมองฉวีหยางบนขั้นบันได “วันนี้นายเมาไปหน่อยนะ
“หืม..ทําไมล่ะ?” ฉวีหยางถามด้วยใบหน้าแดงก่า
“นายเพิ่งพบเฒ่าตงนะ…นายจะจัดของขวัญอะไรของนาย?” ฉินอวี่เตือนอีกฝ่าย “คงไม่ได้คิดว่าเขาอยากมาดื่มเหล้ากับพวกเราเพราะเพื่อตามหาผู้หญิงหรอกนะ?”
“ฉันก็คิดอยู่ ฉันอยากสร้างความสัมพันธ์อันดีกับเขาให้ดีที่สุด” ฉวีหยางอธิบายอย่าง กระอักกระอ่วน
“เฒ่าตงไม่ใช่คนแบบนั้น และต่อให้เขาอยากขนาดนั้นเขาคงไม่บอกใครหรอก”ฉินอวี่เอามือไขว้หลังพลางเดือนอีกครั้ง “ไว้แก้มือวันหลังละกัน”
“เฮ้อ!” ฉวีหยางพยักหน้า
“ไป กลับไปกันเถอะ”
“อืม”
หลังจากพูดจบ พวกเขาก็เดินเข้าไปในสถานบันเทิงและกลับห้องส่วนตัวที่ชั้นบนสุด
“กรึง!”
ขณะกําลังเดินไปห้องส่วนตัวโทรศัพท์ในกระเป๋าของฉวีหยางก็ดังขึ้น เขาเงยหน้าขึ้นทันที หลังจากเห็นเบอร์ “นายเข้าไปก่อนเลย เมียฉันโทรมา”
“อืม” ฉันอวมองไปฉวีหยาง เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายถือโทรศัพท์เครื่องใหม่ เขาก็นิ่งงันไปตามสัญชาตญาณก่อนจะพยักหน้าตอบ “อ่อ โอเค”
ไม่กี่นาทีต่อมาที่บันได
“ฮัลโหล?” ฉวีหยางโทรกลับไปยังเบอร์ที่โทรเข้ามาก่อนหน้านี้
“จัดการเสร็จรึยัง?
“เปล่า เขากลับไปแล้ว” ฉวีหยางส่ายหน้า “รั้งเขาไว้ไม่ได้จริงๆ”
“นายทําอะไรลงไปเนี่ย?!” อีกฝ่ายตะโกนถามด้วยน้ําเสียงหงุดหงิด